🌿🌺﷽🌿🌺 🦋برای این که بدانیم در نزد خدا چه منزلتی داریم، باید ببینیم خدا در نزد ما چه منزلتی دارد. هر چقدر مقوله‌ی غیب، ابدیت، آخرت و اهل بیت برای ما جدی باشند، ما هم در نزد آنها جدی تلقی می شویم. 🦋 روش یک مربی نسبت به شاگرد، جدی بودن اوست. ممکن است شاگرد خوب باشد، ولی جدّی نباشد، احکام و شریعت را جدی نگیرد. به همین خاطر است که غیب و ربّ هم او را جدی نمی گیرند. هر چند آنها را دوست داشته باشد، ولی توان دریافت توجه و خیرات و برکات را ندارد. ✅گاهی انسان با الوهیت خدا مشکلی ندارد، اما با ربوبیت الهی مشکل دارد. 🍃یعنی خدا را ربّ خودش نمی داند. چون قیمتش در دستش نیست؛ از این رو، آدم ها و مربی های دیگری را انتخاب می‌کند. مثل هنرمندان، سلبریتی‌ها، شاعران، فیلسوفان و ... 🦋درحالی که خدا می فرماید من ربّ تو هستم. ولی او به کسان دیگری رجوع می کند. 😔 ❤️صدا کردن خداوند با کلمه ربّ، یعنی من با تو رابطه ربوبیتی دارم. عشقم، زندگی و افتخارم این است که شاگرد تو هستم. تو مربی من هستی. این خیلی مهم است. این شاخص است که وقتی تو با خدا خلوت می کنی، افتخار کنی که یک مربی مثل خدا بالای سر من است. از هر کسی دستور و برنامه زندگی نمی گیرم. #پای_درس_استادمحمدشجاعی #اسرار_الهی_آرامش 🦋👇 ┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• Join🔜 @mohandesi_fekr1 🌺🌿🌺🌿

🌿🌺﷽🌿🌺 ‌إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ 💚ما به تو خیر فراوان عطا کردیم(۱) ‌ امام صادق (ع) سفارش کرده‌اند که همواره قرآن را طوری بخوان که گویی بر تو نازل شده است. پس بار دیگر به سوره نگاه کن. چه می‌بینی در این سوره؟! خیر کثیرت کجاست؟! ‌ 🤍 این سوره به خیر فراوان اشاره کرده است و فعلش ماضی است. یعنی عطا کرده است، نه اینکه عطا می‌کند و یا خواهد کرد! تو برخوردار شده ای، نه اینکه برخوردار خواهی شد! قبل از اینکه بخواهی، به تو عطا شده است. قبل از اینکه سؤال کنی، برخوردارت کرده‌اند. ‌ 💫خیر کثیر، خیر نامحدود است. حد و حصر ندارد. تمام شدنی نیست. و تو برخوردار از چنین خیری هستی. اما در غفلت بسر می‌بری. ‌ 💥چون آن پادشاهی هستی که خواب است، و در خوابش می‌بیند که در حال گدایی بسر می‌برد. او در رؤیایش، گداست. اما إصالتاً پادشاه است. فقط کافی است از خواب برخیزد. همین. لازم نیست کاری بکند. تنها کارش بیداری است. همۀ کارها پیش از این شده است. 🖤 خیر کثیر عطا گشته است. اما تو در اتاقک محدودِ ذهنی خود نشسته‌ای. و تا وقتی بیرون نیایی سبزه زاران وسیع را نخواهی دید. نسیم حیات بخش را نخواهی چشید. تا پا از ذهن محدودِ خود بیرون نگذاری، عرض و طول این رودخانۀ عظیم را در نخواهی یافت. تا از ذهنیات و برداشتهایت رها نشوی، لایتناهی را در آغوش نخواهی گرفت. ‌ خیر کثیر، خداست.💚 ‌ دریافت الوهیت، ذهن نامحدود می‌طلبد. آنکه پر از برداشت و قضاوت و کینه و ناامیدی و بغض و حسادت است، آزاد نیست. از زندان ذهنت آزاد شو و خیر کثیر را در آغوش بگیر. #آرامش_با_قرآن #اسرار‌الهی‌آرامش 🦋👇 ┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• Join🔜 @mohandesi_fekr1 🌺🌿🌺🌿

خیر الامور «خیر الامور اوسطها». این سخن تنها یک بار از پیشوای معصوم نقل شده است و آن در پاسخ به چرایی سوارشدن به قاطر و رهاکردن خر و اسب از سوی امام کاظم(ع) است (کافی 6/54). به نظر می‌رسد معنای عبارت این باشد: بهترین کار، گزینه، تصمیم، آنی است که از افراط و تفریط به دور بوده و یا آنی است که مشکلات کمتری داشته و در مجموع از شرایط بهتری برخوردار باشد. حال اگر اینگونه بود که طرف بیشتر، نه تنها مشکلی نداشت؛ بلکه مشکل بیشتری را هم حل می‌کرد پیداست که در این صورت، «خیر الامور»، همان طرفِ بیشتر است؛ نه «اوسطها». مانند انفاق به نیازمندان و یا ایثار؛ همان که از اهل‌بیت(ع) در سورۀ «هل أتی» آیۀ هشتم گزارش شده است. پس همیشه، «خیر الامورِ» «اوسطها» نیست و همواره باید دید گزینۀ بهتر کدام است. بهتر یعنی ثواب بیشتر، بهتر یعنی خدمت بیشتر، بهتر یعنی عاقبت نیک‌تر. پیامبر خدا(ص) گفت: «خیرُ الامور خیرُها عاقبةً» یعنی بهترین کار، گزینه، تصمیم، آنی است که پایانش بهتر باشد (من لایحضره الفقیه 4/402).

🔖منبر کوتاه🔖 🔊#صوتی 🔅چرا ماه رمضان را رمضان نامیدند؟ #مؤمنی 💽 @kotahshenidanie 💽

🌾🐚🌾 🐚🌾 🌾 #تقوا_چیست؟ شاگردی از عابدی پرسید: تقوا را برایم توصیف کن! عابد گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود مجبور به گذر شدی چه میکنی؟ شاگرد گفت: پیوسته مواظب هستم و بااحتیاط راه میروم تا خود را حفظ کنم. عابد گفت: در دنیا نیز چنین کن! تقوا همین است. ⚠️از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کن و هیچ گناهی را کوچک مشمار زیرا کوههای با آن عظمت و بزرگ از سنگهای کوچک درست شده اند.!!! 💐🍃همانا برترین ‌کارها،کار‌ برای ‌امام ‌زمان است🍃💐 ❀ ┏━━━━━━┓ ⠀@khodemaani ┗━━━━━━┛

🪴﷽🪴 💚میدانی عید فطر چیست؟! عید به “فطرت” رسیدن است. تلاقیِ تو با سِرشت خویش است. شُهود خودِ متعالی است. یک ملاقات مقدس. یک نکاح درونی. رسیدن به سرچشمۀ خویش… و این جشن دارد. 💫 به واقع بزرگترین جشنی که سالک میتواند به آن ورود یابد، همین است. این اوج زندگی است. اصل بیداری از اینجا نشأت میگیرد. و این مادر همه ی جشن هاست. هر جشن دیگری حیات خود را از این جشن گرفته است. 🪴 اینجا ذات تو نهفته است. وجودِ تو از اینجا سر برآورده است. تو یک ماه تمام، پرده های غفلت را کنار زدی، غبارها را روفتی، خواهش ها را زدودی، توجه از این و آن گرفتی، تسلیم نیاز بدن نشدی، به هوا و هوس، نه گفتی، از جلوه آرایی ها گذشتی، وجود خود را آنقدر خالی نگاه داشتی تا ببینی در آن اعماق چیست، تا مرواریدِ صدفِ خویش را معرفت یابی. تا فطرت خویش ببینی و دریابی که سرشتِ تو الهی است. یگانه است. همان “فطرت الله” است. قرآن، صریحاً میگوید که فطرت تو با فطرت خدا یکی است. یک منشأ است. خداوند، تو را از فطرت خویش سرشته است. در این فطرت دوگانگی راه ندارد. 💌 و نیل به چنین کیفیتی است که جشن دارد. که عید دارد. که باید عید گرفت. و نشانه ی بارز نائل شدن به فطرت، آن است که خودت شده ای، دیگر تصنعی نیستی، زیرا همه ی من های دروغین کنار رفته اند. حال ببين آیا به فطرتت نائل شده ای؟! آیا آن را ملاقات کرده ای؟! ای دوست سالک، تا فطرتت را ملاقات نکنی، تا به سرشت الهی خویش آگاه نگردی، به حقیقتِ عید فطر وارد نگشته ای! عید فطر، جشن وصل درون است. جشن رسیدن به خویشتن خویش است. جشن ملاقات با سرچشمه است. جشن نیل به خود متعالی است. و اگر رسیدی، پس برکت باد تو را و همۀ سالکان را. و این وصل نوش جانتان باد. استاد مسعود ریاعی #اسرار‌الهی‌آرامش 🦋👇 ┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• Join🔜 @mohandesi_fekr1 🌺🌿🌺🌿

#پندانـــــــهـــ به بهلول گفتند تقـوا را توصیف کن گفت: اگر در زمینی که پُر از خار و خاشاک بود مجـبور به گذر شوید چه میکنید؟ گفتند: پیوسته مواظب‌ هستیم و با احتـیاط راه میرویم تا خود را حفـظ ڪنیم... بهـلول گفت در دنیا نیز چنین کنید تقوا همین است از گـناهان کوچک و بزرگ پرهیز ڪنید و هـیچ گناهی را ڪوچڪ مشمارید کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای ڪوچڪ درست شـده اند.

بداء چيست؟ @Porseman_channel معنی «بدا» این است كه انسان با اعمال بد خود، سرنوشت نیك خود را عوض می كند، همچنین كه با اعمال نیك خود، سرنوشت بد خویش را دگرگون می سازد و آیۀ «یمحو الله ما یشاء و یثبت و عنده أمّ الكتاب» ناظر به همین معناست. محدث بزرگ اهل سنت، جلال الدین سیوطی در كتاب «الدر المنثور» در تفسیر این آیه، روایاتی از رسول خدا آورده كه انسان با اعمال نیك خود مانند نیكوكاری به پدر و مادر و صدقه قسمتی از تقدیر را عوض می-كند، و حدیث معروف «الصدقة تدفع البلاء» ناظر به همین است. «بدا» به این معنی مورد پذیرش همه مسلمانان است، و هرگز مایۀ نسبت ناآگاهی به خدا نیست. برای نمونه قوم یونس، بر اثر نافرمانی مستحق نزول عذاب شدند، و پیامبر آنان به نام «یونس» ازنزول عذاب خبر داد، و خود، منطقه را ترك كرد، ولی آنان به پیروی از قول یك عابد، رو به صحرا نهادند و گریه و زاری كردند و خدا توبۀ‌ آنان را پذیرفت و عذاب برطرف شد. و لذا قرآن می فرماید: «فلولا كانت قربة آمنت فنفعها ایمانها الّا قوم یونس لمّا آمنوا كشفنا عنهم عذاب الخزی فی الحیاة‌ الدنیا و متعناهم الی حین»(یونس/98) «چرا هیچ یك از شهرها ایمان نیاوردند تا ایمانشان برای آنها سودمند باشد؟ جز مردم یونس كه چون ایمان آوردند، عذاب رسوا كننده را از آنان برداشتیم و تا پایان عمرشان آنها را بهره مند ساختیم». در این مورد می گویند: قرار بود بر قوم یونس عذاب فرود آید، ولی «بدا» رخ داد، و به تعبیر عربی «بدا الله أن یعذبهم» مسلّماً این تعبیر، مجازی است، یعنی از دیدگاه مردم كه از گذشته و آینده آگاه نیستند، چنین به نظر آمد كه نظر خدا برگشت و در اراده دگرگونی رخ داد، در حالی كه تغییری رخ نداده و به تعبیر علمی «ابداء» بوده یعنی پرده برداشته و حقیقت آشكار گشت، در حقیقت «بدا» نیست بلكه «ابدا» و اظهار چیزی است كه بر دیگران پنهان بوده است و از روز نخست برای خداوند روشن بوده كه آنها توبه خواهند كرد، و آنان را عذاب نخواهد نمود، حال چرا «بدالله» می گویند این به خاطر پیروی از پیامبر گرامی است كه در چنین موردی كلمه «بدالله» می گویند این به خاطر پیروی از پیامبر گرامی است كه در چنین موردی كلمه «یدالله» به كار برده است. و بخاری آن را در صحیح خود نقل می كند. و عجیب این است كه وهابیان خود در باب توسل به عمل صالح حدیث «بدالله» را نقل كرده اند كه رسول خدا فرمود: « سه نفر از پیشینیان، برای فرار از باران به غار پناه بردند، ناگهان سنگی آمد، و در غار را بست. آنها با یكدیگر گفتند: به خدا سوگند، شما را جز راستگویی نجات نمی دهد. هر كس كار نیكی كرده است از خدا بخواهد كه به خاطر آن كار ما را از مرگ نجات دهد...». تا اینجا روشن شد كه اعتقاد به «بدا» نسبت به جهل و ناآگاهی به خدا نیست، زیرا به خدای عالم مطلق، جهل راه ندارد. این مردمند كه پدیده ای را می بینند ولی از پدیده های دیگر ناآگاهند، و در مواردی كه پیش بینی رخ ندهد می گویند:‌ «بدالله» و این یك نوع استعمال مجازی و از دیدگاه خود انسان است، و گرنه از جانب خداوند، جریان آگاه ساختن چیزی است كه بر مردم مخفی بوده است. بنابراین اعتقاد به بدا، با علم خداوند منافات ندارد. از اینجا روشن می شود:‌ اگر بگوییم امامان غیب می دانند نشانه برتری آنها بر خالق آنها نیست، زیرا اعتقاد به «بدا» مستلزم جهل خدا نیست تا چنین برتری تصور شده، گذشته بر این، علم غیب امام، با علم غیب خدا قابل قیاس نیست، آگاهی خدا از غیب نامحدود و آگاهی امامان محدود است و نیز آگاهی خدا از غیب ذاتی و آگاهی امامان، اكتسابی و از خداست. @Porseman_channel

💢صبرجمیل چیست؟💢 @Porseman_channel «صبر جمیل» به معناى «شکیبایى زیبا» است، و آن صبر و استقامتى است که برای خدا صورت گیرد و تداوم داشته باشد؛ یأس و ناامیدى به آن راه نیابد؛ و توأم با بی‌تابى، شکوه و آه و ناله نگردد. صبر جمیل؛ شکیبایى در برابر حوادث سخت و آزمایش‌های سنگینی است که نشانه شخصیت و وسعت روح آدمى است. صبر و بردباری از اوصاف برجسته پیام آوران الهی است که در بهره‌مندی آنان از ولایت و رسالت تأثیرگذار بوده است. صبر جمیل؛ صبرى است که پیامبران الهی در برابر اذیت و آزار مخالفان و مشرکان می‌دیدند؛ مشرکان و مخالفان آنان را ساحر و دروغ‌گو می‌خواندند؛ بشارت‌های آنان را تکذیب می‌کردند، اما آنان لب به شکوه باز نمی‌کردند. مؤمنان کسانى هستند که در برابر حوادث هرگز پیمانه صبرشان لبریز نمى‌گردد، و سخنى که نشان دهنده ناسپاسى و کفران و بى‌تابى باشد بر زبانشان جارى نمى شود؛ صبر آنها، صبر زیبا و جمیل است. همان‌گونه که بیان شد؛ صبر و بردباری از اوصاف برجسته پیام آوران و اولیای الهی است، اما برخی از آنان نمونه بارز شکیبایی‌اند؛ نظیر صبر حضرت ایوب(ع) در برابر رنج‌های فراوان، بیماری‌های بسیار شدید که موجب شد تا خانواده و بستگان نزدیکش از او فاصله بگیرند، به گونه‌ای که تنها ماند، نه یارای حرکت داشت و نه کسی بود تا او را کمک کند، اما هرگز لب به ناله و شکوه نگشود و جز به خدای متعال به کسی متوسل نشد.[1] شکیبایی حضرت ایوب در برابر حوادث و ناملایمات به اندازه‌ای زیبا و برجسته است که در فرهنگ دینی ما «صبر ایوب» عنوان نمادینی شده که زبان‌زد خاص و عام است. صبر یعقوب در فراق یوسف(ع)،[2] صبر پیامبر اسلام(ص) در برابر استهزاء و تکذیب و آزار مخالفان،[3] بویژه تحمل شرایط سخت محاصره در شعب ابی‌طالب، صبر امام علی(ع) به مدت 25 سال برای صیانت از کیان اسلام،[4] صبر امام حسین(ع) در روز عاشورا[5] و صبر زینب کبری(س) در برابر حوادث روز عاشورا، کوفه و شام.[6] این نوع صبرها از مصادیق روشن صبر جمیل در تعالیم و آموزه‌های دینی ما است. نکته‌ای که در این موضوع قابل دقت است، این است که اگر کسی سؤال کند در قرآن کریم در داستان حضرت یعقوب(ع) آمده است که وی در فراق یوسف آن‌قدر گریه کرد که چشمانش را از دست داد، آیا این بی‌تابی با صبر جمیل در تقابل نیست؟![7] پاسخ آن است که قلب انسان کانون عواطف است، جاى تعجب نیست که در فراق فرزند، اشک انسان جارى شود، این یک امر عاطفى است، آنچه در این مورد مهم است؛ آن است که انسان کنترل خویشتن را از دست ندهد و سخنی بر خلاف رضاى خدا نگوید و یا کاری بر خلاف خواست الهی مرتکب نشود. از روایات استفاده مى شود همین اشکال را هنگامى که پیامبر اکرم(ص) در مرگ فرزندش ابراهیم اشک مى‌ریخت به آن‌حضرت گرفتند که شما ما را از بی صبری نهى می‌کنید، اما خودتان اشک مى‌ریزید؟! پیامبر در جواب فرمود: چشم مى‌گرید و قلب اندوهناک مى‌شود، ولى چیزى که خدا را به خشم آورد نمى‌گویم.[8] [1]. ر. ک: جوادی آملی، عبد الله، سیره پیامبران در قرآن، ج 7، ص 73 – 74، [2]. یوسف، 18. [3]. «فَاصْبِرْ صَبْراً جَمیلاً»؛معارج، 5. [4]. «فَصَبَرْتُ وَ فِی الْعَیْنِ قَذًى وَ فِی الْحَلْقِ شَجًا»، نهج البلاغة ، ص ۴۸، [5]. که در برابر انبوه مشکلات می‌فرمود: «إلهى رضى بقضائک لا معبود سواک»؛ شرح أصول الکافی، ج 1، ص 96، [6]. «فَقَالَ ابْنُ زِیَادٍ کَیْفَ رَأَیْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِیکِ وَ أَهْلِ بَیْتِکِ فَقَالَتْ مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلا»؛ ابن زیاد گفت کار خدا را نسبت به برادر و اهل بیتت چگونه دیدى، حضرت زینب فرمود: من جز زیبایى چیزى ندیدم. اللهوف على قتلى الطفوف،ص160، [7]. ر. ک: ، تفسیر نمونه، ج 9، ص 351- 353، [8]. حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 3، ص 280، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، قم، 1409ق. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِی حَدِیثٍ قَالَ: لَمَّا مَاتَ إِبْرَاهِیمُ بْنُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) هَمَلَتْ عَیْنُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) بِالدُّمُوعِ ثُمَو قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) تَدْمَعُ الْعَیْنُ وَ یَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لَا نَقُولُ مَا یُسْخِطُ الرَّب». @Porseman_channel

نصیحت به معنی هر انتقادی نیست، گاهی انتقاد مصداق نصیحت است و گاهی مصداق ضد آن. معنای حقیقی «النصیحة» خیرخواهی است. انتقاد به ناحق کجایش خیرخواهیه؟! انتقاد به حق هم اگر در فضایی باشه که پازل تخریب رو کامل کنه کجاش خیرخواهی هست؟! "يقال: نَصَحْتُ له نَصيحتي نُصوحاً أَي أَخْلَصْتُ و صَدَقْتُ، و الاسم النصيحة. ¦¦ قال ابن الأَثير: النصيحة كلمة يعبر بها عن جملة هي إِرادة الخير للمنصوح له، فليس يمكن أَن يعبر عن هذا المعنى بكلمة واحدة تجمع معناها غيرها. (لسان العرب , ج ۲, ص ۶۱۵)" @sharhe_hal

❓"بسم الله قاصم الجبارین" به چه معناست؟ ◽️یکی از جملاتی که این روزها با شهادت سردار سرافزار سپاه اسلام، شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی بسیار دیده و شنیده می شود، جمله زیبای «بسم الله قاصم الجبارین» است. ◽️ آنچه از زبان معصومان(ع) در ادعیه و مناجات‌ها آمده این تعبیر است: «وَالْحَمْدُ لِلّهِ قاِصمِ الجَّبارینَ مُبیرِ الظّالِمینَ»؛ یعنی ستایش خدای را که درهم شکننده سرکشان و نابودکننده ستم‌کاران است. ◽️این عبارت در دعای افتتاح آمده و امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: پیامبر اسلام (ص) این دعا را در ماه مبارک رمضان می‌خواند و مشابه عبارت فوق در دعاهای دیگری نیز وجود دارد. ◽️البته توجه شود که عباراتی چون «بسم الله قاسم الجبارین» درست نیست و عبارت صحیح «بسم الله قاصم الجبارین» صحیح است. در عبارت «بسم الله القاصم الجبارین» نیز چنانچه «القاصم» را اضافه لفظیه بگیریم درست می‌شود. @HawzahNews | خبرگزاری‌حوزه

✨﷽✨ ✍️ تقوا 🔺 تقوا یعنی مرتکبِ گناه نشدن؛ یعنی ترس؛ ترس از چیزهایی که راهِ آسمان را به رویت می‌بندد. یعنی مواظبِ چشممان باشيم؛ مواظبِ گوشمان باشيم به چراغ قرمزِ دين كه رسيديم، ترمز كنيم و از حرام پرهیز کنیم. شاه کلید اصلیِ رابطه با خدا همین است. 🔸 یاران حضرت‌ مهدی علیه السلام چنین خصوصیاتی دارند. علاوه بر این، زرق و برق دنیا چشمشان را نمی‌گیرد و حضرت هم از آنان بیعت می‌گیرد که طلا و نقره پس‌انداز و گندم و جو ذخیره نکنند.(1) 🔸 جاذبه‌های دنیایی دلِ آنان را نمی‌لرزاند و تاثیری در آنان ندارد. چنان ممتازند که پیامبر‌ اکرم آنان را بهترینِ امتش می‌داند.(2) ❇️ رعایت این قوانین و چهارچوب‌هاست که انسان را نزدِ خدا و بندگانش محبوب‌ خواهد کرد. پس بدانید برای یار امام زمان شدن باید تقوای الهی پیشه کنیم. یعنی چه؟ یعنی انجام واجبات و ترک محرمات. یعنی ترس از دست دادن توجه خدا و ولیّ او. 📚 1- روزگار رهایی، ج1، ص465 📚 2- کمال‌الدین و تمام‌النعمه، ج1، ص535 #پندانه ✅ کانال قرآن و حدیث ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ https://eitaa.com/joinchat/668860594C2656c91e9a