یعنی این حرفا رو باید گفت. چراکه وظیفست

دین خیلی لطیفی داریم

خیلی قشنگ، دینی که به جزئیات خیلی دقت کرده!

دینی که برای همه زندگی تو برنامه داره!

دینی که قراره از تو یک انسان به تمام معنا بسازه

ولی ما خودمون خرابش میکنیم...

خودمون انسانیت خودمون رو با یه سری کارا از بین میبریم!

بعد دق و دلیش رو سر خدا خالی می‌کنیم...

داشتم میرفتم یه جایی

همین که وارد شدم

نگاهم ناخودآگاه خورد به حدیثی که کنار درب ورود زده بودن؛

یه حدیثی بااین مضمون از امام صادق علیه السلام که فرمود بودن؛

بهترین راه برا اینکه یکیو بکشونی سمت حق سمت خدا سمت اهلبیت اینه؛

با عمل خودت بکشونیش!

با حرف خوب بکشونیش!

یعنی مثلا نیاز نیس که دست‌وپا بزنی تا رفیقت فحش نده

یعنی نیازی نیست دست و پا بزنی تا رفیقت به نامحرم نگاه نکنه

همینکه پیش هم هستین تو به بهترین شیوه عمل کنی اصن دیگه روش نمیشه بد صحبت کنه!

آقا فحش داد؟!...

باشه بدون هیچ تعارفی بهش بگو؛ عزیز وقتی پیش منی برا من ارزش قائل شو فحش نده

اگر میخوای فحش بدی من پا میشیم میرم

اون اگه دوست داشته باشه قطعا فحش نمیده

زمانی که در کنار تو هست

همین که کنار تو هست و میدونه تو از فلان کار بدت میاد و همون ساعت ها که فحش نمیده اگر آدم فحش بده ای باشه خدا برا تو ثواب می‌نویسه

چون حضور تو باعث شد که اون گناه نکنه!