◾️محبت کودکی به سیدالشهدا.. و همان شیخ جلیل رحمه الله در مقتل خود روایت کرده است که روزی رسول خدا صلى الله عليه و آله با جماعت اصحاب خود در بعضی کوچه های مدینه می گذشت ناگاه برخوردند به بعضی کودکان که در آن جا بازی می‌کردند پس رسول الله علیه و آله نشست نزد کودکی از آن کودکان چشم‌های او را بوسید و مهربانی بسیار به او نمود پس آن کودک را به دامن مبارک خود نشانید و بسیار او را بوسید! پس بعضی اصحاب آن حضرت عرض کردند که یا رسول الله ما این کودک را که تو او را مشرف ساخته و به این همه لطف و مهربانی به او پرداخته‌ای نمی‌شناسیم این پسر کیست و این همه شفقت از بهر چیست؟ پس آن حضرت فرمود ای اصحاب من مرا ملامت میکنید که من دیدم این کودک را که روزی با حسین من بازی میکرد و خاک پای حسین مرا بر میگرفت و بر سر و روی خود میمالید پس من از آن روز تا حال او را دوست دارم که او فرزندم حسین را دوست دارد و در روز قیامت شفیع او و شفیع پدر او و مادر او خواهم بود 📚مقتل خطی نجاة الخائفین

غروب جمعه هم ناله با امام زمان شویم.. آه قتل ابن رسول الله جوعانا قتل ابن رسول الله عطشانا حضرت روز عاشورا را روزه داشتند که پیغمبر می‌فرماید نور دیده عجله کن که فردا شب افطار تو نزد ما باشد. علاوه بر روز عاشورا، روز تاسوعا هم روزه داشتند چنانچه در شب یازدهم علیا مکرمه زینب کبری علیها السلام اسیران آل محمد را به دور خود جمع کرد و به فکر برادر افتاد، رو کرد به خواهرش ام کلثوم، فرمود خواهر برادرم روز تاسوعا روزه بود، وقت افطار هم برادرم گرفتار بود و من هم از خاطرم رفت برای برادرم افطار حاضر کنم آیا تو بردی؟ ام کلثوم عرض کرد نه خواهر، حضرت زینب به فضه خادمه فرمود شاید تو افطار برده باشی عرض کرد نه بی‌بی جان یک مرتبه زینب ناله از دل برآورد که آه برادر جان قربان شکم گرسنه‌ات و لب تشنه‌ات که هم دیروز روزه بودی و هم امروز نه افطار کردی و نه سحر خورده‌ای.. 📚مقتل ریاض القدس ج۱ ص۲۸۷

خدمت حضرت مولای متقیان باب الله أعظم در بصره در غزوه جمل عرض کردند که حسن بصری در مسجد بصره می‌نشیند و احادیث بیان می‌کند آن حضرت فرمودند به او بگویید که اگر به مشرق بروی علم را باید از این باب الهی بگیری و اگر به مغرب بروی باز باید علم را از این باب الهی بگیری! باب علم نیست مگر باب الله أعظم که آن حضرت علی مرتضی و وصی حضرت رسول خداست.. 📚 شرح خطبة البیان، راز شیرازی ص١٢

◾️نقش انگشتر أمیرالمؤمنین المُلك للّه و بقولي المُلك للّه الواحد القهّار ▪️نقش دو طرف شمشیر حضرت این چند بیت شعر بود؛ دَعِ الحِرصَ عَنِ الدنيا و في العَيشِ فلا تَطمَعْ وَ لا تَجمَع منَ المالِ وَ لا یَدری لِمَن تَجمَع فإنَّ الرِّزقَ مَقسومٌ و سُوء الظَنِّ لا تَنفَعْ فَقيرٌ كُلُّ مَن يَطمَعْ غَنِيٌّ كُلُّ مَن يَقنَعْ --------------------------- حرص به دنيا را رها كن و در زندگى طمع‌کار نباش مال جمع کن و ثروت اندوز نباش که نمی‌دانی برای که جمع می‌کنی همانا روزى قسمت شده است و سوء ظن داشتن نفعی ندارد هر كه طمع مى‌ورزد، فقير است و هركه قناعت كند، غنى باشد 📚انهار جاریه، شرح خطبه ص٢

پیامبر اکرم -صلی الله علیه و آله- فرمود: «أما إن حمزة عم محمد لینحي جهنم یوم القیامة عن محبیه.» «آگاه باشید که به راستی عمویم حمزه در روز رستاخیز دوزخ را از دوستداران خود دور می کند.» 📚 بحارالانوار، مجلسی، ج۱۷، ص۲۴۵.

بر پایه روایتی، پیامبر -صلی الله علیه و آله- حضرت حمزه و جعفر طیار -علیهما السلام- را پس از شهادتشان در خواب دیده، به آن ها فرمود: «بِأَبي أَنتُما أَيَّ الأعمالِ وَجَدتُما أَفضَلَ؟» «پدرم فدایتان باد! کدام کارها را برترین کارها یافتید؟» گفتند: «فَدَيناكَ بِالآباءِ وَالأُمَّهاتِ، وَجَدنا أَفضَلَ الأَعمالِ: الصَّلاةَ عَلَيكَ وَسَقيَ الماءِ وَحُبَّ عَليِّ بنِ أَبي طالِبٍ» «پدران و مادران ما فدای شما! صلوات فرستادن بر شما و آب دادن [به تشنگان] و دوست داشتن علی بن ابی طالب را بهترین کارها یافتیم.» 📚 المناقب، خوارزمی، ص۷۴.

◾️ برتری هُدهد نسبت به دیگر پرندگان ▪️در كتاب مصابيح از تفاسير اهل بيت عليهم سلام الله أجمعين روايت كرده كه حضرت سليمان نبي هدهد را در ميان طيور و پرندگان نديد، فرمود: چگونه است كه هدهد غايب شده است؟ پس اگر بيايد او را سخت عذاب مى كنم يا مى كشم چون به حضرت آمد، فرمود: اى هدهد كجا بودى اگر حجت و دليلى بر من به جهت غايب شدنت نياورى و نگويى تو را سخت عذاب مى كنم يا مى‌كشم هدهد گفت: بر تقدير اينكه دليل و حجتى نداشته باشم باز تو نمى‌توانى مرا بكشى! گفت : براى آنكه در هر پر من به خط سريانى كلمه يا على سلام اللّه علیه نوشته شده و اين تاج كرامت از او بر سر من است! و بدين جهت مرا فخر بر مرغان ديگر است و دل من مملو از محبت على سلام اللّه علیه است. حضرت سليمان بسيار خوشش آمد و هدهد را پسنديد و گفت : اى هدهد من نيز محبت آن ها را در دل دارم و چاكر محمد و على و اهل بيت سلام اللّه علیهم ايشانم چونكه اعتقاد تو اين است ، تو در امان هستى. 📚طوالع الأنوار، ج٣ ص١٣٥

◾️کامل‌ترین ایمان روي عن الصادق صلوات الله عليه: إن أكمل المؤمنين أحسنهم خلقاً، وأكثرهم رقة علينا أهل البيت، وأشدهم حباً لنا، وأكثرهم حزناً علينا، وأكثرهم مودة لنا. --------------------- بر پایه روایتی از حضرت‌صادق علیه‌السلام مروی‌ست از خصائص پنجگانه مؤمن حقيقي: همانا کامل‌ترین مومنین از حیث ایمان مومنی‌ست که خوش اخلاق‌ترین باشد، بیشترین رقّت قلب را بر ما آل‌الله داشته باشد، و محبّت زیادی بر ما داشته باشد و بر مصائب ما بیشترین حزن را دارا باشد و بیشترین مودّت را برای ما داشته باشد. 📚 مقتل رياض المصائب ص ٢٩٦

 بی‌سبب نیست شب‌جمعه شب‌رحمت شد مادری گفت حسین جان همه را بخشیدند #السلام‌علیڪ‌یا‌ابا‌عبدالله💛

◾️تکلم امام به زبان فارسی ◽️مال باد آورده را باد می‌برد 🔳حَدَّثَنَا ابْنُ أَحْمَدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ سلام اللّه علیه قَالَ: دخلت [دَخَلَ‏] عَلَيْهِ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ فَقَالَ ابْتِدَاءً مِنْ غَيْرِ مَسْأَلَةٍ مَنْ جَمَعَ مَالًا مِنْ‏ مَهَاوِشَ‏ أَذْهَبَهُ اللَّهُ فِي نَهَابِرَ فَقَالُوا جُعِلْنَا فِدَاكَ لَا نَفْهَمُ هَذَا الْكَلَامَ فَقَالَ؛ هر مال كه از باد آيد بِدَم شود! از امام صادق سلام اللّه علیه روايت شده است كه گروهى از مردم خراسان خدمت آن جناب رسيدند، حضرت قبل از اينكه آنها سؤال كنند فرمود: هر كس از راه غير مشروع ثروتى جمع كند خداوند او را در مهلكه خواهد انداخت، گفتند قربانت گرديم، ما معنى اين كلام را درك نكرديم[چرا که عربی نمی‌دانستند] فرمود: هر مال كه از باد آيد بِدَم شود. 📚 بصائر الدرجات، ج١ ص٣٣٦

- - شخص گنه کاری را ملائکه غلاظ و شداد می‌آورند که به جهنّم ببرند، امّا آتش او را نمی‌سوزاند! مالک جهنّم بانگ می‌زند چرا او را نمی‌سوزانی؟ آتش می‌گوید چگونه بسوزانم کسی را که نظر به قبر علی سلام‌الله‌علیه کرده. 📚 مجمع النورین سبزواري ٦٦٥

- - عشق ما شد نجف و زیارت دلدارش طوف ِ ایوان ِ طلای حیدر کرّارش با طلا حک بنما این سخن حجّت را نشود طعمه‌ی آتش قدم زوّارش!

◻️ راز و نیاز با امام زمان عجّل‌الله‌فرجه ▪️از امام کاظم علیه‌السلام مروی‌ست: اگر کسی حاجتی داشته باشد و بخواهد ما را به خواب ببیند و موضع و جایگاه خود را نزد خداوند بداند، سه شب پی در پی ابتدا هر شب غسل کند، سپس با ما نجوا کند [مشکل خود را مانند کسی که با دوستش سخن می‌گوید، به یکی از ائمه‌ اهل بیت علیهم‌السلام بگوید] که همانا ما را در خواب ببیند و وضع خویش را نزد پروردگار تشخیص دهد و خداوند او را بیامرزد به خاطر ما اهل‌بیت. 📚 بحار الأنوار  ج ٢٦  ص ٢٥٦ ------------------- ٢٠ ماه شوّال سالروز جسارت به امام کاظم علیه‌السلام و دستگیر شدن ایشان به فرمان هارون ملعون می‌باشد.

▫️برای رفتن‌ به کسی کمک نمی‌کنند! 🔲روایتی نقل شده است: «نَزَلَ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَوْمٌ مِنْ جُهَيْنَةَ فَأَضَافَهُمْ فَلَمَّا أَرَادُوا اَلرِّحْلَةَ زَوَّدَهُمْ وَ وَصَلَهُمْ وَ أَعْطَاهُمْ ثُمَّ قَالَ لِغِلْمَانِهِ تَنَحَّوْا لاَ تُعِينُوهُمْ ... فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لاَ نُعِينُ أَضْيَافَنَا عَلَى اَلرِّحْلَةِ مِنْ عِنْدِنَا» گروهى از«جُهينه»مهمان امام صادق عليه السّلام شدند.آن‌گاه كه آنان آهنگ سفر داشتند،حضرت پول تو جیبی به آن‌ها دادند، یک هدیه هم دادند و به خدمت‌كاران خود فرمود:بروید کنار و در چيدن اسباب سفر كمك نكنيد. آن‌گاه كه بار سفر بستند،پيش امام آمدند كه وداع كنند.گفتند:اى پسر پيامبر خدا! نيكو ميزبانى بودى و ما را عطاى بسيار دادى. اما به خدمت‌كاران خود فرمان دادى كه ما را در كوچيدن كمك نكنند. فرمود: ما خانواده ای هستیم که مهمان را برای رفتن از خانه مان، کمک نمی‌کنیم! 📚امالی صدوق، ج ۱، ص ۵۴۴ من و جدا شدن از کوی تو خدا نکند خدا هر آنچه کند از توام جدا نکند صفای دل توئی و دل زهر چه داشت صفا صفا ندارد اگر با غمت صفا نکند جواب ناله دلهای خسته بر لب تو است که را صدا کند آن کو تو را صدا نکند

از جناب امام زین‌العابدین علیه‌السلام پرسیدند که پدر بزرگوار چند بار گریه کردند؟! فرمود: هفت مرتبه؛ یک مرتبه وقتی بود که عمم عباس در حال وداع دست به گردن هم انداخته بودند، اینقدر پدرم گریسته بود که جامه‌های عمم عباس تر شده بود! 📚 مبکی‌العیون ص٦٦

پس از شهادت امام صادق -علیه السلام- چنین شد که: «وَخَرَجَتِ المَساکینَ وَالأیتامُ یُنادونَ واضَیعَتاه وامِحنَتاه واقِلَّةَ ناصِراه» «نیازمندان و یتیمان [که جای خالی پدری مهربان را می دیدند، از خانه خود] بیرون آمده، فریاد می زدند: وای از این تباهی! وای از این اندوه! وای از کمبود یاور!» 📚 «مفیض الدمع الرافق في وفاة جعفر بن محمد الصادق علیه السلام»، بحرانی، کتاب الوفیات، گروهی، ج۲، ص۲۴۹.