:)))))

اولین کادوی تولدم[ متبرک به ضریح آقا‌امام‌رضا‌هم هست))))))))) ]

آره بعد از گذروندن شبی که تا صبح فقط و فقط کابوس دیدی و هرچند دقیقه با بغض از خواب بیدار شدی، میای گوشیتو چک میکنی که ببینی ازش پیام داری یا نه. عام.. نه پیامی نداده. میری اینستاتو چک میکنی، ریحانه واسه‌ت پست فرستاد و اون پست : [آهنگ موردعلاقه‌م از خواننده‌ی‌موردعلاقه‌م]

واسه فعل خاکینگ سه‌حرفیِ " نشد" میتونم سال ها زیر پتوم اشک بریزم و درنهایت جون بدم.

داییم سورپرایزم کرد :))))))))))))

بچه‌ها یعنی‌چی که هیچکسی اینجا اهل رشت نیست تا باهم از دوستای مجازی به دوستای حضوری تبدیل شیم؟) الان من اگه خواستم وسط میدون شهرداری بساط کنم یعنی هیچکسی قرار نیست بیاد؟

ولی این منِ لعنتی تجربه نکرد دوست‌داشته شدن چطوریه.

امشبِ به یادموندنی. بستنی‌قهوه کنار گلزارشهدا، تعزیه‌ی‌حضرت‌رقیه و مداحیاش، گوش دادنِ پادکست"هیچوقت از آریانفر" و دراز کشیدن منو نگار کنار شهدای‌گمنام ، ماهِ نیم‌دایره‌ای، آرامشِ وسط روضه، تلخندا، چایی‌آتیشی، اشکا و سردرد بعدش، رعدوبرق و قشنگیش، خداحافظی با بچه‌ها و حلالیت گرفتن، ذوق‌سگی بعد از کادودادن نگار، سه‌چهار بار بوسیدنِ نگار و ری‌اکتش: اینی که الان بوسم کرد زهرا بود؟[تعجب]، حرف زدنای نصف‌شبی با ناحله، حرفایی که باید تو دل میموند اما زده شد به اونی که باید. عجب‌دست شهلایی دارم[ سمت شمال‌شرقیِ عکس] - از بیست‌‌ودوم مردادِ چهارصدوسه