- - حضرت صدّیقه در ایّام ولادت او [امام حسین -علیه‌السلام-] صورت قبری برای آن مظلوم در منزل خود ساخته و به تعزیه او نشسته بود! 📚کتاب خطی سرّ الاسرارفی مصائب      الابرار (محمد هاشم مرندی)ص ١٦٦ @ketabkhaneh_fazael

- زدی ضربتی، ضربتی نوش کن!

- - در مسجد کوفه روزی بالای منبر امیرالمؤمنین -عزّ عزّه- فرمودند: پسران مهاجرین و انصار برخیزند و جماعت کثیره برخواستند فرمودند: کسانی که می گویند چرا حق خود را روز سقیفه نخواستی، اگر من آن روز حقّ خود را می خواستم، پدران این جوانان کشته می شدند! 📚کتاب خطي سرّ الأسرار في مصائب الأبرار (محمد هاشم مرندي)ص ٥٤ @ketabkhaneh_fazael

- - شیطان لعین چنین گفت: و از برای نجات در آخرت: واستعن علي الاخرة بحب علي بن أبي طالب -علیه السلام- و بغض أعدائه، من به خداوند عالم عبادت کردم در هفت آسمان و معصیت خدا را کردم در هفت زمین، ملک مقرب و نه نبی مرسل نیافتم در هیچ مقامات رسیده باشند مگر اینکه متقرب شده‌اند بحب علی بن ابی طالب -علیه السلام- و به صدق نبی نمی‌شده و ملک مقرب نبوده و بهشت خلق نشده و جهنم را نیافرید، بلکه جمیع کائنات و مکونات خلق نشده مگر از برای حجت حضرت امیرالمومنین -علیه السلام- بعد از ان ابلیس غایب شد. 📚انیس المحبین در فضائل امیرالمؤمنین، احمد بن علی، ص۱۰۸ @ketabkhaneh_fazael

•مَنْ قالَ فينا بَيْتَ شِعْرٍ بَنَي اللّه ُ تَعالي لَهُ بَيتا فِي الْجَنَّةِ• - - جناب امام حسین -علیه‌السلام- شعر می‌گفت و حکایت مشاعره عرب عربا مشهور است و آن‌ عرب که سه شعر گفت، امام حسین -علیه‌السلام- چهار هزار اشرفی داد، حضرت جواب شعرش را هم فرمودند. هر يك از ائمه شاعری داشتند، فرزدق شاعر سید سجاد -علیه السلام- بود، کمیت شاعر حضرت باقر -علیه السلام- بود، حمیری شاعر حضرت صادق -علیه السلام- بود، که صله می‌دادند و آن‌چه روز عید جهت امام موسای کاظم آوردند برای سه شعر به پیر مرد بخشید ، دعبل شاعر امام رضا -علیه‌السلام- بود. مقصود این‌ است که این [شعر سرودن] کمالی‌ست ولكن باید بجایش خرج کرد در مدح امام -علیه السلام- خصوصاً اگر مصیبت باشد که ثواب دارد، من قال فينا شعراً و ثواب من أبكني واختم بقصيدة دعبل وقرائته عند الرضا و اختم بشهادة امام رضا علیه‌السلام. 📚 جنّت و نار، ملّا اسمعیل سبزواری، ص١٥٤ @ketabkhaneh_fazael

- - در مستطرفات سرائر از أميرالمؤمنين منقول‌ است که فرمودند: ما من شئ و لا من آدمي و لا انسي و لا جني، ولا ملك في السموات الّا و نحن الحجج عليهم، و ما خلق الله خلقا الا و قد عرض ولايتنا عليه، واحتج بنا عليه، فمؤمن بنا و كافر جاحد حتى السموات والارض و الجبال هیچ چیزی نیست از آدمیان گرفته تا انس و جن، و هیچ ملکی نیست در آسمانان مگر این‌که ما اهل بیت حجت بر آن‌ها هستیم! و خلق نکرد خداوند هیچ خلقی را، مگر این‌‌که ولایت ما اهل بیت را بر آن عرضه کرد و به توسط ما بود که به آن احتجاج کرد، پس هر که بر ما ایمان آورد مؤمن است و هر کس که رد کرد کافر است، حتّی آسمان‌ها و زمين و کوه‌ها! 📚 انیس المحبین در فضائل امیرالمؤمنین، احمد بن علی، ص۲۷۰ @ketabkhaneh_fazael

-

- - وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ مَیْمُونٍ قَالَ: کَتَبْتُ‌إِلَیْهِ أَشْکُوالْفَقْرَ ثُمَّ قُلْتُ فِی‌نَفْسِی أَلَیْسَ قَدْ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْفَقْرُ مَعَنَا خَیْرٌ مِنَ الْغِنَی مَعَ غَیْرِنَا وَ الْقَتْلُ مَعَنَا خَیْرٌ مِنَ الْحَیَاةِ مَعَ عَدُوِّنَا فَرَجَعَ الْجَوَابُ إِنَّ اللَّهَ‌عَزَّوَجَلَّ یَخُصُّ أَوْلِیَاءَنَا إِذَا تَکَاثَفَتْ ذُنُوبُهُمْ بِالْفَقْرِ وَ قَدْ یَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ مِنْهُمْ کَمَا حَدَّثَتْکَ نَفْسُکَ الْفَقْرُ مَعَنَا خَیْرٌ مِنَ الْغِنَی مَعَ عَدُوِّنَا وَ نَحْنُ کَهْفٌ لِمَنِ الْتَجَأَ إِلَیْنَا وَ نُورٌ لِمَنِ اسْتَبْصَرَ بِنَا وَ عِصْمَةٌ لِمَنِ اعْتَصَمَ بِنَا مَنْ أَحَبَّنَا کَانَ مَعَنَا فِی السَّنَامِ الْأَعْلَی وَ مَنِ انْحَرَفَ عَنَّا فَإِلَی النَّارِ محمّد بن حسن بن میمون چنین می‌گوید: نامه‌ای برای حضرت عسکری -علیه‌السّلام- نوشتم و از فقر و تنگدستی شکایت کردم و سپس با خود چنین گفتم، مگر امام صادق -علیه‌السلام- نفرموده که فقر با ما خانواده بهتر از ثروت با غیر از ما خانواده، و کشته شدن با ما بهتر از زندگی با دشمنان‌ما است؟! جواب آمد که خداوند دوستان ما را وقتی که زیاد گناه کنند، مبتلا به فقر می‌کند و ما پناه آن‌ هایی هستیم که به‌ما پناهنده شوند و روشنایی‌هستیم برای کسی که بخواهد راه حقیقت را به وسیله‌ی ما تشخیص دهد و نگهدار آن کسی هستیم که به ما پناه آورد. هر کس که ما را دوست داشته باشد، در درجات عالی بهشت با ما خواهد بود و هر کس که از ما رو برگرداند، به سوی آتش جهنم رهسپار می‌شود! 📚 بحارالأنوار، مجلسي، ج٥٠، ص٢٩٨ 📚 المناقب، ابن شهر آشوب، ج٤، ص٤٣٥ 📚 كشف الغمة، إربلي، ج٣، ص٣٠٠ @ketabkhaneh_fazael

- - پس از خاک‌سپاری حضرت معصومه -سلام الله علیها- صدای گریه حضرت خدیجه و حضرت زهرا -علیهما السلام- از درون آرامگاه ایشان بلند شد! 📚دفاتر الغموم، برغانی، دفتر۱۰۹، ص۶۳۷ @ketabkhaneh_fazael

- - حضرت معصومه -علیها السلام- شانزده و یا هفده روز در قم زندگانی نمودند، در حالتی که علیله و مریضه بوده، و مشغول معالجه و دوا خوردن بوده. یکی از علمای اعلام قم حکایت نمود از عمدة العلماء، مرحمت و غفران پناه، آقای آشیخ محمد حسن قمی که در محله چهارمردان قم بوده، که او نقل نموده که در قبرستان علی بن جعفر -علیه السلام- سنگ تاریخی نمودار شده بود، و در آن سنگ نوشته بود که این قبر عطاری است که دواهای فاطمه، دختر موسی بن جعفر -علیه السلام-، را مجّاناً می داده. 📚انوار المشعشعین، کچویی، ج۲، ص۲۷۷ @ketabkhaneh_fazael

- - روي عن الرضا -علیه السلام- لو کانت فاطمة -علیها السلام- رجلاََ، کان أحقّ منّي بالامامة مروی‌ست از امام رضا -علیه‌ السلام- اگر [خواهرم] فاطمه -علیها السلام- مرد بود از من سزاوارتر بود به امامت! 📚 اسرار فاطمیه، تنکابنی، ص۲۳ @ketabkhaneh_fazael

- - رواه الصّدوق عن الرضا -علیه‌السلام- انّه قال: من زار فاطمة -علیها السلام- بقم فكانّما زار الحسين -عليه السلام- بكربلا أو فقد زار الحسين -عليه‌السلام- مروی‌ست از امام رضا -علیه‌السلام- هر کس که [خواهرم] حضرت فاطمه -عليها السلام- را در قم زیارت کند، به مانند کسی است که امام حسین -علیه‌السلام- را در کربلا زیارت کرده باشد. 📚 اسرار فاطمیه، تنکابنی، ص۲۳ @ketabkhaneh_fazael

- - #لذت‌بخش‌ترین‌زندگى را کسی دارد كه، به آن‌چه خدا قسمتش كرده •خشنود باشد! ●مولاناأمیرالمؤمنین‌علي‌علیه‌السلام - غرر‌الحكم،حدیث۳۳۹۷ @ketabkhaneh_fazael

- - و در آخرین لحظات عمر شریفش در قتلگاه فرمود: •رضاً بقضائك و تسلیماً لأمرك و لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین! •خشنود به قضای تو و تسلیم به أمر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست، ای فریادرس فریاد‌جویان! - مقتل الحسین عليه‌السلام، مقرّم، ص ۳٦٧ @ketabkhaneh_fazael

- - شیخ عارف ما -سلّمه‌الله- می‌فرمود که مـن در احـادیث دیـدم کـه لفـظ •محب را سه یا چهار مرتبه فرموده‌اند. مـحـبّ مـحـبّ مـحـبّ محبّ محبّنا في الجنّة! دوستانِ دوستانِ دوستانِ دوستــانِ ما در بهشت‌اند! 📚 الهمّ‌والغمّ‌في‌شهر‌المحرّم، کرمانی، ص۱۲۸ @ketabkhaneh_fazael

- بِــطـلــب جــان عـــلـــی اکــبـــرِ لــیــلا مُـــردم شب‌‌جمعه‌ست حـسـیـن، باز حرم کم دارم

-

- - و از جمله کسانی که حـاضر شد به نزد امـام حـسیـن -علیه‌السلام- در صحرای کربـلا مـسـعود بـن سـعید بـن عـبـدالله کوفـی بود، که هنگام شهادت شـهزاده علـي اکبـر -علیه‌السلام- بـه بـالای سـر سیـدالشـهداء رسیـد، چـنیـن مـی‌گوید: رأيت مولاي الحسين عليه‌السلام مكبوباً علي جسد إبنه الرشيد، إنتهبته فسلّمت عليه و وقفت بين يديه و كنت اعـزّيه و هو يقول افّ علي الدنيا و أهلها يا علي، علي الدنيا بعدك العفا يا علي، أنا أبوك الحسين، لقد أزمنت لقتلك و صرعك يا علي، كيف كيف أخبر عمّاتك و أخواتك بصرعـك، قتل الله قومـاً صرعوك، والله يا علـي، لقد ذاب لحـم عظـمي بصـرعك و ذهـب النّـور مـن بصـري! ثـمّ قـال: يـا مسعود صاحبني لأن أخرج ولدي و قوّة بصـري و عضـدي مـن بين الـدّمـاء، قـال: فصـاحبـه، فرأيـت مـولاي يـقول: ليتنـي كنـت عمـياً يا بنـيّ! فألحقناه بالشهداء مولایم حسـین -علیه‌السلام- را دیدم که خودش را بر پیکـر پسـر رشیدش علـی‌اکـبـر -علیه‌السلام- انداخته بود، حضرت را از حضورم خبر دادم، سلام نمودم و مقـابـل حضـرتش ایستـادم و ایشان را آرام می‌کردم، در حالی‌که می‌فرمود: ای علـی اف بـر این دنیـا و اهلش بعد از تو، خاک بر سر این دنیا بعد از تو ای علـی، مـن هستم پدرت‌حسین -علیه‌السلام- که‌به‌خاطر افـتادن و کشتـه شـدن تـو زمـین گـیر شدم، چگونه به عمّـه‌ها و خواهرانت خبر افتادنت را بدهم، خداوند بکشد قومی را که تو را کشتند، والله قسـم ای علی گوشت استخوانم ذوب شد و نور از چشمانم برفت! بعد فرمود: ای مسعود، مرا کمک کن تا فرزنـدم و نـور چشـم و بازوی خـود را از بیــن خون‌ها خارج کنم، إبن سـعید گفت: من حضرت را کمک کردم، ولی دیدم که مدام می‌فرماید: ای کاش من کور بودم پسرم، پس با حضرت، پسرش علی‌اکبر -علیه‌السلام- را به شهداء ملحق کردیم. 📚 جواهر المقاتل، مجهول‌المؤلف، ص٣٨٩ @ketabkhaneh_fazael

- بـخـوان دعــای فــرج را، دعــا اثـر دارد

-

- - حضـرت مـولانا الأعـظم أمیـرالمـؤمنین -علیـه السلام- از دروازه کـوفه بیـرون آمدند، حارث‌هـمدانی چنین می‌گوید، حضرت را دیدم فرمود: ای حـارث، کیف احوالک؟ عرض کردم که پـیر و شکسـته شده‌ام، می‌ترسم که‌بمیرم و از مشاهده جـمـال بـی‌مثالـت درمـانم! فرمودند: یا حـار همدان من یمت یرنی من مـؤمن أو منـافق قـبلاً، بعد دیـدم شخصـی با جـمال خوش سیمائی آمد و سلام‌کرد، آن‌حضرت جواب او فرمود و سـؤال چنـدی کـرد و بـه زبـان غیـر معـروف و جـواب از آن‌حضـرت شنیـد و رفت. عرض کـردم که فـدایت شـوم کـه بـود؟ فـرمـود: نشنـاختـی؟ عرض کردم خیر، فرمود: خضر نبی بود ۱۱۰ سـؤال از مـن کرد و جواب خـود را شنید. عرض کردم یک‌سوال و جواب او را بفرما. فرمود: سؤال کرد از عمر دنیا چه قـدر گذشته است؟ گفتم: مگـر کـه می‌دانی چه قدر از آن باقی‌ست، که از گذشـته‌ی آن مـی‌پرسی! گفـت: خیـر. گفتم: چهار صد هزار کرّ گذشته که هر کرّی، چهار صد هزار فرّ است، و در هر فرّی چهار صد هزار ذر است، و هر ذری چـهار صـد هـزار آدم اسـت و چهار صـد هزار خـاتم و من با هر کـرّی و پیش از آن بـوده‌ام و با هـر فـرّی و پیـش از آن بوده ام و با هر ذری و قبل آن بوده‌ام و با هر آدم و خاتمی و پیش از آن بوده‌ام. صَـدَقَ ولـي‌ُّ الله! بـعـد از آن فـرمـودند: منم مذکور در سابقِ‌زمان، یعنی در اوّل این عالم ظهور ذکر ولایت مـرا انبیـاء با امتّان خود می‌کردند و عهد ولایت مرا به أمر الهی از آن‌هـا می‌خواستند و تشفّع مـی‌جسـتند به مـن در درگاه أحدیّت به جهت حصول مطالب خود و به‌واسـطۀ توسّـل به اسامـی مـن و اهل‌بیتِ من مطالب‌ِایشان برآورده می‌شد. 📚أنهار جاریه، باب سوّم، شرح خطبه، میرزا ابوالقاسم راز شیرازی، ص۸۱ @ketabkhaneh_fazael

- با مـرگ تــو را اگـر توان دیـد، کـی مـی‌رسـد ایـن تـولّـد مـا

-

- جـهان کـه لطـفی نـدارد، بگو نـجـف چه‌خبر؟

-