🟨 فصل نوین در تاریخ ایران یا مقلب القلوب و الابصار؛ یا مدبر اللیل و النهار؛ یا محول الحول و الاحوال؛ حول حالنا الی احسن الحال. فرارسیدن سال جدید را به مردم عزیزم و همه آنان که به ایران بزرگ عشق می‌ورزند و به عزت و عظمت و استقلال و آزادگی میهن پاک‌مان می‌اندیشند از صمیم قلب تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. ایران ما در طول تاریخ چندین هزار ساله خود فراز و فرودهای زیادی را به خود دیده و پشت سر نهاده است، اما همچنان استوار و مقاوم بر اصالت خویش باقی مانده است‌ و حتی غالبان بر خود را در نهایت، مغلوب فرهنگ و تمدن درخشان و غنی خویش کرده است و آنان را مقهور و بیرون رانده یا جزئی از پیکره عظیم خویش کرده است. از هجوم ویرانگر اسکندر مقدونی گرفته تا هجمه سبعانه چنگیز و دنباله‌هایش، حملات کینه‌توزانه عثمانی‌ها و ازبکان و جنایات‌شان، اشغال ایران در جنگ جهانی دوم و نهایتا جنگ تحمیلی و دفاع‌مقدس در عصر ما هیچ‌کدام نتوانست این تمدن ریشه‌دار را محو کند و بر اراده مردم این سرزمین چیره شود. اینک که به برکت انقلاب اسلامی ایران و مجاهدت‌های خستگی‌ناپذیر ملت بزرگ ما فصل نوینی نه فقط در تاریخ ایران بلکه در سراسر جهان گشوده شده است و آن احیای مجد و عظمت شرق پرافتخار جهان به نام اسلام و به محوریت ایران اسلامی با آرمان بزرگ ایجاد تمدن نوین اسلامی است، با دشمنی‌ها و توطئه‌های گسترده و هجمه‌های گونه‌گون غرب متجاوز ستمگر و برتری‌طلب مواجه است که به جرأت می‌توان گفت سخت‌تر و سنگین‌تر از همه تهاجمات و تجاوزات پیش‌گفته در تاریخ این سرزمین است. به لطف خداوند و عنایات حضرت امام عصر ارواحنافداه و عجل الله تعالی فرجه الشریف و رهبری‌های خردمندانه و هوشمندانه رهبر معظم انقلاب اسلامی حفظه الله تعالی و پایداری همیشگی ملت شریف و اصیل ایران این توطئه‌ها و نقشه‌ها و پیامدهای آنها به شکست خواهد انجامید و ایران عزیز ما بار دیگر و با شکوه‌تر و سرفرازتر از تمام موارد پیشین بر دشمنان پیروز خواهد شد و عظمت تاریخ کهن و فرهنگ بی‌بدیل خود را به رخ جهانیان خواهد کشید و زمینه‌ساز ظهور خورشید عظمای ولایت خواهد شد ان‌شاءالله. هموطنان عزیزم، هرروزتان نوروز باد؛ به رغم همه کاستی‌ها و مشکلات، روح «امید» قرن‌ها میهن ما را بر هویت اصیل خویش زنده نگه داشته و ان‌‌شاالله که صبح سعادت و فرخندگی و پیشتازی ایران و ایرانی نزدیک است: ألیس الصبح بقریب! ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

🌺 کدام کشورها نوروز را جشن می‌گیرند؟ 🔹 به‌دلیل وسعت زیاد ایران باستان در گذشته، امروزه علاوه بر ایران، کشورهای اطراف نیز نوروز را جشن می‌گیرند 🔸امروزه نوروز در ایران و افغانستان همچنان آغاز سال نو محسوب می‌شود و بیشتر از سایر کشورها، آداب و رسوم اصیل نوروز رعایت و اجرا می‌شود 🔹در برخی دیگر از کشورها مانند تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، سوریه، عراق، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و ازبکستان، نوروز تعطیل رسمی است و مردمان این کشورها، نوروز را جشن می‌گیرند #نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

فرا رسیدن سالروز وفات نخستین بانوی لبیک گوی رسالت، الهه کرامت و آبروی نجابت، حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها تسلیت باد. ‏#خدیجه_کبری_سلام_الله_علیها #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✅ آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی در نوروز / هفت میم بوشهر 🔹 بوشهری‌ها علاوه بر سفره‌ هفت سین، یک سفره‎‌ی هفت میم نیز، متشکل از ماهی، میگو، میوه، مرغ، مربا، ماست و مسقطی بر خوان نوروزی برپا می‌کنند. همچنین علاوه بر شیرینی های خانگی، تهیه ی قراپیچ و بی بی گلی نیز از رسوم نوروزی مردم جنوب کشورمان است. ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

یکی از ارزشمندترین آثار باستانی به جا مانده از دوران حکومت ساسانیان، کاخ اردشیر بابکان در شهرستان فیروز آباد استان فارس است که با معماری و ساختار منحصر به فردش توجه گردشگران داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است. #نوروز #ایران #بنیاد_ایرانشناسی #گردشگردی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✅ آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی در نوروز / شوالفه لرها 🔸شوالفه به معنی شب عرفه، عصر یک روز پیش از شب عید در خرم‌آباد است. در این شب مراسمی مانند شب جمعه آخر سال برگزار می‌کنند که برای شادی ارواح است و با دادن غذا به فقیران و خیرات، موجبات رضایت و خشنودی رفتگان را فراهم می‌کنند. مردم همچنین با خواندن فاتحه و خواندن دعا برای آنان طلب آمرزش می‌کنند. عشایر بختیاری نیز با تحویل سال حرکت به سمت مکانی سبزتر را شروع و سیاه چادر خود را در آنجا برپا می‌کنند. ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

📌 نقش رستم مجموعه‌ای باستانی در زنگی آباد واقع در شمال شهرستان مرودشت استان فارس ایران است که در فاصلهٔ ۶ کیلومتری از تخت جمشید قرار دارد. این محوطهٔ باستانی یادمان‌هایی از ایلامیان ، هخامنشیان و ساسانیان را در خود جای داده‌است و از حدود سال ١٢٠٠ پیش از میلاد تا ۶۲۵ میلادی همواره مورد توجه بوده‌است زیرا آرامگاه چهار تن از شاهنشاهان هخامنشی، نقش برجسته‌های پرشماری از وقایع مهم دوران ساسانیان، بنای کعبه زرتشت و نقش‌برجستهٔ ویران شده‌ای از دوران ایلامیان در این مکان قرار دارند و در دورهٔ ساسانی، محوطهٔ نقش رستم از نظر دینی و ملی نیز اهمیت بسیار داشته‌است. ‏#شیراز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✳️ بهار در شعر فارسی 1⃣ ✏️به قلم محمدکاظم کاظمی (شاعر معاصر) سیرى اجمالى در پیشینه شعر فارسى نشان مى‏‌دهد که بهار، از دیرباز فصل محبوب شاعران و کانون توجه آنان به طبیعت بوده است. ولى آیا این توجه همواره ثابت بوده و حاصل آن نیز شعرهایى یکسان و همانند است؟ مسلماً چنین نیست و ستایش از بهار و گرامیداشت عید نوروز، در طول زمان و در پاره‏‌هاى مختلف این قلمرو زبانى، با فراز و فرود و تفاوت در طرز نگاه شاعران همراه بوده است. به هر حال باید پذیرفت که گرامیداشت نوروز و بهار در شعر کهن ما بیش از امروز است و به نظر علّت این را باید وابستگى شدید زندگى انسان دیروز به طبیعت دانست. تا پیش از پدیدآمدن مظاهر صنعت و تکنولوژى، بیشترین اتکاى مردم به طبیعت بود. به همین دلیل، وقتى طبیعت در کام زمستان فرو مى‏‌رفت، همه زندگى به حالت نیمه‏‌فعّال در مى‏‌آمد. دهقانان پس از چند ماه کار و تلاش، بیکار مى‏‌شدند و به ناچار در خانه مى‏‌خزیدند. با وسایل حمل و نقل آن روزگار، سفرکردن هم دشوار و یا غیرممکن مى‏‌شد. دیگر از سیر و تفرج در باغ و بوستان هم خبرى نبود، که گل‏‌ها و گیاهان خشک شده‏‌بودند و مدفون در برفى سنگین. پرندگان کوچ مى‏‌کردند و بعضى حیوانان دیگر به خواب زمستانى فرو مى‏‌رفتند. 🔜 ادامه این نوشتار در پست‌های آینده 🔻 ‏#بهاریه #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

🔰 آداب و رسوم نوروز در هرمزگان 📌 در بسیاری از مناطق هرمزگان، بعد از عید دیدنی مردم با در دست داشتن شیرینی و میوه و گلاب، در مزار اهل قبور بویژه شهدا و اموات نزدیك حاضر می شوند و با روشن كردن عود، شمع، عنبر و پخش شیرینی، قرائت فاتحه و قرآن و ریختن گل و گلاب بر روی قبور مردگان، فرا رسیدن عید نوروز را به آنان تبریك گفته و یاد و خاطره عزیزان از دست رفته را گرامی می‌دارند. 📌چیچیكای مم گپو و بپ گپو (قصه مادربزرگ ها و پدربزرگ ها) همراه با شوخی و خنده، شب نشینی، خوردن حلوا یا رشته (بلالوت) همراه با تخم مرغ سرخ شده در روز عید هنوز در بعضی از مناطق استان هرمزگان مرسوم است ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

باغ فین کاشان #باغ #کاشان ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✳️ بهار در شعر فارسی 2⃣ ✏️به قلم محمدکاظم کاظمی (شاعر معاصر) این همه در حالى بود که دستمایه تصویرسازى بیشتر شاعران ما در آن روزگار، طبیعت بوده است و طبعاً محدودیت جلوه‏‌هاى طبیعت، دست شاعران را نیز در خلاقیت و تصویرسازى مى‏‌بسته است. به همین دلیل است که ما با این همه شعر بهارى در تاریخ ادبیات فارسى، کمتر شعرى درباره برف و زمستان یا تابستان و پاییز داریم. زمستان در چشم شاعران، فصلى عبوس و سخت بود که فقط باید تحمّلش کرد تا رسیدن بهار، و آنگاه پس از باز شدن یخها، از طبیعت سخن گفت، به‏‌ویژه که شاهان هم به نشاط مى‏‌نشستند و به شکار و تفرّج مى‏‌رفتند. پس بى‏‌سبب نیست که این همه ستایش بهار در کارنامه ادب قدیم ما ثبت شده است. شاید با آنچه گفته شد، به نظر برسد که بخش عمده‏‌اى از میراث ادبى ما، تکرار یک سخن است؛ و تکرار هر قدر زیبا باشد، ملال‏‌آور است. واقعیت این است که به راستى بسیارى از این بهاریه‏‌ها یکنواخت، کلیشه‏‌اى و ملال‏‌آورند و حاصل تقلید، نه ابتکار. ولى در این میان، سروده‏‌هاى متفاوت و ابتکارى هم داریم. یکى از چیزهایى که به بهاریه‏‌هاى شاعران ما تنوّع بخشیده، اختلاف زاویه دید و منظر توصیف در آنهاست. بعضى فقط ظاهر بهار را دیده‏‌اند؛ بعضى به آن معنى باطنى بخشیده‏‌اند و بعضى نیز وصف بهار را بهانه‏‌اى براى بیان بعضى حرفهاى دیگر ساخته‏‌اند. به همین ترتیب، در گذر زمان نیز این نگاه دچار تحوّل شده است. به همین سبب مى‏‌توان بهاریه‏‌ها را به چند گروه تقسیم کرد. 🔜 ادامه این نوشتار در پست‌های آینده 🔻 ‏#بهاریه #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✅ آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی در نوروز / لیکوخوانی بلوچ‌ها یکی از مراسم‌های نوروزی در استان سیستان و بلوچستان، جشن بهارگاهی است. این جشن توسط عشایر و کوچ نشین‌های بلوچ برگزار می‌شود. با توجه به اینکه قوم بلوچ از قبیله‌ها و طایفه‌های زیادی تشکیل شده، هر یک از آنها با دعوت بزرگان قوم خود به برنامه‌ریزی برای برگزاری این جشن‌ها (که اجدادشان آنان را مهمترین مراسم قوم بلوچ می‌دانند) ، مشغول می‌شوند. آیین دیگری که در سرزمین بلوچستان برگزار می‌شود، مراسم سرمه‌سایی است. زنان بلوچ در گذشته سنگ سرمه را روی سنگی که وسط آن گود بود، می‌ساییدن و از آن در طول سال استفاده می‌کردند. روز اول بهار و در لحظه تحویل سال این سرمه‌ها را به دختران هدیه می‌دهند. اما مراسم دیگری که در این منطقه اجرا می‌شود، مراسم هلک لدیی یا گدام لدیی است. در این مراسم که به معنی جا به جایی محل سکونت است، طی مراسم ویژه‌ای سیاه چادرها از منطقه فعلی جمع‌آوری شده و با یک حلقه دایره‌ای و خواندن آوازهای مخصوص لیکو آنجا را ترک کرده و به سمت مکان جدید بهاری حرکت می‌کنند. آوازهایی که در این مراسم خوانده می‌شود، همه دسته‌جمعی اجرا می‌شوند و در وصف توصیف بهار است. کاشتن نهال درخت خرما در اولین روز عید هم یکی از رسوم ایام نوروز در بلوچستان است. نهال یا پاجوش‌هایی که از قبل، طی مراسم خاصی از بدنه‌ی درخت خرما جدا شده است از طرف بزرگ‌ترها به کوچک‌ترها عیدی داده می‌شود تا آنها را در زمین کشاورزی خود بکارند. ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

🥇 یزد اولین شهر خشتی جهان ‏#نوروز #یزد #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✳️ بهار در شعر فارسی 3⃣ به قلم محمدکاظم کاظمی (شاعر معاصر) 🟣 بهاریه‏‌هاى شاد و طرب‏‌انگیز این گونه شعر در ادبیات مدحى ما بیشتر دیده مى‏‌شود. به واقع شعر فارسى در سده‏‌هاى اولیه، شعر مدح و وصف بوده است و البته توصیفها نیز غالباً به مدح منتهى مى‏‌شده‏‌است، چنان که فرّخى سیستانى در این شعر زیر، نخست از بهار سخن مى‏‌گوید و سپس بلافاصله به ستایش پادشاه گریز مى‏‌زند: ز باغ، اى باغبان! ما را همى بوى بهار آید کلید باغ، ما را ده که فردامان به کار آید کلید باغ را فردا هزاران خواستار آید تو لَختى صبر کن، چندان که قمرى بر چنار آید چو اندر باغِ تو بلبل به دیدار بهار آید، تو را مهمان ناخوانده به روزى صد هزار آید کنون گر گلبنى را پنج شش گل در شمار آید چنان دانى که هر کس را همى زو بوى یار آید بهار امسال پندارى همى خوشتر ز پار آید از این خوشتر شود فردا که خسرو از شکار آید بدین شایستگى جشنى، بدین بایستگى روزى ملِک را در جهان هر روز جشنى باد و نوروزى در این شعرها، بهار فقط بهانه عیش و طرب و خوشباشى است و از این بیش دیگر نقشى در جهان ندارد. شاعر از آمدن این فصل، فقط به همین واسطه خوشحال است که زمینه نشاط برایش فراهم مى‏‌کند، آن هم نشاطى کاملاً مادّى و گذرا. تقریباً در شعر همه شاعران مدیحه‏‌سرا، چه در سده‏‌هاى پیشین و چه بعدترها، تنها جلوه‏‌اى که از بهار مى‏‌بینیم، همین است. 🔜 ادامه این نوشتار در پست‌های آینده 🔻 ‏#بهار #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

جان به جانان عرض کردن عاشقان را عار نیست مفلسان را با کریمان کارها دشوار نیست 🔴 فرا رسیدن سالروز ولادت با سعادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام تبریک و تهنیت باد 🌺 ‏#کریم_اهل_بیت #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✅ آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی در نوروز / عروس گولی گیلک‌ها در گیلان، در شهرها و روستاهایی که امامزاده و زیارتگاه وجود دارد، بسیاری از مردم برای تحویل سال به آنجا می‌روند. از مراسم مهم نوروز در گیلان می‌توان به نوروز خوانی اشاره کرد که هم‌اکنون نیز کم و بیش رواج دارد. برای این کار، گروهی نوروزخوان در کوچه و خیابان به راه می‌افتند و اشعاری می‌خوانند. گیلکی‌ها آئین‌هایی از جمله رسوم شال‌اندازان را نیز برگزار می‌کردند؛ که سال‌ها در نیمه دوم اسفند ماه در استقبال از نوروز اجرا می‌شد اما امروزه به فراموشی سپرده شده است. در این خطه، بهار، علاوه بر صدای خوش فاخته‌ها و شانه بسرها و گل‌های زیبای پامچال، با مراسم زیبای عروس گولی می‌آید. عروس گولی یا گل عروس، نمایشی‌ست که غول، پیربابو و نازخانم نقش اصلی آن را ایفا می‌کنند. پیربابو شخصی است که خود را به هیات پیرمردی در می‌آورد و غول مردی است که کلاهی از ساقه‌های خشک شالی (کلش یا کلوش) بر سر می‌گذارد و نقش نازخانم را هم یکی از جوانانی که لباس زنانه به تن دارد، اجرا می‌کند. موضوع این نمایش میدانی شادی بخش، دعوای غول و پیربابو بر سر نازخانم است که به کشتی بین این دو می‌انجامد. غول مظهر سیاهی و زمستان و پیربابو، نماد باغبانی و زیبایی پسندی است. در این کشتی، غول پیروز می‌شود و همراه نازخانم رقص‌کنان بازی را به پایان می برد. زمان برگزاری نمایش در روستاهای مختلف، از حدود نیمه دوم اسفند ماه شروع می‌شود. گروه نمایش پس از غروب آفتاب از خانه‌ای به خانه‌ی دیگر می‌روند و در حیاط و فضای باز جلوی هر خانه، برنامه‌ی خود را اجرا می‌کنند و در هر خانه‌ای هم که این نمایش شادی بخش را انجام دهند، هدایایی مثل برنج، تخم مرغ، شیرینی و گاهی هم پول می گیرند. در سفره هفت سین مناطقی مثل ماسال، قیچی از لوازم سفره است چون در میان تالش‌ها رسم است که هرکس به عید دیدنی می‌رود، باید مقداری از سبزه سفره عید را بچیند که باعث افزایش برکت شود. هنگام چیدن سبزه با قیچی نیت می‌کنند و معتقدند حاجت آنها برآورده می‌شود.در بین گیلک‌ها رسم است که خانواده عزادار سفره عیدی پهن نکند، شیرینی نگذارد و از مهمانان خود با خرما و چای پذیرایی کند. ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

📽️ تنگه قاسمی؛ حیرت انگیز و تماشایی 🔹در میان کوه‌های منگشت در استان خوزستان یک تنگه زیبا با نام تنگه قاسمی قرار دارد که در دل آن نیز آبشاری کوچک جاری است و به کارون می‌ریزد. ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✳️ بهار در شعر فارسی 4⃣ به قلم محمدکاظم کاظمی (شاعر معاصر) 🟣 بهاریه‏‌هاى تأمل‏‌برانگیز امّا جدا از اینها، ما یک سلسله شاعران تعقّل‏‌گرا و اندیشمند هم داریم. اینان بیش از آن که مسحور جلوه ظاهرى بهار شوند، در پى پند گرفتن از آن بر مى‏‌آیند و مى‏‌کوشند علاوه بر نگاه آفاقى، یک نگاه انفسى هم به بهار داشته‏‌باشند. ناصرخسرو بلخى از این دسته شاعران است. او با ردیف و قافیه همین شعر فرّخى که دیدیم، قصیده‏‌اى بهارى دارد؛ ولى نتیجه‏‌اى که از این قصیده گرفته مى‏‌شود، کاملاً چیزى دیگر است. حکیم بلخ در آمدن و رفتن بهار، ناپایدارى دنیا را مى‏‌بیند و فراتر از آن، از یکنواختى جهان مادى اظهار ملال مى‏‌کند. چند گویى که چو هنگامِ بهار آید، گل بیاراید و بادام به بار آید روى بستان را چون چهره دلبندان از شکوفه رخ و از سبزه عذار آید… این چنین بیهده‏‌اى نیز مگو با من که مرا از سخن بیهده عار آید شصت بار آمد نوروز مرا مهمان جز همان نیست اگر ششصد بار آید هر که را شصت ستمگر فلک‏‌آرایش باغِ آراسته او را به چه کار آید؟ سوى من خواب و خیال است جمال او گر به چشم تو همى نقش و نگار آید امّا نتیجه‏‌اى که از ناپایدارى عمر گرفته مى‏‌شود نیز همیشه یکسان نیست. بعضى مثل ناصرخسرو با توجه به این ناپایدارى، انسان را به پرهیز از تعلقات دنیایى تشویق مى‏‌کنند و بعضى نیز مانند خیام، به این نتیجه مى‏‌رسند که همین زندگى ناپایدار را نیز باید خوش گذراند. بر چهره گل نسیم نوروز خوش است در صحن چمن روى دل‏‌افروز خوش است از دى که گذشت، هرچه گویى خوش نیست خوش باش و ز دى مگو که امروز خوش است و ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست بى باده گلرنگ نمى‏‌باید زیست این سبزه که امروز تماشاگه ماست، تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست نگاه خیام هرچند در نهایت به همان خوشباشى مى‏‌رسد، بارى از نگرش فرّخى و منوچهرى عمیق‏‌تر است. در واقع شاعر به باطن بهار نگریسته و نتیجه‏‌اى متفاوت با آنان گرفته است. این نتیجه‏‌گیرى‏‌هاى متفاوت، در قرنهاى بعد که دوران رسوخ عرفان در شعر ماست، جلوه بیشترى مى‏‌یابد.  🔜 ادامه این نوشتار در پست‌های آینده 🔻 ‏#بهاریه #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✅ آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی در نوروز / منجوق آتدی ترکمن‌ها در ترکمن صحرا، پس از انجام مناسک خانه تکانی، رسم است که نخ سفید و سیاه را با هم می‌بافند و در میانه‌ی آن اسپند، نظر چشم، منجوق، نمک و داغدان (که نوعی چوب است) قرار می‌دهند و آن را، به نشانه‌ی برکت، بالای در خانه‌ها می‌آویزند. از دیگر سنت‌های این قوم، تراشیدن موی سر پسرها در چهارشنبه‌ی آخر سال بوده است، به طوری که مقداری مو را در دو طرف سر، روی گوش یا پشت سرها باقی می‌گذاشتند و به آن قولپاق می‌گفتند. از دیگر رسومی که امروزه کمرنگ‌تر شده، رفتن به صحراها در چهارشنبه سوری است. آنها نگریستن به چشمه‌های آب را به فال نیک می‌گرفتند و در راه بازگشت، تعدادی سنگریزه برمی‌داشتند و هفت بار به طرفی غیر از قبله پرتاب می‌کردند تا بدی‌ها دفع شود. از جمله سرگرمی‌های نوروزی مردمان ترکمن، بازی منجوق آتدی به معنای انداختن دانه‌ی منجوق است. که در این بازی دختران ترکمن دور هم جمع می‌شوند و منجوق‌های خود را با علامتی مشخص می‌کنند و دانه دانه در ظرفی پر آب می‌اندازند. سپس یکی از دختران ظرف را می‌گیرد، بالای سر دوستانش می‌برد و در حالی که یک بیت شعر می‌خواند، منجوق‌ها را با هم مخلوط می‌کند و بعد یکی را از ظرف در می‌آورد. منجوق متعلق به هر دختری که باشد، معنای شعر در ارتباط با او قلمداد می‌شود. ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

#زیبایی_های_ایران_من 📌 خانه ملک بوشهر #خانه_ملک #بوشهر ‏#نوروز #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

✳️ بهار در شعر فارسی 5⃣ به قلم محمدکاظم کاظمی (شاعر معاصر) 🟣 بهار از منظر عرفان از حوالى قرن هفتم هجرى، با غلبه عرفان در شعر ما، نگاه متفکرانه امثال ناصرخسرو به یک نگرش عرفانى و اشراق‏‌آمیز بدل مى‏‌شود. به همین لحاظ، آن خوشباشى هم کم‏‌کم به یک نوع نشاط معنوى مى‏‌رسد، از آن گونه که در شعر حافظ دیده مى‏‌شود. رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید وظیفه گر برسد، مصرفش گُل است و نبید صفیر مرغ برآمد، بط شراب کجاست؟ فغان فتاد به بلبل، نقاب گل که کشید؟ مکن ز غصّه شکایت که در طریق طلب به راحتى نرسید آن که زحمتى نکشید من این مرقّع رنگین چو گل بخواهم سوخت که پیرِ باده‏‌فروشش به جرعه‏‌اى نخرید این شعر حافظ را، هم مى‏‌توان یک عشرت‏‌طلبى از نوع خیام تلقّى کرد و هم به مفاهیم عارفانه مربوط دانست. رندى حافظ در این است که راه هر دو نوع توجیه از شعرش را باز گذاشته است. نکته دیگرى که در شعر حافظ دیده مى‏‌شود و حتى در بهاریه‏‌هاى او جلوه دارد، یک برخورد اجتماعى و اخلاقى با قضایا است. او از بسیارى جلوه‏‌هاى طبیعت، پند مى‏‌گیرد، چنان که در اینجا مى‏‌بینیم. ز کوى یار مى‏‌آید نسیم باد نوروزى از این باد ار مدد خواهى، چراغ دل برافروزى چو گل گر خرده‏‌اى دارى، خدا را صرف عشرت کن که قارون را غلطها داد سوداى زر اندوزى کم کم شاعران اهل معرفت ما کوشیدند که در وراى این بهار ظاهرى، یک بهار دیگر را هم ببینند. این تلاش، در شعر مولانا جلال‏‌الدین به روشنى دیده مى‏‌شود. به همین دلیل است که مولانا غالباً بهار طبیعت را با بهارِ جان همراه مى‏‌کند و از تازه شدن روح و جان در این فصل سخن مى‏‌گوید: شاخى که میوه داشت، همى‏‌نازد از نشاط بیخى که آن نداشت، خجل گشت و شرمسار آخر چنین شوند درختان روح نیز پیدا شود درخت نکوشاخ، بختیار مى‏‌بینید که مولانا سخن از نشاط مى‏‌گوید و البته یادآور مى‏‌شود که این نشاط، فقط از آنِ درختان میوه‏‌دار است. در بیت بعد، بلافاصله اشاره مى‏‌کند که درخت روح ما نیز چنین است و وقتى بانشاط خواهد بود که میوه‏‌دار باشد. مولانا از بانشاط‏‌ترین و خرّم‏‌ترین شاعران ماست؛ اما این خرّمى از نوع خرّمى فرّخى سیستانى نیست که به خاطر غلامان سیمین کمرى باشد که در پى او روان بوده‏‌اند و یا از نوع شادمانى عنصرى بلخى نیست که وسایل سفره‏‌اش از زر و سیم بوده است، بلکه به خاطر این است که روحش بالنده و کمال‏‌یافته، و به تعبیر خود او، همچون درختى است میوه‏‌دار. به همین لحاظ این خرّمى، همواره همراه مولاناست، چه در سختى و چه در آسایش، چه در رمضان و چه در عید. ولى در بهار، البته نشاط دو برابر مى‏‌شود، چون بهار روح او با بهار طبیعت همراه است. آمد بهارِ جانها، اى شاخِ تر! به رقص آ چون یوسف اندر آمد، مصر و شکر به رقص آ چوگان زلف دیدى، چون گوى در رسیدى از پا و سر بریدى، بى پا و سر به رقص آ طاووسِ ما درآید، وآن رنگها برآید با مرغ جان سراید بى‏‌بال و پر به رقص آ مخدومْ، شمس دین است؛ تبریز، رشک چین است اندر بهارِ حسنش شاخ و شجر به رقص آ نکته دیگرى که در بهاریه‏‌هاى مولانا جلب نظر مى‏‌کند، این است که آمدن بهار در بیشتر غزلهاى او با آمدن یار همراه است و بدین ترتیب، شاعر از فصل بهار، به آن معشوق ازلى و ابدى مى‏‌رسد. و این هم البته یکى دیگر از عوامل نشاط و خرّمى مولاى بلخ است. بهار آمد، بهار آمد، بهار مشکبار آمد نگار آمد، نگار آمد، نگار بردبار آمد کسى آمد، کسى آمد که ناکس زو کسى گردد مهى آمد، مهى آمد که دفعِ هر غبار آمد اما یکى دیگر از کسانى که در این باب حرفهایى تازه دارد، شیخ اجل سعدى است. سعدى مى‏‌کوشد از توصیف بهار، معنایى حکمت‏‌آمیز بیرون بکشد؛ این که زیبایى جهان صنع از وجود صانع و یکتایى او خبر مى‏‌دهد و از زیبایى بهار، مى‏‌توان به زیبایى جمال مطلق پل زد. او در یکى از قصیده‏‌هاى معروف خویش وصف بهار را چنین شروع مى‏‌کند: بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار خوش بود دامن صحرا و تماشاى بهار صوفى از صومعه گو خیمه بزن در گلزار که نه وقت است که در خانه بخفتى بیکار ولى به زودى عنان سخن را به مسیر دلخواه خویش مى‏‌چرخاند و چنین نتیجه مى‏‌گیرد: آفرینش همه تسبیح خداوند دل است دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار این همه نقشِ عجب بر در و دیوار وجود هر که فکرت نکند، نقش بود بر دیوار کوه و دریا و درختان همه در تسبیحند نه همه مستمعى فهم کنند این اسرار مسلماً وصف سعدى از بهار، از تصویرگرى‏‌اى که در شعر فرّخى و منوچهرى و عنصرى و دیگر شاعران مکتب خراسانى دیده مى‏‌شد، بى‏‌بهره است. این تصویرگرى، جایش را به نوعى تأمل داده است.  🔜 ادامه این نوشتار در پست‌های آینده 🔻 ‏#بهاریه #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews

🟤 میزبانی بنیاد ایران‌شناسی شعبه استان کهگیلویه و بویر احمد از میهمانان نوروزی بنیاد ایران‌شناسی شعبه استان کهگیلویه و بویر احمد با همکاری اداره کل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی استان اقدام به برپایی غرفه در ورودی مرکز استان در راستای خوش آمدگویی و راهنمایی مسافران نوروزی این استان نموده است. بیش از ٢٠ غرفه متنوع در نمایشگاه صنایع دستی که ستاد اجرایی خدمات سفر این استان، در ورودی شهر یاسوج بر پا نموده است، شرکت کرده اند. بنیاد ایران‌شناسی و اداره کل میراث فرهنگی با تهیه بروشورهایی اماکن گردشگری و بازارها و اماکن تاریخی را به مسافران و میهمانان نوروزی استان کهگیلویه و بویر احمد معرفی می کنند. ‏#یاسوج #بنیاد_ایرانشناسی #ایران‏ #رجبی_دوانی ⭕ روابط عمومی بنیاد ایران‌شناسی @iranologynews