#ارتباط_مؤثر ادامه پست قبل 🌺چه باید کردها در ارتباطات: ✅●- اولین نکتۀ مهم در هر امری و هر کاری و هر نوع موضع‌گیری و رفتاری، هدف و مقصد و چرایی آن می‌باشد. اگر کار برای خدا نباشد، هیچ فایده‌ای ندارد و اگر برای خدا باشد، چارچوب‌های الهی مشخص و رعایت می‌شوند. انبیای الهی، همه با کفار، جهّال و متعصبین در شرک طرف بودند، اما با اخلاق حسنه، با علم و حکمت و بیّنه (دلیل و برهان)، با دلسوزی و مردم دوستی و با زحمت و مشقت و صبر و خدمت به آنان، وسیله بیدرای، هوشیاری، جذب، هدایت و رشد بسیاری شدند. تا مردم را به خاطر خدا دوست نداشته باشیم، نمی‌توانیم به آنها خدمت کنیم و یا جذب‌شان کنیم. ✅●- نکتۀ بعدی، "اخلاص" است، چه در مقابل خداوند متعال و چه بندگان خدا. خداوند متعال به انسان تعلیم داده که چگونه باید باشد و نفرموده که مقابل هر کسی به نوع دیگری باش و منفعلانه عمل کن. لذا ارتباطات، حتی با کفار، مشرکان و فاسقان نیز توجیهی برای خروج از چارچوب‌های الهی و اسلامی نمی‌باشد و البته لزومی هم ندارد. بنابراین، اگر کسی با خدا، با خودش و با خلق خدا "اخلاص" داشته باشد و بالتبع "خودش" باشد و نمایش نیاید، چون اخلاق حسنه و خدایی دارد، مقبول، مطلوب و حتی محبوب دیگران قرار می‌گیرد، مگر آن که آنها خصومت، عناد و لجاج داشته باشند. ✅●- نکتۀ مهم بعدی، "تواضع داشن و تکبر نداشتن" است. فرمود: «اگر سالخورده دیدی، بگو بیشتر از من عبادت کرده و اگر جوان دیدی، بگو: کمتر از من گناه کرده»! فرمود: سخن نرم (لیّن) و البته محکم و منطقی بگویید – روی زمین با تکبر راه نروید – خود را برتر از دیگران نبینید – به وعده عمل کنید و البته بندگان من را با اخلاق حسنه در رفتار و گفتار جذب نمایید. ●- البته ده‌ها و صدها نکتۀ دیگر نیز برای ارتباط و جذب وجود دارد که بسیاری از آنها در مباحث دیگر مطرح شده است. امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام فرمودند: «إنّ للقُلوبِ شَهوَةً و إقبالاً و إدبارا ، فَأتُوها مِن قِبَلِ شَهوَتِها و إقبالِها ، فإنّ القَلبَ إذا اُكرِهَ عَمِيَ». (نهج البلاغة: حکمت 193)  ترجمه    :‌ همانا دلها داراى خواهش هستند؛ گاه به چيزى رو مى‌كنند و گاه روى مى‌گردانند. پس، هر گاه خواستند و اقبال كردند، آنها را به كار گيريد؛ چه آن كه دل اگر [به كارى ]مجبور شود، كور گردد. بنابراین، مخاطب‌شناسی، درک احوال، زمان‌شناسی برای طرح یک مطلب و ...، همه از آداب ارتباطت مفید می‌باشد. https://eitaa.com/joinchat/1124860036C5d0c3baef1

#فضیلت_اشک #محفل_عزارداری فضیلت گریه و عزاداری حضرت اباعبدالله علیه السلام درکلام پیامبر خدا صلی الله علیه وآله لَمَّا أَخْبَرَ النَّبِيُّ ابْنَتَهُ فَاطِمَةَ بِقَتْلِ وَلَدِهَا الْحُسَيْنِ وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ الْمِحَنِ بَكَتْ فَاطِمَةُ بُكَاءً شَدِيداً وَ قَالَتْ: يَا أَبَهْ مَتَى يَكُونُ ذَلِكَ؟ قَالَ فِي زَمَانٍ خَالٍ مِنِّي وَ مِنْكِ وَ مِنْ عَلِيٍّ. فَاشْتَدَّ بُكَاؤُهَا وَ قَالَتْ يَا أَبَهْ، فَمَنْ يَبْكِي عَلَيْهِ وَ مَنْ يَلْتَزِمُ بِإِقَامَةِ الْعَزَاءِ لَهُ، فَقَالَ النَّبِيُّ يَا فَاطِمَةُ إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِي يَبْكُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَيْتِي وَ رِجَالَهُمْ يَبْكُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَيْتِي وَ يُجَدِّدُونَ الْعَزَاءَ جِيلًا بَعْدَ جِيلٍ فِي كُلِّ سَنَةٍ. فَإِذَا كَانَ الْقِيَامَةُ تَشْفَعِينَ أَنْتِ لِلنِّسَاءِ. وَ أَنَا أَشْفَعُ لِلرِّجَالِ وَ كُلُّ مَنْ بَكَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَيْنِ أَخَذْنَا بِيَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ الْجَنَّةَ. يَا فَاطِمَةُ كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِيمِ الْجَنَّةِ. هنگامى كه پيغمبر اعظم اسلام فاطمه اطهر را از شهادت فرزندش حسين و آن مصائبى كه دچار آن حضرت شد آگاه نمود آن بانو گريه شديدى كرد و گفت: پدر جان! يك چنين مصائبى در چه موقع رخ ميدهد؟ فرمود در آن زمانى كه من و تو و على در دنيا نباشيم! گريه حضرت زهراء شديدتر شد عرضه داشت: پدر جان! ✴️پس چه كسى براى حسينم گريه خواهد كرد و چه كسى متصدى عزادارى وى خواهد شد؟ پيامبر فرمود: اى فاطمه! زنان امت من بر زنان اهل بيتم و مردان ايشان بر مردان اهل بيت من گريه خواهند كرد، 👈 همه ساله هر گروهى پس از ديگرى(نسل به نسل) عزادارى را تجديد مينمايند.👉 هنگامى كه روز قيامت فرا رسد تو زنان امت من و من مردان آنان را شفاعت خواهيم كرد. هر يكى از ايشان كه در مصيبت امام حسين گريه كند ما دست او را ميگيريم و داخل بهشت مينمائيم. اى فاطمه! هر چشمى فرداى قيامت گريان است غير از چشمى كه در مصيبت حسين گريه كند، زيرا صاحب آن چشم خندان و مژده نعمت‏هاى بهشت به وى داده خواهد شد. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏44، ص: 293 نشر لطفا همراه با لینک https://eitaa.com/joinchat/1124860036C5d0c3baef1

#سوالات_شما پاسخ مختصر به دو سوال ✴️1.آیا مذهب شیعه، مذهب اندوه و گریه است؟ ✴️2.چرا برای امام حسین(ع) عزاداری می‌کنید، با این که او در بهشت است؟ گریه برای اهل بهشت چه ثمری دارد؟ ✅در پاسخ سؤال نخست یادآور می‌شویم: مذهب شیعه مذهب حق طلبی و عدالت جویی و جهاد و مبارزه در این راه است و هرگز مذهب گریه و ناله نیست، ولی در عین حال به‌سان پیامبر گرامی و یارانش برای عزیزان از دست رفته متأثر می‌شوند و قلوب آنان از عاطفه به اهل بیت^ موج می‌زند و آثار خود را در زندگی می‌گذارد. به تعبیری دیگر، سرودن اشعار مذهبی همراه با اظهار عواطف و تأثر، نوعی همدردی و همراهی با شهیدان راه حق است و از این طریق، خواهان حفظ مکتب آنهاست؛ مکتبی که اساس آن را فداکاری در راه دین و تن ندادن به ذلت و خواری تشکیل می‌دهد. اگر این مجالس تعطیل شود و یاد شهدا در هر سال تجدید نگردد، مکتب ایثار و شهادت به فراموشی سپرده می‌شود. شیعیان با برپا کردن مجالس سوگواری در ماه‌های محرم و صفر، منطق حسین بن علی(ع) را که منطق همه شهداست، احیا می‌کنند. ✅درباره پرسش دوم خاطر نشان می‌سازیم : گریه بر امام حسین(ع) نه به خاطر این است که اکنون در بهشت به سر می‌برد، مسلّماً از این جهت باید خوشحال و شادمان باشیم، گریه ما به خاطر آن ظلم‌ها و ستم‌هایی است که بر وی روا داشته شد و دردانه پیامبر با لب تشنه با 72 تن از یاران و خاندانش در کنار نهر آب جان سپرده است. گریه پیامبر بر عموی خویش حمزه، نه به خاطر این بود که او با فرشتگان همنشین است، بلکه به خاطر ستم ددمنشانه‌ای است که بر او روا داشته بودند و هند جگرخوار، همسر ابوسفیان دستور داده بود شکم او را پاره کنند و جگرش را بیرون آورند تا به دندان خویش آن را بساید. برگرفته از کلام آیت الله سبحانی نشر لطفا با لینک https://eitaa.com/joinchat/1124860036C5d0c3baef1

#فلسفه_اشک #مقام_معظم_رهبری علت اشک و گریه بر امام حسین (علیه السلام) در کلام:مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی https://eitaa.com/joinchat/1124860036C5d0c3baef1

#پست_خاص #عظمت_سیدالشهداء_علیه_السلام گریه حضرت زهرا سلام الله علیها بر امام حسین علیه السلام قال ابن قولویه: حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ، عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) أُحَدِّثُهُ فَدَخَلَ عَلَیْهِ ابْنُهُ فَقَالَ لَهُ: مَرْحَباً وَ ضَمَّهُ وَ قَبَّلَهُ وَ قَالَ: حَقَّرَ اللَّهُ مَنْ حَقَّرَکُمْ وَ انْتَقَمَ مِمَّنْ وَتَرَکُمْ وَ خَذَلَ اللَّهُ مَنْ خَذَلَکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکُمْ وَ کَانَ اللَّهُ لَکُمْ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ نَاصِراً فَقَدْ طَالَ بُکَاءُ النِّسَاءِ وَ بُکَاءُ الْأَنْبِیَاءِ- وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ مَلَائِکَهِ السَّمَاءِ ثُمَّ بَکَى وَ قَالَ: یَا أَبَا بَصِیرٍ إِذَا نَظَرْتُ إِلَى وُلْدِ الْحُسَیْنِ أَتَانِی مَا لَا أَمْلِکُهُ بِمَا أَتَى إِلَى أَبِیهِمْ وَ إِلَیْهِمْ، یَا أَبَا بَصِیرٍ إِنَّ فَاطِمَهَ (ع) لَتَبْکِیهِ وَ تَشْهَقُ فَتَزْفِرُ جَهَنَّمُ زَفْرَهً لَوْ لَا أَنَّ الْخَزَنَهَ یَسْمَعُونَ بُکَاءَهَا وَ قَدِ اسْتَعَدُّوا لِذَلِکَ مَخَافَهَ أَنْ یَخْرُجَ مِنْهَا عُنُقٌ- أَوْ یَشْرُدَ دُخَانُهَا فَیُحْرِقَ أَهْلَ الْأَرْضِ َیَکْبَحُونَهَا مَا دَامَتْ بَاکِیَهً وَ یَزْجُرُونَهَا وَ یُوثِقُونَ مِنْ أَبْوَابِهَا مَخَافَهً عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَلَا تَسْکُنُ حَتَّى یَسْکُنَ صَوْتُ فَاطِمَهَ. وَ إِنَّ الْبِحارَ تَکَادُ أَنْ تَنْفَتِقَ فَیَدْخُلَ بَعْضُهَا عَلَى بَعْضٍ، وَ مَا مِنْهَا قَطْرَهٌ إِلَّا بِهَا مَلَکٌ مُوَکَّلٌ، فَإِذَا سَمِعَ الْمَلَکُ‏ صَوْتَهَا أَطْفَأَ نَارَهَا بِأَجْنِحَتِهِ وَ حَبَسَ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ مَخَافَهً عَلَى الدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا وَ مَنْ عَلَى الْأَرْضِ فَلَا تَزَالُ الْمَلَائِکَهُ مُشْفِقِینَ یَبْکُونَهُ لِبُکَائِهَا وَ یَدْعُونَ اللَّهَ وَ یَتَضَرَّعُونَ إِلَیْهِ وَ یَتَضَرَّعُ أَهْلُ الْعَرْشِ وَ مَنْ حَوْلَهُ وَ تَرْتَفِعُ أَصْوَاتٌ مِنَ الْمَلَائِکَهِ بِالتَّقْدِیسِ لِلَّهِ مَخَافَهً عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ وَ لَوْ أَنَّ صَوْتاً مِنْ أَصْوَاتِهِمْ یَصِلُ إِلَى الْأَرْضِ لَصَعِقَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ تَقَطَّعَتِ الْجِبَالُ وَ زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا. قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ عَظِیمٌ، قَالَ: غَیْرُهُ أَعْظَمُ مِنْهُ مَا لَمْ تَسْمَعْهُ ثُمَّ قَالَ لِی: یَا أَبَا بَصِیرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ فِیمَنْ یُسْعِدُ فَاطِمَهَ (ع) فَبَکَیْتُ حِینَ قَالَهَا فَمَا قَدَرْتُ عَلَى الْمَنْطِقِ، وَ مَا قَدَرَ عَلَى کَلَامِی مِنَ الْبُکَاءِ، ثُمَّ قَامَ إِلَى الْمُصَلَّى یَدْعُو، فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ عَلَى تِلْکَ الْحَالِ، فَمَا انْتَفَعْتُ بِطَعَامٍ وَ مَا جَاءَنِی النَّوْمُ وَ أَصْبَحْتُ صَائِماً وَجِلًا حَتَّى أَتَیْتُهُ فَلَمَّا رَأَیْتُهُ قَدْ سَکَنَ سَکَنْتُ وَ حَمِدْتُ اللَّهَ حَیْثُ لَمْ تَنْزِلْ بِی عُقُوبَه.[۱] [۱]– کامل الزّیارات: ۱۶۹ ح ۲۲۰، عنه البحار ۴۵: ۲۰۸ ح ۱۴، المستدرک ۱۰: ۳۱۴ ح ۷٫ ترجمه پست بعدی https://eitaa.com/joinchat/1124860036C5d0c3baef1

#پست_خاص #عظمت_سیدالشهداء_علیه_السلام گریه حضرت زهرا سلام الله علیها و فرزندش امام حسین علیه السلام ابن قولویه با سند خویش از ابی‌بصیر چنین نقل می‌کند: نزد امام صادق (ع) بودم و با آن حضرت صحبت می‌کردم. پسرش وارد شد. حضرت مرحبا گفت و او را به آغوش کشید و بوسید و فرمود: خدا خوار سازد هر که شما را تحقیر کند و انتقام بگیرد از هر که خون شما را بریزد و خوار سازد هر که خوارتان سازد و لعنت کند هر که شما را بکشد و خدا پیوسته سرپرست و نگهبان و یاورتان باد! چه طولانی شد گریه‌ی زنان و پیامبران و صدیقین و شهیدان و فرشتگان آسمان! آن‌گاه گریست و فرمود: ✅ای ابا بصیر! هر گاه به فرزندان حسین (ع) می‌نگرم، بی‌اختیار به یاد مصیبت‌های آنان و پدرشان می‌افتم و اندوهگین می‌شوم. ای ابا بصیر! فاطمه (ع) بر او گریه می‌کند و شیون سر می‌دهد و جهنّم ناله‌ای می‌کند که اگر نه آن بود که مأموران دوزخ صدای گریه‌ی دوزخ را می‌شنوند و خود را آماده ساخته‌اند. از بیم آن‌که مبادا کسی از دوزخ بیرون آید، یا دود جهنّم پخش شود و زمینیان را بسوزاند، از این رو مانع و جلوگیر می‌شوند، تا وقتی که دوزخ گریان است و آن را منع می‌کنند و درهایش را محکم می‌کنند، به خاطر ترسی که بر زمینیان دارند. جهنّم آرام نمی‌گیرد تا آن‌که صدای فاطمه آرام شود. و دریاها نزدیک است که بشکافند و با هم درآمیزند. با هر قطره‌ی دریا فرشته‌ای مأمور است. چون آن فرشته صدای قطره را بشنود با بال خود شعله‌اش را فرو می‌نشاند و برخی از روی برخی دیگر نگه می‌دارند، از بیم آن‌که دنیا و زمین و هر چه در آن است نابود نشود. فرشتگان همچنان هراسان و گریان با گریه‌ی فاطمه‌اند و به درگاه خدا ناله و زاری می‌کنند. عرشیان هم تضرّع می‌کنند. صدای فرشتگان به تقدیس خدا بلند می‌شود و کوه‌ها متلاشی می‌شود و زمین بر ساکنانش لرزه می‌افکند. گفتم: فدایت شوم! این موضوع، بزرگ است. فرمود: بزرگتر از آن هم هست که نشنیده‌ای. 🌺فرمود: ای ابابصیر! آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که فاطمه (علیها سلام) را یاری می‌دهند؟ (انشاءالله که جزو این دسته افراد هستیم) وقتی چنان گفت، گریستم و نتوانستم سخنی بگویم و گریه امانم نداد. آن‌گاه حضرت به نماز برخاست و به دعا پرداخت. من با همان حال از محضرش بیرون آمدم. دیگر نه غذایی خوردم و نه خوابم گرفت. در حالت روزه و هراسان دوباره نزد او آمدم. چون دیدم آرام گرفته است آرام شدم و خدا را شکر کردم که بر من عذاب و عقوبتی نازل نشد. کامل الزّیارات: ۱۶۹ ح ۲۲۰، عنه البحار ۴۵: ۲۰۸ ح ۱۴، المستدرک ۱۰: ۳۱۴ ح ۷٫ انتشار برای افراد خاص با لینک لطفا https://eitaa.com/joinchat/1124860036C5d0c3baef1

استیکر های ویژه محرم