بسم الله الرحمن الرحیم قال رسول الله صلى الله عليه و آله: «إذا ظهرتِ البِدَع في اُمّتي، فليظهرِ العالمُ علمَه، فمن لم يفعل، فعليه لعنة الله» (الکافي 1: 54) در زمانۀ غوغای هزاران بانگ ناموزون و نامیمون، فراوان‌اند بیهوده‌‌‌گویان و یاوه‌‌درایانی که هر رطب و یابسی به هم می‌‌بافند و در وادی گمراهی و بی‌‌راهی دیوانه‌‌وار مَرکب جهل و جهالت می‌‌تازند و برای درافتادن در درکات جحیم و نوشیدن از شراب حمیم، بر یک‌‌دیگر سبقت می‌‌گیرند و گوییا نمی‌‌دانند که درافتادن در هاویه و مُنسلِک شدن در اصحاب حامیه، واجب کفایی است و چون دیگران بدان درافتند و در آن مُنسلِک شوند، از گردن اینان ساقط است! با این حال، شاید گفته شود که این از اختصاصات دنیا است و تا بوده همین بوده و همیشه و هر جا از گذشته تا امروز، غَبیّان و غاویانی بوده‌‌اند و هستند که در برابر حقیقت و واقعیت کَراند و گُنگ‌‌اند و نابینا که فرمود: «صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَرْجِعُونَ» (البقرة: 18)، همانها که از چهارپایان گمراه‌‌تراند و با آن که قلب دارند و چشم دارند و گوش، نه می‌‌فهمند و نه می‌‌بینند و نه می‌‌شنوند که فرمود: «وَ لَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَ يَفْقَهُونَ بِهَا وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لاَ يُبْصِرُونَ بِهَا وَ لَهُمْ آذَانٌ لاَ يَسْمَعُونَ بِهَا أُولٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ» (الأعراف: 179) امّا حیرتم سوی خود می‌‌کشد که چرا در میانۀ این کارزار با ملحدان و مبتدعان، عالمان و دانیان مهر سکوت بر لب زده‌‌اند و آیا خویش را مخاطب آن عتاب‌‌های شِداد و غِلاظ ائمّۀ دین و امنای ربّ العالمین نمی‌‌بینند و نمی‌‌یابند؟! آری، باطل در این خیال که اکسیر می‌‌کند آن‌گاه که عرصه را از عالمان و دانیان خالی بیند! القصّة، روی این گفته و مقصود این نوشته با سرگشتۀ وادی حیرانی و استاد مکتبِ هچ مدانی، حسن آقامیری، است که لا یخفی حالُه عن الذکي، وجرَی الوادي فطمّ علی القرِيّ! و چون سابقۀ قصیر در حوزه دارد و توشۀ یسیر، خطرش از دیگران بیشتر و پیشتر است؛ آن خليع العذارِ گسسته مهاری که هر روز عَلمی از اَعلام جسارت به ساحت عُلیای دین و اولیای آن می‌‌افرازد و بر صفت «ضالّ» بودن بسنده نمی‌‌کند و به یاری و همراهی رسانه و فسانه، «مُضلّ» نیز هست! بی‌‌پروای بی‌‌باکی که مرزهای دین و دیانت را سال‌‌هاست درنوردیده و گلگونۀ بى‌‌شرمى و غازۀ بى‌آزرمى بر چهره مالیده و مرّةً بعد اُولى و كرّةً بعد اُخرى یوماً فیوماً آیات الاهی و انبیا و اولیای ربّانی را به سخره می‌‌‌‌گیرد و تحریف می‌‌کند و مقلوب می‌‌سازد! آری، إذا ألقیتَ جلبابَ الحیاء فاصنع‏ ما شئت! امثال چنین كسان را از امثال چنین فضائح چه پروا؟! همو که هر چه می‌‌خواهد در هر چه می‌‌بیند و می‌‌شنود و می‌‌خواند، می‌‌گوید و نمی‌‌داند این گفتۀ جناب سعدی دربارۀ او و امثال او است: به نطق آدمی بهتر است از دواب/ دواب از تو به، گر نگویی صواب! این ضالِّ مضلّ از غايت وقاحت و بى‌‌شرمى و نهايت صفاقت و بى‌‌آزرمى کار را بدان جا رسانده که به ساحت علیای نوح نبی _علی نبیّنا و آله و علیه السلام_ آن پیامبر اولو العزم و عظیم الشأن الاهی، با آسودگی و بی پرده پوشی توهین می‌‌کند و افترا می‌‌زند و نه از عذاب خدای تعالی می‌‌هراسد و نه از تعقیب و بازخواست دادگاه‌‌های انقلاب و روحانیت! به راستی حوزۀ علمیّه را چه شده که فردی چنین حقیر و ناچیز، به خود جرأت می‌‌دهد که به پیامبر عظیم الشأن الاهی چنین جسارت روا دارد و مع الأسف الشدید از زعمای قوم صدایی بلند نشود؟! آیا جسارت و توهین به ساحت نوح نبی، جز جسارت و توهین به ساحت همۀ انبیا و اولیا از آدم تا خاتم علیهم سلام الله است که فرمود: «وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلاَئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ» (البقرة: 285) به زعم کاسد و فهم ناقص خویش بر نوح علیه السلام خُرده می‌‌گیرد که چرا برای قوم خویش عذاب خواست و در میانۀ آن عذاب فراگیر، فرزند خویش را ندا داد که «يَا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنَا وَ لاَ تَكُنْ مَعَ الْكَافِرِينَ» (هود: 42) هل هذا إلّا معاندة الحقّ واليقين، ومضادّة الصواب والدين، واتّباع غير سبيل المؤمنين، ومخالفة النبیین عليهم سلام الله في كل آنٍ وحين؟! ولقد حقّ أن يقال لهذا المفتون بالهوى المُختبِل: ما هكذا تورَد يا سعدُ الإبل! بیچاره نمی‌‌فهمد و نمی‌‌داند که نوح علیه السلام 950 سال قوم خویش را شب و روز به خدا فراخواند:

«قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ * أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ * يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لاَ يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ * قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهَاراً * فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلاَّ فِرَاراً * وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَاراً * ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَاراً * ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَاراً * فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً» (نوح: 2 – 10) اما آن قوم لجوجِ عنود پس از این زمان دراز، خود از آن حضرت درخواست عذاب کردند و این گونه پاسخ گفتند: «قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ» (هود: 32) و پس از این بود که خدای متعال ایشان را وعدۀ عذاب داد: «وَ أُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلاَّ مَنْ قَدْ آمَنَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ * وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا وَ لاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ» (هود: 36 و 37) اندکی تأمّل در این فقره «وَ لاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ» آشکار می‌‌سازد که نوح علیه السلام حتّی پس از وعدۀ خدای متعال به عذاب آن قوم، باز برای مغفرت و آمرزش ایشان به درگاه الاهی تضرّع و زاری می‌‌کرد! و آن گاه که نشانه‌‌های عذاب آشکار شد، باز بسیاری را به سوار شدن بر کشتی فراخواند، و از آن میان فرزند خویش را، نه آن که آن فراخوان تنها منحصر به فرزندش باشد. من نمی‌‌دانم که این ضالِّ مضلّ دربارۀ این فرمایش امیر المؤمنین علیه السلام چه می‌‌گوید، آن گاه که در میانۀ حرب صفّین، امام مجتبی علیه سلام الله را شتابان سوی میدان جنگ دید و فرمود: «امْلِكُوا عَنِّي هَذَا الْغُلاَمَ لاَ يَهُدَّنِي، فَإِنِّي أَنْفَسُ‌ بِهَذَيْنِ _يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ عليهما السلام_ عَلَى الْمَوْتِ‌، لِئَلاَّ يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله» «از سوی من این پسر را بازدارید که [با مرگ خود] مرا در هم نشکند، همانا که من مرگ را از این دو _یعنی حسن و حسین علیهما السلام_ دریغ می‌دارم [و بدان بخل می‌ورزم]، تا با مرگ‌شان نسل رسول خدا صلی الله علیه و آله بریده نگردد.» (نهج البلاغة: خطبۀ 207) هیچ دور نیست که شبیه همان جسارت و توهین به نوح علیه السلام را به امیر المؤمنین علیه السلام نیز روا دارد، چرا که بر بنیادِ آن فهم فاسد و ظنّ کاسد، جناب امیر کل امیر عليه سلام الملك القدير هم در میانۀ آن همه کشتۀ جنگ صفّین، تنها دلواپس و دل‌‌نگران فرزند خویش بود! نعوذ بالله من ذلک! حسن آقامیری نشان داده که از دایرۀ جهل بسیط و جهل مرکّب پا را فراتر نهاده و عامدانه و متعصّبانه آیات روشن الاهی را تحریف می‌‌کند و بعد از مناظرات و مشاجرات پرشمار و پرتکرار، باز بر درازگوشِ تعصّب و جهل سوار است، که فرمود: «أبى اللهُ لصاحب البدعة بالتوبة! قيل: يا رسول الله، و كيف ذلك؟! قال: «إنّه قد اُشرِب قلبُه حُبَّها!» (الکافي 1: 54) آری، امید به پوزش‌‌خواهی و هدایت‌‌پذیری چون اویی، چونان امید به ولوج جمل در سَمّ خیاط است و لن يُصلِح العطّارُ ما أفسده الدهرُ!‏ به ویژه که در این درازگوش‌سواری، تابعان و پیروانی نیز هبنّقه‌‌وار در پی او روان‌‌اند که الأشیاء بأمثالها ألیَق، وإلی أشکالها أقرب، وشبه الشيء إلیه منجذب، ونحوه دان ومقترب! این کمین اگرچه قصد نداشت پرگویی کند، ولی چه کند که پاسخ ندادن به این ترّهات و طامّات، جاهل را در جهلش و متعصّب را در تعصّبش و مبتدع را در بدعتش جری‌‌تر و بی‌‌پرواتر کند: اگرچه پیشِ خردمند خامشی ادب است/ به وقتِ مصلحت آن به که در سخن کوشی دو چیز طیرۀ عقل است: دم فروبستن/ به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی حوزه‌‌های علمیّه به عنوان پاسداران و نگاه‌‌بانان باورهای دینی و دادگاه ویژۀ روحانیت به عنوان نمایندۀ مدّعی العموم باید هر چه زودتر به وظیفۀ شرعی و قانونی و اخلاقی خویش عمل کنند و به امثال این خنّاسان و ناکسان بیش از این مجال ندهند تا گونۀ دین و ایمان مردم به انامل ستیز و جهل و تعصّب بخراشند! والسلام علی من اتّبع الهدی طاهر عزیزوکیلی طلبۀ حوزۀ علمیۀ قم 1403/6/19 @serajevahhaj

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸همه در ثواب او شریک‌اند🔸 شما الان نگاه بکنید امام امت در طول زندگی‌اش از بچگی تا وقتی بزرگ و بالغ شده، انسان‌های زیادی به او امر به معروف و نهی از منکر کرده‌اند؛ راه خیر را به او نشان دادند؛ یکی به او گفته شما بیا طلبه بشو، ایشان پذیرفته و طلبه شده؛ یکی به او گفته در کار عرفان و این‌ها وارد شو، یکی گفته در فلسفه کار بکن، یکی یک نصیحتی به او کرده است؛ خلاصه هر کسی او را به یک راه خیری راهنمایی کرده است. الان که ایشان اینهمه از خدماتی که انجام می‌دهد، اجر می‌برد، همۀ آن استاد‌ها و استاد‌های آن استاد‌ها در نامۀ عملشان خدمات امام نوشته می‌شود. ببینید امر به معروف و نهی از منکر، چقدر برکت دارد! @haerishirazi

♨️ارتباط این جملات چیست؟ 📌پزشکیان: اسرائیل با ترور شهید هنیه میخواست مارا به جنگ منطقه‌ای بکشاند اما تاحالا خویشتنداری کردیم! 📌مخبر: در قضیه وعده صادق، شهید رئیسی پشتوانه آرامش فرماندهان نظامی بود 📌امام‌خامنه‌ای: اگر درمقابل دشمنی که مهاجم به شماست #عقب‌نشینی_غیرتاکتیکی کردید،به غضب الهی گرفتار خواهید شد ✍رئیس‌جمهور، رئیس شورای عالی امنیت ملی است! @CWarfare @CWarfare @CWarfare

🔺تقوا فقط این نیست که ... #احساس_مسؤلیت #متفکرین_انقلاب #علامه_مصباح_یزدی

♨️قسمتی از فیلم سینمایی jackpot تولید سال 2024 امریکا 📌انفجار گوشی‌های هوشمند، مشابه اتفاقات اخیر لبنان @CWarfare @CWarfare @CWarfare

📣📣📣📣📣 ☄ #نشر_حداکثری 🔹 جرثومه‌های خباثت بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی سیدنا و نبینا محمّد و آله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین اللهم عجّل لولیک الفرج والعافیة والنصر در این روز‌های غمبار که جهان بشریت داغدار جنایات عظیم در غزه‌ی مظلوم و‌ تنهاست و ملّت متدیّن و شریف و عظیم الشّأن، گرفتار دولت ولنگاری و بی‌بندوباری شده و از شدّت بی تدبیری در همه‌ی امور مهمّه، مردم را به ورطه‌ی ناامیدی و بی‌دینی سوق می‌دهند، فجایع فرهنگی و اعتقادی امروز ثمره‌ی خیانت‌های گذشته است که از کنار آن به آسانی و غفلت گذشتیم و اجازه دادیم اشخاصی که توان اجرای حدود الهی و مجازات مجرمین را ندارند، بی تقوایی کرده، برخی پست های مهم اجرایی، امنیتی و قضایی را اشغال کنند؛ متاسفانه خبردار شدیم ارباب، قلّاده‌ی یکی دوتا از سگانش را باز کرده، و بدون پوزه بند به میدان فرستاده تا عمق کینه و‌ خباثت در قلب‌های تاریک‌شان را آشکار کنند. خبر رسیده که در روزهای اخیر، تطهیرکنندگان و هوادارانِ قوم لوط، در اوج وقاحت، عمل بسیار شنیع هم‌جنس‌بازی را تئوریزه کرده، امروزه به نقد و انکارِ عصمتِ مقدس‌ترین پاکان عالم یعنی انبیاء و اولیاء الهی همچون حضرت نوح_علیه‌السلام_پرداخته و نه تنها به همین مقدار بسنده نکردند، بلکه چهره ی کفر و الحاد خود را از پشت نقاب روشنفکری در آورده و به خداوند عالم علنا اهانت نموده‌اند! آیا نباید آیه ی استرجاع را تلاوت نمود و برای این مصیبت‌های عظیمی که بر سر اسلام می‌آید خون گریست ؟! اولا ساده انگاری است که فکر کنیم این اراذل از پیش خود سخن میگویند. این اباطیل، منویات کثیف دل‌های بیمار ارباب این‌هاست و این بیچاره‌های خود فروخته مأمور‌اند و معذور. ثانیا بزرگان فرموده اند: مه فشاند نور و سگ عوعو کند هرکسی بر طینت خود می‌تند کی شود دریا ز پوز سگ نجس کی شود خورشید از پف منطمس( ناپدید) امیدواریم ملت شریف و روحانیت معظم که باید پاسبان اسلامِ عزیز و مقدسات الهی باشند، خود به بند میم وصیت حضرت امام(ره) عمل نموده، اجازه‌ی تکرار چنین کفر گویی‌های علنی و هتک حرمت‌های گستاخانه را به مُشتی اراذلِ خبیث ندهند. و السلام علیکم ✍🏻طلبه‌‌ی مکتب خمینی ۱۴۰۳/۷/۱ #علی_ضیا #حسن_آقامیری #جاهلیت_مدرن