کدام زنیست که حاضر باشد به دلخواه تنِ خودش را بفروشد؟ 

شما مردها این تنفر را هرگز نچشیده‌اید. آن هم نه برای یک شب و یک بار و یا دوبار، بلکه برای سال‌ها، برای یک عمر!

اين عادت تظاهر به قوی بودن، غمگين نشدن، بي تفاوت بودن يجا بلاخره كار دست آدم ميده،

کاترین: از حرفهای من ناراحت نشو ما هردو یکی هستیم نباید عمدا بین خودمون سوءتفاهم به وجود بیاریم.
فردریک: چه جوری؟

فردریک: ما دعوا نمی کنیم.
کاترین: نباید هم دعوا کنیم چون اگر توی این دنیا اتفاقی بین منو تو بیفته همدیگرو از دست میدیم، اونوقت میفتیم دست دیگران ...!

+ فقط‌اونجاش‌که‌چاوشی‌میگه :
مثل‌‌خورشیدغروبم؛خفه‌ام‌دلگیرم
از‌خودم‌ازهمه‌ازعشق‌ازانسان‌سیرم . . .

این سوال، نابهنگام، آشفته‌ام می‌کند. چرا صدایم کردی؟ این پرسش خطاب به کیست؟ من که در نیستیِ خودم بودم، خوش بودم.  بی درد، بی نور، راحت. چرا اهلی‌ام کردی و اینجایی‌ام کردی؟ بعد دیدم جایی هم نیستی و سرزمینی هم نیستی، چیزی نیستی. مخاطب این سوال کیست؟ نمی‌دانم با کی حرف می‌زنم.

عجله ، همیشه عجله ...

من به بهانه رسیدن به زندگی ،
همیشه زندگی را کُشته‌ام ...