❣لوئیز هی نویسنده اهل ایالات متحده آمریکا در کتاب "شفای درون" می گوید:
تمام بیماری ها از افکار سرچشمه می گیرد، یعنی افکار ما هستند که بیماری ها را تولید می کنند،
مثلا:
سرطان؛ ناشی از نبخشیدن خود و دیگران است،
بیماری قند، به خاطر افسوس گذشته ها را خوردن است،
ام اس: به دلیل عصبانیت طولانی مدت و کینه ورزی است
سردرد؛ انتقاد از خود و ترس،
زکام؛ آشفتگی ذهنی،
درد؛ نیاز به محبت آغوش گرم؛
فشار خون؛ مشکل عاطفی دراز مدتی است که حل نشده،
پس باید ذهنمان را بشوییم،
دیگران را ببخشیم؛
خودمان را ببخشیم؛
بیشتر محبت کنیم؛
کمتر گله و شکایت کنیم؛
بیشتر بخندیم و شاد باشیم...
بدانیم هر کسی در سطح آگاهیش عمل کرده و افکار ما بسیار قدرتمند و اثرگذار هستند
حتی خودمان، گذشته را رها کنیم و لباس شادی به تن کنیم،
و کارهایی را که از عهده انجام آن بر نمی آییم به خدا بسپاریم، تا از بیماری ها رهایی پیدا کنیم....
تا زمانی که هرصبح چشمان خود را با کینه باز کنیم و آدم های خاطرات تلخ را زنده نگه داریم
و در ذهن خود هر روز محاکمه شان کنیم ،
رنگ آرامش را نخواهیم دید !
گاه باید چشم ها را بست
و از کنار تمام بد بودن ها گذشت...
رنج و اندوه بسیار هنگامی پدید می آید که هر فکری را که به سرت می آید واقعیت میپنداری.
شرایط تو را اندوهگین نمیکنند ممکن است آنها تو را دچار درد جسمانی کنند اما غم زده ات نمیکنند.افکارت تو را غمگین میکنند.تفسیرهایت،داستان هایی که به خود میگویی تو را اندوهگین میکنند.
هنگامی که متوجه شوی:«فکرهای کنونی ام مرا اندوهگین میکنند»از یکی بودن ناآگاهانه با آن افکار بیرون می آیی.
اکهارت_توله
جایگاه فعلی شما وابسته به کلام شما درگذشته است؛کلمات مانند دانه هستند
هنگامی که شما کلمه ایی رابر زبان
می آورید.شما به آن جان می بخشید.
واگر به گفتن آن ادامه دهید در نهایت
به واقعیت شما تبدیل می شود.خواه
بدانید یا ندانید شما درحال پیشگویی
آیندتان هستید.
برزبان آوردن جملاتی مانند(من خوشبخت هستم)(من قوی هستم)من رویاهایم راتحقق می بخشم.تنها مثبت
اندیشی صرف نیست باگفتن چنین جملاتی شما پیروزی وموفقیت خود
را در آینده پیشگویی می کنید.همواره
زندگی شما در جهت کلام شما حرکت
می کند.
چنانچه شما حسود باشيد، معلوم است كه اين احساس شما عشق نيست.
اگر شما در ترس و نگراني به سر ببريد، روشن است كه در حالت عشق نيستيد.
وفتي كسي را زير سلطه و نفوذ خود در مي آوريد، اين ديگر عشق نيست.
وقتي از عشق صحبت مي كنيد و به اداره مي رويد و ديگران را اذيت مي كنيد، اين هم عشق نيست.
پس وقتي دانستيد كه چه چيز عشق نیست و اين ها را كنار گذاشتيد، البته نه به صورت ظاهري و بلكه به صورت واقعي و در زندگي شما اثري از ترس و نفرت مشهود نبود، مشخص است كه اين ديگر عشق است.
