🌟طرح | هدف واحد 👈 هدف امام باقر علیه السلام که هدف امروز جوان ایرانی هم باید باشد: زنده کردن سخن حق در دنیای مادی 🔖میلاد #امام_باقر علیه السلام مبارکباد 💥کانال رسمی مرکزمدیریت حوزه‌های علمیه👇 https://eitaa.com/joinchat/329121809C959557bf6a

در دل جایی برای محبت غیر خدا نیست ▪️امام باقر (عليه‌السلام) فرمود: «خوشحالي خداوند از بازگشت بنده خطاركار به آغوش محبت ‎اش، بيش از شادي و شعف مسافر در راه مانده ‌اي است كه زاد و توشه ‌اش را گم كرده و از فرط گرسنگي و تشنگي مشرف به مرگ است؛ اما ناگهان چشم باز مي ‌كند و آب و آذوقه ‌اش را در كنارش مي ‌يابد.»(الکافی ۸/۴۳۵/۲) آيا خداوند نيازمند توبه بنده گناه ‎كار است؟ ▪️[همیشه] به عنوان يک اصل بايد به اين نكته توجه داشته باشيم كه همه کمالات خدا بي‌ نهايت است و هيچ حد و مرزي ندارد. اگر گفته شود اشتياق خداوند به توبه گناهکار بي ‌نهايت است، سخن گزافي نيست؛ چون از جانب خدا محدوديتي وجود ندارد. هر چه کمبود است، از جانب بنده است.. ▪️ما چنين خدايي داريم، خدايي که گناهکاران را تا اين حد دوست دارد. استفاده از اين مثال ‌ها و مفاهيم براي آن است كه گوشه ‌اي از عظمت لطف و رحمت خدا براي ما روشن شود؛ هر چند هيچ‌ يك از آنها حق مطلب را آن‌ گونه كه هست، ادا نمي ‌كند، چون اين عظمت در بيان نمي‌ گنجد. با توجه به اين که خداوند هيچ نيازي به بنده ندارد، جايي براي محبت ديگري در دلش باقي مي‌ ماند؟ ▪️امام باقر عليه‌السلام فرمود: خوشحالي خداوند از بازگشت بنده خطاركار به آغوش محبتش، بيش از شادي و شعف مسافر در راه مانده‌اي است كه زاد و توشه‌اش را گم كرده و از فرط گرسنگي و تشنگي مشرف به مرگ است؛ اما ناگهان چشم باز مي‌كند و آب و آذوقه‌اش را در كنارش مي‌يابد. آيا خدا نيازمند توبه بنده گنهكار است؟ ▪️تحليلي که در اين‌جا مي‌توان ارايه كرد اين است كه به عنوان يک اصل بايد به اين نكته توجه داشته باشيم كه همه کمالات خدا بي‌نهايت است و هيچ حد و مرزي ندارد؛ رحمت خداوند بي‌نهايت است؛ تا آنجا كه به فرموده خودش، اگر تمام نعمت‌هايي که در بهشت براي همه بندگان آفريده، را به يكايك بندگانش عنايت كند، سر سوزني از خرانه‌اش کم نمي‌شود، چون خزانه رحمتش بي‌نهايت است و هر چه از آن بردارند، کم نمي‌شود. اين کليد اصلي حل اين مسائل است. خداوند ذات خودش را بي‌نهايت دوست دارد چون کمالاتش بي‌نهايت است. او آثار خودش را هم دوست دارد زيرا پيش از اين گفتيم كه اين دو محبت‌ ازهم جدا نيست. هم‌چنان كه اگر ما کسي را دوست بداريم، آثار او را هم دوست داريم. ▪️آثار، با وجود اين‌كه خودشان محدودند، اما ارتباطشان با خدا نامحدود است و در توجه، لطف و رحمت او نسبت به آنها از سوي خداوند قصوري نيست؛ البته آثار و مخلوقات ظرفيتشان محدود است. از همين‌رو، او مي‌تواند نعمت‌هاي بي‌نهايت بهشتي را به هر يك از انسان‌ها عنايت كند و از ملكش چيزي كم نشود؛ گرچه آدمي ظرفيت پذيرش چنين نعمت نامحدودي را ندارد. به همين صورت، اگر گفته شود اشتياق خداوند به توبه گناهکار بي‌نهايت است، سخن گزافي نيست؛ چون از جانب خدا محدوديتي وجود ندارد. هر چه کمبود است، از جانب بنده است. ▪️ما چنين خدايي داريم؛ خدايي که گناهکاران را تا اين حد دوست دارد و از توبه و بازگشتشان بيش از شادي آن مسافر زاد و توشه از دست‌داده‌اي كه آب و آذوقه‌اش را بيابد، خوشحال مي‌شود. استفاده از اين مثال‌ها و مفاهيم براي آن است كه گوشه‌اي از عظمت لطف و رحمت خدا براي ما روشن شود؛ هر چند هيچ‌يك از آنها حق مطلب را آن‌گونه كه هست، ادا نمي‌كند؛ چون اين عظمت در بيان نمي‌گنجد. اگر كسي تصور ناقصي هم از اين عظمت پيدا كند، به‌ويژه با توجه به اين که خداوند هيچ نيازي به بنده ندارد، جايي براي محبت ديگري در دلش باقي مي‌ماند؟ ۱۳۹۳/۰۵/۰۱ #امام_باقر 🏴 @mesbahyazdi_ir ___________ :::::🇮🇷 کانال رسمی 🇮🇷::::: مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه @ismcir