﷽ خوشبخت نوکری که دم جان سپردنش چشمش به غیر چشم شما هیچ وا نشد در ایام اربعین سال گذشته، بزرگ‌مردی را در موکب هیئتمان در روضه در آغوش گرفتم و روضه‌ی سخت حضرت علی اکبر علیه السّلام خواندم. فردای همان شب، هر چه قدر ایشان را برای نماز صبح صدا زدند، بیدار نشد. از نجف تا کربلا پیاده آمد، به زیارت رفت، روضه خواند و زندگانی‌اش را این گونه تمام کرد. او به معنی واقعی کلمه، «خوشا راهی که پایانش تو باشی» بود. خوشا به حالش. در ایام سالگرد درگذشتش، ضمن تسلیت به همه‌ی بازماندگانش، شما را به دیدن لحظاتی از این ماجرا دعوت می‌کنم. مهدی رسولی ایام اربعین ۱۴۴۵ [ @mahdirasuli_ir ] [ @sarallahzanjan ]