سر به سر طومارِ زُلفت شَرحِ احوالِ من است مو به مو فهمیده‌ام این مِصرعِ پیچیده را #نجیب_کاشانی @jargeh

باز گوید رسمِ عاشق این بُوَد بلکه این معشوق را آیین بوَد چون دلِ عُشّاق را در قید کرد خودنمایی کرد و دل‌ها صید کرد امتحانْشان را ز روی سرخوشی پیش گیرد شیوه‌ی عاشق‌کُشی... ...وان‌که را ثابت‌قدم بیند به راه از شفقّت می‌کند در وی نگاه اندک اندک می‌کشاند سوی خویش می‌دهد راهش به سوی کوی خویش هُدهُدَش را در شبستانِ وصال بَخشد او را هر صفات و هر خصال مُتّحد گردند با هم این و آن هر دو را مویی نگُنجد در میان می‌نیارد کَس به وحدتْشان شکی عاشق و معشوق می‌گردد یکی... 🖊 #عمان_سامانی 📚 #گنجینة_الاسرار @jargeh

ما درخت‌افکن نه‌ایم آن‌ها گروهی دیگرند با وجودِ صَد تَبَر یک شاخِ بی‌بَر نَشکَنیم... #وحشی_بافقی @jargeh

شیخ را صومعه در رهنِ شراب است امروز بر در می‌کده در چنگ و رُباب است امروز آن‌که در می‌کده دی مُنکرِ مِی نوشان شد در خراباتِ مُغان مَست و خراب است امروز از مِی ای شیخ مرا توبه چه می‌فرمایی توبه موقوف که ایّامِ شَباب است امروز نرگس از غایتِ مستی سَرِ ساغر دارد قدحِ لاله پُر از باده‌ی ناب است امروز من چه خون کرده‌ام ای خونِ مَنَت در گردن چشمِ خون ریز تُو در عینِ عِتاب است امروز بنشین تا نفَسی با تو به هم بنشینیم آخ ای عُمر چه هنگامِ شتاب است امروز بس که دوش ابن حسام از غمِ عشقت بگریست مردم دیده‌ی او غرقه‌ی آب است امروز #ابن_حسام_خوسفی @jargeh

آن‌جا که کُشتگانِ تُو دَعویِ خون کُنند چَشمِ تُو بَر مَقاله‌ی ایشان گُواه باد... #ابن_حسام_خوسفی @jargeh

بلبل از شاخ گل افتد به زمین از مستی گر سحر بوی خوشت جانب گل‌زار آرند سخت بی‌چشم تو در عین خمارم، ای کاش یک دو جامم ز در خانه‌ی خمّار آرند... #فروغی_بسطامی @jargeh

✔️ #سرهنگ_تبریزی 📚 لغتنامه #دهخدا [ س َ هََ گ ِ ت َ ] (اِخ) نامِ او حسن‌خان از نُجبای #تبریز و آباء و اجدادش در آن ولایت معروف و سلسله‌ی ایشان به سرداری و کلانتری مشهور و خودِ او خدمت‌گذار نایب السلطنه بود و منصب #سرهنگی داشته است... سرهنگ را طبعی خوش است و گاه به #غزلیات می‌پرداخته؛ از او است: هر کس #حرام گفت حلالش نمی‌کنم با چون تویی نشستن و خوردن شراب را (از مجمع الفصحاء ج ۲، ص ۱۸۳) @jargeh

فَغان از آن دو سیَه زُلف و غَمزِگان که هَمی بِـدیـن زِرِه بِـبُـری و بِـدان زِ رَه بِـبَـری #عنصری_بلخی @jargeh

تا بر آن عارِضِ زیبا نظَر انداخته‌ایم خانه‌ی عقل به یک بار بَرانداخته‌ایم بر دلِ ما دگر آن یارِ #کمان_ابرو تیر گو: مَیَنداز، که ما خود سپر انداخته‌ایم هیچ شک نیست که: روزی اثری خواهد کرد تیرِ آهی که به وقتِ #سحر انداخته‌ایم ای که قصدِ سَرِ ما داری، اگر لایقِ تُست بِپَذیرش، که به پای #تُو در انداخته‌ایم به جفا از درِ خود دور مگردان ما را تا بجوییم دلی را که در انداخته‌ایم قدرِ خاکِ درت این‌ها چه شناسند؟ که آن توتیاییست که ما در بَصَر انداخته‌ایم #اوحدی رازِ خود از خَلق نمی‌پوشاند گو: ببینید که ما #پرده در انداخته‌ایم 🖼 مزارِ #اوحدی_مراغه‌ای / شهرستان #مراغه / استان #آذربایجان_شرقی @jargeh

به حرفِ دوستان از دستِ من، دامَن مَکش هر چند به ساحل گُفته‌اند از صحبتِ دریا بپرهیزد #فاضل_نظری @jargeh

شبی زِ زلفِ تُو گفتم به دل حدیثی؛ گفت به عمرِ #کوتهِ خود بسته‌ای امیدِ #دراز به سینه #سوزِ تُو بِنهُفتم و ندانستم که #کشف_راز کند آبِ دیده‌ی #غماز #نامی_کاشانی @jargeh

خدشه‌ای در تو نیست؛ اما من... در منِ پیرمرد اِشکالی‌ست؛ چوب‌خطی که از تُو پُر شده‌است، سی و اندی‌ست از خودم خالی‌ست! روز، هر شب درونِ من خواب است؛ صبحِ فردا مُسلّماً ابری‌ست؛ پشت این ماهْ بی‌چراغی‌هاست؛ گریه ته مانده‌های خوشحالی‌ست! سُرفه همراهِ عمر می‌گذرد؛ سینه‌ام خلطِ ناگواری‌هاست؛ سال تا سالِ من نفس تنگی‌ست؛ نفسی هم که می‌کشم، سالی‌ست! بی هوا می‌پرانی‌ام به هوا؛ کیش هم می‌کنی که دور شوم؛ سنگ هم پَرت کن! تُو هر سنگی، که به من پرت می‌کنی بالی‌ست!  سرِ هر سفره‌ای که چیده شدی، تلخی‌ات سهمِ کاسه‌ی من بود؛ یک وجب آش روی روغن بود؛ دست‌پُختت هنوز هم عالی‌ست! وزنه‌ای نیستم که بَرداری؛ عددی نیستم که بشماری؛ به شمارِ کسی نمی‌آیم؛ طبل، یک اختراعِ تو خالی‌ست! حالی از من نپرس؛ بد حالم! خوب شو، خوب می‌شود حالم؛ آااخ دستم، دلم، پرم، بالم... حالِ بد هم برای خود حالی‌ست! #حسین_صفا @jargeh