سال 1377 بود که از موشک «شهاب 3» رونمایی شد؛ موشکی الگوبرداری شده از روی موشک اسکاد C با بُردی در حدود 1150 کیلومتر؛ بُردی که برای هدف قرار دادن مناطق تحت اشغال رژیم صهیونیستی کفایت می‌کند و آرزوی دیرین پدر موشکی ایران سردار شهید تهرانی مقدم را محقق.
پس از رونمایی از موشک شهاب 3 و آزمایش آن توسط نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در همان اواخر دهه 70، موجی از رعب و وحشت افکار و اذهان سردمداران رژیم کودک‌کش صهیونیستی را فراگرفت؛ در میانه‌های دهه 80 نیز پس از آنکه صهیونیست ها در نبرد 33 روزه توسط مجاهدان حزب الله لبنان زمین گیر شدند، ایران اسلامی را تهدید به حمله موشکی کردند که در همان زمان یکی از مقامات نظامی رژیم صهیونیستی به ایهود اولمرت(نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی) و ایهود باراک( وزیر جنگ این رژیم) توصیه کرد از این کار اجتناب کنند چراکه ایران با موشک شهاب 3 خود می تواند تمام نقاط اسرائیل از جمله نیروگاه اتمی دیمونا را با خاک یکسان کند.
اگرچه برخی اخبار و گزارشات تایید نشده از تسلیح یگان موشکی ایران به موشک شهاب 4 با برد بیش از 3000 کیلومتر حکایت دارد اما از آنجاییکه برای هدف قرار دادن مناطق تحت اشغال رژیم صهیونیستی و پایگاه های نظامی این رژیم همان موشک شهاب 3 کفایت می‌کند، در گزارش پیش رو به ارائه مشخصات این موشک خواهیم پرداخت.
خانواده «شهاب» را باید پرآوازه‌ترین نسل موشک‌های بومی ساخت داخل بنامیم؛ موشک‌هایی که در سه رِنج به تولید انبوه رسیده‌اند؛ موشک‌های شهاب 1 و 2 با بردهای 300 و 500 کیلومتر الگوبرداری شده از موشک اسکاد B و موشک شهاب 3 با برد 1150 کیلومتر الگوبرداری شده از موشک اسکادC .
اما پس از تولید انبوه موشک شهاب 3 که از سامانه هدایت اینرسیایی برخوردار است و اولین موشک بالستیک میان برد ایران محسوب می‌شود، متخصصان موشکی کشور با کار روی ابعاد مختلف فنی این موشک توانستند بُرد و زیرساخت‌های سامانه‌ای آن را ارتقاء دهند.
مدل اول موشک شهاب 3 که با نام «شهاب – آ3» شناخته می شود بردی برابر 1300 کیلومتر را داراست. مدل بعدی این موشک که با نام «شهاب – ب3» شناخته می شود از کلاهکی سنگین تر بهره می‌گیرد و توانایی هدف قرار دادن اهدافی در 2000 کیلومتری را داراست. نوع آخر این موشک «شهاب – دی 3»نامیده می شود که بردی بین 2200 تا 3000 کیلومتر را داراست و این به معنای پوشش کامل اراضی اشغالی است.
یکی از نمونه‌های ارتقاءیافته و پیشرفته موشک شهاب 3، «موشک قدر» است؛ موشکی با برد 2000 کیلومتر که با سوخت مایع یک مرحله‌ای عمل می‌کند و در دو نوع F و H تولید شده است.
یکی از قابلیت‌های شگفت‌انگیز موشک قدر(نمونه ارتقاء یافته شهاب 3) بهره گیری از کلاهک بارانی است؛ کلاهکی که این امکان را برای موشک قدر فراهم می‌آورد تا به صورت نامحدود بر متجاوز ببارد و مواضع آن را بمباران کند.
کلاهک یا سرجنگی بارانی که در موشک بالستیک شهاب 3 و نمونه پیشرفته آن یعنی موشک قدر به کار گرفته شده است دربردارنده ریزبمب‌های پرتاب شونده به بالا پس از اصابت به هدف است که می تواند هدفی قابل تنظیم در محوطه‌ای گسترده را منهدم کند.
این گونه از کلاهک‌ها یا سرهای جنگی موشک، اساساً برای انهدام هدف واحد طراحی نشده بلکه برای آسیب رسانی به محوطه‌ای شامل اهداف پراکنده و پخش شده مورد استفاده قرار می‌گیرند مثلاً یک پادگان نظامی که خودروهایی با زره سبک در آن قرار دارند یا یک فرودگاه که در آن بالگردها و هواپیماها در توقفگاه‌های روباز یا زیر سایه بانی ساده مستقر هستند و یا یک شناورغول پیکر….
این محموله‌های انفجاری پس از اصابت کلاهک موشک به زمین به سمت بالا پرتاب شده و با قرار گرفتن در قوس نزولی تا فاصله چند ده تا چند صد متری از نقطه اصابت آن را تحت پوشش قرار می دهند. این مهمات فرعی البته تا حدودی قابلیت نفوذ نیز دارند و از اینرو برای آسیب زدن به هواگردها که اساساً از پوشش زرهی برخوردار نیستند، سلاح مفیدی محسوب می شوند.
مارک ۱ که اولین تانک جنگی بریتانیا در جنگ جهانی اول بود به خاطر ظاهر لوزی شکل خود می توانست از روی خندق ها و کانال های نیروهای دشمن بگذرد و سطح زره دار و محکمش نیز به آن اجازه می داد با امنیت کامل به سمت سنگرهای نیروهای آلمانی که با شلیک سهمگین مسلسل های خود پیشروی را عملاً برای سربازان بریتانیایی ها غیرممکن کرده بودند پیش برود. شنی های فلزی پهن مارک ۱ به آن اجازه می داد خطوط سیم خاردار را یکی پس از دیگری از سر راه کنار زده و یا زیر شنی های خود له نماید. ساخت این تانک انقلابی در میدان های نبرد ایجاد کرد که مشکل وارد شدن به خطوط دفاعی دشمن که تا قبل از آن تقریباً غیرممکن بود را برطرف ساخت. مارک ۱ باعث وارد شدن حفره ای در خطوط دفاعی منسجم آلمانی ها شده و تلفات انسانی نیروهای بریتانیایی هنگام حمله را به شدت کاهش داد.
vیک تانک سنگین است که در سال 1918 توسط آلمان و طی جنگ جهانی اول معرفی شد در اوایل سال 1917 حدود 1000 دستگاه از این تانک سفارش داده شد و در ادامه تنها 10 تانک با پوشش زرهی کامل شدند.
البته این تعداد بعدها به 20 دستگاه افزایش یافت و به طور رسمی از مارس تا اکتبر سال 1918 مورد استفاده قرار گرفتند. طبق گزارش های به دست آمده، A7V تنها تانکی بود که طی جنگ جهانی اول به دست امپراتوری آلمان تولید شد و سابقه خدمت عملیاتی را در کارنامه خود به ثبت رساند.