#تلنگر 🎥 سه راه نابودی تمدّن‌ها توسّط دشمن 👌حتما مشاهده فرمایید @khademinalborz

سلام بر ..... پیشانی‌های به خون خضاب شده سلام بر مردان عاشورایی سلام بر غیرت های بیدار و سلام بر نگاه‌هایی که تا ابد به ما دوخته شده ... #خادم_الشهدا 🆔@khademinalborz

👌رمز زندگی راحت👆 @khademinalborz

ای جان جانان♥️ 🇮🇷ارادت

#کار_مقدس #اشک_مقدس #خادم_مثل_قاسم @khademinalborz

•[﷽]• 🎧| #صوت_دعای_فرج 🎙| با نوایِ #علی_فانی 🔜|@khademinalborz

🎤شهیدآوینی: زندگی انسان تمثیل آن مسافری است که از خانه موقت و ناپایدار بسوی مستقر ابدی خویش بار میبندد..... #خادم_الشهدا @khademinalborz

#مداحی خوش بحال شهدا... با نوای گرم کربلایی سیدرضا نریمانی کانال کمیته خادمین شهدا استان البرز @khademinalborz

ما هرچی داریم از این دعا داریم ما هر چی داریم از این معنویت داریم #دفاع_مقدس #حسن_باقری @khademinalborz

💠علت دلگیر بودن غروب جمعه 🎙حجت الاسلام_میرزا محمدی #آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان #خادم_الشهدا @khademinalborz

اول مودبانه نماز بخوان! 🎤|#استاد_پناهیان🗣 ┈┉┅━❀✨❀━┅┉┈ @khademinalborz

#شهدا و قرآن👇 ✍️ تنها درخواست شهید علم الهدی در زندان ساواک چه بود؟ #متن_خاطره: نوجوان که بود ، ساواک دستگیرش کرد. رفتم ملاقاتش و دیدم اوضاعِ زندان اصلاً خوب نیست. اتاقهای زندان بسیار کوچک و قدیمی و کاملاً غیر بهداشتی بود. به سید حسین‌گفتم: چه چیزی لازم داری تا برات بیارم؟ گفت: فقط یه جلد قرآن برام بیارین... . 🌷خاطره ای از زندگی سردار شهید سید محمد حسین علم الهدی 📚منبع: کتاب لحظه های آشنا ، صفحه ۱۱ #انس_با_قرآن #استقامت #استکبارستیزی #شهید_علم_الهدی 📌کانال خادمین شهدا استان البرز👇 @khademinalborz

👞 کفشاشو نمیبرد 😇داخل حرم 🧐دلیلشو پرسیدم #شهیدانه_زیستن #خادم_الشهدا @khademinalborz

نامشان در دنیــا " #شهیــد " است و در آخرت "#شفیـع" بہ امیـد شفاعت‌شــان.. #خادم_الشهدا #خادم_مثل_قاسم @khademinalborz

📎فرازی از وصیتنامہ شهید مجید سلمانیان 📝 اگر مےخواهید #نذری ڪنید، فقط #گناه نڪنید⛔️ مثلا نذر ڪنید یڪ روز گناه نمےڪنم، هدیہ بہ آقا #صاحب_الزمان(عج)💚 از طرف خودم .... #شادی_روح_شهدا_صلوات🌹 🔰به کانال خادمین شهدا استان البرز بپیوندید👇 http://eitaa.com/khademinalborz

#الرفیق_ثم_الطّریق رفیق شهدایی @khademinalborz

#الرفیق_ثم_الطّریق رفیق شهدایی @khademinalborz

مراحل انتخاب رفیق شهید گام اول: انتخاب شهید به یه گردان نگاه کن به صورت شهدا نگاه کن به عکسشون، به لبخندشون ببین کدوم رو بیشتر دوس داری با کدوم یکی بیشتر راحتی؟! گام دوم: عهد بستن با دوست شهیدت یه جایی بنویس؛ البته اگه ننوشتی هم اشکال نداره. با دوست شهیدم عهد میبندم پای رفاقت او تا لحظه ی مرگم خواهم بود و از تذکرات دوستانه ی خود به هیچ وجه روی نمیگردانم. گام سوم: شناخت شهید تا میتونی از دوست شهیدت اطلاعات جمع آوری کن. عکس، فیلم، صوت، کتاب و وصیت نامه.. گام چهارم: هدیه ثواب اعمال خود به شهید از همین الان هرکار ثوابی که انجام میدی، فقط یه جمله بگو:"خدایا! ثواب این عملم برسه به دوست شهیدم." طبق روایات نه تنها ازت چیزی کم نمیشه، بلکه با برکت تر هم میشه! شهید، اونقدر مقام بالایی داره که نیازی به ثواب کار ما نداشته باشه! تو با این کار خلوص نیت و علاقت رو به شهید نشون میدی! گام پنجم: درگیر کردن خود با شهید. در طول روز باهاش درد دل کن . باهاش حرف بزن. آرزوهاتو بهش بگو.. گام ششم: عدم گناه در حضور رفیق روح شهید تا گام پنجم بسیار از شما راضیه ولی آیا در حضور دوست معنویت میتونی گناه کنی؟ گام هفتم: اولین پاسخ شهید کمی صبر و استقامت در گام ششم، آنچنان شیرینی برای شما داره که در گام بعدی گناه کردن براتون سخت میشه.. دعوت میشی به قبور شهدا و راهیان نور و ... گام هشتم: حفظ و تقویت رابطه تا شهادت(مرگ) فراموش نکنیم ارادتی که حاج قاسم سلیمانی به شهید حاج احمد کاظمی داشت و دارد و از این دست زیاد داریم... پس بسم الله @khademinalborz

#الرفیق_ثم_الطّریق رفیق شهدایی @khademinalborz

خادم الشهید گرامی. رفاقت با شهدا خودش یکی از راه های خودسازی و سلوک و تغییر ایجاد کردن در خود است. امیدواریم با آشنایی با این روش بتوانید در خودتان تغییرات مثبت خوبی ایجاد نمایید. الف ) رفیق در تعریف مرسوم، به معنای «هم‌راه»، «دوست» و «یار» است. هیچ کسی نیست که به شهداء سلام بدهد و آنها را دوست داشته باشد و آنها با او رفیق نشوند. این که لفظ "رفیق" به کار می رود به این دلیل است که آنها خودشان را آن قدر به آدم نزدیک می کنند که دیگر از مرحله آشنایی و دوستی فراتر می رود و واقعا با آدم رفیق رفیق می شوند. حال اگر کسی بخواهد قدم پیش گذارد و با آنها رفیق بشود، این مرحله فراتر هم می رود شهدا با او می شوند اخوی و به اصطلاح داداش. این بستگی دارد که تا چه اندازه دلمان برای شهداء بتپد و با آنها صمیمی باشیم. خیلی ها مدعی اند که سال های سال با شهدا بوده اند و روزگاری، تمام فکر و ذکرشان با آنها سپری شده، اما امروز که در سرمای دنیازدگی همه چیز یخ زده است، حتی اندک حرارتی از گرمای خاطرات آنها را حس نمی کنند. چرا که دنیای شهدا، دنیای یخ زده نیست. بسیاری دوست دارند بدانند که چطوری می شود با شهدا دوست شد. این پرسش خوبی است اما برای پیدا کردن پاسخ فکر می کنم باید پای صحبت چند نفر بنشینیم و با همدیگر چند نمونه را بشنویم. و در ادامه نمونه هایی از رفاقت با شهدا👇

مصداق👇 ۱- یک بسیجی: «باور کردنش سخت است اما یکی از بچه ها پس از ۱۲ سال هر وقت دلش می گیرد به گلزار می رود. بعد برای دیدن بچه ها جلوی عکس هایشان می ایستد و با آنها حال و احوال می کند. او آن قدر جالب با آنها صحبت می کند که اگر ندانی فکر می کنی دارد با یک آدم زنده خوش و بش می کند. در میان حرفهایش سراغ بچه های دیگر را می گیرد. گله می کند. جک می گوید و حتی شکایت می کند. مثلا یکی از بچه های مفقودالاثر، چندین ماه بود که به خوابش نیامده بود و شکایت او را به فرمانده گردان شهیدش می کرد و رسما با عصبانیت و به همراه چند بدوبیراه خودمانی می گفت: «من هر روز پس از نماز صبح دعایش می کنم، اما او به خوابم نمی آید.» یا این که گزارش هفتگی بچه ها را برای آنها ارائه می داد. بچه هایی که گرفتاری برایشان ایجاد شده یا به دنیا آلوده شده اند و... این کار او ادامه داشت تا این که دو ماه با شهدا قهر کرد و می گفت:«خیلی بی معرفتند. دیگه تا کی... آخه قول دادند.» و اینها را وقتی که تنهایی خودش را در گلزار با شهدا تقسیم می کرد، به آنها می گفت. شاید کسی باور نکند، اما من مطمئنم که او با شهداء رفیق است و بالاتر از آن این که شهدا هم با او رفیق اند.» در ادامه نمونه شماره ۲👇

۲- یکی از بچه های تفحص «شاید باور نکنید و اصلا مگر قرار است همه چیز را همه کس باور کنند. این حرف ها هم که زده می شود، برای آدم های عاقل باور کردنش سخت است و اصلا چه ارزشی دارد که باور بکنند یا نکنند. دنیا ارزانی آنها و این خاک ها و خاطراتش هم ارزانی ما. بگذریم. توی دنیای بچه های تفحص، اولین شرط، رفاقت با شهداست. به قول خودمان اگر کسی با شهدا رفیق نباشد مجوز کار نمی گیرد. خودشان هم نمی گذارند که غیر رفیق اینجا بیاید. باید با شهدا اول رفیق بود تا بتوان ارتباط پیدا کرد، آن هم رفاقت صمیمی. به خودشان سوگند، بچه های اینجا [تفحص] با شهدا حرف می زنند و اصلا آیه "ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله" را به عین تفسیر شده می بینند. وقتی با شهیدی می نشینی و حرف می زنی چند ساعت نمی گذرد که در خواب با تو حرف می زند و دستت را می گیرد وبه پای محل شهادتش می برد. این با عقل جور در می آید!؟ این جدای از رفاقت های دیگر است. شما تا به حال دیده اید که چند جوان مدتی که دورهم جمع می شوند. پس از چند روز که می خواهند از هم جدا شوند، غم و اندوه تمام وجودشان را فرا می گیرد. هر کسی سعی می کند در آن لحظه از رفیق هایش یادگاری، دست نوشته یا شماره تلفنی بگیرد و با نگاه به یکدیگر، چهره دوستان را به خاطر بسپارد. اینجا هم همین گونه است. شهیدی نیست که پس از چند روز ماندن در معراج با بچه ها رفیق نشود. رفقای اینجا آن قدر با معرفت اند که تنها با چند قطره اشک و یا یک یا حسین علیه السلام، جواب آدم را می دهند. رفقای شهر باید رفاقت را از اینها یاد بگیرند.» در ادامه نمونه شماره ۳👇

۳- یکی از فرماندهان جنگ «من هنوز که هنوز است با بچه های بسیجی گردان هایی که فرمانده آنها بوده ام، ارتباط دارم. این ارتباط، علاوه بر ارتباط با بچه های بسیجی در قید حیات است. خیلی وقت ها که دلم از اوضاع فرهنگی جامعه می گیرد به سراغ آنها می روم. آن هم بچه های کم سن و سالی که نه سواد آن چنانی داشته اند و نه مقام و جایگاه حکومتی و مادی بالا. مثلا جوان سیدی را می شناختم که تک تیرانداز گردان بود و از خانواده ای محروم. پس از شهادت او هر نیاز و حاجتی دارم به سر مزارش می روم و او را قسم می دهم به مادر پهلو شکسته اش و خیلی سریع جواب می گیرم. این رفاقت، با بچه های دیگر نیز به همین منوال است. چرا که اصل رفاقت و صمیمیت اساسی ترین اصل حاکم در میان بچه های بسیجی دوران جنگ بود، نمی شد غریبه ای وارد جمع بچه های شاد و با نشاط بسیجی بشود و پس از یک ساعت با چند تن از آنها رفیق صمیمی نشود. این فقط ناشی از اخلاص بالای آنها بود.» بعید می دانم کسی باشد که نتواند از میان این سه نمونه پاسخ پرسش خودش را پیدا نکرده باشد. فکر می کنم مشکل امروز ما، در خیلی از چیزهایی که فکر می کنیم، نیست. مشکل ما این است که جامعه امروز، فهم خیلی از چیزها برایش سخت شده است و این تقصیر آنها نیست. تقصیر ماست که نمی توانیم مثل شهدا زندگی کنیم و نمونه های عینی شهدا را به جامعه نشان بدهیم. مشکل ماست که با شهدا قهرکرده ایم و از آنها دور شده ایم، اما آنها هنوز هم با ما رفیق اند، نمی بینید که پس از سال های سال وقتی دیده اند که ما کاری از پیش نمی بریم، خودشان به دیدن ما در شهرها آمده اند. 🌷کمیته خادمین شهدا استان البرز🌷👇 @khademinalborz

#الرفیق_ثم_الطّریق رفقا و دانشجویان دانشگاه جبهه یادگاران دفاع مقدس(استان البرز) #برادر_حاج_خیرالله #برادر_حاج_صالح @khademinalborz