سال ‌ 86‌بود كه ‌اولين ‎بار ‌او‌ را‌ ديدم.
نوجوانی ‌رشيد‌ و ‌نورانی ...
در‌ حرم‌ حضرت ‌معصومه(سلام‎الله‌عليها)
با‌ هم‌ همراه شديم .
فارسی ‌را‌ كم ‌می‌‎فهميد و‌ عربی
‌را كم ‌می‎فهميدم ،‌ ولی
نگاه‌‌‎های ‌با‌ معنايش‌ تمام‌ حرف ‌را‌ میزد
نديده‌ بودم ‌كسی ‌با ‌زيارتنامه‌
حضرت‌معصومه‌(سلام‎الله‌عليها)
گريه ‌كند ‌ولی‌ او ‌گريه‌ كرد
و‌ من ‌از‌ گريه‌ او‌ بغض‌ كردم‌
كه ‌ما ‌چه‌ داريم‌ در‌ كنار‌ خود‌ و‌ قدرش
‌را‌ نميدانيم ، زيارت‌ كه ‌تمام ‌شد
گوشه‎ای ‌نشستيم ‌و
‌از‌ حال ‌و ‌هوا‌‌ كه‌ خارج‌ شد‌ گفتم
من ‌تا‌ به ‌حال‌ د ر‌حرم ‌بی‌بی‌
گريه ‌نكرده ‌بودم‌ ولی‌ الان ‌از‌ گريه ‌تو ...
خنديد‌ و ‌گفت :«چه‌ حسی‌ نسبت ‌به
حضرت ‌زينب‌(سلام‌الله‌عليها) ‌داری؟»
گويی ‌با‌ مشت‌ كوبيد ‌به‌ سرم !
اشك ‌در‌ چشمانم‌ جمع ‌شد ‌و
نه ‌او ‌چيزی ‌گفت‌ و نه‌ من ...
دو‌ سه‌ روزی ‌با‌ هم ‌بوديم .
از ‌آن ‌نوجوان ‌ 18ساله‌ چيز‌‎های‌
زيادی ‌ياد گرفتم ،استوار‌ بود‌ و
‌خود ساخته ‌مردی‌ بود‌ برای‌ خودش !