قسم به معنی لایمکن الفرار از عشق که پر شده است جهان از حسین سرتاسر حمیدرضا برقعی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

انسان باید گاهی خفه‌خون بگیرد و در سکوت به صدای سریان دیگر-ماهی، خرمگس، قاقم، بامبو، گربه، ارکیده، یا سنگریزه- گوش دهد. از کجا بدانیم مثلاً زنبور رمان نمی‌نویسد؟ فیزیک اندوه گئورگی گاسپادینف برگردان سهراب طاووسی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

کسی از وی پرسید که مال تو چیست؟ گفت: مال من رضای خدای تعالی است و بی‌نیازی است از خلق و لامحاله هر که به حق راضی بود از خلق مستغنی بود. تذکره‌الاولیاء، ذکر ابوحازم مکی فریدالدین عطار نیشابوری مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

...ولی این‌که قصه‌ها از کجا می‌آیند؟ احتمالاً از تجربه‌های زندگی، از خواندن‌ها، چشم و گوش تیز داشتن، لذت نوشتن؛ و اینکه خدا باید دوستت داشته باشد. قصه‌ها از کجا می‌آیند اصغر عبداللهی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

💠گعده هفتگی داستان | گعده نهم ☕️اهالی داستان، چهارشنبه‌ها دورهم جمع می‌شوند، داستان می‌خوانند و درباره داستان گپ می‌زنند. 📍این گعدهٔ داستانی، با هدایت استاد یونس عزیزی، نویسنده، روزنامه‌نگار و مدیر انجمن ادبی ماها، در مدرسه اسلامی هنر برگزار می‌شود. ⭕️ داستان‌های امروز: داستان اول : چپکی، نوشتۀ احمد نوری داستان دوم: نظریه پنج‌شنبه، شهریار مندنی‌پور 🏛هنرستان، نبش کوچه ۲۰، مدرسه اسلامی هنر 🕔چهارشنبه ۳ مرداد، ساعت ۵ عصر 🔔از دستش ندهید. مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🔻تصویرگری کتاب کودک؛ کلیشه یا نیاز؟ در تصویرگری داستان کودک با دو نوع متفاوت از تصویرگری روبه‌رو هستیم و دو شکل کتاب داستانی داریم: کتاب مصور و کتاب تصویری. اغلب کتاب‌هایی که در بازار نشر می‌بینیم، کتاب‌هایی هستند که اگر تصویر را از آنها حذف کنیم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد؛ تصویر، ارزش افزوده ندارد! اگر تصویر فایده‌ای نداشته باشد جز زینت، باید در آن تردید کرد. در کتاب‌های مصور مثلاً داستان می‌گوید: «در دامنۀ کوهی سرسبز پیرزنی بود که پانزده گوسفند داشت و سه دختر» تصویرگر کوهی می‌کشد، در دامنه‌اش کلبه‌ای می‌گذارد و پیرزنی مشغول پشم‌ریسی، و سه دختر که پانزده گوسفند را می‌چرانند. چنین تصویری، بود و نبودش برای داستان یکسان است. البته کودکان خردسال، به تصویر متکی هستند. بنابراین کتاب‌های مصور برایشان خوب است و تخیلشان را هم محدود نمی‌کند. چون تجربۀ زیسته‌شان کم است. وقتی داستان می‌گوید «حسن به نانوایی رفت و با شاطر دعوایش شد. شاطر عصبانی شد و پارویش را بلند کرد»، باید نانوایی، تنور، شاطر، پارو، حسن و عصبانیت را با تصویر نشانش بدهی تا بتواند با فضا ارتباط برقرار کند. در داستان‌های مصور، تصویرگر خلاق نیست. انتظارمان این است که رنگ‌ها را بشناسد، فضا را بتواند تصویرگری کند، آناتومی آدم‌ها را نامتناسب نکشد. این‌ تصویرگر، مؤلف نیست. تصویر هیچ اضافه و کمی نسبت به داستان ندارد. کلمه تبدیل به رنگ و نقاشی شده است. اما داستان تصویری ... 🔺برشی از کارگاه «داستان‌نویسی کودک پیشرفته» استاد مصطفی رحماندوست 💡برای تهیهٔ این کارگاه می‌توانید از اینجا اقدام کنید. مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr