🔴ناروایی همپیمانی با زمامداران و قیامگران پیش از ظهور امام مهدی(عليه‌السّلام) جز با پنج تن از روایات اسلامی بهره‌ گرفته می‌شود که هرگونه همپیمانی‌ای (بیعتی) با هیچ زمامدار و قیامگری پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) روا نیست، مگر با پنج تن از قیامگرانی که در آخرالزّمان برمی‌شورند و مردم را به راستی فرا می‌خانند و برای امام مهدی(علیه‌السّلام) چیرگی‌اش را فراهم می‌کنند، و پس از قیامش، با او پیمان می‌بندند و پرچم را به وی می‌سپارند، و آنان هاشمی چینی، شعیب تَمِیمِی خراسانی، قریشی سیستانی، حسنی گیلانی و حسینی یمانی‌اند. از مُفَضَّل ابن عُمَر روایت شده است که امام صادق(عليه‌السّلام) فرمود: هر همپیمانی‌ای (بیعتی) پیش از آشکارشدن قائم(عليه‌السّلام) همپیمانی کفر، دورویی و پنهانکاری است. خداوند کسی که پیمان می‌بندد و کسی که برایش پیمان‌گرفته می‌شود را نفرین کند.(۱) —------------------------------------------------ ۱. مختصر بصائر الدرجات، ص ۴۴۲، ح ۵۱۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. 📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی ✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎های دیگر است. ✔️کانال آخرالزّمان @joinchatakheruzzaman1

🔴حدیث فوق 👆👆👆شامل همۀ مدّعیانی می‌شود که خُد را در حالی که هنوز به ماههای نزدیک به ظهور نرسیده‌ایم، یمانی موعود، هاشمی، خراسانی و حسنی جلوه می‌دهند و گروههایی فریب‌خُرده را سوی خِیش برای بیعت فرا می‌خانند!

🔻صفحه 1 از 2 🔵آن‌چه در زیر می‌خانید، بخشی از گفتار «شورش اصهب مروانی در آخرالزّمان» و نیز «شورش کردها در آخرالزّمان» است که سالها پیش در کانال آخرالزّمان ارائه گردید. امّا این‌که چگونه شخصی که مردم وی را نیشابوری نمی‌دانند، نیشابوری یا جحّافی باشد، رازی است که در آینده از آن پرده برخاهیم داشت، اگر خداوند متعالی بخاهد! 🔴همپیمانی کردها و پارسیان در جنگ ایران و عراق پس از بررسی در تاریخ کردها و پارسیان درمی‎یابیم که همواره میان این دو گروه همپیمانی و همبستگی‎ای بوده است، چنان‎که دیدیم شاه ایران محمّدرضا پهلوی از رهبر شورشیان کرد عراقی مُلّا مصطفی بارزانی در جنگ با احمد حسن بَکْر رئیس جمهوری عراق پشتیبانی کرده است، و نیز در جنگ عراق با ایران در روزگار صدّام، حزب اتّحاد میهنی کردستان عراق با رهبری جلال طالبانی از نیروهای رزمی ایرانی پشتیبانی کرد، و همچنان به‎زودی خاهیم دید که میان کردها و پارسیان در جنگ با اَصْهَب مَرْوانِی، رهبر زیندگان جزیره(۱) و عراق(۲) و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد مَرْوان حِمار در آخرالزّمان، همپیمانی روی خاهد داد. ابن مُنادِی گفت: ابو سلیمان عبدالّاه ابن جَرِیر جُوالِقِی خبر داد من را از مردی اهل کتاب(۳) که وی آگاه کرد او را که دانیال پیامبر(علیه‌السّلام) در کتابش یاد کرده است: ... میان فرماندهان عجمها (پارسیان) دشمنی و ناسازگاری می‎افتد ... و اصهب با یاری برمی‎شورد، و جَحّافِی در استخرِ پارس برمی‎شورد ... و مردی از انبار بر جحّافی برمی‌شورد، پس، جحّافی همراه کردها با وی می‌جنگد، به گونه‌ای که کشته‎ها میان آنان فراوان می‎شوند... .(۴) بر کسی که اخبار آشوبها و نبردهای پُرکشتار در آخرالزّمان را پیگیری می‌کند، پوشیده نمی‌ماند، سخنانی که ابن منادی با سندهایش از کتاب دانیال آورده است، به‌راستی از احادیث اسلامی، به‌ویژه سخن رسول خدا(صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله)، می‌باشند، ولی با برخی نادرستها آمیخته گردیده و به کسی جز گوینده‎اش نسبت داده شده‎اند، و ما در این‎جا آن‎چه از آنها درست و سازگار با دیگر احادیث بوده‌اند را آوردیم، و جای نیاورده‌ها سه نقطه گذاشتیم. شایان یادآوری است، چند ماه پیش از قیام امام مهدی(علیه‎السّلام)، اصهب مروانی با پیروانش از بازماندگان حزب بعث و گروه داعش در سرزمین جزیره و عراق برمی‌شورد و با یاری برخی دولتهای عربی و جز آنها، مانند عربستان سعودی، بر کشور عراق چیره می‎شود، و در پی آن، جنگی میان پارسیان و عربها روی می‌دهد که در این جنگ، کردهای ایران و عراق با پارسیان همپیمان و همدست می‌شوند. بنا بر آن‎چه هویداست، مراد از «جَحّافِی»(۵) در این پیشگویی، مردی نیشابوری است که ایرانیانِ پایدار در برابر یورش اصهب مروانی و نیروهایش را رهبری می‌کند، و شاید آن مرد همان مَرْوَزِی یادشده در برخی احادیث اسلامی باشد، و گمان می‎کنم مردی که از انبار بر جحّافی برمی‎شورد، عَوْف سُلَمِی یادشده در برخی روایات اسلامی باشد، و خداوند داناتر است. بدان که «عَجَم» نامی برای همۀ مردمان ناعرب است، ولی چه بسیار عجم به کار می‌رود و با چیزی که همراه سخن می‎باشد، دانسته می‎شود که مقصود از آن، پارسیان یا ایرانیان‌اند، چنان‌که در این خبر آمده است.(۶)

🔻صفحه 2 از 2 «اِسْتَخْر» در روزگاران کهن شهری بزرگ در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی شهر کنونی شیراز (۷ کیلومتری شمال تخت جمشید) بود که پس از سدۀ چهارم هجری قمری، با گسترش شیراز، از رونق آن کاسته شد، و رو به ویرانی نهاد، و اکنون نشانه‎ها و ویرانه‎هایی از آن در بخش مَرْوْدَشت در استان فارس مانده‌اند.(۷) «اَنْبار» از کهنترین شهرهای شناخته‎شده در عراق بر کنارۀ خاوری رود فرات بود، و اکنون نشانه‎ها و ویرانه‎هایی از آن در ۶۸ کیلومتری باختر بغداد و ۸-۶ کیلومتری شمال باختری فَلُّوجَه مانده‎اند.(۸) ————————————————————— ۱. جزیره بخش شمالی سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات از جنوب شرقی ترکیه و شمال و شرق سوریه تا درون عراق است، و مراد از «جَزِیرَه» در این‌جا، بیشتر سرزمینهای جزیره می‌باشد که درون کشور عراق جای دارد، و از مَوْصِل در شمال تا تَکْرِیت بر کنارۀ باختری دجله و حَدِیثَه بر کنارۀ خاوری فرات کشیده می‌شود؛ بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع. ۲. مقصود از «عِراق» در این‌جا، بخش جنوبی سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن‌دو است که از سامَرّا بر کنارۀ خاوری دجله و هِیْت بر کنارۀ باختری فرات آغاز می‌شود و تا آبادان در جنوب غربی ایران و پایانۀ بَصْرَه در شمال کویت کشیده می‌شود؛ بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع. ۳. اهل کتاب پیروان یکی از دینهایی‎اند که برای پیامبران آنها کتابی آسمانی بود؛ مانند یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، و مراد از «مردی اهل کتاب» در این‌جا، انسانی یهودی یا مسیحی است. ۴. الملاحم، ص ۸-۷۶، ب ۶، ح ۲۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. ۵. جَحّاف: -با فتحه سپس تشدید- راهی هموار در نیشابور است؛ معجم البلدان، ج ۲، ص ۱۱۰، درگاه «الجحّاف»؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. ۶. سخن نویسنده. ۷. بهره‏‌گرفته‎شده از: برخی منابع. ۸. بهره‌‏گرفته‏‌شده از: برخی منابع. 📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی ✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎های دیگر است. ✔️کانال آخرالزّمان @joinchatakheruzzaman1

🔴به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری رسمی سوریه (سانا)، «بشار اسد» پیروز انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۱ سوریه شد. بر اساس این گزارش، بشار اسد توانست با کسب ۹۵.۱ آرا برای چهارمین بار این منصب را عهده دار شود!!!

🔴سرنوشت بشّار اسد و زمامداری‌اش در آخرالزّمان بر پایۀ روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان، آشوب شام، به‌ویژه سوریه، را هیچ کس نمی‌تواند آرام کند، و اگر از جایی آرام شود، از جایی دیگر سر برمی‌آورد، و ۱۲ سال دوام می‌یابد، و سپس فروپاشی حکومت زمامدار شام، در پی یورش شورشیان آفریقایی از لیبی به مصر و بیت المقدس و اردن و دمشق، و یورش نیروهای شیصبانی کوفی و اصهب مروانی از عراق به دمشق و یورش نیروهای سفیانی از جنوب دمشق به این شهر خاهد بود، و واپسین زمامدار شام که گویا همین بشّار اسد ‌باشد، پس از کشته‌شدن زمامدار کوتاه‌قد و بسیارزورگوی مصر که گویا همین عبدالفتّاح سیسی است، و فروپاشی پادشاهی عبدالله هاشمی در اردن، و نیز در پی آشکارشدن پرچم سفیانی در شام، با دست مردم دمشق کشته می‌شود، و مردم به سفیانی می‌پیوندند، و وی بر منبر دمشق می‌نشیند، و از برخی محاسبات جفری که چند سال قبل انجام گرفته است، چنین برمی‌آید که کشته‌شدن بشّار اسد با «سرب» (گلوله) خاهد بود، و در هر حال کشته‌شدن واپسین زمامدار شام پیش از سفیانی در ماه رمضان پیش از ظهور یا کمی پیش از آن خاهد بود، و خداوند داناتر است. گفتنی است، بنا بر آن‌چه که با بهره‌گیری از چندین روایت اسلامی و برخی محاسبات جفری پیشبینی کردیم، همۀ خبرهایی که در بارۀ فرار بشّار اسد به ایران یا روسیه در گذشته شنیدید و یا در آینده خاهید شنید، دروغهایی بیش نیستند و نخاهند بود، و همان گونه که روش بیشتر زمامداران عرب برکنارشده، مانند صدّام و مبارک و قذّافی و علی عبدالله صالح می‌باشد که از کشورشان فرار نکردند تا آن‌که دستگیر و زندانی و کشته ‌شدند یا مردند، بشّار اسد نیز از دمشق و سوریه خارج نخاهد شد تا آن‌که در همان جا کشته شود!!! نیز شایان یادآوری است، با نگاه به آن‌که آشوب شامِ یادشده در احادیث اسلامی که دوازده سال به درازا می‌کشد، گویا همین آشوب سوریه است که با شعارنویسی برخی کودکان شهر دَرْعا بر زیان زمامداری بشّار اسد در ۲۲ ربیع اوّل ۱۴۳۲ برابر ۲۶ فوریه ۲۰۱۱ آغاز شد، می‌توان سال ۱۴۴۴ هـ.ق برابر ۲۰۲۳ م را پایان دوران زمامداری این شخص در سوریه دانست، و خداوند داناتر است. 📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی ✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎های دیگر است. ✔️کانال آخرالزّمان @joinchatakheruzzaman1

🔴بحران و جنگ سوریه از کجا شروع شد؟ اعتراضاتی که کم کم تبدیل به جنگ داخلی و ویرانی یک کشور شد!!! برشهایی از مستند «تهران - دمشق»، اثر محمّدعلی صدری‌نیا

🔴خدا کند رمضان 1442 سرآغاز سه سال سخت آخرالزّمانی باشد! برخی حوادث در عراق و افغانستان و برخی اختلافات در ایران و مهمتر از همه درگیریها و بزن و بکشها و موشکبارانها میان یهودیان و مسلمانان در سرزمین فلسطین در ماه رمضان 1442 می‌توانند حاکی از آغاز دورانی سخت در آخرالزّمان باشند که امیدواریم هر چه زودتر به قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) و خروج دجّال ختم شوند، اگر خدا بخاهد! البتّه هنوز زود است در این باره قضاوت کنیم. ✔️کانال آخرالزّمان @joinchatakheruzzaman1

🔻صفحه 1 از 5 🔴سه سالی سخت پیش از شورش دجّال در آخرالزّمان از روایات اسلامی بهره گرفته می‌شود که پیش از شورش دجّال در آخرالزّمان، سه سالی سخت خاهند بود که در آنها گرفتاریها و ناخُشیهای گوناگونی فرود می‌آیند که زمین را ویران و بسیاری از زیندگانش را نابود می‌کنند، و آن سالهای سخت از سه رمضان پیش از قیام امام مهدی(علیه‎السّلام) در ماه محرّم در مکّه آغاز می‌شوند و در ماه رمضان پس از قیامش به پایان می‌رسند، و در آغاز سال سوم که سخت‌ترین سالهای سه‌گانه است، بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار که «گیسوی سختی‌آور» نامیده می‌شود، در ماه رمضان برمی‌آید، و در پایانه‌هایش دجّال یک‌چشم هنگام بی‌بارانی و گرسنگی‌ای سخت در زمانی چهل‌روزه برمی‌شورد. پس، عیسی ابن مریم(علیهماالسّلام) از آسمان در شام فرود می‌آید و به بیت‌المقدس می‌رود و پشت سر مهدی(علیه‌السّلام) نماز می‌گزارد و دجّال را با فرمان امام می‌کشد، و سختیها، به‌ویژه آشوبها و جنگها، پایان می‌یابند. خداوند متعالی فرموده است: «بی‌گمان، با سختی آسايشی است»(۱). امام علی(عليه‎السّلام) فرمود: هنگام سختی بیش از اندازه، گشايش می‌باشد، و زمان تنگ‌شدن دایره‌های گرفتاری، آسايش خاهد بود.(۲) ابو اُمامَه باهِلِی گفته است که رسول خدا(صلّی‌الّاه‌علیه‌[وآله]وسلّم) برای ما سخنرانی کرد ... فرمود: ... بی‌گمان، پیش از شورش دجّال، سه سالی سخت خاهند بود که در آنها گرسنگیِ سختی به مردم می‌رسد. خداوند در سال نخست به آسمان فرمان می‌دهد که یک‌سوم بارانش را بازدارد، و به زمین فرمان می‌دهد، پس، یک‌سوم روییدنی‌اش را بازمی‌دارد. سپس در [سال](۳) دوم به آسمان فرمان می‌دهد، پس دوسوم بارانش را بازمی‌دارد، و به زمین فرمان می‌دهد، پس دوسوم روییدنی‌اش را بازمی‌دارد. سپس خداوند در سال سوم به آسمان فرمان می‌دهد، پس، همۀ بارانش را بازمی‌دارد و قطره‌ای نمی‌بارد، و به زمین فرمان می‌دهد، پس، همۀ روییدنی‌اش را بازمی‌دارد و سبزی‌ای نمی‌رویاند، و هیچ دارندۀ سُم‌شکافداری نمی‌ماند، مگر آن‌که نابود شده باشد، جز آن‌چه خداوند بخاهد... .(۴) تُبَيْع گفته است: پیشِ رویِ دجّال سه نشانه است: سه سالی گرسنگی، و رودها می‌کاهند، و گیاهان خُشبوی زرد می‌شوند و چشمه‌ها می‌خشکند و مَذْحِج و هَمْدان از عراق جابه‌جا می‌شوند تا آن‌که در قِنَّسْرِین و حَلَب فرود ‌آیند؛ پس، دجّال را بامداد یا آغاز شب در خانه‌هایتان بشمارید.(۵) چنین می‌نماید که این خبر از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله) یا بهره‌گرفته‌شده از آن باشد، اگرچه تُبَيْع حِمْیَری تابعی پسر زن کعب الاحبار آن را به وی نسبت نداده است. مَذْحِج و هَمْدان از قبیله‌های قحطانی یمنی‌اند، و مردمانی از این دو قبیله پس از اسلام‌آوردنشان با دست علی(علیه‌السّلام) در روزگار پیامبر(صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله) کم‌کم به عراق آمدند و در کوفه و پیرامونش جای گرفتند و از شیعیان امام علی(علیه‌السّلام) شدند و در جنگها یاری‌اش کردند، سپس بخشی از هَمْدانیها به خوزستان و کرمان و خراسان از سرزمینهای ایران کوچیدند و اکنون ایشان در آن‌جاها زندگی می‌کنند.(۶) «قِنَّسْرِین» از شهرهای کهن در شمال غربی سوریه بود، و اکنون نشانه‌ها و ویرانه‌هایی از آن نزدیک ۴۰ کیلومتری جنوب غربی شهر بزرگ «حَلَب» بر جای مانده‌اند، و امروزه در این بخش روستایی با نام عِیس یا اِسْکِی حلب یافت می‌شود.(۷) از ابو سعید خُدْری روایت شده است که پیامبر خدا(صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرمود: در مردم من (مسلمانان) در آخرالزّمان گرفتاری‌ای سخت از پادشاهشان فرود می‌آید که گرفتاری‌ای از آن سخت‌تر شنیده نشده است، به گونه‌ای که زمین گسترده برایشان تنگ شود و تا آن‌که زمین از برگشتن از راستی و ستم‌ورزی لبریز شود، تا جایی که مؤمن پناهگاهی نمی‌یابد که به آن از ستم پناه برد. پس، خداوند(عزّ و جلّ) مردی از فرزندان و نوادگانم را برمی‌انگیزد و زمین را از دادن بهرۀ هر کس و برابری پُر می‌کند، چنان‌که از ستم‌ورزی و برگشتن از راستی لبریز شده است، زیندۀ آسمان و زیندۀ زمین از وی خُشنود می‌شوند، زمین از دانه‌اش چیزی را نمی‌اندوزد، مگر آن‌که بیرونش اندازد، و آسمان از بارانش چیزی را نمی‌اندوزد، جز آن‌که آن را بر ایشان بسیار بریزد، در آن‌جا هفت یا هشت یا نُه سالی‌ زندگانی می‌کند، زندگان بودن مردگان را آرزو می‌کنند، برای آن‌چه خداوند(عزّ و جلّ) از خوبی‌اش با زیندگان زمین کرده است.(۸)

🔻صفحه 2 از 5 بی‌گمان، بیشتر روایات اسلامی در اندازۀ زمان فرمانروایی امام مهدی(علیه‌السّلام) میان هفت تا هفتاد سال ناسازگارند، و باور دارم که بیشتر آن اندازه‌ها از افزوده‌های روایتگران و رونوشت‌برداران‌اند، و درست در نزد من همان چیزی است که در کتابهای شیعیان و سنّیان آمده است، از پایداری دولتش نزدیک بیست سال، و خداوند داناتر است، و از برخی حدیثها هویدا می‌شود که در پایان کار مهدی(علیه‌السّلام)، امام حسین(علیه‌السّلام) به دنیا بازمی‌گردد و مؤمنان او را می‌شناسند، و هر گاه مرگ مهدی فرا رسد، حسین او را می‌شوید و می‌پوشاند و به خاک می‌سپارد، و سیسد و نه سال پادشاهی می‌کند، سپس پیامبر و امیر مؤمنان علی و دیگر پیامبران و سفارش‌شدگان(صلوات‌الّاه‌علیهم) با برخی دشمنانشان به دنیا بازمی‌گردند، پس، از آنان خونخاهی می‌کنند و می‌کشندشان، و برای مهدی(علیه‌السّلام) نیز بازگشتی خاهد بود، و بازگشت‌کنندگان با دیگر مؤمنان زندگی می‌کنند تا رستاخیز برپا شود. از ابو هُرَیْرَه روایت شده است که رسول خدا(صلّی‌الّاه‌علیه[وآله]‌وسلّم) فرمود: ساعت برپا نمی‌شود، مگر آن‌که مرد از گور برادرش بگذرد و بگوید: ای کاش جای تو بودم.(۹) بدان که مراد از «ساعت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، زمان قیام قائم(علیه‌السّلام) است. عبدالّاه ابن عَمْر گفته است: روزگاری بر مردم فرا می‌رسد که مرد دارندۀ بزرگی و دارایی و فرزند، از آن‌چه از گرفتاری سرپرستانش می‌بیند، آرزوی مرگ می‌کند.(۱۰) نیز عبدالّاه ابن عَمْر گفته است: سوگند که بی‌گمان، روزگاری بر مردم فرا می‌رسد که مرد، از سختی آن‌چه از گرفتاری در زمین است، در آن آرزو می‌کرد که کاش او و خانواده‌اش درکشتی‌ای پُر بودند که آنان را در دریا می‌گردانْد.(۱۱) چنین می‌نماید که این دو حدیث از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله) باشند، اگرچه عبدالّاه ابن عَمْر ابن عاص صحابی آن‌دو را به وی نسبت نداده است. اَصْبَغ ابن نُباتَه گفته است که امیر مؤمنان علی ابن ابی طالب(علیه‌السّلام) در کوفه سخنرانی کرد، پس، خدای متعالی را ستود و بر وی آفرین گفت، سپس فرمود: ای مردم، بی‌گمان، قریشیانی پیشوایان عربها می‌باشند ... و سوگند که بی‌گمان، از خانوادۀ من مردی خاهد بود که به فرمان خداوند فرمان می‌دهد و نیرومندی است که با داوری خدا داوری می‌کند، و آن، پس از روزگاری ترش‌کنندۀ روی و نمایانگر بدی است که در آن، گرفتاری سخت، امیدواری بریده و رشوه (پول زور) پذیرفته می‌شود... .(۱۲) ابو حمزۀ ثُمالی گفته است که شنیدم ابو جعفر محمّد ابن علی(عليهما‏السّلام) می‌فرمود: ... ای ابو حمزه، قائم(عليه‎السّلام) برنمی‌خیزد، مگر هنگام ترسی سخت، زمین‌لرزه‌هایی، آشوبی و گرفتاری‌ای كه به مردم می‌رسند، طاعونی پيش از آن، شمشيری برنده میان عربها، ناسازگاری‌ای سخت ميان مردم و پراكندگی‌ای در دينشان و دگرگونی‌ای در حالشان، تا آن‌جا كه هر آرزوکننده‌ای، از بزرگی آن‌چه از درنده‌خويی مردمان و خُردن برخی از آنان ديگری را می‌بیند، هر صبح و شام آرزوی مرگ می‌کند، و شورش وی هر گاه برشورد، هنگام ناامیدی و دلسردی خاهد بود... .(۱۳) سَدِیر صَیْرَفِی گفته است که با گروهی از کوفیان نزد ابو عبدالّاه جعفر ابن محمّد(عليهما‌السّلام) بودیم، به آنان رو کرد و فرمود: ... پس، در آن هنگام، از حج بازداشته می‌شويد، ميوه‌ها كاهش می‌يابند، سرزمينها بی‌باران و خشک می‌شوند، دچار گرانی نرخها و از راستی برگشتن پادشاه می‌شوید، ستمگری و ستمِ بیش از اندازه با گرفتاری، وبا و گرسنگی ميان شما پدیدار می‌شوند، و آشوبها از همۀ گوشه‌وکناره‌ها بر شما سايه می‌افكنند... .(۱۴) مَدائِنِی در کتاب «صِفِّین» روایت کرده و گفته است: علی(علیه‌السّلام) پس از پایان کار نَهْرَوان(۱۵) سخنرانی کرد و چیزهای نو و شگفتی از نبردهای پُرکشتار را یادآور شد و فرمود: هر گاه میان شما، نژادآمیختگان افزون و نَبَطِیها چیره شوند، ویران‌شدن عراق نزدیک خاهد شد ... پس در آن هنگام، کشته و با گرفتاریهای گوناگون زده و با شمشیر درو می شوید و سوی آتش می‌روید و گرفتاری، چنان‌که پالان پشت شتر را می‌گزد، شما را می‌گزد... .(۱۶) بی‌گمان، امیر مؤمنان علی(علیه‌السّلام) در این پیشگویی از روی‌دادن برخی رویدادهای برجسته در عراق، به‌ویژه شهر بغداد، کمی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) خبر داده است، و آن، هنگامی است که میان عراقیها گروههای نژادآمیخته، مانند گروه داعش و دیگر تروریستهایی که از سراسر جهان به عراق می‌آیند، افزون شوند، و نیز هنگامی است که نَبَطِیها، مانند برخی کسان از حزب بعث، بر زیندگان عراق چیره می‎شوند، و «نَبَطِیها» گروهی ناعرب و ناپارسی‌اند که در سیاه زمینِ عراق جای دارند، و به کشاورزی، چوپانی و هنرهای دستی سرگرم می‌باشند.

🔻صفحه 3 از 5 از ابو بَصِیر روایت شده است که ابو عبدالّاه [صادق](عليه‌السّلام) فرمود: ناگزیر پیشاپیش قائم سالی خاهد بود که در آن مردم گرسنه می‌شوند، و به آنان ترسی سخت از کشتن و کاستنی از داراییها و جانها و میوه‌ها می‌رسند؛ پس بی‌گمان، آنها در کتاب خداوند روشن‌اند، سپس این آیه را خاند: «و سوگند که بی‌گمان، شما را با چيزی از ترس، گرسنگی و کاستن داراییها، جانها و ميوه‌ها می‌آزماييم، و به شكيبايان مژده بده»(۱۷).(۱۸) نیز از ابو بَصِیر روایت شده است که ابو جعفر [باقر](عليه‌السّلام) فرمود: قائم(عليه‌السّلام) در تک‌سالی از سالها برمی‌خیزد: نه‌ای، یک‌ای، سه‌ای، پنج‌ای. و فرمود: هر گاه بنی اُمیّه ناسازگاری کنند، پادشاهیشان می‌رود، سپس بنی عبّاس پادشاهی می‌کنند، پس، هموار در جوانی از پادشاهی و فراوانی از زندگانی خاهند بود تا آن‌که در میانشان ناسازگاری کنند، و هر گاه ناسازگاری کنند، پادشاهیشان می‌رود، و زیندگان مشرق و زیندگان مغرب ناسازگاری کنند، و روی‌آورندگان به قبله (مسلمانان) نیز بله، و مردم، از آن‌چه بر آنان از ترس می‌گذرد، با دشواری‌ای سخت رویاروی می‌شوند، پس، همواره در آن حال‌اند تا آن‌که فریادگری از آسمان بانگ زند، و هر گاه بانگ بزند، پس، رهسپار شوید، رهسپار شوید، و سوگند به خداوند که بی‌گمان، گویا او را میان گوشه و جایگاه می‌نگرم که با مردم پیمان می‌بندد، با فرمانی نو و کتابی تازه و چیرگی‌ای نوین از آسمان. آگاه باشید که هرگز پرچمی برای وی بازگردانده نمی‌شود تا آن‌که بمیرد.(۱۹) مراد از «بنی عبّاس» در این حدیث، بنی عبّاسی‌اند که دو بار بر مسلمانان چیره می‌شوند: بار نخست همان بود که پس از فروپاشی دولت بنی اُمیّه، در سرزمینهای اسلامی فرمانروایی کردند، و بار دوم آن است که در آخرالزّمان، در بخشی از سرزمینهای مشرق فرمانروایی می‌کنند، و اندکی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) نابود می‌شوند. مقصود از «زیندگان مشرق و زیندگان مغرب» در این‌جا، جهانیان نامسلمان‌، مانند یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان و پیروان دیگر آیینها، می‌باشند. بدان که پس از شنیده‌شدن صدای بلند جبرائیل(علیه‌السّلام) از آسمان در ماه رمضان، امام مهدی(علیه‌السّلام) در مدینه آشکار می‌شود، سپس در ماه محرّم به مکّه می‌رود و پهلوی کعبه، میان گوشۀ شرقی‌اش که حجر اسود در آن است و جایگاه ایستادن ابراهیم(علیه‌السّلام)، می‌ایستد و همراهانش با او پیمان می‌بندند. پس، سزاوار است برای مؤمنان که پس از صدای بلند و پیش از قیام، از مدینه و دیگر سرزمینها رهسپار مکّه شوند تا به امامشان بپیوندند. از فُضَيْل روایت شده است که ابو جعفر [باقر](علیه‌السّلام) ... فرمود: ... هر گاه نیازمندی و تهیدستی سخت شوند و برخی از مردم دیگری را نشناسند (از برآوردن نیاز برادران روی‌گردان شوند)، پس، در آن هنگام، هر صبح یا غروب، این فرمان را پیشبینی کنید... .(۲۰) مراد از «فرمان» در این روایت، فرمان خداوند به نابودی خاندان عبّاس در پایان دولت دومشان کمی پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) است. امیر مؤمنان علی(علیه‎السّلام)، در بیان نشانه‎های ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام)، فرمود: ... مرگها فراگیر و سختیها در دولت پادشاه و زنان فراوان می‌شوند... .(۲۱) امیر مؤمنان علی(علیه‌السّلام)، در یادآوری برخی سرزمینهای مشرق و رویدادهایشان، فرمود: ... سوگند که بی‌گمان، در زمامداری سفیانی، بی‌بارانی، دشواری و گرفتاری‌ای بزرگ به زیندگان ری می‌رسند.(۲۲) «سُفْیانِی» همان عُثْمان ابن عَنْبَسَه شامی، رهبر شامیان و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد ابو سفیان در آخرالزّمان است که جنبش خُد را در صفر پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) در سوریه می‌آغازد، و در رجب در درۀ خشک در سُوَیْدا برمی‌شورد، و در ماه رمضان بر دمشق، سپس بر بیشتر سرزمینهای شام چیره می‌شود، و سپاهش بر مصر، عراق، ایران و عربستان سعودی یورش می‌برد. بنا بر آن‌چه در احادیث اسلامی آمده است، بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار که «گیسوی سختی‌آور» یا «گیسوی شیطان» نامیده می‌شود، کمی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام)، از صفر تا رجب در کرانه‌های آسمان می‌گردد تا آن‌که در شعبان میان خُرشید و زمین جای می‌گیرد و در ماه رمضان به زمین نزدیک می‌شود و پیرامونش می‌چرخد و اندک‌اندک درون پوشش گازی‌اش می‌رود و می‌سوزد و شعله‌ور می‌شود و سه یا هفت شبی پیاپی برای زمینیان نورافشانی می‌کند، و تندبادی سرخ پدید می‌آورد و شهابهایی فراوان بر روی زمین فرومی‌باراند و ناگهان با صدایی سخت و بسیار ترسناک در مشرق می‌افتد و مایۀ گرفتاریها و ناخُشیهایی برای مردم می‌شود.