لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📷تصویر جعلی جورزالم‌پست از انفجار در اصفهان
🔹رسانه صهیونیستی «جورزالم‌پست» در توییتی با انتشار عکس یک انفجار نوشت : «اسرائیل با یک حمله موشکی بامداد جمله یک سایت در ایران را مورد هدف قرار داد.»
🔹بررسی تصویر نشان میدهد، این عکس در ۱۷ مرداد ۱۴۰۱ (دوسال قبل) توسط همین رسانه با عنوان « جنگ غزه» منتشر شده است.
🔹بنابر این تصویر منتسب به انفجار در اصفهان توسط رسانه صهیونیستی "جعلی" و متعلق به دوسال قبل می‌باشد.
💠گزارش تصویری...
🔰برگزاری کارگاه آموزشی مدیریت علفهای هرز و همچنین مبارزه با گل جالیز در مزارع کلزا در سازمان جهاد کشاورزی شهرستان کرمانشاه
دکتر احسان اله زیدعلی از اساتيد دانشگاه ایلام در قالب فرصت ارتباط با صنعت وجامعه، ضمن بیان اهمیت کشت کلزا، مطالبی را در خصوص مدیریت مزارع کلزا بخصوص اهمیت مبارزه به موقع با علفهای هرز و گل جالیز بیان کردند.
گفتنی است در این جلسه کارشناسان بخش زراعت و کشاورزان پیشرو کلزا کار حضور داشتند.
🔗 دسترسی به دانشگاه ایلام:
تلگرام⬅️
http://t.me/ilamac.
ایتا⬅️
https://eitaa.com/ilamuniversity
اینستاگرام ⬅️
https://www.instagram.com/university__ilam?utm_source=qr&igsh=aWxiZmtwc2o5Y3J3
آپارات⬅️
https://www.aparat.com/ilamu
💢 تحلیلی بر تحولات اخیر خاورمیانه از منظر رئالیسم تهاجمی
✍ امید گراوندی همکار شریف دانشگاهی دانشگاه ایلام
میتوان «فرید زکریا» و «جان مرشایمر» را مهمترین نظریه پردازان واقع گرایی تهاجمی دانست زکریا بر آن است که تاریخ نشان میدهد دولتها در شرایطی که به شکلی فزاینده ثروتمند می‌شوند به ایجاد ارتشهای بزرگ روی می آورند خود را درگیر مسائل خارج از مرزهایشان کنند و به دنبال افزایش نفوذ بین المللی خود درگیر مسائل خارج از مرزهایشان می روند به عبارت دیگر توانمندی‌های نسبی تا حد زیادی به نیات دولتها شکل می‌دهند؛ هنگامی که دولتی قدرتمندتر می‌شود می‌کوشد نفوذ خود را افزایش دهد و به حداکثر برساند و محیط بین المللی خود را کنترل نماید. بنابراین دولتها در مواردی که تصمیم گیرندگان اصلی آنها تصور کنند، توانمندی نسبی کشور بیشتر شده است راهبردهای تهاجمی و با هدف بیشینه سازی نفوذ را دنبال خواهد کرد از دید جان مرشایمر دولتها در جهانی زندگی می کنند که سرشار از تهدیدات است و واحدهایی‌اند که تمایل دارند قدرت خود را به حداکثر برسانند تا بتوانند به بقای خود ادامه دهند.
هدف اصلی هر دولتی آن است که سهم خود را از قدرت جهانی به حداکثر برساند که این به معنای کسب قدرت به زیان دیگران است درست است که در طول تاریخ روابط بین‌الملل شاهد تنش زدایی هم بوده ایم اما اینها همه تلاشهایی بوده اند برای ایجاد فرصت و استفاده از آن در موقعیتی بهتر به نظر مرشایمر دلیل اصلی قدرت‌طلبی دولتها را باید در سه چیز جستجو کرد:
ساختار آنارشیک نظام بین‌الملل توانمندی‌های تهاجمی که همه دولتها از آن برخوردارند؛ و عدم اطمینان در مورد نیات و مقاصد دشمن بیشترین چیزی که در این میان برای تبیین روابط بین الملل اهمیت دارد عوامل ساختاری مانند: آنارشی و توزیع قدرت اند او کمتر به عوامل داخلی همچون ملاحظات سیاسی داخلی و ایدئولوژی توجه.دارد بر خلاف واقع‌گرایی کلاسیک سرشت قدرت‌طلب و جنگ‌طلب بشر را نیز مهم نمی‌داند.
قدرتهای بزرگ از یکدیگر می‌ترسند آنها نسبت به یکدیگر بدگمان بوده و همواره از قریب الوقوع بودن جنگ نگران‌اند آنها خطر را پیش بینی می‌کنند و چنین شرایطی جایی برای اعتماد به یکدیگر باقی نمی‌گذارد.ترس در زمان‌ها و مکان‌های متفاوت، از سطوح متفاوتی برخوردار است اما هرگز آنقدر کاهش نمی‌یابد که اهمیت خود را از دست بدهد.
از نظر هر قدرت بزرگی تمام قدرتهای بزرگ دیگر دشمن بالقوه به شمار می‌روند در نتیجه دولتها در نظام بین‌الملل در پی تضمین بقای خود می‌باشند. از آنجا که دولتها یکدیگر را به عنوان تهدیدات بالقوه میدانند و همچنین به دلیل اینکه هیچ اقتدار مرکزی مافوقی در نظام بین الملل وجود ندارد که وقتی آنها با مشکل و تهدید مواجه می‌گردند برای نجات خود به آن پناه آورند، دولت ها نمی‌توانند برای حفظ امنیتشان به دیگران وابسته باشند. پس هر دولت خود را بی دفاع و تنها می‌بیند، سعی می‌کند آمادگی لازم را برای تضمین بقای خود کسب نماید. در سیاست بین‌الملل خدا با کسانی است که به فکر خود باشند و به خویش یاری رسانند.
در نتیجه دولتها توجه خاصی به نحوه توزیع قدرت در میان خود دارند و کوشش بسیاری به عمل می‌آورند تا سهم خود را از قدرت جهانی به حداکثر برسانند بویژه در پی یافتن فرصت‌هایی برای تغییر موازنه قوا هستند و در این راستا سعی می‌کنند معیارها و عوامل جنبی قدرت خود را نسبت به رقیبان افزایش دهند. دولتها برای تغییر موازنه قوا به نفع خود به ابزارهای متفاوت اقتصادی، سیاسی و نظامی متوسل می‌شوند حتی اگر با این کار دولت‌های دیگر را دچار سوءظن کرده و یا حتی با خود دشمن سازند از آنجا که به هر میزان قدرت که دولتی کسب کند معادل با آن مقدار قدرتی است که دولت دیگر از دست میدهد قدرتهای بزرگ بازی با حاصل جمع صفر را قاعدۀ روابط خود با یکدیگر میدانند شیوۀ زیرکانه این است که یک دولت پیروز میدان باشد و بر دیگر دولتها در نظام بین‌الملل غلبه کند. در نتیجه وقتی میگوییم دولتها قدرت نسبی خود را به حداکثر می‌رسانند به این معناست که نسبت به دولت‌های دیگر نگرش تهاجمی دارند حتی اگر انگیزه و نیت اصلی و غایی ایشان تنها بقا باشد.
قدرتهای بزرگ همگی مقاصد تهاجمی دارند یک قدرت بزرگ حتی زمانی که نسبت به رقبای خود به برتری نظامی قاطع دست می‌یابد بازهم در جستجوی فرصت‌هایی برای کسب قدرت بیشتر است و این جستجوی قدرت تنها زمانی متوقف می‌شود که هژمونی حاصل شده باشد. این تصور که یک قدرت بزرگ ممکن است بدون تسلط بر کل نظام و با در اختیار داشتن میزان متناسبی از قدرت احساس امنیت بکند.
۱- مشیرزاده، حمیرا( تحول در نظریه‌های روابط بین‌الملل). ص ۱۳۰-۱۳۱
۲-مرشایمر، جان(تراژدی سیاست قدرتهای بزرگ). ترجمه چگینی‌زاده، غلامعلی ص۳۶- ۳۸