برنامۀ گلدسته- 2 بهمن 1401 موضوع: نگهداری حیوانات خانگی حکم شرعی نگهداری حیوان در آپارتمان چیست؟ آیا موجر حق دارد برای مستأجر شرط تعیین کند که در خانه حیوانی نگهداری نشود؟ پیوست: فرهنگ و قوانین آپارتمان‌نشینی برگرفته از پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت راه و شهرسازی https://b2n.ir/q63550 https://b2n.ir/e34771

برنامۀ گلدسته- 11 بهمن 1401 موضوع: نماز در آخر وقت اگر وقت نماز به قدری کم باشد که قسمتی از نماز خارج از وقت خوانده می‌شود، تکلیف جیست؟ آیا باز هم باید به نیت ادا نماز را اقامه کرد؟ نکتۀ تکمیلی: اگر وقت نماز به قدری کم باشد که به سبب به‌جا آوردن بعضی از کارهای مستحب نماز، مقداری از آن بعد از وقت خوانده می‌شود، فرد باید آن مستحب را به‌جا نیاورد؛ مثلاً اگر به سبب خواندن قنوت، مقداری از نماز بعد از وقت خوانده می‌‌شود، باید قنوت را نخواند.

برنامۀ گلدسته- 13 بهمن 1401 موضوع: سجدۀ سهو نکات تکمیلی: طبق نظرات حضرات آیات خامنه‌ای و سیستانی، سجدۀ سهو در موارد زیر (بنا بر فتوا یا بنا بر احتیاط واجب)، لازم است: 1. تشهد فراموش‌شده 2. کلام بی‌جا 3. سلام بی‌جا 4. شک بین چهار و پنج یا آنچه در حکم آن است. آیت‌الله خامنه‌ای برای سجدۀ فراموش‌شده هم بنا بر احتیاط واجب، سجدۀ سهو را لازم می‌دانند، اما آیت‌الله سیستانی آن را لازم نمی‌دانند. (احتیاط مستحب می‌دانند) البته قضای سجدۀ فراموش‌شده واجب است! همچنین اگر نمازگزار به‌طور اجمالی بداند که در نماز یا چیزی را اشتباهاً کم کرده یا اشتباهاً زیاد کرده و نماز هم صحیح محسوب شود، در این حال که امر مردّد بین زیادی یا کمی است، طبق نظر آیت‌الله سیستانی بنا بر احتیاط واجب باید سجدۀ سهو انجام دهد؛ ولی آیت‌الله خامنه‌ای سجدۀ سهو را لازم نمی‌دانند. احتیاط مستحب است که برای هر زیادی و نقصی (غیر از موارد مذکور) که سهواً در نماز پيش می‏‌آيد و بعد از محل آن متوجه می‌شود و همچنین برای ایستادن و نشستن بی‌جا دو سجدۀ سهو به‌جا آورده شود. لازم نیست در سجدۀ سهو، مکلف با وضو یا غسل و رو به قبله باشد و مواردی که در لباس نمازگزار شرط است، در لباس او شرط نیست. همین طور، راست نشستن بین دو سجده لازم نیست و سربرداشتن از مُهر کافی است، اما سجده‏‌ای را که انسان فراموش کرده و بعد از نماز، قضای آن را به‌جا می‌آورد، باید تمام شرایط نماز را داشته باشد و کیفیّت انجام آن، همانند سجدۀ نماز است.

برنامۀ گلدسته- 14 اسفند 1401 موضوع: ضبط صدای دیگران

بحمدلله در طول سال‌هایی که این کانال فعال بوده است، مسائل متعددی در مورد روزه، قضای روزه، مبطلات روزه، نیت روزه و ... محضر مومنین ارجمند تقدیم شده است و ان‌شاءالله باز هم متذکر مسائلی خواهیم شد. جهت دسترسی به مسائل شرعی در موضوع روزه هشتگ #روزه را لمس فرمایید. @karimi_bayan_ahkam

برنامۀ گلدسته- 16 بهمن 1401 موضوع: سخن‌چینی تعریف سخن‌چینی، وظیفۀ کسی که مخاطب سخن‌چین است و موارد استثناء.

✅ نکاتی در مورد قصد اقامت ده روز برای مسافر ماه #رمضان در پیش است و این ماه مقارن شده با ایام نوروز. اگر کسانی بخواهند هم سفر بروند و هم #روزه بگیرند، باید این نکات را رعایت کنند. #روزه_مسافر

✅ نکاتی در مورد #وطن در بحث نماز و روزه مسافر #روزه #روزه_مسافر وطن اصلی، وطن اتخاذی و چگونگی تحقق اعراض از وطن.

نکات تکمیلی این بحث بر اساس فتاوای آیت‌الله سیستانی: مسأله 1764. منظور از «وطن»، یکی از مکان‌های سه‌گانۀ زیر است: 1. «وطن اصلی»؛ منظور از آن مقرّ و اقامتگاه اصلی فرد می­باشد که معمولاً محلّ سکونت پدر و مادر و زادگاه فرد است که پس از تولّد در آنجا زندگی می­کرده است. 2. «وطن اتّخاذی دائمی»؛ منظور از آن محلّی است که انسان برای اقامت دائمی خود انتخاب کرده است و می‌خواهد باقیماندۀ عمرش را در آنجا بماند. 3. «وطن موقّت»؛ جایی را که انسان محلّ زندگی خود یا مقرّ کاری یا تحصیلی خویش قرار داده است - هرچند قصد نداشته باشد که همیشه در آنجا بماند - چنانچه به گونه­ای باشد که عرف او را در آنجا مسافر نگویند، طوری که اگر موقّتاً ده روز یا بیشتر، جای دیگری را محلّ زندگی خود قرار دهد، باز هم عرف، محلّ سکونت و زندگی­اش را جای اوّل (مقرّ موقّت) بگویند، آنجا برای او، وطن محسوب می­شود که آن را «وطن اتّخاذی موقّت» یا «وطن موقّت» می‌نامند. بنابراین، کسی که تصمیم دارد مثلاً یک سال و نیم یا بیشتر، در مکانی سکونت نماید مثل دانشجوی قمی که قصد دارد یک سال و نیم یا بیشتر شهر تهران را مقرّ تحصیلی خود قرار دهد و از شنبه تا چهارشنبه در تهران ساکن باشد و روز پنج‌‌شنبه و جمعه نزد خانواده‌‌اش به وطن خود (شهر قم) بر‌‌گردد‌، در دو هفتۀ اوّل، در صورتی که قصد اقامت ده روز در تهران ندارد، بنابر احتیاط واجب، نمازش را هم شکسته و هم تمام بخواند و بعد از آن نمازش در شهر تهران که وطن موقّت او محسوب می‌‌شود، تمام است؛ امّا اگر فرد قصد دارد در محلّی که وطن اصلی‌‌اش نیست، مدّت زمان کوتاهی بماند به گونه‌‌ای که آن مکان عرفاً محلّ زندگی و سکونت او محســوب نشده و عرف او را در آن مکان، مسافری محسوب نماید که قصد دارد مدّت کوتاهی آنجا بماند و بعد به جای دیگر برود، در این صورت، آن مکان وطن فرد محسوب نمی‌شود. شایان ذکر است، در نوع دوّم و سوّم وطن (وطن اتّخاذی دائم و وطن اتّخاذی موقّت) فرق ندارد که فرد، خودش مستقلّاً آن را انتخاب کرده باشد یا اینکه آنجا به تبعیّت از شخص دیگر، وطن او محسوب گردد؛ مثلاً اگر فرزند عرفاً تابع والدین محسوب شود و هنوز استقلال در تصمیم گیری در این جهت را نداشته باشد (چه بالغ و چه نابالغ)، چنانچه والدین او شهر مشهد را به عنوان وطن اتّخاذی دائمی یا موقّت خویش انتخاب کرده و در آن ساکن شوند، شهر مشهد برای آن فرزند که همراه آنان در مشهد ساکن شده نیز وطن محسوب می‌گردد. https://www.sistani.org/persian/book/26575/7146/ مسأله 1772. اگر انسان از وطن خود صرف نظر کند و دیگر نخواهد در آنجا زندگی کند، زمانی که از آنجا خارج می­شود، از وطنش اعراض کرده است. بنابراین، از آن زمان، هر وقت برای صلۀ رحم، زیارت، تفریح و... به آن مکان می­رود، آنجا برای او حکم وطن را ندارد و نمازش در آنجا شکسته است، هرچند فرد، وطن دیگری هم برای خود انتخاب نکرده باشد؛ مگر آنکه عنوانی که موجب تمام شدن نماز است مانند کثیر‌ السفر یا خانه به دوش یا قصد اقامت دهه، بر این فرد صدق کند که در این صورت، باید نمازش را تمام بخواند. مسأله 1773. ملاک در «إعراض و روی گرداندن از وطن»، آن است که فرد اطمینان داشته باشد در آینده برای زندگی و سکونت به آن مکان بر نمی‌‌گردد. بنابراین، فردی که از وطنش به جهتی مانند مأموریّت شغلی، ازدواج و تحصیل خارج می‌‌شود و شهر دیگری را به عنوان وطن انتخاب می‌‌نماید، چنانچه احتمال قابل توجّه بدهد که در آینده برای سکونت و زندگی به وطن سابقش بر می‌‌گردد، در این صورت، اعراض محقّق نشده است و هر وقت به آن مکان می‌‌رود، نمازش کامل است. البتّه در مورد مکانی که انسان براى مدّت محدود - مانند دو یا سه سال - براى کار یا تحصیل و مانند آن وطن موقّت خویش قرار داده، براى اعراض از آن کافى است از آنجا خارج شده و قصد داشته باشد براى مدّت طولانى آنجا را محلّ سکونت خویش قرار ندهد، طورى که اگر دوباره به آنجا برای سکونت بر گردد، از نظر عرف یک توطّن جدید به حساب ­آید، نه استمرار توطّن سابق. https://www.sistani.org/persian/book/26575/7147/

به طور کلی کارهایی که روزه را باطل می‌کند (مفطرات روزه)، در صورتی باعث بطلان روزه می‌شود که فرد آگاهانه (با توجه به اینکه روزه است) و عمدا (نه از روی جبر) آن را انجام دهد. اما این قاعده استثنائاتی نیز دارد. یعنی مواردی وجود دارد که: الف) افطار عمدی است، ولی روزه صحیح است؛ ب) افطار عمدی نیست، ولی قضای روزه واجب است. در فایل بالا، این موارد ذکر و توضیح داده شده‌است. #روزه

برنامۀ گلدسته- 16 اسفند 1401 موضوع: حکم ضرر به بدن به واسطۀ تغییر در ظاهر بدن