- - وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ مَیْمُونٍ قَالَ: کَتَبْتُ‌إِلَیْهِ أَشْکُوالْفَقْرَ ثُمَّ قُلْتُ فِی‌نَفْسِی أَلَیْسَ قَدْ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْفَقْرُ مَعَنَا خَیْرٌ مِنَ الْغِنَی مَعَ غَیْرِنَا وَ الْقَتْلُ مَعَنَا خَیْرٌ مِنَ الْحَیَاةِ مَعَ عَدُوِّنَا فَرَجَعَ الْجَوَابُ إِنَّ اللَّهَ‌عَزَّوَجَلَّ یَخُصُّ أَوْلِیَاءَنَا إِذَا تَکَاثَفَتْ ذُنُوبُهُمْ بِالْفَقْرِ وَ قَدْ یَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ مِنْهُمْ کَمَا حَدَّثَتْکَ نَفْسُکَ الْفَقْرُ مَعَنَا خَیْرٌ مِنَ الْغِنَی مَعَ عَدُوِّنَا وَ نَحْنُ کَهْفٌ لِمَنِ الْتَجَأَ إِلَیْنَا وَ نُورٌ لِمَنِ اسْتَبْصَرَ بِنَا وَ عِصْمَةٌ لِمَنِ اعْتَصَمَ بِنَا مَنْ أَحَبَّنَا کَانَ مَعَنَا فِی السَّنَامِ الْأَعْلَی وَ مَنِ انْحَرَفَ عَنَّا فَإِلَی النَّارِ محمّد بن حسن بن میمون چنین می‌گوید: نامه‌ای برای حضرت عسکری -علیه‌السّلام- نوشتم و از فقر و تنگدستی شکایت کردم و سپس با خود چنین گفتم، مگر امام صادق -علیه‌السلام- نفرموده که فقر با ما خانواده بهتر از ثروت با غیر از ما خانواده، و کشته شدن با ما بهتر از زندگی با دشمنان‌ما است؟! جواب آمد که خداوند دوستان ما را وقتی که زیاد گناه کنند، مبتلا به فقر می‌کند و ما پناه آن‌ هایی هستیم که به‌ما پناهنده شوند و روشنایی‌هستیم برای کسی که بخواهد راه حقیقت را به وسیله‌ی ما تشخیص دهد و نگهدار آن کسی هستیم که به ما پناه آورد. هر کس که ما را دوست داشته باشد، در درجات عالی بهشت با ما خواهد بود و هر کس که از ما رو برگرداند، به سوی آتش جهنم رهسپار می‌شود! 📚 بحارالأنوار، مجلسي، ج٥٠، ص٢٩٨ 📚 المناقب، ابن شهر آشوب، ج٤، ص٤٣٥ 📚 كشف الغمة، إربلي، ج٣، ص٣٠٠ @ketabkhaneh_fazael

- - پس از خاک‌سپاری حضرت معصومه -سلام الله علیها- صدای گریه حضرت خدیجه و حضرت زهرا -علیهما السلام- از درون آرامگاه ایشان بلند شد! 📚دفاتر الغموم، برغانی، دفتر۱۰۹، ص۶۳۷ @ketabkhaneh_fazael

- - حضرت معصومه -علیها السلام- شانزده و یا هفده روز در قم زندگانی نمودند، در حالتی که علیله و مریضه بوده، و مشغول معالجه و دوا خوردن بوده. یکی از علمای اعلام قم حکایت نمود از عمدة العلماء، مرحمت و غفران پناه، آقای آشیخ محمد حسن قمی که در محله چهارمردان قم بوده، که او نقل نموده که در قبرستان علی بن جعفر -علیه السلام- سنگ تاریخی نمودار شده بود، و در آن سنگ نوشته بود که این قبر عطاری است که دواهای فاطمه، دختر موسی بن جعفر -علیه السلام-، را مجّاناً می داده. 📚انوار المشعشعین، کچویی، ج۲، ص۲۷۷ @ketabkhaneh_fazael

- - روي عن الرضا -علیه السلام- لو کانت فاطمة -علیها السلام- رجلاََ، کان أحقّ منّي بالامامة مروی‌ست از امام رضا -علیه‌ السلام- اگر [خواهرم] فاطمه -علیها السلام- مرد بود از من سزاوارتر بود به امامت! 📚 اسرار فاطمیه، تنکابنی، ص۲۳ @ketabkhaneh_fazael

- - رواه الصّدوق عن الرضا -علیه‌السلام- انّه قال: من زار فاطمة -علیها السلام- بقم فكانّما زار الحسين -عليه السلام- بكربلا أو فقد زار الحسين -عليه‌السلام- مروی‌ست از امام رضا -علیه‌السلام- هر کس که [خواهرم] حضرت فاطمه -عليها السلام- را در قم زیارت کند، به مانند کسی است که امام حسین -علیه‌السلام- را در کربلا زیارت کرده باشد. 📚 اسرار فاطمیه، تنکابنی، ص۲۳ @ketabkhaneh_fazael

- - #لذت‌بخش‌ترین‌زندگى را کسی دارد كه، به آن‌چه خدا قسمتش كرده •خشنود باشد! ●مولاناأمیرالمؤمنین‌علي‌علیه‌السلام - غرر‌الحكم،حدیث۳۳۹۷ @ketabkhaneh_fazael

- - و در آخرین لحظات عمر شریفش در قتلگاه فرمود: •رضاً بقضائك و تسلیماً لأمرك و لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین! •خشنود به قضای تو و تسلیم به أمر و فرمانت هستم و معبودی غیر تو نیست، ای فریادرس فریاد‌جویان! - مقتل الحسین عليه‌السلام، مقرّم، ص ۳٦٧ @ketabkhaneh_fazael

- - شیخ عارف ما -سلّمه‌الله- می‌فرمود که مـن در احـادیث دیـدم کـه لفـظ •محب را سه یا چهار مرتبه فرموده‌اند. مـحـبّ مـحـبّ مـحـبّ محبّ محبّنا في الجنّة! دوستانِ دوستانِ دوستانِ دوستــانِ ما در بهشت‌اند! 📚 الهمّ‌والغمّ‌في‌شهر‌المحرّم، کرمانی، ص۱۲۸ @ketabkhaneh_fazael

- بِــطـلــب جــان عـــلـــی اکــبـــرِ لــیــلا مُـــردم شب‌‌جمعه‌ست حـسـیـن، باز حرم کم دارم

-

- - و از جمله کسانی که حـاضر شد به نزد امـام حـسیـن -علیه‌السلام- در صحرای کربـلا مـسـعود بـن سـعید بـن عـبـدالله کوفـی بود، که هنگام شهادت شـهزاده علـي اکبـر -علیه‌السلام- بـه بـالای سـر سیـدالشـهداء رسیـد، چـنیـن مـی‌گوید: رأيت مولاي الحسين عليه‌السلام مكبوباً علي جسد إبنه الرشيد، إنتهبته فسلّمت عليه و وقفت بين يديه و كنت اعـزّيه و هو يقول افّ علي الدنيا و أهلها يا علي، علي الدنيا بعدك العفا يا علي، أنا أبوك الحسين، لقد أزمنت لقتلك و صرعك يا علي، كيف كيف أخبر عمّاتك و أخواتك بصرعـك، قتل الله قومـاً صرعوك، والله يا علـي، لقد ذاب لحـم عظـمي بصـرعك و ذهـب النّـور مـن بصـري! ثـمّ قـال: يـا مسعود صاحبني لأن أخرج ولدي و قوّة بصـري و عضـدي مـن بين الـدّمـاء، قـال: فصـاحبـه، فرأيـت مـولاي يـقول: ليتنـي كنـت عمـياً يا بنـيّ! فألحقناه بالشهداء مولایم حسـین -علیه‌السلام- را دیدم که خودش را بر پیکـر پسـر رشیدش علـی‌اکـبـر -علیه‌السلام- انداخته بود، حضرت را از حضورم خبر دادم، سلام نمودم و مقـابـل حضـرتش ایستـادم و ایشان را آرام می‌کردم، در حالی‌که می‌فرمود: ای علـی اف بـر این دنیـا و اهلش بعد از تو، خاک بر سر این دنیا بعد از تو ای علـی، مـن هستم پدرت‌حسین -علیه‌السلام- که‌به‌خاطر افـتادن و کشتـه شـدن تـو زمـین گـیر شدم، چگونه به عمّـه‌ها و خواهرانت خبر افتادنت را بدهم، خداوند بکشد قومی را که تو را کشتند، والله قسـم ای علی گوشت استخوانم ذوب شد و نور از چشمانم برفت! بعد فرمود: ای مسعود، مرا کمک کن تا فرزنـدم و نـور چشـم و بازوی خـود را از بیــن خون‌ها خارج کنم، إبن سـعید گفت: من حضرت را کمک کردم، ولی دیدم که مدام می‌فرماید: ای کاش من کور بودم پسرم، پس با حضرت، پسرش علی‌اکبر -علیه‌السلام- را به شهداء ملحق کردیم. 📚 جواهر المقاتل، مجهول‌المؤلف، ص٣٨٩ @ketabkhaneh_fazael

- بـخـوان دعــای فــرج را، دعــا اثـر دارد