در آستانه سالگرد اشغال عراق، یورونیوز با بازجوی صدام مصاحبه کرده که از منظر حقوق بین‌الملل قابل توجه است: ۱. بازجو: «صدام پس از پیامبر اسلام و صلاح‌ ایوبی، خود را سومین رهبر تاریخ اسلام می‌دانست. با این‌حال بسیار سکولار بود و در مقابل دیدگاه اسلام‌گرایانه، مروج ناسیونالیسم عربی بود»  تحلیل: در حقوق بین‌الملل، رویکرد ملی‌گرایی برای حراست از منافع ملی امر پسندیده ایست اما ناسیونالیسم افراطی منجر به #واگرایی و تنش‌های مسلحانه می‌گردد. لذا حقوق، ملی‌گرایی را در کنار هم‌گرایی فراملی ترویج می‌کند. ۲. بازجو: «صدام می‌گفت به رغم دیدگاه آن زمان آمریکا، عراق سلاح جمعی در اختیار نداشت». تحلیل: آمریکا در حمله به عراق،بر نظریه‌ی حقوقی #دفاع_پیش‌دستانه استناد می‌کرد درحالیکه بعداً ثابت شد ادعای آمریکا و انگلیس در این خصوص، دروغ بوده است. ۳. بازجو: «صدام گفت بزرگترین دشمن عراق، آمریکا یا اسرائیل نبود، بلکه ایران بود.ترس صدام این بود که ایران بفهمد عراق چقدر ضعیف و آسیب‌پذیر شده است. در این‌ صورت چیزی جلودار حمله ایران و تصرف جنوب عراق نبود» * تحلیل: طبق قواعد حقوقی بویژه قطعنامه تعریف #تجاوز_ارضی ۳۳۱۴، عراق آغازگر جنگ علیه ایران است و این توجیهات، از منظر حقوقی، ارزشی ندارد. پی‌نوشت: فارغ از سویه‌دار بودن اظهارات فوق، اقدامات آمریکا با پشتیبانی نظری حقوق‌دانان آمریکایی صورت می‌گرفت و همواره نظریات حقوقی همانند دفاع‌ پیش‌دستانه و #مداخله_بشردوستانه، لعابی حقوقی بر اقدامات توسعه‌طلبانه این دولت می‌دهد‌. @intllaw