👌 قبلاً بچه بی‌تابی می‌کرد، یه دقیقه دستشو می‌گرفتیم می‌بردیم پارکی، مغازه‌ای، خونه‌ی کسی آروم می‌شد 💯 الان که مجبوریم تو خونه باشیم، تازه می‌فهمیم چقدر خوبه که توی خونه به جای یه بچه دو یا چند تا بچه باشه وگرنه خود پدر و مادر باید نقش بچه دومو ایفا کنن 😐 #جمعیت_مؤلفه_قدرت #کرونا_را_شکست_میدهیم ✌️جنبش مردمی حلال‌زاده‌ها کانال روشنگری اسلامی 👇 https://sapp.ir/jav313 https://eitaa.com/jav313

🔺 افشاگری رهبر حزب سعادت ترکیه علیه اردوغان 🔹«کارا موللا اغلو» طی سخنانی گفت که اردوغان از طرح خاورمیانه بزرگ حمایت می‌کند و عامل اصلی ویرانی منطقه است. 🔹وی افزود: «رئیس‌جمهور ترکیه اراضی کشور را بعنوان گذرگاهی برای عبور داعش و مقر آن تبدیل کرده و حمایت مالی و تسلیحاتی از این گروهک بعمل می‌آورد و تبعات چنین سیاسی بر ترکیه و منطقه را نادیده می‌گیرد ▫️ fa.alalamtv.net/news/1687492 کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی کانال روشنگری اسلامی 👇 https://sapp.ir/jav313 https://eitaa.com/jav313

🌡 نقشه شیوع ویروس کرونا در اروپا ▫️ از ۲۲ ژانویه تا ۴ مارس کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی کانال روشنگری اسلامی 👇 https://sapp.ir/jav313 https://eitaa.com/jav313

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه یکم از 18 صفحه اگر از نظر زیست شناسی بخواهیم معیار انسانیت را به دست بدهیم. کار ساده و اساسی است. در زیست شناسی فقط جسم انسان مطرح است. در آن جا بحث می کنید که انسان در میان رده های مختلف حیوانات در چه رده ای است؟ مثلا پستاندار است و...بالاخره یک نوع از انواع جانداران،را انسان می نامند در مقابل انواع دیگر جانداران نظیر پرندگان،خزندگان،چارپایان، حشرات و غیره. بامقیاس زیست شناسی همه افراد بشر که بر روی زمین هستند با دو پا راه می روند،پهن ناخن هستند،حرف می زنند،انسانند و با این مقیاس و معیار هیچ تفاوتی میان انسان ها در انسانیت زیست شناسی نیست. فی المثل با مقیاس زیست شناسی و یا با مقیاس پزشکی و حتی با مقیاس روان شناسی،موسی چمبه همان مقدار انسان است که لومومبا،یعنی از جنبه زیست شناسی از نظر یک پزشک و حتی از نظر یک روان شناسی که درباره جهارات بدنی یا جهازات روانی انسان گفت وگو می کنند، بین این دو نفر نمی توان فرقی گذاشت،هم چنان که میان امام حسین(ع)و یزید نمی توان فرقی گذاشت. هر دو از نظر زیست شناسی و پزشکی و حتی روان شناسی انسان هستند،ولی آیا انسانیت انسان و آن چه که شرافت و کمال انسانی می نامند به همین است؟ لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه دوم از 18 صفحه در علوم انسانی می بینیم سخن از انسان کامل و انسان ناقص است. سخن از انسان پایین افتاده و انسان مترقی و متعالی است. آن انسانی که از نظر علوم انسانی،از نظر علوم اخلاقی،از نظر علوم اجتماعی ممکن است کامل باشد و ممکن است ناقص. قابل ستایش و تقدیر و تکریم باشد و یا به هیچ وجه قابل ستایش و تعظیم نباشد،بلکه شایسته تحقیر باشد،کدام انسان است؟ معیار انسانیت چیست و در کجاست؟ این چگونه است که میان مثلا چمبه و لوموما فرق می گذاریم؟ چه چیز،یکی از انسان منحط قابل نکوهش و حتی مستحق اعدام قرار داده است و دیگری را انسانی قابل ستایش،با این که از جنبه های زیست شناسی اگر هر دو را کالبد شکافی بکنند، شبیه یکدیگرند،حتی جهازات روانی شان هم شبیه یکدیگر است. هر دو دارای قلب،سلسله اعصاب، کبد،کلیه،ماهیچه ها،معده و... هستند و چه بسا که اعضای بدن انسان قابل نکوهش از اعضای بدن انسان متعالی بهتر کار کند. پس چه چیز در این است و چه چیز در آن که باعث تفاوت این دو شده است؟ لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه سوم از 18 صفحه این همان مسأله بسیار بسیار مهمی است که از قدیم در علوم انسانی و نیز در ادیان و مذاهب مطرح بوده است. مثلا قرآن انسان هایی را برتر و بالاتر از فرشته و شایسته سجودیت ملائک می داند. چنان که می گوید ما به فرشتگان گفتیم به آدم سجده کنید(به آدم احترام بگذارید). ولی در مورد انسان هایی نیز می گوید که چهارپایان بر این ها برتری دارند. چه مقیاس ها و معیارهایی است که این مقدار تفاوت را به وجود آورده است؟ این حتی به دین و مذهب هم ارتباط ندارد و حتی مسأله انسان در سطحی قرار گرفته است که با موضوع خدا هم صددرصد بستگی ندارد،یعنی فیلسوفان مادی جهان هم که به خدا و دین و مذهب اعتقاد ندارند،باز مسأله انسان و انسانیت و مسأله انسان برتر و انسان فروتر را مطرح کرده اند. در این جا این سؤال مطرح می شود که از نظر مکاتب مادی،انسان برتر و انسان فروتر چگونه انسان هایی هستند؟ و ملاک برتری و ملاک فروتری چیست؟ این سؤال بود،حال ببینیم جواب چیست. لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه چهارم از 18 صفحه آیا ما می توانیم علم را ملاک و معیار انسانیت قرار بدهیم و بگوییم که انسان ها از نظر زیست شناسی با یکدیگر مساوی هستند. ولی یک چیز هست که اکتسابی،یعنی به دست آوردنی است که با آن معیار، انسانیت با غیر انسانیت تفاوت می کند،مرزی است میان انسان برتر و انسان فروتر،و آن دانش است. هر اندازه که انسان آگاهی و دانش بیش تری پیدا کند، انسان تر است و هراندازه که از علم و دانش بی بهره تر باشد،از انسانیت بی بهره تر است. بنابراین دانش آموز کلاس اول از کسی که هنوز به مدرسه نرفته انسان تر است. دانش آموز کلاس دوم از دانش آموز کلاس اول انسان تر است و هیمن طور...در دوره دانشگاه هم دانشجویی که سال آخر را طی می کند از دانشجویی که سال ما قبل آخر را طی می کند، انسان تر است. بعد برویم سراغ علما و دانشمندان،هر کدامشان که معلوماتش بیش تر است،انسان تر است. آیا این که علم و دانش معیار انسانیت است و تنها معیار هم هست،می تواند مورد قبول واقع شود؟ آیا شما،انسان ها را براساس دانششان ستایش یا نکوهش می کنید؟ ابوذر را که شما ستایش می کنید. آیا به دلیل این است که دانش ابوذر از دانش شما و از دانش انسان های زمان خودش بیش تر بوده است؟ این که معاویه مورد نکوهش و در مقابل ابوذر مورد ستایش شماست. آیا به این دلیل است که شما حساب کرده اید و دیده اید معلومات ابوذر از معلومات معاویه بیش تر است؟ در مورد چمبه و لومومبا چه طور؟ لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه پنجم از 18 صفحه من گمان نمی کنم که تنها علم و دانش معیار انسانیت باشد و هرکه عالم تر بود، انسان تر باشد. با این مقیاس باید بگوییم که در زمان ما انیشتن که از همه دانشمندان عالم شرکش بیش تر است و واقعا هم شاید از همه دانشمندان عالم،عالم تر بود، انسان ترین انسان های زمان ما بوده است. نظریه دیگر این است که نه، انسانیت به دانش نیست. دانش البته شرطی است برای انسانیت. آگاهی و باخبر بودن روشن بودن به جهان،به خود و به اجتماع را نمی شود نفی کرد،اما این مسلما کافی نیست. اگر هم دخالتی دارد،یکی از پایه های انسانیت است. تازه در اصل پایه بودنش هم حرف است که بعد عرض می کنم. این نظریه می گوید انسانیت به خلق و خوی است نه به دانش،خلق و خوی یک مسأله است و آگاهی مسأله دیگر. ممکن است انسان آگاه و دانا باشد،همه چیز را بداند ولی خلق و خوی او، خلق و خوی انسانی نباشد بلکه خلق و خوی حیوانی باشد، چه طور؟ مثلا یک حیوان از نظر خلق و خوی تابع غرایزی است که با آن غرایز آفریده شده است،جبر غرایز بر او حکومت می کند. یعنی در مقابل غریزه اش یک اراده حاکم ندارد و حتی او همان غریزه خودش است و غیر از غریزه چیزی نیست. اگر می گوییم سگ یک حیوان درنده و در عین حال باوفاست، درندگی و وفا برای این حیوان غریزه است. اگر می گوییم مورچه حیوان (موجود ،حشره)حریص یا مآل اندیش است حرص یا مال اندیشی برای این حیوان (موجود ،حشره)یک غریزه است،جبر غریزه بر او حکومت می کند و بس، انسان هایی در جهان هستند که همان خلق و خوی حیوان را دارند یا به عبارت دیگر همان خلق و خوی اولی طبیعی را دار

اگر می گوییم مورچه حیوان (موجود ،حشره)حریص یا مآل اندیش است حرص یا مال اندیشی برای این حیوان (موجود ،حشره)یک غریزه است،جبر غریزه بر او حکومت می کند و بس، انسان هایی در جهان هستند که همان خلق و خوی حیوان را دارند یا به عبارت دیگر همان خلق و خوی اولی طبیعی را دارند،خودشان را براساس طرح انسانی نساخته اند، خودشان را تربیت نکرده اند،انسان طبیعی هستند. یک انسان صد در صد موافق طبیعت،انسانی که در درون خودش،محکوم طبیعت خودش است،علم او چه طور؟ لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه ششم از 18 صفحه علم،آگاهی و چراغ است. او درحالی که محکوم طبیعتش است، چراغ علم را در دست دارد. آن وقت تفاوتش باحیوان در این جهت می شود که شعاع آگاهی حیوان برای تأمین غرایزش ضعیف و محدود به زمان و مکان خودش است ولی آگاهی به انسان قدرت می دهد به طوری که بر زمان گذشته اطلاع پیدا می کند،زمان آینده را پیش بینی می کند،از منطقه خودش خارج می شود و به منطقه های دیگر می رود تا آن جا که از کره خودش هم خارج می شود و به کره دیگر می رود. ولی مسأله خلق و خوی یک امر دیگر است،غیر از مسأله آگاهی است. به عبارت دیگر آگاهی به آموزش های انسان ارتباط پیدا می کند و خلق و خوی به پرورش های انسان. اگر بخواهند به انسان آگاهی بدهند،باید او را آموزش های انسان ارتباط پیدا می کند و خلق و خوی به پرورش های انسان. اگر بخواهند به انسان آگاهی بدهند،باید او را آموزش بدهند و اگر بخواهند به انسان خلق و خوی خاص بدهند، باید او را همان گونه تربیت کنند. عادت و پرورش دهند و این یک سلسله عوامل غیر از عامل آموزش می خواهد به این معنی که عامل آموزش،شرط پرورش هست ولی شرط لازم است نه شرط کافی. لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇

می گویند انسانیت: معیار و میزان انسانیت چیست؟ صفحه هفتم از 18 صفحه نظریه اول که معیار انسانیت را تنها دانش می دانست،خیال نمی کنم که چندان قابل قبول باشد-بعد عرض می کنم که چه اشخاصی همین نظریه را دنبال کرده اند-ولی نظریه دوم که سراغ خلق و خوی می رود،طرفداران بیش تری دارد. ولی تازه این مسأله مطرح است که کدام خلق و خوی معیار انسانیت است. در این جا هم چند نظریه است. یکی این که آن خویی که معیار انسانیت است، محبت است،انسان دوستی است و مادر همه خوی های خوب دیگر، محبت است. پس اگر کسی خلق و خویش براساس انسان دوستی بود،اگر انسان دوست بود، انسان است. به سرنوشت دیگران همان قدر اندیشیدن که به سرنوشت خود و بلکه به سرنوشت دیگران بیش تر از سرنوشت خود اندیشیدن. در منطق دین،اسم این را ایثار می گذارند. در کتابی نوشته بود: یک دستور که در تمام ادیان جهان یافت می شود این است،که برای دیگران همان را دوست بدار که برای خود دوست می داری و برای دیگران همان را مپسند که برای خود نمی پسندی که در احادیث ما به این عبارت است: احب لغیرک(لاخیک) ما تحب لنفسک و اکره له ماتکره لنفسک؛ برای دیگری(برای برادرت)همان را بخواه که برای خود می خواهی و برای او همان را نپسند که برای خود نمی پسندی. این منطق،منطق محبت است. چنان که می دانیم در مکتب هندو و هم در مکتب مسیحیت،روی کلمه محبت زیاد تکیه می شود. می گویند در همه موارد محبت کنید،اصلا غیر از محبت مسأله دیگری مطرح نیست. البته در این دو مکتب،یک انحرافی هست، یعنی آن ها می گویند محبت،ولی محبتی که آن ها می گویند نوعی تخدیر است. خوب این هم یک نظریه ای است که بعد باید درباره

البته در این دو مکتب،یک انحرافی هست، یعنی آن ها می گویند محبت،ولی محبتی که آن ها می گویند نوعی تخدیر است. خوب این هم یک نظریه ای است که بعد باید درباره آن صحبت بکنیم که آیا محبت به تنهایی برای معیار انسانیت بودن کافی است یا نه؟ لطفا،ادامه مطلب رادرپست های بعدی دنبال بفرمائید 👇