ادامه مقدمه تنظيم اصلی بدين ترتیب بوده 💠شناسه https://eitaa.com/jadid2/33 1️⃣ : اسم لغب کنیه حضرت (ع)👉🏻 2️⃣: زندگانی شخصی آنان 3️⃣: فضائل و مناقب مناظرات حضرت (ع)👉🏻 4️⃣ : نبوت و امامت حضرت 5️⃣ : معجزات و کرامات آنان 6️⃣ : اصحاب و زمامداران زمان حضرت👉🏻 و فرزندان آنان 7️⃣ : احتجاجات و قضاوت های حضرت (ع) 8️⃣ : رویدادهای مهم زمان حضرت (ع)👉🏻 جنگها صلح آن ها 9️⃣ : وفات و شهادت حضرت (ع) 🔟 : سيره و رفتار فردی و اجتماعی حضرت (ع) 👈فعلا به عنوان افضل البذل بذل الموجود به اين تنظيم برگرفته شده از كتاب خاندان عصمت عليهم السلام - تاليف سيد تقى واردى و بعضی دیکر بسنده می کنيم. والسلام مرتضوی https://eitaa.com/jadid2

بسم الله الرحمن الرحيم 🔰امام رضا (ع) ✅ نام: على. ✅كنيه: ابوالحسن (چون كنيه امام موسى كاظم (ع) نيز ابوالحسن است، به امام رضا(ع) ابوالحسن ثانى نيز گفته مى‏شود). ✅القاب: رضا، صابر، رضى، وفى، فاضل و صديق. از ميان لقب‏هاى فوق، «رضا» شهرت بيشترى دارد. علت اين كه آن حضرت را «رضا» ناميده‏اند، اين است كه پسنديده خدا در آسمان و مورد خشنودى رسول خدا(ص) و ائمه اطهار (ع) در زمين بوده و دوستان و دشمنان به اتفاق از وى خشنود و راضى بودند. ✅منصب: معصوم دهم و امام هشتم شيعيان. همچنين به مدت سه سال وليعهد مأمون عباسى بود. ✅تاريخ تولد: يازدهم ذيقعده سال 148 هجرى. برخى مورخان تاريخ تولد آن حضرت را سال 151 هجرى و برخى ديگر سال 153 هجرى، پنج سال پس از وفات امام جعفر صادق(ع) دانسته‏اند. ✅محل تولد: مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى). ✅نسب پدرى: ابوالحسن، موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على‏بن ابى‏طالب(ع). ✅نام مادر: نجمه. نام‏هاى ديگرى نيز براى او نقل شده است؛ مانند: تكتم، اروى، سكن، ام البنين، شقرا، خيزران، سمانه، صقر و طاهره. اين بانوى فاضله كه با تربيت حميده -مادر امام موسى كاظم(ع)- به كمالات انسانى و اخلاق اسلامى دست يافته بود، بهترين زنان عصر خويش در تعقل، ديندارى و حيا بود. ✅مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امام موسى كاظم (ع)، در رجب سال 183، تا سال 203 هجرى، به مدت بيست سال. آن حضرت در سن 35 سالگى به امامت رسيد. ✅تاريخ و سبب شهادت: آخر ماه صفر سال 203 هجرى به وسيله زهرى كه مأمون عباسى در خراسان به آن‏حضرت خورانيد. حضرت رضا (ع) در هنگام شهادتش، 55 ساله بود. برخى سال شهادت آن حضرت رإ؛ ح‏ح سال 205 و برخى 201 هجرى دانسته‏اند. ✅محل دفن: مشهد مقدس (در استان خراسان، در كشور ايران). ✅همسران: 1. سبيكه يا خيزران، مادر امام محمد تقى (ع). 2. ام حبيبه (دختر مأمون). و چند ام ولد. ✅فرزندان: 1. امام محمد تقى (ع) كه پس از شهادت پدرش، در سن هفت سالگى به امامت رسيد. علماى شيعه ايشان را تنها فرزند امام رضا (ع) دانسته‏اند؛ اما در برخى منابع، فرزندان ديگرى نيز براى آن حضرت ذكر شده است كه عبارتند از: 2. ابو محمد حسن. 3. جعفر. 4. ابراهيم. 5. حسن. 6. عايشه. 7. فاطمه. ✅همسرانِ خورشید "سبیکه" از خاندان همسر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ؛ ماریه ی قبطیه بود. "سبیکه"؛ همسر امام رضا (ع) و مادر امام جواد (ع) بود. تاریخ نویسان او را سرآمد زنان روزگار خود در علم و پارسایی می شناسند. او سالیان دراز تنها همسر امام رضا (ع) بود تا روزی که ولایت عهدی آن حضرت اعلام شد؛ آن روز مأمون دخترش "اُمّ حبیبه" را نیز به عقد آن حضرت درآورد.(1) 1- . اصول کافی، ج 2، ص 400 مأمون دختر دیگرش "اُمّ الفضل" را نیز به عقد حضرت جوادالائمه علیه السلام درآورد. شاید یکی از دلایل این کار اطلاع از زندگی اهل بیت علیهم السلام و کنترل مداوم آن ها بوده است و می دانیم که " اُمّ الفضل" کسی است که امام جواد علیه السلام را مسموم و شهید کرد. ✅فرزند یا فرزندان؟ گفته اند امام رضا علیه السلام چند فرزند داشته اند: محمد، حسن، جعفر، ابراهیم، عایشه، فاطمه و موسی؛ ولی خود آقا فرمودند: «من بیش از یک فرزند نخواهم داشت اما از آن یک فرزند، فرزندان فراوان پا به عرصه ی وجود خواهند نهاد».(1) و امام جواد علیه السلام نیز فرمودند: «شک و تردید از میان رفت؛ زیرا پدرم جز من فرزندی ندارد»؛(2) تا کسی نتواند بگوید که او (امام رضا علیه السلام ) نیست. 1- . بحارالانوار، ج 49، ص 221 2- . اصول کافی، ج 2، ص 102 https://eitaa.com/jadid2

✅ اصحاب حضرت 1. دعبل بن على خزاعى. 2. حسن بن على وشّاء بجلى. 3. حسن بن على بن فضال. 4. حسن بن محبوب. 5. زكريا بن آدم اشعرى قمى. 6. صفوان بن يحيى بجلى. 7. محمد بن اسماعيل بن بزيع. 8. نصر بن قابوس. 9. ريّان بن صلت. 10. محمد بن سليمان ديلمى. 11. على بن حكم انبارى. 12. عبداللّه بن مبارك نهاوندى. 13. حمّاد بن عثمان. 14. حسن بن سعيد اهوازى. 15. محمد بن سنان. گفتنى است كه ،تعداد ياران و اصحاب آن حضرت، بيش از اين است و در اين جا تنها نام تعداد اندكى از آنان آورده شد. ✅ زمامداران معاصر https://eitaa.com/jadid2/37 1. منصور عباسى (158-136 ق.). 2. مهدى عباسى (169-158 ق.). 3. هادى عباسى (170-169 ق.). 4. هارون الرشيد (193-170 ق.). 5. محمد امين (198-193 ق.). 6. مأمون عباسى (218-196 ق.). پس از نبرد ميان امين و مأمون، فرزندان هارون الرشيد، براى به دست آوردن منصب خلافت و پيروزى نهايىِ مأمون بر امين، در سال 201 هجرى امام رضا (ع) به اجبار و اكراه مأمون به ولايت‏عهدى وى برگزيده شد. مأمون با اين كه در ظاهر براى امام رضا (ع) احترام ويژه‏اى قائل بود و ايشان را بر همگان، از جمله علويان و عباسيان، مقدم مى‏داشت، اما در ضمير خود، به مقام علمى و اجتماعى آن حضرت حسد مى‏برد و كينه ايشان را در دل داشت. سرانجام نيز با توطئه‏اى پنهان، آن حضرت را به شهادت رساند. https://eitaa.com/jadid2

✅رويدادهاى مهم 1. زندانى و مسموم شدن امام ‏كاظم(ع)، پدر امام ‏رضا(ع)، به ‏دستور هارون ‏الرشيد. 2. جنگ خونين ميان مأمون و امين، فرزندان هارون الرشيد، و نذر مأمون مبنى بر واگذارىِ أمر خلافت به افضل آل ابى‏طالب (ع) در صورت پيروزى بر امين. 3. پيروزىِ مأمون بر امين و گسترش سيطره مأمون بر آفاق اسلامى و قصد ظاهرى او بر وفاى به نذر. 4. درخواست مأمون از امام رضا(ع) براى رفتن از مدينه به خراسان، درسال 200 هجرى. 5. حركت امام رضا (ع) از مدينه و گذشتن از شهرهاى بصره، بغداد، قم و نيشابور و رسيدن به مرو (مقر حكومت مأمون). 6. استقبال بى‏نظير مسلمانان شهرهاى بين راه (مانند قم و نيشابور) از امام ‏رضا(ع) و ظهور كرامات و معجزات فراوان از آن حضرت. 7. استقبال مأمون از امام رضا (ع) و مراعات احترام آن حضرت و مقدم داشتن ايشان بر علويان و عباسيان. 8. وادار كردن امام رضا (ع)، توسط مأمون براى پذيرش ولايت‏عهدى. 9. پذيرفتن امام رضا (ع)، ولايت‏عهدىِ مأمون را مشروط بر عدم دخالت در امور كشوردارى، در سال 201 هجرى. 10. ضرب سكه به‏نام امام ‏رضا(ع) و خواندن خطبه به‏نام آن ‏حضرت، در منابر و محافل، و بزرگ آوازه نمودن مقام ايشان در شهرهاى مختلف اسلامى به ‏دستور مأمون. 11. تزويج ام حبيبه، دختر مأمون به امام رضا (ع) و نامزدىِ ام الفضل براى امام ‏محمد تقى (ع)، توسط مأمون عباسى. 12. دستور مأمون به مردم مبنى بر كنار گذاشتن بدعت عباسيان در پوشيدن لباس سياه و تغيير آن به جامه سبز. 13. تشكيل جلسه ‏هاى مناظره امام رضا (ع) با رؤساى مذاهب واديان (مسيحيت، يهوديت، صابئين، زرتشتى و...) درباره مسائل كلامى، به دستور مأمون. 14. انتقال مقر خلافت و تشكيلات حكومتىِ مأمون از مرو به بغداد به خواست امام رضا (ع). 15. خروج امام رضا (ع) به همراه مأمون، فضل بن سهل و تمامىِ دست اندر كاران حكومتى از مرو. 16. سوءقصد به فضل بن سهل و كشته شدن او در حمام سرخس، به توطئه مأمون، در سال 203 هجرى. 17. نصيحت امام رضا (ع) به مأمون در مراعات شؤونات دينى و مردمى. 18. حسد وكينه تدريجىِ مأمون به امام رضا (ع) و پنهان نگه داشتن آن. 19. مسموميت و شهادت امام رضا (ع) به دستور پنهانىِ مأمون، در روز آخر صفر سال 203 هجرى. 20. سوگوارى و غمگين شدن ظاهرىِ مأمون در شهادت امام رضا (ع) و به خاك‏سپارى آن حضرت در كنار قبر هارون الرشيد، در قريه سناباد، از دهستان نوقان (مشهد كنونى).

✅داستان‏ها 1. برآوردن نياز درمانده در سفر روزى گروهى از مردم در محضر امام رضا (ع) اجتماع نموده و از آن حضرت درباره مسائل دينى استفتا مى‏كردند. ناگاه مردى وارد مجلس شد و گفت: «اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسوُلِ اللَّه». من از دوستان و شيعيان شما و اجداد طاهرين شما هستم. هم‏اكنون از سفر حج برگشته‏ام و خرج راه را گم كرده و تهى‏دست شده‏ام و براى رسيدن به وطن نياز به مبلغى پول دارم. اگر براى شما ممكن است، پولى را به من عنايت كنيد تا به وطن برسم و در آن جا به همان مقدار از طرف شما صدقه دهم؛ زيرا من در شهر خود ثروتمندم. حضرت فرمود: بنشين، خدا تو را رحمت كند! سپس رو كرد به مردم و پاسخ مسائل شرعى آنان را داد تا اين كه خانه از مردم خالى شد و همگان پراكنده گشتند، مگر سه چهار نفر. آن‏گاه امام (ع) وارد اندرونىِ خانه شد و پس از دقايقى بازگشت، اما به آن اتاق وارد نشد، بلكه از پشت در صدا زد: كجا است آن مرد خراسانى كه نفقه راه خويش را گم كرده بود؟ آن مرد برخاست و عرض كرد: اينجا هستم. امام (ع) از بالاى در، دويست دينار (اشرفى) را به او داد و فرمود: اين مقدار را بگير و هزينه سفر و بازگشت به وطن كن، و لازم نيست آن را از جانب من صدقه بدهى. اكنون از اين جا بيرون برو تا من تو را نبينم و تو نيز مرا نبينى. مرد خراسانى اشرفى‏ها را گرفت و از امام تشكر كرد و از آن جا بيرون رفت. سپس امام وارد اتاق شد يكى از اصحاب، كه ناظر اين جريان بود، از امام (ع) پرسيد: فداى تو گردم، عطاى وافر بخشيدى و بى‏نيازش كرد، اما چرا روى از او پوشاندى؟ امام (ع) فرمود: زيرا نخواستم ذلت سؤال را در چهره او مشاهده كنم. جدم، پيامبراكرم(ص) فرمود: پنهان كننده نيكى، هر عملش معادل هفتاد حج است. امام‏رضا (ع) با اين عمل خويش به شيعيان و مسلمانان آموخت در برابر وضعيت نامطلوب هم‏كيشان و برادران خود احساس مسؤوليت كرده و بدون چشم‏داشت يا منّتى، نيازهاى او را برآورده نمايند و اين گونه، صفا و صميميت را در جامعه حاكم گردانند(1).

👈2. مأمون عباسى و امام رضا (ع) مأمون عباسى پس از دعوت امام رضا (ع) به خراسان و تكريم وتعظيم آن حضرت، هرگاه فرصتى به دست مى‏آورد از محضر علمى امام (ع) بهره مى‏جست. از جمله، روزى به امام رضا (ع) گفت: يا اباالحسن! از جدت، على بن ابى‏طالب (ع) به من خبر بده كه چگونه در روز قيامت قسيم بهشت و جهنم خواهد بود؟ امام رضا (ع) فرمود: آيا نشنيدى از پدرت و او از اجدادت و آنان از عبدالله بن عباس كه گفت: شنيدم از پيامبر اكرم (ص) كه فرمود: «حُبُّ عَلِىٍّ ايمانٌ وَبُغْضُهُ كُفْرٌ» يعنى دوستى على، ايمان و دشمنى او كفر است. مأمون گفت: بلى، اين حديث را از اجدادم شنيدم. امام رضا (ع) فرمود: چون دوستىِ على، ايمان و دشمنى او كفر است، پس على(ع) قسيم بهشت و جهنم خواهد بود. مأمون كه از پاسخ سودمند امام رضا (ع) خشنود شده بود، گفت: اى ابوالحسن، خدا مرا پس از او باقى نگذارد و من شهادت مى‏دهم كه تو وارث علم رسول خدا(ص) هستى.(2) با اين كه غالب خلفاى عباسى با امامان معصوم (ع) عصر خويش ناسازگارى داشته و بسا كينه و دشمنىِ خويش را آشكار و در آزار آنان هيچ گونه ابايى نداشتند وحتى برخى از آنان مرتكب به شهادت رساندن امام (ع) شدند، اما مأمون (هفتمين خليفه عباسى) به تشيع گرايش داشته و به دوستى و حبّ اهل بيت(ع) تظاهر مى‏كرد و علويان را در جامعه اسلامى گرامى مى‏داشت و براى بزرگان آنان احترام ويژه‏اى قائل بود و به همين دليل، امام رضا (ع) را به ولايت‏عهدى خويش منصوب كرد. گرچه در اين راه از سوى ساير عباسيان مورد اعتراض قرار گرفت و حتى متحمل فتنه‏ها و ناملايمات فراوانى شد، ولى در تصميم خويش ثابت‏قدم بود و اين گونه مشكلات، وى را از هدفش باز نمى‏داشت. اما با اين همه، حب جاه و احساس حقارت روحى در برابر امام رضا (ع) و حسد و كينه به آن حضرت، او را واداشت تا در عين اعتقاد قلبى و عملى به شيعه و امامت امام رضا (ع) مرتكب ننگين‏ترين عمل، يعنى مسموم كردن و به شهادت رساندن آن حضرت گردد و تمام زحمات خويش را با اين عمل ننگين بر باد دهد. .

✅كلمات شريفه 1. قالَ الرّضا (ع): لا يُجْتَمَعُ الْمالُ اِلاّ بِخِصالِ خَمْسٍ: بِبُخْلٍ شديدٍ، وَاَمَلٍ طَويلٍ، وَحِرْصٍ غالِبٍ، وَقَطيعَةِ الرَّحِم، وَايثار الدُّنيا عَلىَ الْاخِرةِ.(3) هيچ ثروتى گرد نمى‏آيد مگر با پنج خصلت: بخل شديد، آرزوى دراز، حرص غلبه كننده، گسستن پيوند خويشاوندى، و از دست دادن آخرت در برابر گرفتن دنيا. 2. قالَ (ع): لِلْإمامِ عَلاماتٌ: يَكُونُ اَعْلَمُ النّاسِ، وَاَحكَمُ النْاسِ، وَاَتْقَى النَّاسِ، وَاَحْلَمُ النَّاسِ، وَاَشْجَعُ النَّاسِ، وَاَسْخَى النَّاسِ، وَاَعْبَدُ النَّاسِ.(4) براى امام نشانه‏هايى است: او داناترين، دادگرترين، باتقواترين، بردبارترين، شجاع‏ترين، سخاوتمندترين و عابدترين مردمان است. 3. قالَ (ع):صَديقُ كُلِّ امْرَءٍ عَقَلُهُ وَعَدُوُّهُ جَهْلُهُ.(5) دوست هر مردى عقل او است و دشمن او نادانى او است. 4. قالَ (ع): مَنْ حاسَبَ نَفْسَهُ رَبَحَ وَمَنْ غَفَلَ عَنْهَا خَسِرَ.(6) آن كسى كه نفسش را محاسبه كند، سود برده است و آن كسى كه از محاسبه نفس غافل بماند، زيان ديده است. 5. قالَ (ع): لا يَسْتَكْمِلُ عَبْدٌ حقيقةَ الايمانِ حَتَّى تَكُونَ فيهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّينِ وَحُسْنُ التَّقْديرِ فِى الْمَعيشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزايا.(7) هيچ بنده‏اى حقيقت ايمانش را كامل نمى‏كند مگر اين كه در او سه خصلت باشد: دين‏شناسى، تدبر نيكو در زندگى، و شكيبايى در مصيبت‏ها و بلاها. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1 . مناقب آل أبى طالب، ج 3، ص 470. 2 . كشف الغمة فى معرفة الأئمة، ج‏3، ص 147. 3 . همان، ص 125. 4 . همان، ص 120. 5 . همان، ص 125. 6 . بحار الأنوار، ج 78، ص 352، باب 26، ح 9. 7 . همان، ج 78، ص 339، ح 1. 📚برگرفته شده از كتاب خاندان عصمت عليهم السلام - تاليف سيد تقى واردى https://eitaa.com/jadid2

شعر موضوع #زیارت -#امام #رضا بیمارم و از دوست شفا می خواهم از اهل کرم لطف و عطا می خواهم مشهد برسم کنار هر گلدسته هر چیز ندارم از رضا می خواهم امام رضا (ع) می‌فرماید: إنَّ لِکُلِّ إمامٍ عَهدا فی عُنُقِ أولِیائِهِ و شیعَتِهِ و إنَّ مِن تَمامِ الوَفاءِ بِالعَهدِ و حُسنِ الأداءِ زیارَهَ قُبورِهِم دوست داران و شیعیان هر امامى را با او عهدى است، و تمامت وفاى به عهد و نیکویى انجام دادن آن، زیارت قبر ایشان است. وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۳۲۲ عن الرضا علیه السلام : أنه قال: «من زارنی علی بُعد داری، أتیته یوم القیامة فی ثلثة مواطن، حتی أخلصه من أهوالها، اذا تطایرت الکتب یمیناً و شمالاً و عند الصراط و المیزان.» من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 35 حمدان دیوانی از آن حضرت در باره زیارتش این گونه نقل کرده است: «هر کس مرا با دوری سرا و مقبره ام زیارت کند، روز قیامت در سه جایگاه او را درمی یابم ۱- از هولهای رستاخیز می رهانم. ۲- آن گاه که نامه های اعمال از چپ و راست به انسانها داده شود ۳-به هنگام گذر از صراط و در برابر میزان.» https://eitaa.com/jadid2

✅ پرتوى از سيماى امام رضا عليه السلام حضرت على بن موسى, ملقب به رضا, در سال 148 هجرى قمرى در روز 11 ذيقعده در مدينه به دنيا آمد. پدر آن حضرت,امام موسى بن جعفر و مادرش بانويى بزرگوار به نام نجمه بود. كه او را سمانه و تكتم و طاهره نيز مى گفتند. بعد از شهادت امام كاظم(ع) آن حضرت در 35 سالگى عهده دار مسئوليت امامت و حفظ مبانى اسلامى و رهبرى شيعيان گرديد. مدت امامت امام هشتـم در حدود بيست سال بود كه مى توان آن را به سه بخش جداگانه تقسيم كرد: 1ـ ده سال اول امامت آن حضرت كه همزمان با دوره زمامدارى هارون بـود. 2ـ پنج سال بعد از آن كه مقارن با خلافت امين , فرزند هارون بود. 3ـ پنج سال آخر امامت آن بزرگوار كه مصادف با خلافت مامون و تسلط او بر قلمرو اسلامى آن روز بود. سفارشى از امام رضا عليه السلام على بن شعيب, يكى از شاگردان با استعداد و لايق آن حضرت, مى گـويد: روزى به ديدار امام رضا (ع) رفتم, از من پرسيد: ياعلى چه كسى از نظر زندگى بهترين مردم است؟ جواب دادم: اى سرور و آقاى من,شما به اين مطـلب از من داناتريد, بعد از آن فرمود:((يا على, من حسن معاش غيره فى معاشه)). (1); كسى كه امور زندگى ديگران را از طريق امور زندگى خويش نيكو مى گرداند. و سپـس ادامه داد: مى دانى چه كسى از نظر زندگى از همه مردم بدتر است؟ جواب دادم: شما داناتريد. فرمود: كسى كه ديگران از زندگى او بهره اى ندارند.(2) از ميان كلمات گهر بارحضرت رضا (ع) چهل حديث رابرگزيدم, باشد كه اين سخنان سازنده براى حقيقت جويان, سرآغاز گرايشى عميق به سوى تمام دستورها و رهنمودهاى آن حضرت باشد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پى نوشت ها: 1ـ تحف العقول ,ص 448. 2ـ براى اطلاع كامل از زندگى امام هشتـم به كتاب نفيس وجامع سرگذشت و شهادت امام رضا (ع) نوشته : على غفورى رجوع كنيد كه اين مختصر اقتباسى از آن اثر ارزنده است. https://eitaa.com/jadid2

✅سیره تربیتی امام رضا (ع) در #تربیت فرزند 👈این مقاله می کوشد تا نکاتی از سیره تربیتی امام رضا (ع) در تربیت فرزند را یادآوری کند و گامی، هر چند ناچیز، در ترویج معارف اهل بیت بردارد. سیره تربیتی امام رضا (ع) ، با توجه به سفر آن حضرت به خراسان و دوری از کانون خانواده و نیز تک فرزندی چنانکه برخی از بزرگان قایلند بسیار قابل توجه است؛ چرا که تربیت فرزند یگانه آن هم از راه دور شیوه‌ای خاص می‌طلبد. الف) انتخاب همسر صالح و شایسته صفوان بن یحیی از امام رضا (ع) نقل کرده است که فرمود: هیچ سودی برای مرد بهتر از همسر صالح، که هنگام دیدن وی شوهر خوشحال شود و در غیاب شوهر نگهدار خود و اموالش باشد، نیست. همچنانکه زن باید صالح و شایسته باشد، مرد نیز باید شایسته باشد. بر والدین است که به کمک دخترانشان، شوهران شایسته و صالحی برای آنان انتخاب کنند. حسین بن بشار واسطی می‌گوید: خدمت امام رضا (ع) نامه نوشتم که یکی از بستگانم از دخترم خواستگاری کرده است، ولی مرد بد اخلاقی است. [آیا صلاح هست که دخترم را به ازدواج او در آورم؟] حضرت فرمود: اگر بداخلاق است، دخترت را به ازدواج او در نیاور. ب) رعایت آداب ازدواج بعد از انتخاب همسر شایسته، در طلیعه ازدواج باید مهم ترین هدف ازدواج، که همان تربیت فرزندان صالح است، مورد توجه باشد و یاد خداوند متعال میهمان قلبهای پاک زن و مرد بوده و آنها باید، ضمن رعایت سایر آداب نکاح، از خداوند فرزند سالم و صالح طلب کنند. در کتاب شریف فقه الرضا، که به حضرت رضا (ع) منسوب است، در مورد اولین برخورد زن و مرد، خطاب به شوهر، چنین آمده است: هنگامی که زن به خانه تو وارد شد، پیشانی‌اش را بگیر؛ او را به طرف قبله بنشان و بگو: «خداوندا، او را به امانت گرفته‌ام و با میثاق تو بر خود حلال کرده‌ام؛ پروردگارا، از او فرزند با برکت و سالم روزی‌ام کن و شیطان را در نطفه‌ام شریک مساز و سهمی برای او قرار مده.» ج) مراقبت های ایام بارداری بعد از انعقاد نطفه، مراقبت های ایام بارداری بسیار مهم و ضروری است. توجه به وضعیت روانی همسر، گستراندن بستر آرامش در منزل و خارج آن و نیز تغذیه مناسب و سالم از ضرورت های این دوره است. علاوه بر غذای سالم و مقوی، استفاده از برخی میوه‌ها و خوراکی ها می‌تواند در آینده کودک و شخصیت و صفاتش مؤثر باشد، بدین جهت، معصومان علیهم السلام بهره‌گیری از برخی خوردنیها در ایام بارداری توصیه کرده‌اند. محمد بن سنان از امام رضا (ع) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «همسران باردارتان را کندر دهید؛ اگر حمل آنها پسر باشد، پاکیزه قلب و دانشمند و شجاع خواهد شد و اگر دختر باشد، خوش اخلاق و زیبا می‌شود و نزد شوهرش منزلت می‌یابد». ناگفته پیداست که این نوع خوراکیها علت تامه پدید آمدن این صفات نیست و عوامل دیگر هم مؤثر است. 👈ادامه این بحث در کانال «فرهنگ پرورش انسان های ناب» بطور مفصل آمده، حتماً مطالعه بفرمائید. https://eitaa.com/ahlebet2/15 https://eitaa.com/jadid2

✅فضائل امام رضا (ع) 📒حسب و نسب امام رضا (ع) https://eitaa.com/ahlebet1/23 ✳️نخستین سجده بی بی نجمه می گوید: «علی را که در شکم داشتم ابداً احساس سنگینی نمی کردم و وقتی می خوابیدم، صدای آوایی ملکوتی از کودکی که در شکم داشتم می شنیدم که نام خدا را ترنّم می کرد». وقتی فرزندم به دنیا آمد، دست هایش را روی زمین گذاشت و سر خود را به سمت آسمان بالا برد، لب های کوچک فرزندم تکان می خورد؛ انگار که با خدا سخن می گفت!») . عیون اخبار الرّضا علیه السلام ، ج 2، ص 250 . https://eitaa.com/jadid2

🔰#شناسه و معرفی امام (رضا «ع») امام رضا عَلَیْهِ‌السَّلَام روز یازدهم ذیقعده سال 148 ق. در مدینه متولد شد. نام مادرش «تُکْتَم» بود که بعد از تولد حضرت، از طرف امام کاظم عَلَیْهِ‌السَّلَام طاهره نام گرفت. نام مادر حضرت را «نَجْمَة» نیز گفته‌اند. نقش انگشتری آن حضرت «مَا شَاءَ اللَّه وَ لَا قُوَّةَ الاّ بالله» بوده است. اسم حضرت: علی، کنیه: ابوالحَسَن الثانی، لقب: رضا، شروع امامت: سال 183 در سن 35 سالگی. مدت امامت: 19 یا 20 سال. فرزندان: دو پسر به نام جواد عَلَیْهِ‌السَّلَام فرزند دیگر به نام حسین. https://eitaa.com/jadid2

شهادت: امام تا سال 201 ق. در مدینه بود، در رمضان آن سال وارد مَرو شده و در سن 55 سالگی، آخر صفر سال 203 ق. به علت خوردن انگور مسموم - به اجبار مأمون - مسموم شده و در طوس به خاک سپرده شد. https://eitaa.com/jadid2