نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی مولانا مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🔻از من یک پادکستر خوب در می‌آید؟ ذات همۀ رسانه‌ها «سرگرم‌کننده» بودن است. پادکست هم باید سرگرم‌کننده باشد، پس باید قصه داشته باشد. برای پادکستر بودن باید دو تا ویژگی داشته باشیم: 1) قصه‌گو و قصه‌جو باشیم؛ 2) کنجکاو و فضول باشیم! بعضی آدم‌ها ذاتاً قصه‌گوهای خوبی‌اند؛ مثل آن‌هایی که خیلی خوب جوک تعریف می‌کنند، یا خیلی گیرا خاطره می‌گویند، یا خیلی جذاب فیلم تعریف می‌کنند. اساساً پادکست نبرد بین قصه‌گوهاست؛ کسانی که بهتر قصه می‌گویند و قصۀ بهتری می‌گویند. هر دو بسیار مهم است. چرا محتوا در پادکست مهم است؟ چرا باید حتماً مقادیری علم در پادکست باشد؟ مخاطب پادکست درحقیقت آن مخاطبی است که کتاب می‌خواند و یک دوز نخبگانی دارد و دنبال چیز یاد گرفتن است. می‌خواهد چیزی به او اضافه شود. اگر پادکست شما محتوای لازم را نداشته باشد، شما را نمی‌شنود. نزدیک‌ترین قالب مکتوب به پادکست، جستار است؛ چراکه پادکست نیز مانند جستار ترکیبی از علم و روایت است. چه کسانی جستار می‌نویسند؟ آدم‌هایی که روی یک مسئله عمیق می‌شوند، کنجکاو و جستجوگرند. بنابراین برای پادکستر شدن، باید بدانید که کنجکاو بودن و ساده از کنار مسائل رد نشدن از ملزومات نوشتن پادکست است. 🔺برشی از کارگاه «نگارش پادکست» استاد هدی محمدی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🔻چگونه فیلم ببینیم؟ همیشه یادتون باشه وقتی دربارهٔ فیلمی صحبت می‌کنید، اعم از اینکه اون رو تحلیل می‌کنید، نقد می‌کنید، مثبت یا منفی، در حقیقت به فرمی از فکر کردن و اندیشیدن دارید دست می‌زنید که لذت شما رو یک گام بالاتر می‌بره. شما وقتی فیلم رو می‌بینید، یک لذت بصری و سمعی از دیدن فیلم روی پردهٔ سینما می‌برید. حالا وقتی دربارهٔ فیلم حرف می‌زنید، اون رو نقد و تحلیل می‌کنید، چه با خودتون چه با دیگران، سطح لذت رو از یک مسئلهٔ سمعی و بصری به یک مسئلهٔ فکری و ذهنی ارتقا می‌دید. هر متنی که شما در زبان فارسی دربارهٔ یک فیلم در جایی می‌خونید از چهار حالت خارج نیست: یک) یک گزارشی از اکران یک فیلمه. دو) یک ریویو یا مروری بر یک فیلمه. سه) یک جستار نظری دربارهٔ یک فیلمه. چهار) یک جستار انتقادی-تحلیلی دربارهٔ فیلمه. 🔺برشی از کارگاه «نقد فیلم» استاد حمیدرضا قادری مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🔻تلاشی انسانی برای ساخت جهان با کلمات اساساً داستان چیه؟ می‌خوایم دربارهٔ ماهیت داستان صحبت بکنیم. اگر داستانی نوشته بشه اما مخاطبی نداشته باشه که داستان برای او جذاب باشه یا نباشه، اون داستان، داستان نیست؟ این مسئلهٔ مهمیه که به نظرم جای بحث داره. داستان، روایت بخشی یا بخش‌هایی از زیست یک یا چند شخصیت داستانیه که در اون، در اثر یک کنش یا رویداد، حالت متعادل اولیه‌ای بهم می‌خوره و در طول زمان حالت متعادل ثانویه‌ای برقرار میشه. داستان و به طور کلی ادبیات تلاشی انسانیه برای اینکه به وسیلهٔ اون، انسان و احساساتش، اشیا، مفاهیم، پدیده‌ها و جهان رو به کلمه تبدیل بکنه. 🔺برشی از کارگاه داستان‌نویسی مقدماتی» استاد مصطفی انصافی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

_ باید برویم. _ کجا؟ _ هر جایی غیر میلک. _ جایی نداریم آخه. _ همه جا جای ماست، به شرطی که خاطره‌هایمان با ما نیایند ... بیوه‌کشی یوسف علیخانی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🖋️ یک موقعیت خوب به‌خصوص برای بچه‌های داستان‌نویسی طنز! هشتمین جشنواره طنز و رسانه «طنزپهلو» مهلت ارسال آثار تا پایان فروردین ۱۴۰۳ لینک فراخوان مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

می‌خواهم لااقل یک نفر باشد که با او همانطور حرف بزنم که با خودم حرف می‌زنم. ابله تئودور داستایوفسکی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

هر کسی آن کند که از اصل و گوهر وی سزد. تاریخ بیهقی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

🔻«نشان‌دادن» برایم سخت است! چه کنم؟ نوشتن ارتباط مستقیمی با صداقت دارد. تو در مورد چه چیزی می‌توانی صادق باشی؟ در مورد چیزی که می‌شناسی‌اش! در مورد چیزی که نمی‌شناسی که نمی‌توانی صادق باشی. پس تو از پس نوشتن چیزی برمی‌آیی که می‌شناسی‌اش. اگر «نشان‌دادن» برایتان سخت است، می‌تواند دو علت داشته باشد: 1) آن موقعیت را خیلی خوب نمی‌شناسی.  2) اگر می‌شناسی‌اش، داری با فاصله به آن نگاه می‌کنی. شما وقتی راوی موفقی داری (فارغ از اول‌شخص یا سوم‌شخص بودنش) که از دلِ ماجرا روایت کند. بنابراین باید خودت را تا جایی که ممکن است در دل ماجرا قرار دهی. پس مشکل «نشان دادن» به شناخت و نگاه خداگونه به داستان برمی‌گردد. نگاه خداگونه یعنی از بالا ایستاده‌ای، شخصیت‌های داستانی آن پایین دارند کارشان را می‌کنند و تو داری می‌نویسی‌شان. در صورتی که تو هم‌کُفو آن شخصیت‌های داستانی هستی. تو خدا نیستی! تو روی آن زمینی! تو در دلِ ماجرایی. خصوصاً داستانی که قرار است با عواطف سروکار داشته باشد، اول باید بتواند خودت را منقلب کند. اگر از پسِ منقلب کردن تو برنیاید، احتمال اینکه از پس منقلب کردن مخاطب بربیاید، چیزی نزدیک به صفر است! 🔺برشی از کارگاه «جستار شخصی» استاد رامبد خانلری مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

این مردگان کوچک‌ترین علاقه‌ای به زندگان ندارند؛ به کسانی که جانشان را گرفته‌اند، به شاهدان و به ما! چرا باید چشمشان به دنبال نگاه خیرهٔ ما باشد؟ چه حرفی داشتند که بخواهند با ما بزنند؟ ما، منظورم از ما هر کسی است که هرگز تجربه‌ای مثل آنچه که بر سر این افراد آمده را نداشته، درکشان نمی‌کنیم ... نظر به درد دیگران سوزان سانتاگ مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr

گریزگاه من کجاست؟ وقتی هیچ پناهی جز تو نیست. فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی مدرسه اسلامی هنر #یک_قدم_جلوتر... @isoapr