بسم الله الرحمن الرحیم #معرفی_کتاب شهریار زرشناس در کتاب دو جلدی خود به بررسی مختصر تاریخچه روشنفکری در ایران پرداخته است. در ابتدای جلد اول می خوانیم: «روشنفکری در معنای افواهی و رایج آن، مترادف با داشتن تحصیلات و اطلاعات، خوش فکر بودن یا به اصطلاح «داشتن فکر باز» و نظایر این‌ها می‌باشد، اما اگربه یک بررسی عمیق و تحلیلی-تاریخی بپردازیم، در می‌یابیم که روشنفکری یک تعریف و معنای تخصصی دارد. در تعریف تخصصی (که معمولا در کاوش‌های فلسفی و تئوریک، تاریخی و فرهنگی و جامعه شناختی و سیاسی، این تعریف مورد نظر است)، روشنفکری بیانگر یک جهت گیری و جریان تاریخی – فرهنگی تجسم روح مدرنیته و جهان نگری «عصر روشنگری» است.» شهریار زرشناس در جلد اول کتابش ابتدا به ماهیت و پیشینه اندیشه اومانیستی در غرب و نهضت موسوم به روشگری پرداخته و چند نفر از افراد برجسته این جریان را معرفی کرده است. سپس وارد مبحث ویژگی‌های کلی روشنفکری و غرب‌زدگی شده و ایران عصر قاجار و ویژگی‌های عمومی روشنفکری و روشنفکران این دوره را بررسی کرده است. 

بسم الله الرحمن الرحیم #معرفی_کتاب پیتر انگر نویسندۀ کتاب ایسم‌های تهی پس از سال‌ها تدریس فلسفه و انتشار آثار علاوه‌بر این که آثار خودش را بازی با الفاظ و فاقد محتوای اساسی می‌داند، تلاش کرده است تا نشان دهد جدال‌های لفظی نخبگان فلسفه جلوی توجه به پرسش‌های اصیل فلسفی را گرفته‌اند. او همچنین استدلال می‌کند که فلسفۀ تحلیلی دررابطه‌ با واقعیت‌های موجود زندگی بشر و آنچه که در حقیقت جریان دارد، هیچ نتیجۀ خاص و ویژه‌ای ارائه نکرده است. پیتر انگر معتقد است که باید به فلسفۀ اصیل بازگشت و به مسائلی توجه کرد که در راه‌ورسم زندگی فرد و اجتماعی بشر تأثیر داشته باشد. اگرچه نویسنده در ابتدای قرن بیست و یکم اتهام تهی بودن را به نسبت به فلسفۀ تحلیلی مطرح می‌کند اما هدفش کنارگذاشتن فلسفه نیست. او درواقع می‌خواهد این مسئله را به پژوهشگران فلسفه یادآور شود که آن‌ها باید به مسائل و پرسش‌هایی توجه کنند که مربوط به واقعیت‌های عینی است و رسیدن به پاسخ آن‌ها در زندگی فردی و جمعی بشر سودمند باشد. از نگاه پیتر انگر متافیزیک‌دانان تحلیلی فریب‌ خورده‌اند چون کاری که آن‌ها انجام می‌دهند با سبک قدیمی‌شان فاصله دارد و چیزی بیشتر از بازی با کلمات نیست. بیشترین اشکالی که او می‌گیرد فقدان سودمندی است نه اینکه از معنا به طور کامل تهی باشد.