فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
👆 هم اكنـــــــون / مهـــم
كاخ رياست جمهورى عراق در تصرف طرفداران
عراق ب فارسی
🔴 فـــــــــــــــــــورى
زوار ایرانی در #عراق به سلامت به کشور برخواهند گشت
میراحمدی، معاون امنیتی انتظامی وزارت کشور و رئیس ستاد مرکزی #اربعین در ارتباط زنده با شبکه خبر:
🔸 باتوجه به نا آرامی های #عراق و مقررات منع آمد و شد سفارت کشورمان در عراق اطلاعیه‌ای برای منع آمد و شد در شهرهای زیارتی صادر کرد.
🔸 سفارت کشورمان درحال مدیریت ماجراست و انشالله عزیزان زائر ایرانی به سلامت به کشور برخواهند گشت.
🔸 به جهت اینکه حفظ امنیت زائران ایرانی عتبات عالیات برایمان در اولویت است، لازم است هموطنان عزیز موقتا و تا اطلاع ثانوی از سفر به عراق خودداری کنند.
🔸 هموطنان عزیز منتظر اطلاع رسانی وزارت کشور برای عبور از مرزها باشند.
عراق ب فارسی
🔴 فـــــــــــــــــــورى
مرزهای زمینی #ایران با عراق بسته شد
عراق ب فارسى- میر احمدی معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور ايران:
🔸 در پی تحولات و ناآرامی‌ها و وضع مقررات منع و آمد و شد در چند شهر عراق، مرزهای زمینی جمهوری اسلامی ایران با #عراق تا اطلاع ثانوی مسدود است.
🔸 از زائران عتبات و کسانی که قصد مسافرت به عراق را دارند درخواست می‌کنیم به #مرزهای_زمینی مراجعه نکنند.
🔸 اخبار و اطلاعات تکمیلی از سوی وزارت کشور اعلام خواهد شد.
عراق ب فارسی
7.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎦گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما از آخرین تحولات عراق
🔸خبرنگار خبرگزاری صداوسیما: درگیری بین نیروهای نظامی و طرفداران جریان صدر تاکنون بیش از ۶ کشته و بیش از ۴۰ زخمی داشته است.
خبرگزاری صداوسیما
🔴آغاز درگیریها و جنگها و آشوبهای نزدیک ظهور در ماه صفر
اگر در ماه صفر امسال جنگ و آشوبی ادامه‌دار و گسترش یابنده آغاز شود، مانند درگیری ترکیه و آذربایجان با ارمنستان یا جنگ هند و چین یا جنگ هند و پاکستان یا درگیری جدیدی در لیبی یا سوریه یا عراق، کار تمام است؛ و گرنه همچون گذشته باید صبورانه پیگیر رویدادهای آخرالزّمانی در خاورمیانه باشیم.
✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman1
🔴گفتارهایی پیرامون اوضاع عراق در آخرالزّمان
از سالها پیش به این سو پیرامون اوضاع عراق در آخرالزّمان گفتارهایی مانند «شورش هاشمی شیصبانی در کوفه» و «شورش اصهب مروانی در عراق» نوشتیم که نخستین آن‌دو را بارها در وبلاگ و یا کانال تلگرامی ارائه دادیم. بنا داریم گفتار نخست را با ویرایشی نو و گفتار دوم را پس از تکمیل و بازبینی در آینده پیشکش خاندگان گرامی کنیم. نیز گفتاری را بارها ارائه دادیم با نام «جنگهای پایدار و آشوبهای فراگیر از صفر تا صفر» که چند روزی است در کنار تدوین گفتار «قیام حسنی گیلانی در دیلمستان» به ویرایش آن اشتغال داریم تا برای همین ماه صفر دو باره در کانال آخرالزّمان ارائه دهیم. نیز گفتارهای «روی‌آوردن مردم به دیدار آرامگاه امام حسین(علیه‌السّلام) در آخرالزّمان» و «شورش کردها در آخرالزّمان» را که بارها ارائه شدند و به بخشی از حوادث عراق نیز می‌پردازند، دیگر بار تکرار خاهیم کرد.
✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman1
🔴سرنوشت دولت پایانی عراق پیش از اصهب مروانی
خانندگانی که پیگیر مباحث ما می‌باشند در جریان هستند و خانندگان تازه وارد نیز بدانند که همان گونه که پیشتر در برخی گفتارهایمان اشاره کرده‌ایم، سقوط دولت عراق از سوی حزب بعث و داعش خاهد بود و بر این دولت شبیخون می‌زنند که در روایتی به آن اشاره شده است، و بغداد و بصره و دیگر شهرهای عراق جز کوفه و پیرامونش را می‌گیرند و هاشمی شیصبانی بر کوفه و پیرامونش چیره می‌شود و چند ماه با دولت اصهب مروانی در بغداد همپیمان می‌شود و با هم همکاری می‌کنند و کاری بر زیان یکدیگر نمی‌کنند و سپس میانشان اختلاف می‌افتد و با هم درگیر می‌شوند...
✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman1
🔻صفحۀ 1 از 4
🔴جنگهای پایدار و آشوبهای فراگیر از صفر تا صفر
صفر دومین ماه از ماههای دوازده‌گانۀ سال هجری قمری نزد مسلمانان است، و از برخی روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان بهره گرفته می‌شود که هر گاه خدای متعالی بخاهد امام مهدی-علیه‌السّلام- را بر جهانیان چیره کند، میان آنان، به‌ویژه مسلمانان، جنگهایی پایدار و آشوبهایی فراگیر را در بازه‌ای یک‌ساله پیش می‌اندازد که از صفر سال پیش از قیام امام آغازیده، و در صفر پس از قیامش پایان‌داده می‌شوند، و چنین می‌نماید که آغاز جنبشهای اصهب مروانی در عراق و اعرج کندی در لیبی و عثمان سفیانی در سوریه همان آغاز آشوبها و جنگهایی باشند که در این بازۀ زمانی روی می‌دهند، و برخی پژوهشگران باور دارند که شوریدن ترکها بر ارمنیها در قفقاز جنوبی آغاز آن جنگها و آشوبها است، و خداوند داناتر است.
در این‌جا شایان اشاره است که ماه صفر در روزگار نادانی عربها به بدشگونی شناخته شده بود، و عربها باور داشتند که صفر ماه فرودآمدن ناشادمانیها و ناخُشایندها است، و افسوس اینکه آن باور نادرست میان مسلمانان تا روزگار کنونی ما نیز پخش شده است، به گونه‌ای که بسیاری از ایشان می‌گویند که صفر ماهی بدشگون است، به‌ویژه واپسین روز چهارشنبۀ آن. پس، از سفرکردن در صفر یا پیوند زناشویی در آن خُدداری می‌کنند، در حالی که از پیامبر و خاندانش-صلوات‌الّاه‌علیهم- چیزی که نشانگر ناخجستگی این ماه یا برخی روزهایش باشد، به ما نرسیده است، مگر برخی روایتهایی که در بارۀ رویدادهای صفر پیش از ظهور امام مهدی-علیه‌السّلام- آمده‌اند، و آن نیز برایِ مؤمنان چشم‌به‌راه نیکو است.
از کتاب عبدالّاه ابن بَشّار، شیرخُرده(۱) با حسین-عليه‌السّلام-، روايت شده است: هر گاه خداوند بخاهد خاندان محمّد را چیره گرداند، جنگ را از صفر تا صفر پیش می‌اندازد، و آن، در آستانۀ قیام مهدی-عليه‌السّلام- است.(۲)
چنین می‌نماید که این روایت از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله- باشد، اگرچه عبدالّاه ابن بَشّار ابن ابی عَقِب دُئْلی لَیْثی، شاعر مشهور و دارندۀ قصیدۀ مَلاحِم، آن را به وی نسبت نداده است.
ابو هُرَیْرَه از پیامبر-صلّى‌الّاه‌عليه[وآله]وسلّم- روایت کرده است که فرمود: مرگی(۳) در صفر خاهد بود... .(۴)
بی‌گمان رسول خدا-صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله- در این روایت از رویدادن مرگی در ماه صفر خبر داده است، و هرچند ما آشکارا نمی‌دانیم که این مرگ برای چه و برای که و در کجا رخ می‌دهد، گمان می‌رود که آن در پی رویدادن جنگی در سرزمینهای مسلمانان خاهد بود.
شایان یادآوری است، هنگامی که ما به نوشتار همۀ این حدیث برمی‌گردیم، می‌بینیم که در گزارش برخی سخنانش پیش‌وپس‌انداختنی روی داده است، و از آن‌چه پس‌انداخته شده است، سخن «مرگی در صفر خاهد بود» می‌باشد، در حالی که آن، به رویدادی در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- در ماه محرّم اشاره می‌کند.
بنا بر آن‌چه در احادیث اسلامی آمده است، بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار که «گیسوی سختی‌آور» یا «گیسوی شیطان» نامیده می‌شود، کمی پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام-، از صفر تا رجب در کرانه‌های آسمان می‌گردد تا آن‌که در شعبان میان خُرشید و زمین جای می‌گیرد و در ماه رمضان به زمین نزدیک می‌شود و پیرامونش می‌چرخد و اندک‌اندک درون پوشش گازی‌اش می‌رود و می‌سوزد و شعله‌ور می‌شود و سه یا هفت‌شبی پیاپی برای زمینیان نورافشانی می‌کند، و تندبادی سرخ پدید می‌آورد و شهابهایی فراوان بر روی زمین فرو می‌باراند و ناگهان با صدایی سخت و بسیار ترسناک در مشرق می‌افتد و مایۀ گرفتاریها و ناخُشیهایی برای مردم می‌شود.
ابن مسعود گفته است: در ماه صفر نشانه‌ای خاهد بود، و ستاره‌ای که برای وی دنباله‌هایی‌اند، پدیدار(۵) می‌شود.(۶)
چنین می‌نماید که این حدیث از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله- باشد، اگرچه عبدالّاه ابن مسعود صحابی آن را به وی نسبت نداده است.
از روایت وَلِید ابن مُسْلِم و جز آن بهره گرفته می‌شود که ترکها و رومیان، هنگام گردش ستاره‌ای دنباله‌دار در کرانه‌های آسمان از ماه صفر تا رجب پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام-، درون سرزمینهای کردی و عربی می‌روند.
ولید گفته است: ... جز این نیست که ستارۀ نشانه‌ها ستاره‌ای است که در صفر و در دو ربیع یا در رجب در کرانه‌ها می‌گردد، و در آن هنگام، خاقان با ترکها می‌رود، در پیِ او رومیان آشکارشونده با پرچمها و صلیبها می‌روند.(۷)
🔻صفحۀ 2 از 4
«خاقان» واژه‌ای ترکی است که در روزگاران کهن لقب پادشاهان ترکها بود، و بنا بر آن‌چه هویداست، مراد از «خاقان» در این حدیث، واپسین فرمانروای ترکیه در آخرالزّمان است که نیروهای ترکش از مرزهای جنوبی این کشور می‌گذرند و درون بخشی از سرزمینهای جزیره که در شمال و شرق کشور سوریه جای دارد، می‌روند، و مقصود از «رومیان آشکارشونده با پرچمها و صلیبها»، نیروهایی مسیحی‌اند که از سرزمینهای رومیان، مانند اروپا و آمریکا، به دشت عُمْق، میان حَلَب و اَنْتاکِیَه، در شمال غربی سوریه، قَرْقِیسِیا در شرق این کشور و حِمْص در غرب سوریه و رَمْلَه در شمال فلسطین و اسکندریّه در شمال مصر می‌آیند.
ذی قَرَبات(۸) گفته است: مردم در صفر ناسازگاری می‌کنند، و به چهار تن می‌گرایند: مردی در مکّه پناهنده، و دو مرد در شام که یکی از آن دو سفیانی و دیگری کبودچشم و زردی آمیخته با سرخی و سپیدی از فرزندان حَکَم است، و مردی از زیندگان مصر که [کوتاه‌قدّی](۹) بسیارزورگو است، پس آنان چهار تن می‌باشند. مردی از کِنْدیان خشمگین می‌شود و سوی کسانی که در شام‌اند، می‌رود و سپاه را به مصر می‌آورد. پس آن بسیارزورگو كشته می‌شود و مصر چون پاشیده‌شدن سرگین شتر پاشيده می‌شود. سپس [سفیانی سپاهی را](۱۰) سوی کسی که در مکّه است، می‌فرستد.(۱۱)
چنین می‌نماید که این روایت از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله- باشد، اگرچه ذو قَرَبات حِمْیَری صحابی آن را به وی نسبت نداده است.
مراد از «مردی در مکّه پناهنده» در این حدیث، امام مهدی-علیه‌السّلام- است که پس از پنهان‌شدنی دراززمان، در ماه محرّم سال قیامش، در مدینه آشکار می‌شود، و هنگامی که سپاه سفیانی به این سرزمین می‌رسد، و می‌خاهند وی را دستگیر کنند و بکشند، او بر جان خِیش نگران می‌شود و سوی مکّه می‌گریزد و به کعبه پناه می‌برد.
بدان که «پناهنده» از ویژگیهای امام مهدی-علیه‌السّلام- می‌باشد، و بر کسی که از زبان عربی آگاه است، پوشیده نیست که پناهنده در این‌جا معنایش «پناهنده به کعبه در آینده» می‌باشد، و از این حدیث و دیگر احادیث اسلامی بهره گرفته می‌شود که پیروان امام مهدی-علیه‌السّلام- هنگامی که برخی نشانه‌های نزدیک‌شدن زمان ظهورش را در ماه صفر پیش از قیامش می‌بینند، با برخی نشانه‌هایی که پیشتر دیده‌اند، چشم به راه ظهور و قیامش در ماه محرّم سال قیامش می‌شوند.
«سُفْیانِی» همان عُثْمان ابن عَنْبَسَه شامی، رهبر شامیان و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد ابو سفیان در آخرالزّمان است که در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری برخی جنبشهایی را که پیشتر در سوریه آغازیده شده بودند می‌پذیرد، و در رجب در درۀ خشک در سُوَیْدا برمی‌شورد، و در ماه رمضان بر دمشق، سپس بر بیشتر سرزمینهای شام چیره می‌شود، و سپاهش بر مصر، عراق، ایران و عربستان سعودی یورش می‌برد.
«دیگری کبودچشم و زردی آمیخته با سرخی و سپیدی از فرزندان حَکَم» همان اَصْهَب مَرْوانِی، رهبر زیندگان جزیره(۱۲) و عراق(۱۳) و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد مَرْوان حِمار پسر محمّد پسر مروان پسر حکم پسر ابو عاص پسر اُمیّه در آخرالزّمان است که در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری برخی جنبشهایی را که پیشتر در سرزمینهای جزیره و عراق آغازیده شده بودند می‌پذیرد، و در رجب یا نزدیکش بر بغداد، سپس بر بیشتر سرزمینهای کشور عراق چیره می‌شود، و با هاشمی شَیْصَبانِی شورشگر در کوفه پیمان می‌بندد، و سپاهش با فرماندهی عَوْف سُلَمِی با ایران می‌جنگد، و بر سوریه یورش می‌برد.
برخی پژوهشگران گمان می‌کنند «مردی از زیندگان مصر که کوتاه‌قدّی بسیارزورگو است» همان عبدالفتّاح سِیسِی رئیس‌جمهوری کنونی مصر است که نماد زمامداران سکولار(۱۴) ستیزه‌گر با گروههای تروریستی مانند داعش می‌باشد، پس او کسی است که با دست سپاه قیسیان، بربرها و سیاهان آفریقایی یا با دست گروهی از مصریان سَلَفی‌ای که به این سپاه می‌پیوندند، کشته می‌شود، و خداوند داناتر است.
«مردی از كِنْدیان» همان عبدالرحمان اَعْرَج کِنْدِی رهبر قیسیان، بربرها و سیاهان آفریقایی در آخرالزّمان است که چندماهی پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری برخی جنبشهایی را که پیشتر در لیبی و پیرامونش آغازیده شده بودند می‌پذیرد، و در جمادی آخر یا نزدیکش در آن‌جا برمی‌شورد، سپس سپاهش را به مصر می‌آورد، و آنان را با فرماندهی اَبْقَع فِهْرِی مصری برای نبرد سوی فلسطین، اردن و سوریه می‌فرستد.
🔻صفحۀ 3 از 4
امیر مؤمنان علی ابن ابی طالب-عليه‌السّلام- فرمود: سه پرچم ناسازگاری می‌کنند: پرچمی در مغرب، وای بر مصر از آن‌چه(۱۵) در آن‌جا فرود می‌آید از آنان (مغربیها)، و پرچمی در جزیره، و پرچمی در شام؛ آشوب یک‌سالی میان آنان پایدار می‌شود... .(۱۶)
بی‌گمان امام علی-عليه‌السّلام- در این روایت از رویدادن آشوبهایی یک‌ساله میان نیروهای اعرج کندی از لیبی و نیروهای اصهب مروانی از جزیرۀ عراقی و نیروهای عثمان سفیانی از سوریه خبر داده است، و از برخی احادیث اسلامی بهره گرفته می‌شود که آشوبها در میان پرچمداران سه‌گانه از ماه صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- آغازیده می‌شوند، و در صفر پس از قیامش پایان‌داده می‌شوند.
شَهْر ابن حَوْشَب گفته است: ... در صفری از صفرها هر بسیارزورگویی در جایگاه گردآمدن رودها کشته می‌شود.(۱۷)
چنین می‌نماید که این حدیث از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله- باشد، اگرچه شهر ابن حوشب تابعی آن را به وی نسبت نداده است.
مراد از «صفری از صفرها» در این روایت، صفری است که در پیِ محرّمی می‌آید که امام مهدی-علیه‌السّلام- در آن ماه در مکّه قیام می‌کند، و مقصود از «جایگاه گردآمدن رودها»، سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن دو می‌باشند که کشتارگاه بسیاری از بسیارزورگویان در آخرالزّمان‌اند.
ابو بَصِیر از ابو عبدالّاه [صادق]-عليه‌السّلام- روایت کرده و گفته است: از او در بارۀ رجب پرسیدم؟ فرمود: آن ماهِ یادآوری است که عربهای روزگار نادانی آن را بزرگ می‌داشته اند، و آن را ماه ناشنوای خدا می‌نامیده‌اند(۱۸). گفتم: شعبان؟ فرمود: کارها در آن شاخه شاخه می‌شوند. گفتم: رمضان؟ فرمود: ماه خدا است، و در آن به نام زمامدارتان و نام پدرش بانگ زده می‌شود. گفتم: پس شوّال؟ فرمود: کار گروه در آن پراکنده می‌شود. گفتم: پس ذی قعده؟ فرمود: در آن می‌نشینند(۱۹). گفتم: پس ذی حجّه؟ فرمود: آن ماهِ خون است. گفتم: پس محرّم؟ فرمود: در آن حلال حرام، و حرام حلال‌کرده می‌شود. گفتم: صفر و ربیع؟ فرمود: در آن دو رسوایی‌ای سخت زشت و کاری بزرگ است. گفتم: جمادی؟ فرمود: در آن گشودن است از آغازش تا پایانش.(۲۰)
بنا بر آن‌چه هویداست، مراد از «کارها» در این حدیث، کارهای بنی عبّاس می‌باشد، و «زمامدارتان» همان امام مهدی-عليه‌السّلام- است، و مقصود از «گروه»، فرمانروایان بنی عبّاسی‌اند که بخشی از سرزمینهای مشرق را در آخرالزّمان فرمانروایی می‌کنند.
در پایان این گفتار برای شما روشن می‌کنم که بنا بر برخی روایات اسلامی، در آخرالزّمان، میان مردم، به‌ویژه مسلمانان، آشوبها و جنگهایی آشکار می‌شوند که دوازده سال پایدار می‌مانند، و سپس آشوبها و جنگهایی سختر از پیش که پایدار و ناگسستنی‌اند، در آستانۀ قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- از صفر تا صفر روی می‌دهند.
از بَزَنْطِی روایت شده است که رضا-علیه‌السّلام- فرمود: پیشاپیش این رویداد کشتاری بسیار ریشه‌برانداز(۲۱) است. گفتم: بسیار ریشه‌برانداز چیست؟ فرمود: پایداری است که سست نمی‌شود.(۲۲)
مراد امام رضا-علیه‌السّلام- از سخنش: «این رویداد»، قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- می‌باشد.
---------------------------------------------------------
۱. بی‌گمان در برخی روایات اسلامی آمده است که «حسین-علیه‌السّلام- از فاطمه-علیهاالسّلام- و از هیچ زنی شیر نخُرد»، و در هیچ روایت و تاریخی یافت نمی‌شود که عبدالّاه ابن بشّار و امام حسین-علیه‌السّلام- از یک پستان شیر خُرده باشند، مگر در این سخن، و شاید مراد گوینده‌اش آن باشد که آن دو را یک دایه پرورش داده است.
۲. الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۸۵، ب ۱۱، ف ۱۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۳. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «صوت» یافت می‌شود که سازگار با آن‌چه در المستدرك علی الصحيحين آمده است، به «موت» اصلاح و ترجمه گردید.
۴. الفتن، ص ۱۴۹، الجزء ۳، ح ۶۱۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۵. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «يبتدأ» یافت می‌شود که به «یتبدّی» اصلاح و ترجمه گردید.
۶. الفتن، ص ۱۴۸، الجزء ۳، ح ۶۰۹؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۷. الفتن، ص ۱۵۲، الجزء ۳، دنبالۀ ح ۶۲۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۸. در نسخۀ چاپی الفتن پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «ذي قریات» یافت می‌شود که به «ذي قربات» اصلاح و ترجمه گردید.
۹. میان دو چنگک از افزوده‌های ما است که آن را از روایت دیگری از ذی قربات مانند این روایت که در «الفتن، ص ۱۹۶، الجزء ۴، ح ۸۰۱» آمده است، گرفته و ترجمه کرده‌ایم.