محمد صدرایی در سرمقاله روزنامه ۱۹دی نوشت:
ضرورتی فراموش‌شده در #رسانه‌های کشور
#تهران این روزها مقصد بسیاری از #دیپلمات‌ها و مقام‌های برجسته جهانی است؛ از وزیر خارجه #آلمان گرفته تا نخست وزیر #ژاپن. کاخ سعدآباد این روزها مهمانان زیادی به خود دیده که هدف سفرهایشان حل مناقشات میان #ایران و #آمریکا بیان می‌شود.
نحوه پوشش #رسانه‌های_بین‌المللی هم اهمیت این سفرها را نشان می‌دهد. شبکه‌های مختلف تلویزیونی و رسانه‌های مکتوب و برخط از فرصت این سفرها برای تحلیل و بررسی مذاکرات و حواشی، بهترین استفاده را می‌کنند.
این درحالی است که در همان روزها که این دو سفر صورت گرفت، #رسانه‌های_کشورمان و حتی #صدا_و_سیما درگیر مسائلی مانند به دنیا آمدن فرزند #مجری_مشهور یا ماجرای #راننده_اسنپ بودند.
در این آشفته‌بازار، ماجرای #انفجار #نفت‌کش‌های مربوط به #ژاپن هم سوژه جدیدی دست رسانه‌های بین‌المللی داد تا از این ماجرا تفسیرهای دلخواه استخراج و مسیر دیپلماسی را منحرف کنند.
مجموع رفتار #رسانه‌های_داخلی در جریان اتفاقاتی از این دست نشان می‌دهد دیپلماسی رسانه‌ای در کشورمان موضوعی دست چندم پنداشته می‌شود.
ریشه این موضوع را در نشناختن میدان کارزار و درک نکردن اهمیت مسئله باید جست‌وجو کرد. این درحالی است که از #11سپتامبر تا امروز رسانه‌ها توانسته‌اند به یکی از #ابزارهای مهم #دیپلماسی تبدیل شوند.
اگر نگاهی به ماجراهای پس از 11 سپتامبر بیندازیم، متوجه می‌شویم بسیاری از #سیاست‌های_آمریکا در این سال‌ها مانند #مبارزه_با_تروریسم به گفته مقامات آمریکایی یا حل چالش #هسته‌ای، به کمک #کمپین‌سازی_رسانه‌ها به #پارادایم‌های_جهانی تبدیل شدند. طوری که در سالهای بعد ما هم مجبور شدیم در همین زمین‌ها بازی و فکر کنیم.
این درحالی است که رسانه‌های کشورمان آنقدر از مشکلات مالی رنج می‌برند یا آنقدر درگیر منازعات جناحی شده‌اند که پیگیری منافع عمومی از طریق دیپلماسی رسانه‌ای تقریباً برایشان دغدغه نیست.
همین می‌شود که سفرهای مهم شخصیت‌های بین‌المللی به تهران صورت می‌گیرد و تنها چیزی که در رسانه‌ها می‌بینیم خبرهایی عادی از اتفاقات رسمی است.
البته در شرایطی که رسانه‌ها برای تأمین معاش روزمره‌شان دچار چالش هستند و توان جذب و حفظ نیروهای زبده را به دلیل مشکلات مالی ندارند، این اتفاقات عجیب نیست. خبرنگاری که زبان‌های خارجی بداند و توانایی تحلیل حرفه‌ای مسائل را داشته باشد، کارمند یک رسانه با حداقل حقوق و بیشترین سختی کار نمی‌ماند.
از طرفی نگاه غیرحرفه‌ای برخی مدیران در صدا و سیما و ضعف عملکرد مشهود بخش‌های خبری آن هم مانع شده تا ظرفیت‌های این سازمان عریض و طویل برای این منظور به کار گرفته شود. کافی است برخی گزارش‌های تلویزیونی منتشر شده در شبکه‌های #صدا_و_سیما را با شبکه‌های معروف جهان مانند #CNN مقایسه کنید تا متوجه شوید آنچه صدا و سیمای ما انجام می‌دهد در بهترین حالت یک تقلید بچه گانه و غیر حرفه‌ای است.
رسانه‌هایی که از سوی برخی نهادهای حاکمیتی حمایت می‌شوند هم آنچنان غرق مسائل جناحی شده‌اند که کمتر نیرو، هزینه و سرخط‌هایشان برای #منافع_ملی در حوزه #دیپلماسی_رسانه‌ای خرج می‌شود. برای اثبات این مسئله هم کافی است کمپین‌سازی وموج‌آفرینی این رسانه‌ها را در موضوعاتی مانند مقابله با #سلیبریتی‌ها یا همین ماجرای #راننده_اسنپ را با مسئله سفر #آبه شینزو یا موضوع #نفت‌کش‌ها مقایسه کنید.
در دنیایی که دیپلماسی رسانه‌ای جایگزین بسیاری از دیگر بخش‌ها در دیپلماسی عمومی شده و تقریباً ابزارهای مختلف را به حاشیه برده، اگر می‌خواهیم در جنگ‌های روانی دست بالاتر را داشته باشیم یا حداقل تهمت‌ها و تهاجم‌ها را از خود دور کنیم، چاره‌ای جز راه‌اندازی رسانه‌های قدرتمند و ارج نهادن به پیگیری منافع ملی در کار رسانه‌ای نداریم.
@ketabenaab
#هفتم_تیر ماه سی ونهمین سالگرد شهادت آیت الله دکتر #سیدمحمدحسینی_بهشتی و #۷۲تن از یاران ایشان در #انفجار دفترمرکزی #حزب_جمهوری_اسلامی گرامی باد.
@ketabenaab