🧕🏻 دلتنگی‌های مادرانه 💔 💠 نخل‌های خیابان، کم‌کم روی قالیچه‌های نماز، سایه می‌گسترانند. زائران، زیر سایه‌ها نشسته‌اند و هر کدام به کاری مشغولند. یکی غرق در حرم، یکی سوار بر کشتی نجات (اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة*)؛ آن‌سو یک نفر با ذکر تسبیح تربت به هوش می‌شود و دیگری با نوا و یاد روضه از هوش می‌رود! 💠کودکان، غرق در بازی از این سو به آن سو می‌دوند. دل‌ زائران همچون کودکان در تلاطم است؛ گاهی سوی حرم امام حسین(ع) و گاهی رو به بارگاه ابالفضل(ع). 💠پیرزنی در خنکای سایه یک نخل نزدیک حرم مولا، نماز نشسته می‌خواند. بعد از سی‌واندی سال، چشم‌انتظاری برای یافتن گمشده‌اش به کربلا آمده است. پس از سلامِ نماز، عکسی را از کیفش در می‌آورد؛ جوانی قد بلند با موهای پرپشت و چهره سبزه، لباسی به رنگ خاک پوشیده، اسلحه‌ای روی دوش انداخته و به مادر می‌خندد. پیرزن به عکس خیره می‌شود؛ نفسی عمیق می‌کشد و آرام زمزمه می‌کند: «دیدم نیومدی، خودم اومدم مادر؛ هر شب جمعه نذر اومدنت روضه حضرت علی اکبر می‌گرفتم. حاج آقا رسولی توی روضه می‌گفت شهدا شب جمعه بین‌الحرمینن». 💠پاره‌های جگر پیرزن آب شد و از چشمانش روی چادر گلدار خوش‌رنگش چکید. خودش را جمع‌وجور کرد و زیر لب گفت: «فدای سر امام حسینم» 💠آن طرف‌تر مداحی دم گرفته بود: 💔شبهای جمعه فاطمه با اضطراب و واهمه آید به دشت کربلا گوید حسین من چه شد؟! نور دو عین من چه شد؟!😭😭😭 پی‌نوشت: * رسول اکرم (ص)، سفینة البحار، ج 1، ص 257 و بحارالانوار، ج 36، ص 205 ✍️🏻 فاطمه ابن‌علی (کارآموز دوره آموزشی نویسندگی با رویکرد اربعین حسینی) 🧕🏻📖 مدرس دوره: مریم صادقی کانال اطلاع رسانی تبلیغ نوین جامعة الزهراء سلام الله علیها در ایتا ⬇️⬇️ @jz_resane