و تاریکی تو را از تاریکیِ جهان جدا می‌کنم.

پدرم پول گذاشت توی جیبم از روز اول مدرسه تا روز آخر دانشگاه پدرم خیال می‌کرد که من می‌توانم می‌توانم که دستش را بگیرم می‌توانم که پایم را محکم کنار قدم هایش بگذارم اما جهان مرا بلعید و جامعه مرا تف کرد پدرم هنوز صبح می‌رود شب می‌آید پدرم کسی را بزرگ کرد که من دلم نمی‌خواست بزرگ شود "خودم" پدرم از خودش یک یادگاری به جا خواهد گذاشت و آن هم همین اندوهی‌ست که شما در این شعر از آن غافل شدید همین اندوهِ قلم بر دست "خودم" _امیرحسین

چون زیباتر از ساده‌ای.

به خدا سوگند من همواره از حق خویش محروم ماندم

وقتی تو مدرسه سرمو می‌زارم روی میز به این خاطر نیست که بخوابم این‌کارو می‌کنم چون می‌خوام برای یه مدت نباشم توی اون فضا که برگردم به خودم و سکوت

اجازه دادم من رو سیاه و آبی نقاشی کنی پیکاسو تابلوی من برای سوختن و گرم کردن اتاقت چطوره ؟

دست از نامه فرستادن بردار نامه‌ها همیشه می‌سوزن.

امشب این تاریکی غلیظ من رو می‌بلعه

جدی جدی

من برای او در روز‌های بدش نسیم‌های بهاری را آرزو کردم.

حداقل خوبه که ازم بزرگتری من یه روزم تنها نبودم تو این دنیا