تو شیب گودال ، سرازیر شد حسین پیر شد حسین پیر شد

ظهر عاشورا محرم ۱۴۴۵ *

پرونده ی دهه ی اول رو با روایتِ ماه و آه ببندیم .

[ روایت ماه و آه ] گرد نشسته بودند و هم نوا با صدای حاج محمود ضرب دستشان روی سینه می‌نشست و دوباره دست بعدی حرکت می‌کرد و جای قبلی را پر . چشمه ی اشک یکی می‌جوشید و دیگری صدایش را بلند تر می‌کرد ، یکی آن وسط پر سوز تر میزد و یکی پر سوز تر می‌خواند . همه‌یشان اما زن بودند . اصلا عاشورا را زنان رقم زدند ، آنهم به واسطه ی شجاعت عمه جانشان . اصلا عاشورا از همانجا شروع شد که زینب -س- کاخ یزید را به رجز خانه ی خویش تبدیل کرد .

اصلا مارو چه به نشستن سر میزِ مدرسه ؟ مکتب حسین آدممان کرده و بس است ؛

محبوبِ‌من ، دوست داشتن شما قیمه نذری گرفتن است ؛

متاسفانه ، نکته سنجی خوب است و به جا ! بعضی چیزها شاید الان افراط به نظر بیاد ، ولی اسلامِ کامل همونه . مثل اینکه از بچگی برای بچتون جا بندازید که مچ پا و دستش رو باید بپوشونه .

[ روایت ماه و آه ] یک غذا بیشتر روی میز نمانده بود و نزدیک به ده نفری از خدام می‌شدیم که غذا نگرفته بودیم . از سمت آقایون کسی آمد و جویا شد که غذا اضافه داریم یا نه ، پاسخش را کمی مکدر دادیم و بلند شدیم بساط را جمع کنیم . هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که با ده بسته غذا برگشت و آنها را بی حرفِ پیش روی میز گذاشت . لبخندمان عمیق شد و رویمان شرمنده .

[ روایت ماه و آه ] از همان اول که آمدیم تو یک پلاستیک کِدر دست مسئول خدام بود و مدام اینطرف و آنطرف میچرخید . جویا که شدیم فهمیدیم پرچم است . دل دل میکردیم که برسد دستمان و شده حتی بویش را نفس بکشیم . نشد . سرمان به آنی انقدر شلوغ شد که فرصت نکردیم حتی نذورات و هدایا بگیریم . چه برسد به دیدن رخِ قرمز پرچم . چند شب آخر بود که دوباره پرچم آوردند و اینبار اول از همه نوبت به ما رسید . .

[ روایت ماه و آه ] غذا کم آمده بود ، در را دیر بسته بودیم و جمعیت بیشتر از حد نصاب بود . مجبور بودیم به خانواده های کم جمعیت یک غذا و به پرجمعیت ها دو غذا بدهیم ؛ شعارمان هم شده بود " امشب غذا برای بچه هاست " نمی‌دانم چندمین نفر بود ولی غذا را که دستش دادیم ، نگاهی به سبد ها کرد و تشکر کرد و رفت به ثانیه نکشید که برگشت و میخواست با التماس غذایش را بدهد ! می گفت اگر کم است بماند برای بقیه !! نفس در سینه ام حبس شده بود .

محرم ۱۴۴۵ . شکرِ‌خدا *

-

انسان بداخلاق از عبادتش بهره نمیبرد؛ نمازش باعث عروجش نمیشود؛ ممکن است عبادات و مستحباتی انجام دهد اما با یک غضب و سوءخُلق، همه را از بین میبرد! نباید گفت: دست خودم نیست! این سخن شیطان است که بر زبان انسان جاری میکند. چندبار که خود را وادار به خوش‌خلقی و کظم غیظ کنیم، آسان میشود. - آیت‌الله‌_فاطمی‌نیا

همه چیز خوب بود تا اینکه اون کلب زینب رو دیدم . .

فکر نکنید اگه با نامرد برید سراغِ خانومای چادری اتفاقی میوفته ، شیرزن تحویل جامعه دادیم ما ؛

باب شده انگار ، تا تذکر کوتاه میدی و رد میشی میرن و با یه نامرد هیکلی برمیگردن . هیکل ؟ ما نوجوون ۱۳ ساله تو جنگ دادیم رفت . کسی که اسلحه اش هم قد خودش بود . بچه این مگه ؟

موضوع الان به کنار ، به شخصه توی درگیری های اخیر ، ندیدم مردیو که با غیرت بره جلو و دفاع کنه ! همه شدن به ما مربوط نیست ! اونوقت رجز میخونین که اگه زمانِ امام حسین بودیم . . شما اگه زمان امام حسین بودی هم در برابر رفتار مردم کوفه با حضرت زینب سکوت میکردی ؛ مرد باشیم ، از جنس خلیلی و الداغی ها .

‏کسی که گریه می‌کند، اما در عین حال برای پایمال کردن اهداف امام حسین علیه السلام تلاش می‌کند، همان عمرسعد است. کسی که از گفتن حق دم فرو می‌بندد شیطانی لال است. - امام‌موسی‌صدر

همین .

چه خبر از خلخال پایِ یهودی ؟ چه خبر ازموهایِ مهسا امینی ؟