#شبهات_ماه_محرم 💢چرا امام حسین(ع) پس از اطلاع از شهادت مسلم بن عقیل #کماکان به سمت #کوفه حرکت کردند؟ وقتی کوفیان عهدشکنی کردند چرا امام مسیر را تغییر ندادند؟ ✅اگر از کوفه هم نامه هايي نمي رسيد امام سکوت نمي کردند بلکه در برابر فجايع و #منکرات حکومت ساکت نبود چنانکه مي فرمايند: من از روي خود پسندي و گردنکشي (براي تشکيل حکومت) و فساد و بيدادگري، قيام نکرده ام، بلکه براي اصلاح امت جدم حرکت کردم و براي امر به معروف و نهي از #منکر قيام نمودم و به سيره و روش جدم و پدرم علي ـ ع ـ عمل مي کنم. ✅حضرت اين آيه را #تلاوت مي نمايند: من المومنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا؛ از مومنان مرداني هستند که به آن چه با خدا بستند #صادقانه وفا کردند، پس برخي از آنها پيمان خود را به انجام رساندند و برخي شان در انتظار و هرگز پيمان خود را تغيير ندادند. ✅امام نمي گويند، پس چون کوفه را گرفتند، مسلم و هاني #کشته شدند، ما کارمان تمام شد و شکست خورديم، از همين جا بر گرديم، جمله اي که حضرت بيان داشتند فهماند که مطلب چيز ديگري است. يعني مسلم به وظيفه خود عمل کرد حالا نوبت ماست. ✅از طرف ديگر حتي اگر امام حسين ـ ع ـ از مسير #کوفه باز مي گشت يزيد از بیعتی که از امام حسين ـ ع ـ مي خواست، دست بردار نبود. چنانچه امام در بين راه مکه به عراق به منزلي مي رسند که با فردي سخن از رفتن به سوي #کوفه به ميان مي آيد، آن فرد ديدگاه خود را از رفتن به کوفه بيان مي کند و امام را از اين کار منع مي نمايد. ✅حضرت مي فرمايند: اي بنده خدا کار صحيح بر من #مخفي نيست و امر الهي تغيير نمي کند. به خدا سوگند: اينان تا خون دل مرا نریزند از من دست نخواهند کشيد. ✅شبيه همين #جواب را به برادرش محمد حنفيه فرمود: که اگر به هر #مخفی گاهی برويم آنها از ما دست برنخواهند داشت. ✅لذا اگر امام از مسير #کوفه هم بر مي گشتند در جاي ديگر مي بايست با حکومت به مبارزه بر مي خواست. از اين رو بهترين مکان را که از قبل براي قيام عليه #حکومت غاصب و متظاهر به فساد يزيد انتخاب کرده بود در پيش گرفتند و در بين راه که خبر شهادت مسلم رسيد آن دسته از مردمي که به هواي حکومت و رسيدن به مقام و يا رسيدن به مال و غنيمتي امام را همراهي مي کردند و از درک ماهيت قيام امام حسين ـ ع ـ عاجز بودند، آن حضرت را ترک کردند و تنها کساني باقي ماندند که از شهادت و مبارزه عليه ظلم ، هراسي در دل نداشتند.   ✅چنانچه همگي گفتند: بعد از شهادت مسلم باز نمي گرديم تا #انتقام خون او را بگيريم يا آنچه او چشيد ما هم بچشيم، حضرت نيز فرمودند: «بعد از شهادت مسلم و عقيل در دنيا خيري نيست». 📚نفس المهموم ص113. 📚الارشارد ج2، ص76. 📚مجمع الزوائد،ج9، ص406.

#شبهات_ماه_محرم 💢آیا #شهربانو، همسر امام حسین(ع) و مادر امام سجاد(ع) #ایرانی بود؟ بررسی اقوال تاریخی و پاسخ به این سوال #قسمت_دوم_پاسخ ✅کلینی (ره) در هویت مادر امام سجاد (ع) این حدیث را ذکر کرده است:  " چون دختر یزدگرد را نزد عمر آوردند، دوشیزگان مدینه براى تماشاى او سر میکشیدند و چون وارد مسجد شد، مسجد از پرتوش درخشان گشت. عمر به او نگریست، دختر رخسار خود را پوشید و گفت: "اف بیروج بادا هرمز" (واى، روزگار هرمز سیاه شود)! عمر گفت: این دختر مرا ناسزا میگوید و بدو متوجه شد! امیرالمؤمنین(ع) به عمر فرمود: تو این حق را ندارى که به او آسیبی برسانی، به او اختیار ده که خودش مردى از مسلمانان را انتخاب کند و در سهم غنیمتش حساب کن. عمر به او اختیار داد. دختر آمد و دست خود را روى سر حسین(ع) گذاشت. على(ع) به او فرمود: نام تو چیست؟ گفت: جهان شاه. حضرت فرمود: بلکه شهربانویه.   ✅سپس به حسین(ع) فرمود: اى اباعبدالله! از این دختر بهترین شخص روى زمین براى تو متولد مىشود و على بن حسین (ع) از او متولد گشت. آن حضرت را ابن الخیرتین (پسر دو برگزیده) مىگفتند؛ زیرا برگزیده خدا از عرب «هاشم» بود و از عجم «فارس».  این روایت از نظر سند و متن مورد نقد تعدادی از محققین قرار گرفته است؛ مثلا گفته شده است: در سند آن شخصی به نام "عمرو بن شمر" است که از نظر علماء علم رجال #ضعیف بوده و قابل اعتماد نیست. اسارت دخترى از یزدگرد، به شدّت محل تردید است. ✅ازدواج امام حسین(ع) با چنین دختری در این زمان مورد تردید است؛ زیرا طبق روایت اول #اسارت این دختر در فتح خراسان یعنی در سال 22 هجری و در زمان عثمان بوده در حالی که روایت دوم می گوید در زمان عمر بوده که اگر این ملاک باشد، امام در سالی که فتح ایران اتفاق افتاده ، بین 10 و 11 سال داشته است؛ زیرا فتح ایران در سال دوم خلافت عمر بوده بنابراین استبعاد دارد که امام در این سن زن گرفته باشد.   درباره نَسَب مادر امام سجاد(ع) نیز منابع متقدم تاریخى و روایى دچار اختلاف گشته اند. ✅اصولاً کتاب هایى مانند تاریخ طبرى و الکامل ابن اثیر که به صورت سالشمار جنگهاى مسلمانان با ایرانیان را تعقیب کرده و مسیر فرار یزدگرد را به شهرهاى مختلف ایران نشان داده اند، در هیچ موردى به ذکر اسارت فرزندان او  نمى پردازند؛ با آن که این مسأله، بسیار مهمتر از حوادث جزئى است که به آن ها اشاره شده است. ✅به هرحال با مجموعه این قرینه ها و دیدگاه هاى دیگری که درباره مادر آن حضرت(ع) وجود دارد و همچنین با توجه به این نکته که تا قبل از اواخر قرن سوم بیشتر ناقلان، او را از کنیزان سِند یا کابل مىدانستند، نمی توان به یک اظهار نظر قطعی در باره مادر امام سجاد(ع) دست یافت.

#شبهات_ماه_محرم 💢دروغ بزرگ کانال ملحدین بررسی رابطه #فامیلی امام حسین(ع) و یزید آنها مدعی بودند که دو پسرِ پسرعمو با هم #جنگ_خانوادگی داشته اند.

#شبهات_ماه_محرم 💢آیا حضرت زینب در کربلا فرزندانی داشتند که به شهادت رسیدند؟ عون پسر حضرت زینب نیست چون از همسر اول جعفر بود؟ #پاسخ در نام و تعداد فرزندان حضرت زینب(س) اختلاف‌ نظرهایی وجود دارد  برخی نیز نام مادر محمد را خوصا دختر حفصة بن ثقیف ذکر کرده‌اند،نه حضرت زینب(س). قدیمی‌ترین منبعی که محمد را فرزند خوصا دختر حفصه می‌داند؛ «تسمیة من قتل مع الحسین(ع)» نوشته فضیل بن زبیر رسان(قرن دوم) می‌باشد. شیخ مفید(م 413ق) درباره شهادت فرزندان عبدالله بن جعفر در کربلا بدون این‌که اشاره‌ای به نام مادرشان نماید، می‌نویسد: عون و محمد از فرزندان عبدالله به جعفر در کربلا به شهادت رسیدند. البته بلاذری (م 279ق) در «انساب الاشراف» در بخش فرزندان عبدالله بن جعفر، عون اصغر را از شهدای واقعه حره دانسته و نقلی مطرح می‌کند که بر اساس آن، عون اکبر نیز در همان واقعه به شهادت رسیده است. ✅ فرزندان عبدالله بن جعفر از زنان دیگر بنا بر نقل تاریخ؛ عبدالله بن جعفر از همسران دیگر خود فرزندانی نیز داشته است که برخی از آنها در کربلا حضور داشتند، ولی به شهادت نرسیدند 1. عون اصغر که نام مادرش جمانه دختر مسیب بن نجبه فزاری بود.او در کربلا همراه امام حسین(ع) بود. ولی در واقعه حرّه به شهادت رسید. 2. ابوبکر و عبیدالله؛ که نام مادرشان خوصاء بنت حفصة بود.  پس طبق برخی از اقوال اینها برادران محمد بودند. ✅ نتیجه‌گیری یک. همان‌طور که دیدیم؛ در تعداد و نام فرزندان عبدالله بن جعفر از حضرت زینب(س) اختلاف ‌نظر وجود دارد که این موضوع در نقل‌های تاریخی، طبیعی است. اما آنچه در آن اتفاق‌ نظر وجود دارد این است که به هر حال؛ دو فرزند عبدالله بن جعفر به نام‌های «عون» و «محمد» در کربلا به شهادت رسیدند. که براساس منابع تاریخی؛ نام مادر «عون»، حضرت زینب(س) بود که برخی با نام «عون اکبر» از او یاد می‌کنند؛ چون عبدالله بن جعفر از جمانه نیز فرزندی با نام عون داشت که از او به «عون اصغر»(کوچک) یاد شده است. و طبق برخی از منابع تاریخی دیگر(که به آن اشاره شد)؛ نام مادر «محمد» نیز حضرت زینب(س) بوده است. 📚أبو الفرج اصفهانی، على بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص 95، 📚رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین(ع)، ص 151، 📚مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، ج 2، ص 68 - 69،  📚بلاذری أنساب الأشراف، ج 2، ص 67.

#شبهات_ماه_محرم 💢یکی از کانالهای مخالف دین، اثبات میکند که در #کربلا اصلا شخصی بنام علی اصغر #وجود ندارد و این روضه ها دروغ است. پاسخ چیست؟ ✅آنچه از منابع معتبر تاریخی به دست می‌‌آید، چنین است که نام این طفل «عبد الله(ع)» و از مادری به نام رباب دختر امرء القیس بود. چنانچه این منابع حضرت «علی اکبر(ع)» را فرزند لیلی دختر أبی مرّه ذکر نموده‌‌اند که در کنار پدر در کربلا به شهادت رسید و امام سجاد(ع) را فرزند شهربانو [شاه زنان] دختر یزدگرد شمرده‌اند. ✅ نکته قابل ‌توجه آن‌که در بسیاری از آن منابع؛ مانند تاریخ طبری،تاریخ یعقوبی، الطبقات الکبری،از امام زین العابدین(ع) به عنوان «علی ‌اصغر» نام برده‌‌اند. ✅در زیارت ناحیه مقدسه نیز که منسوب به امام زمان(عج) است، ایشان چنین سلام می‌‌دهند: «سلام بر عبد الله بن حسین، طفل شیر خوار، که خونش در آسمان پاشیده شده است، کسی که در دامان پدرش با تیر حرملة بن کاهل اسدی ذبح شد». ✅به نظر می‌‌رسد این مطلب تا زمان مرحوم مجلسی اول در بین محققان مشهور بوده است. چنانچه ایشان گفته‌‌اند: «و صغیر که شهید شد عبد اللَّه نام داشت، و اکثر علما چنین ذکر کرده‌اند از شیخ مفید تا شیخ شهید». ✅هر چند به نظر می‌‌رسد، برخی محدثان و مورخان دیگر، به ویژه متأخرین تنها با توجه به رعایت سن فرزندان امام، نام ایشان را بر اساس مراتب سنی ذکر نموده و از طفل شهید به علی‌ اصغر(ع) تعبیر نموده‌‌اند؛ و با توجه به همین امر در ذهن عامه مردم نیز چنین شهرت گرفته است. البته از اولین کسانی که با نام «علی» از طفل شهید کربلا یاد نموده‌‌اند، می‌‌توان به ابن اعثم کوفی در کتاب «الفتوح»و ابن ابی الثلج در کتاب «تاریخ اهل البیت»و طبری در «دلائل الامامة»در قرون سوم و چهارم اشاره نمود. خوارزمی (م 568 ق) نیز (که بسیاری از مطالب مقتل خود را از ابن اعثم گرفته)، از او به «علیٌ الطفل» (بدون ذکر اصغر) تعبیر کرده است. ✅پس از آنها إربلی در کتاب «کشف الغمة فی معرفة الائمة» به قرن هفتم و ابن صباغ مالکی در کتاب «الفصول المهمة فی معرفة الائمة(ع)»به قرن نهم از آن‌حضرت با این نام اسم برده‌‌اند.  📚تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 247 📚الطبقات الکبری، ج 1، ص 476 و 478؛ ج 5، ص 163، 📚بحارالانوار، ج 45، ص 66، 📚مجلسی ج 7، ص 224، 📚ابن اعثم کوفی، ج 5، ص 115

#شبهات_ماه_محرم 💢چرا عبدالله بن جعفر، همسرحضرت زینب(س)، امام حسین (ع) را در سفر به کربلا همراهی نکرد؟ #پاسخ👇 مخالف فكرى و سياسى امام حسين(ع) نبود، بلكه از افراد دلسوز و خيرخواه بود كه به امام حسين(ع) برخى راه حل ها را پيشنهاد كرد. از این رو بعد از آن که امام تصمیم می گیرد که به سوی عرق برود ، مخالفت نمی کند. دلیل عدم مخالف نبودن وی نیز این است که وی به - همسر زينب(س) - اجازه داد كنار امام در كربلا حضور داشته باشد؛ حتى برخى از فرزندان او در كربلا به شهادت رسيدند. در باره عدم حضور وی در کربلا چند احتمال وجود دارد: برخى عقيده دارند كه عبدالله بن جعفر به دليل اين كه مريض بود، در مدينه ماند، شايد در صورت تندرستي، او نيز در كربلا حضور پيدا مى كرد. برخی دیگر هم احتمال داده اند شرکت نکردن او به اشاره و فرمان امام بود تا عبدالله برای حفظ بقیه بنی هاشم در مکه و مدینه باقی بماند. بعضي احتمال داده اند از کسانی بود که به سیدالشهدا نامه نوشت و از او خواست که از سفر به عراق منصرف شود. او از این که نتوانسته بود در واقعه کربلا شرکت کند، تأسف می خورد. گرچه ظاهر جملات این است که وی مایل به شرکت در جنگ نبود، ولی نمی توان به ظاهر نامه اکتفا كرد، زیرا وی بعداز واقعه کربلا که در آن شرکت نکرد ، تاسف خورد. این نشان می دهد که وی اگر چه نامه ای مبنی بر انصراف امام از سفر به کوفه نوشت، اما وی مخالف حضور در کربلا نبود. 📚فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، ص298- 299 📚دائره المعارف تشیع، جمعی از نویسندگان ، ج 11، ص 83.

#شبهات_ماه_محرم 💢یزید و حسین #پسر پسرعموی هم بودند علی و معاویه #پسرعمو بودند کربلا هم یک #جنگ خانوادگی و قبیله ای بر سر #قدرت بود! #پاسخ_چیست ✅متن شبهه: نام: #یزید، شهرت: بنی امیه، نام پدر: معاویه، نام پدربزرگ: ابوسفیان، نام جد بزرگ: عبدالمطلب نام: حسین، شهرت: بنی هاشم، نام پدر: علی، نام پدربزرگ: محمد و ابوطالب، نام جد بزرگ: عبدالمطلب نتیجه گیری: رابطه ی امام حسین و یزید: پسر پسرعمو، رابطه ی امام علی و #معاویه : پسرعمو، رابطه ی معاویه و محمد: پسرعمو، رابطه ی ابوسفیان و ابوطالب: برادر، رابطه ی محمد و ابوسفیان: ابوسفیان عموی محمد، رابطه ی ابوسفیان و امام علی: ابوسفیان عموی امام علی، علت اختلاف : دعواي خانوادگي بر سر قدرت. 📚متن فوق، متنی است که متاسفانه در کانال های ملحدین به اشتراک گذاشته شده است، و بیانگر ذات نویسندگان مطلب است. کسانی که حتی از بدیهیات تاریخ اسلام خبری ندارند و شروع به نقد اسلام کرده اند. شگفت آنجاست که خود را #خردگرا نیز می نامند. ✅در مقام پاسخ به این متن، ابتدا به شجره نامه #امام_حسین (ع) و یزید می پردازیم: ✅حسین بن علی بن ابیطالب بن #عبدالمطلب بن #هاشم بن #عبدالمناف یزید بن معاویة بن #ابوسفیان بن حرب بن امیة بن #عبدالشمس بن عبدمناف. ✅با این حساب مشخص است که نسب امام حسین (ع) و یزید بن معاویه با چندین واسطه مختلف، به عبدالمناف می رسد. و اساسا قریش (تمام افراد ساکن مکه) از همین طایفه بزرگ عبدمناف و چند پدر قبلی خود تشکیل شده اند. به عبارت بهتر، در مکه کسی را پیدا نمی کردید که از این طایفه نباشد و یا با آنها نسبت نداشته باشد. ✅پس مشخص می شود که: 1_ رابطه ی امام حسین (ع) و یزید، پسر پسرعمو نیست. 2_ رابطه ی امام علی (ع) و معاویه، پسرعمو نیست 3_ رابطه ی پیامبر اکرم (ص) و معاویه پسرعمو نیست. 4_ رابطه ی ابوسفیان و ابوطالب (ع) برادر نیست. 5_ رابطه ی پیامبر اکرم (ص) و ابوسفیان پسر برادر و عمو نیست. 6_ ابوسفیان عموی امام علی (ع) نیست. ✅اینکه چرا نویسنده متن، دچار این اشتباه فاحش شده است، نشانه عدم فهم صحیح یک مطلب است، او دو ابوسفیان را با هم اشتباه گرفته است. «ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب» را با «ابوسفیان بن حرب بن امیة» اشتباه گرفته و به همین جهت، ابوسفیان را عموی پیامبر می داند، که در این صورت نیز اشتباه کرده است؛ در اینجا ابوسفیان بن حارث، پسر عموی پیامبر است نه عمو.

#شبهات_ماه_محرم 💢شیعیان‌ میگویند در کربلا به #طفل_شش_ماهه هم رحم نکردند، پس چرا اجازه دادند سجاد(ع) زنده بماند تا امامت ادامه داشته باشد؟ ✅در کتابهای تاریخی شیعه و سنی و حتی در کتابهای #وهابیها تصریح شده که علی اصغر (ع)شش ماهه شهید شد ولی امام زین العابدین را بخاطر بیماری اش نکشتند. ✅اينكه چرا رفتار سپاه عمرسعد تناقض داشت و مثلا به شیرخواره 6 ماهه رحم نكردند ولي امام زين العابدين (ع) را که بزرگسال بود زنده گذاشتند تا حدي اتفاقي و ناشي از ««عدم اقتدار مركز واحد برای تصميم گیری» بوده قتل حضرت علي اصغر دستور فرمانده كل مثلا عمر بن سعد نبود بلكه صلاحديد شخصي خولي و دوستش بوده است. البته اگر عمر سعد مي دانست هم شايد مانع نمي شد اینطور نبوده که خیال کنیم سربازان عمر سعد بدون اجازه او آب هم نمی خوردند. خیلی جاها طبق تشخیص خودشان عمل می کردند ولی خط قرمزهای فرمانده را هم می دانستند. ✅حتی درباره امام زين العابدين (ع) نیز نقل شده که یکبار خواستند ايشان را بكشند ولي حضرت زينب س به عنوان يك زن گفتند كه اگر او را بكشيد مرا هم بايد بكشيد آنها كشتن زن را خوب نمي دانستند (مثلا مایه ننگ می دانستند) لذا امام زین العابدین (ع) را نکشتند. ✅نكته ديگر اينست كه يكي از آنها وقتی وضعیت جسمی امام سجاد ع را دید گفت: اين خودش دارد مي ميرد و نيازي به كشتنش نيست ✅در هر حال در آن معركه تصميمهاي خودسرانه و ناهماهنگ نيز گرفته ميشد آنها بیرحم بودند ولی همگی در یک درجه از بیرحمی نبودند و اينطور هم  نبود كه در همه موارد با فرماندهانشان مشورت كنند. ✅البته اصل قتل امام حسين (ع)و نيز اسب تازاندن بر بدن شريف ايشان از دستورات شخص عمر بن سعد و ابن زياد بوده است. ✅يزيد هم دستور قتل امام (ع)را داده بود يا دستکم شرايط به نحوي بود كه همه فرماندهان لشكر عمرسعد مي دانستند كه اگر خشونت بيشتري انجام بدهند مورد تقدير يزيد و ابن زیاد قرار خواهند گرفت. اين از شيوه و عملكرد يزيد مشخص بود لذا اصلا نيازي به صدور فرمان جداگانه براي قتل سيدالشهدا (ع) نبود.

#شبهات_ماه_محرم 💢عده ای برای اشکال به حادثه عاشورا میگویند: کربلا صحرا نبود ، جلگه بود. هوا گرم نبود ، سرد بود ! عاشورای سال 61 هجری قمری برابر با 21 مهرماه سال 59 هجری شمسی است عاشورا در فصل پاییز بود #پاسخ👇 در پیام های قبلی کانال مباهله قرن21 به موضوع شهادت حضرت اباعبدالله با لب تشنه و اسناد آن پرداختیم و میتوانید مجددا مراجعه کنید. در این #شبهه نیز می خواهند اصل مساله #عطشان بودن حضرت را زیر سوال ببرند و متاسفانه این بیسواد ها برای کلی گویی های خود هیچ وقت سند و مدرک تاریخی مطرح نمیکنند اگر هم احیانا به منبعی ارجاع میدهند، یک منبع مخدوش و دست چندمی در تاریخ است. این شبهه می خواهد بگوید که اینکه شیعیان ادعا می کنند در کربلا آب نبوده و اصحاب تشنه بوده اند؛ دروغ است و به راحتی اصحاب می توانستند به آب دسترسی پیدا کنند. این شبهه با ادبیات های مختلف مطرح می شود.  برای مطالعه تکمیلی به این شبهه و جوانب آن، لینک زیر را مطالعه فرمایید👇👇 http://borhan.blog.ir/1391/08/28/Answer-to-questions-in-the-about-Ashura-and-Imam-Hussein-(AS)-%20Part%20I-Water

#شبهات_ماه_محرم 💢چرا تا زمان زنده بودن #معاویه امام حسین(ع) قیام نکردند؟ بااینکه آن زمان هم مردم #کوفه برای حضرت نامه نوشتند اما ایشان پاسخ منفی دادند. #پاسخ از زبان امام حسین(ع)👇👇👇 مردم کوفه که گمان می‌کردند عهدنامه صلح امام حسن (ع) با معاویه و یا وجود امام حسن (ع) مانع این شده که امام حسین (ع) علیه معاویه قیام کند، پس از شهادت امام حسن (ع) و حجر بن عدی پی در پی سفیرانی را به همراه نامه‌هایی نزد امام حسین (ع) فرستادند و آمادگی خود را برای پیکار با معاویه اعلام کردند و امام‌ حسین (ع) که براساس شرائط موجود تصمیم می‌‌گرفت و عمل می‌کرد، همان پاسخ‌هایی را به ایشان داد، که ده سال پیش امام حسن (ع) و خود آن حضرت به ایشان داده بودند. امام حسین (ع) در #پاسخ_نامه مردم کوفه چنین اظهار داشت: «امیدوارم که برادرم در آنچه کرد خداوندش موفق و استوار می‌داشت؛ اما من امروز چنین اندیشه‌ای ندارم. خدایتان رحمت فرماید. بر زمین بچسبید و در خانه‌ها کمین کنید و تا هنگامی که معاویه زنده است از اینکه مورد بدگمانی قرار بگیرید پرهیز کنید. اگر خداوند برای او چیزی پیش آورد و من زنده بودم اندیشه خود را برای شما خواهم نوشت». (دینوری، 269؛ بلاذری، 3/152؛ ذهبی، 2/34). شیخ مفید که گمان کرده عهدنامه صلح، مانع قیام امام حسین(ع) علیه معاویه گردید، پاسخ امام‌حسین(ع) به مردم کوفه را بر همین منوال می‌آورد. او می‌نویسد: «چون حسن (ع) از دنیا رفت شیعیان‌عراق به جنبش درآمدند وبرای حسین(ع) نوشتند ما معاویه را از خلافت خلع کرده با شما بیعت می‌کنیم. امام (ع) خودداری کرد و برای ایشان یادآور شد که همانا میان من و معاویه عهد و پیمانی است که شکستن آن جایز نیست تا زمان آن به پایان رسد و چون معاویه بمیرد در این کار اندیشه خواهم کرد.» 📚مفید، 2/29 و 30

#شبهات_ماه_محرم 💢چرا در روز عاشورا، شمر حضرت عباس(ع) را خواهر زاده خطاب کرد؟ او #دایی حضرت بود؟ #پاسخ راوى می‌گوید: شمر روز عاشورا در برابر سپاه ایستاد و صدا زد: خواهرزادگانم کجایند؟ عباس و برادرانش کجا هستند؟ کسى بدو پاسخ نداد. امام حسین(ع) بدان‌ها فرمود: «هر چند وى فردى فاسق است ولى به او پاسخ دهید». از این‌رو، عباس به سمت او رفت و فرمود: چه می‌خواهى؟ شمر گفت: خواهرزادگان! شما در امان هستید. عباس(ع) به او فرمود: لعنت خدا بر تو و امان تو! اگر تو دایى ما هستى، پس چرا به ما امان می‌دهى؟ ولى فرزند رسول خدا را امان نمی‌دهى؟ برادران عباس نیز نظیر سخنان آن‌حضرت را تکرار کردند و بازگشتند. از آن جهت که مادر حضرت عباس(ع) با شمر بن ذی الجوشن هر دو از یک قبیله بودند و رسم عرب این است که به افرادی که از یک قبیله هستند و به نوعی وابستگی با هم دارند به فرزندان آنان با نگاه فامیلی نظر می‌کنند، به فرزندان ام البنین خطاب به خواهر زادگان نمود 📚عمدة الطالب فی أنساب آل أبى طالب، ص 327.

#شبهات_ماه_محرم 💢مگر امام سجاد(ع) #اسير نبودند پس چطور توانستند به کربلا بیایند و بدن پدرشان امام حسین (ع) را #کفن و #دفن کرده به خاک بسپارد؟ ✅اعتقاد ما #شیعیان بر این است که بر بدن مطهر یک معصوم، جز معصومی دیگر نمی تواند نماز خوانده و آنرا #کفن کرده و به خاک بسپارد، و در این زمینه روایات #فراوانی وجود دارد ✅بر این اساس امام سجاد علیه السلام مامور دفن پدر بزرگوار خود بوده است ، چنانکه علامه مجلسی پس از نقل مطالب فوق در باره دفن امام می نویسد: به حسب ظاهر چنین بود(که بنی اسد خود بدن امام را دفن کردند) اما در واقع امام را به غیر از امام #دفن نمی کند. حضرت امام زین العابدین علیه السلام به اعجاز امامت آمد و جسد مطهر آن حضرت و بلکه سایر شهدا را دفن کرد 📚جلاء العیون، علامه مجلسی، ص 380 چنانکه در جریان #شهادت امام رضا علیه السلام که در طوس به شهادت رسید امام جواد علیه السلام به قدرت الهی از مدینه به طوس آمد و امور #غسل و #کفن امام را خود عهده دار شد. 📚مقتل سید الشهداء ص 900-903 ✅البته بسیاری قائلند که #بدنهای مطهر امام حسین و شهدای کربلا توسط قبیله بنی اسد که در #مجاورت کربلا ساکن بودند به خاک سپرده شده است، در جمع بین این دو قول باید گفت که هیچ تنافی وجود ندارد که امام سجاد علیه السلام با کمک قبیله بنی اسد اقدام به دفن شهدا کرده باشد. ✅چراکه دفن شهدا برای بنی اسد به تنهایی امکان پذیر نبود، زیرا آنان اهل روستاهایی بودند که در میدان نبرد شرکت نداشتند و بدون راهنمایی کسی که از همه آن شهیدان شناخت کامل داشته باشد قادر به شناسایی و دفن آنان نبودند به ویژه آن که سرهای شهدا را بریده بودند از این رو دفن دقیق و همراه با شناخت #شهدا بدون وجود راهنمایی آگاه، امکان پذیر نبود و از سوی دیگر با توجه به این باور که کار دفن امام(ع) را کسی جز امام(ع) نمی تواند بر عهده بگیرد ناگزیر ما را به این مطلب میرساند که این راهنما باید امام سجاد(ع) بوده باشد. ✅اما این حضور باید به صورت خارق العاده بوده باشد، چرا که ایشان در آن زمان در بند #اسارت دشمنان به سر می برد. با توجه به این گفته، برخی دیگر از منابع #شیعی چنین بیان داشته اند که: بنی اسد در #دفن شهدای کربلا، متحیر و سرگردان بودند، چرا که کوفیان بین سرها و بدنهای شهدا جدایی انداخته بودند و بدنها قابل شناسایی نبودند. در این هنگام امام سجاد(ع) به #کربلا تشریف آوردند و آنان را در این امر یاری کردند. ایشان با یاری #مردان بنی اسد نخست پیکر مطهر پدر بزرگوارشان را پیدا کردند و پس از گریه زاری فراوان، آن را روی قطعه حصیری گذاشتند و به آرامگاه فعلی اش آوردند؛ سپس اندکی از خاک محل دفن را کنار زدند قبری ساخته و پرداخته ظاهر شد. سپس امام زین-العابدین(ع)، #دستها را زیر بدن مبارک امام حسین(ع) قرار دادند و فرمودند: «بسم الله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله صدق الله و رسوله ما شاء الله،و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم.» آن گاه به تنهایی، بدن مطهر را در داخل قبر گذاشت؛ ایشان در حالی که دیگران را از کمک در #تدفین امام(ع)، باز میداشت فرمودند: «با من کسانی هستند که مرا یاری دهند.»

#شبهات_ماه_محرم 💢آيا #خون حضرت علي اصغر عليه السلام به زمين باز نگشت؟ مستندات تاریخی آن‌ چیست؟ #اهل_سنت ابو الفرج اصفهاني يكي از مورخان بزرگ در كتاب «مقاتل الطالبين» از شاهدان ماجرا، نقل كرده است كه امام حسين عليه السلام خون را به طرف آسمان مي‌پاشيد و چيزي از آن دو باره به زمين بر نمي‌گشت: «مورع بن سويد از شاهدان قضيه نقل كرده است: همراه حسين عليه السلام فرزندش كوچكش بود، تيري آمد به گلويش نشست. حسين عليه السلام خون را از گلو و پشت گردنش مي‌گرفت و آن را به سوي آسمان پرتاپ مي‌كرد و چيزي از آن خون بر نمي‌گشت در آن حال مي‌فرمود: خدايا مقام فرزندم در نزد تو كم تر از ناقصه صالح نيست.» 📚مقاتل الطالبيين، ص 60، ✅خوارزمي يكي ديگر از علماي اهل سنت، علاوه بر اين‌كه #پاشيدن خود را به طرف آسمان نقل كرده: «امام فرمود: علي را بياوريد تا با او خدا حافظي كنم. آن را كودك را به ايشان دادند، حضرت او را مي‌بوسيد و مي‌فرمود: واي بر گروهي كه دشمن آنها جد توست. هنگامي‌كه اين كودك در آغوش امام بود، حرمله بن كاهل اسدي با رها كردن تير او را در آغوش امام ذبح كرد. حسين عليه السلام خونش را جمع كرد تا كف دستش پر شد آنگاه به سوي آسمان پرتاب نمود و فرمود: خدايا اگر ياري [ظاهري] را از جانب آسمان از ما گرفتي، پس در عوض، بهتر از آن را براي ما قرار بده. آنگاه حسين عليه السلام از اسبش پياده شد و با غلاف شمشيرش براي او قبري آماده ساخت و او را با خونش دفن كرد و بر او نماز خواند.» 📚مقتل الحسين، ج 2، ص 37،