زمان براى مرده‌ها و کسانى که نمى‌بینند، بى‌معناست. مرده‌ها و آن‌هایى که نمى‌بینند، مى‌توانند مدتى طولانى جایى بنشینند، بى‌آن‌که کارى کنند و هیچ وقت نفهمند چه قدر آن‌جا نشسته‌اند.

چیزى شبیه هوا براى زندگان و کسانى که مى‌بینند.

در کتابى شنیده ام حس دیدن مانند حس جهت یابى به مرور زمان در نوع آدمیزاد از بین رفته است. قدیم ها که نه نقشه اى در کار بود و نه جاده و خیابانى، آدم ها مانند پرندگان چشم هاى شان را مى بستند و مسیرشان را حدس مى زدند. اما حالا ناچارند نام خیابان ها و کوچه ها را حفظ کنند و مدام توى نقشه ها بگردند تا خودشان را پیدا کنند. دیدن هم همین طور است، اگر از آن استفاده نکنى، ذره ذره از دستش مى دهى.

| .. ‌این‌موزیک‌سراسرشورونشاطِ ✨

وقتی بی‌دلیل غمگین می‌شود و چند روزی توی خودش فرو می‌رود عاقبت که با خودش می‌جنگند و از لاکش بیرون می‌آید، می‌گوید خودش را فتح کرده. بعد از چند هفته کار، داروی جدیدی را که غالباً پماد است به عمل می‌آورد می‌گوید آن را فتح کرده. در اصل این را از گوته یاد گرفته که جایی می‌گوید اگر می‌خواهید انسانی آزاده باشید باید هر روز آزادی خود را فتح کنید. باید اول فاتح خود بود، بعد خانه و بعد بقیۀ جهان. این یعنی باید دقیق به کوچک‌ترین علائم بدن خود، تغییرات در وضع باغچه یا حیاط یا دیوار کوچه توجه کرد… باید همیشه به جزئیات دقت کرد.

با ننوشتن انسانی بدتر، باطل‌تر و نامطمئن‌تر خواهم شد که اصلا نمی‌تواند به دلت بنشیند.

تو که حرف مرا می‌خوانی،
آیا مطمئنی که زبان مرا می‌فهمی؟

روزهای متمادی در همان نقطه می‌ماند و گاه لگد رهگذری بر حسب اتفاق آن را از جا می‌کند و بدون هیچ دلیلی به هوا می‌پراند. این تکه سنگ چه می تواند بکند؟

اینکه آنها دروغ می‌گویند که مهم نیست. از آن می‌سوزم که دروغ می‌گویند و بعد به دروغ خودشان هم تعظیم می‌کنند!

در خیابان‌هایی که هرگز آمد و شد نداشت، در ساعاتی که میدانستم مشغولِ کار است، در خانه‌هایی که اصلاً صاحبانِ آن‌ها را نمیشناخت، 

یه جایی واسه خودت پیدا کن که هیچ دوست و آشنایی اون جا نباشه. از همه چی دل بکن. سر خودتو با مشکلات محلی و حرف های خاله زنکی و شایعات مردم روستایی گرم کن. این نسخه ایه که واسه ت تجویز می کنم. استراحت کامل و مطلق.