00:00 :] آࢪزۅ ؟! همان همیشگۍ..! :]

همه چیزمان شرطی شده زنگ بزنی،زنگ میزند! پیغام بدهی،پیغام میدهد! دلت تنگ شود،دلش تنگ میشود! فقط این دوست داشتنِ لعنتیست که شاملِ هیچ بند و تبصره ای نمیشود! که اگر بفهمد دوستش داری، بار و بندیلش را جمع میکند و میرود..! :]

اگه واقعا دوسش داری و سختته نبودنش باش لج نکن گُل به خودیه این کارا..! :]

ولی من اگه جای مدیر فرودگاه امام بودم بالای گیت خروجی یه بنر بزرگ می‌زدم: «نبینم این دمِ رفتن، تو چشمات غصه می‌شینه»

آدما زمانی برمی‌گردن که می‌فهمن تو تنها کسی بودی که بیشتر از اونی که خودشون رو درک کنن، درکشون می‌کرد.

بریم🚶‍♂

00:00 :] آࢪزۅ ؟! همان همیشگۍ..! :]

ولی من یه آدمیو میخوام که وقتی همه سعی دارن باهاش حرف بزنن من در حالی که نگاهش میکنم لبخند بزنم و پامو بندازم روی هم و بگم تلاشتونو بکنیدو مطمئن باشم که هیچکس جز من نمیتونه نظرشو جلب کنه..! :]

ابو سعید ابوالخیر یه بیت داره که میگه : «آن یار طلب کن که تو را باشد و بس معشوقه ی صد هزار کس را چه کنی ؟!» واضحه یا بیشتر توضیح بدم ؟! :]

‏دیگران مثل آب هستند، می‌آیند و می‌روند اما تو ریگ ته جویی می‌‌مانی، می‌‌مانی و باز هم وقتی نگاه کنم، می‌بینم که هستی..! - فروغ فرخزاد

آخرین نسلی بودیم که یه سبک خاص از رابطه رو دیدن، از اونا که تهش میرسید به این دیالوگِ نوید محمد زاده: «اگه دوسم نداشت چرا میخندید؟!»