محبوبمو پیدا کردم، فقط حیف ک نمیدونه من اینجام . [کاش یکی زحمت آشنایی مارومیکشید]

[کاش واقعا ی بسته پستی به دستم میرسید]

اینجا که منم قیمت دل هر دو جهان است آنجا که تویی در چه حساب است دل ما=)))

پریشونم مثل کسی که شبا از ترس ِ تنهایی از خواب میپره .

خدایا من الان فقط ازت ی چیزی میخوام فقط و فقط اینکه یکیو پیداکنم انقدر بزنمش که دیگه از این فکرا نکنم .

ی جوری تو فرصتایی که دارم از عقلم استفاده نمیکنم و میریزمشون دور که الان از خیلی از کارام پشیمونم، مثلا ؛ چرا سبک خودمو شروع نکردم؟ چرا قالب ِ صحبتمو از قبل مشخص نکردن که الان درگیر این چهارچوب های مسخره نشم؟ چرا هویت کاتبو فاش کردم؟ اصن چرا همه اینارو تو ی دفتر نمینویسم؟