💠علامه حسن زاده آملی ره: سید مجتبی همچون کبوتری که یک بالش را زخمی کردند، با یک بال اینقدر بال بال زد تا مقامش از برخی از علمای هشتاد ساله ما بالاتر رفت. #شهیدسیدمجتبی‌علمدار #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

بـدانیدکه‌شھادت مرگ‌نیست رسالت‌است رفتن‌نیست! جـاودانه‌مـاندن‌است جـان‌دادن‌نیست‌ بلڪه‌جـان‌یافتن‌است ...❤️ #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

یکۍمثل‌من‌وتوهنوزتوفکراینیم‌ ڪِی‌گناهامون‌رو‌ترک‌کنیم🖐🏼!' اونوقت‌یڪی‌همسن‌من‌وتو بہ‌شھادت‌میرسہ💔... #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

. . میگفت: گاهی‌درهیئت‌ها‌یک‌قطره‌اشک برای‌ارباب‌را‌به‌من‌هدیه‌کنید،ازهمه‌چیز برایم‌بالاتراست، آن‌را‌به‌تمام‌بهشت‌نمیفروشم...♥️!' #شهیدغلامعلےرجبی‌جندقی🪴 #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

خدایا! بهترین‌نعمت‌کہ‌بهم‌دادۍ خودت‌هستۍツ بہ‌اندازه‌ۍخودت بینهایت‌شکر #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

4⃣7⃣قسمت هفتادوچهارم: تیله های رنگی جا خوردم ... نیم خیز چرخیدم پشت سرم ... سینا بود ... با نگاهی که توی اون مهتاب کم هم، تعجبش دیده می شد ... - تو چقدر نماز می خونی ... خسته نمیشی؟ ... از حالت نیم خیز، دوباره نشستم زمین و تکیه دادم به سنگ های صخره ای کنارم ...  - یادته گفتی تا آخر شب با رفیقت می گشتید ... از اون طرف هم گرگ و میش با بقیه رفقات، قرار بیرون شهر داشتی؟ ...  چند لحظه سکوت کردم ... - خیلی دوست داشتم داستان کیانوش رو گوش کنم ... مخصوصا که صدای هیجان بچه ها بلند شده بود ... ولی یه چیزی رو می دونی؟ ... من از تو رفیق بازترم ...  با حالت خاصی بهم نگاه کرد ... و چشمش چرخید روی مهر و جانماز جیبیم ... هنوز ساکت بود اما معلوم بود داره به چی فکر می کنه ...  - آفریقا پر از معادن بزرگ طلا و الماسه ... چیزی که بومی های صحرا نشین آفریقا از وجودش بی خبر بودن ... اولین گروه های سفید که پاشون به اونجا رسید ... می دونی طلا و الماس رو با چی معامله کردن؟ ... شیشه های کوچیک رنگی ...  رفتن پیش رئیس قبایل و به اونها شیشه های رنگی دادن ... یه چیزی توی مایه های تیله های شیشه ای ... اونها سرشون به اون شیشه رنگی ها گرم شد ... و حتی در عوض گرفتن اونها حاضر شدن به قبایل دیگه حمله کنن ... و اونها رو به بند بکشن ... انسانیت و آزادی، هموطن هاشون رو ... با تیله ها و شیشه های رنگی عوض کردن ...  نگاهش خیلی جدی بود ... - کلا اینها با هم خیلی فرق داره ... قابل مقایسه نیست ... این بار بی مکث جوابش رو دادم ... - دقیقا ... این رفاقت توش خیانت و نارو زدن نیست ... از نامردی و پیچوندن و دو رویی خبری نیست ...  فقط باید ارزش طلا و الماس رو بدونی ... تا سرت به شیشه رنگی پرت نشه ... و یه چیز با ارزش تر رو فدای یه مشت تیله کنی ...  این رفاقت چیزیه که کافیه پات رو بزاری توی عالمش و بیای جلو ... از یه جا به بعد ... هیچ لذتی باهاش برابری نمی کنه... خستگی توش نیست ... اشتیاقی وجودت رو پر می کنه که خواب رو از چشم هات می بره ...  سکوت عمیقی فضا رو پر کرد ... غرق در فکر بود ... نور مهتاب، کمتر شده بود ... چهره اش رو درست تشخیص نمی دادم ... فکر می کردم هر لحظه است که اونجا رو ترک کنه... اما نشست ... در اون سیاهی شب ... جمع کوچک و دو نفره ما ... با صحبت و نام خدا ... روشن تر از روز بود ...  بحث حسابی گل انداخته بود که حواسم جمع شد ... داره وقت نماز شب تموم میشه ... کمتر از ۱۰ دقیقه به اذان صبح باقی مونده بود ... یهو بحث رو عوض کردم ...  - سینا بلدی نماز شب بخونی؟ .... مثل برق گرفته ها بهم نگاه کرد ... این سوال ... اونم از کسی که می گفت ... نماز خوندن خسته کننده است ... بلند شدم ایستادم رو به قبله ... - نماز مستحبی رو لازم نیست حتما رو به قبله باشی ... یا حتما سجده و رکوعش رو عین نماز واجب بری ... نیت می کنی ... یه رکعت نماز وتر می خوانم قربت الی الله... و ایستادم به نماز ... فکر می کرد دارم بهش نماز شب خوندن یاد میدم ... اما واقعا نیت نماز وتر کرده بودم ...  به ساده ترین شکل ممکن ... ۵ تا استغفرالله ... ۱۴ تا الهی العفو ... و یک مرتبه ... اللهم اغفر لی و لوالدی ... و للمسلمین و المسلمات ... و المؤمنین و المؤمنات ...  و این آغاز ماجرای دوستی جدید من و سینا بود ...  انتخاب واحد ترم جدید ... و سعید، بالاخره نشست پای درس... در گیر و دار مسائل هر روز ... تلفن زنگ زد ... با یه خبر خوش از طرف مامان ... - مهران ... دنبال یه مدرسه برای الهام باش ... این بار که برگردم با الهام میام ... از خوشحالی بال در آوردم ... خیلی دلم براش تنگ شده بود...  مادر، اسکن آخرین کارنامه اش رو به ایمیل دایی محسن فرستاد ... نمراتش افتضاح شده بود ... شهریور ماه و ثبت نام با چنین نمرات و معدلی؟! ... کدوم مدرسه خوبی حاضر به ثبت نام می شد؟ ...  به هر کسی که می شناختم رو زدم ... بعد از هزار جا رو انداختن ... بالاخره یه مدرسه حاضر به ثبت نام شد ...  زنگ زدم که این خبر خوش رو به مامان بدم ... اما خبر دایی بهتر بود ... - الان الهام هم اینجاست ...  هر بار که تلفنی باهاش حرف می زدم ... خیلی پای تلفن گریه کرد ... مدام التماس می کرد ...   - بیاید، من رو با خودتون ببرید ... من می خوام پیش شما باشم ...  مادرم پای تلفن می سوخت ... و من هر بار می پریدم وسط و تلفن رو می گرفتم ... اونقدر مسخره بازی در می آوردم تا می خندید ... هر چند، دردی رو دوا نمی کرد ... نه از الهام، نه از مادرم ... نه از من ...  حالا بیش از یک سال بود که هیچ تماسی از الهام نداشتیم... و من حتی صداش رو نشنیده بودم ...  دل توی دلم نبود ... علی الخصوص وقتی دایی اون جمله رو گفت ... صدام، انرژی گرفت ... - جدی؟ ... می تونم باهاش صحبت کنم؟ ... دایی رفت صداش کنه ... اما دوباره کسی که گوشی رو برداشت، خودش بود ...

محل‌رفاقت❗️ مسجد‌محل‌رفقات‌ #مومنین‌ است. کسۍکہ‌اهل‌مسجد‌مۍشود‌ با‌دریافت‌ #انرژۍمثبت‌از‌دوستانش، زندگۍبهترۍخواهد‌داشت.! "معمولا‌غیر‌مسجدۍها‌منفۍباف‌ترند"💙💁🏻‍♂ [ - استادپناهیان🎙] #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

. . بزرگی‌‌میگفت: تکیه‌‌کن‌‌به‌‌شهدا شهدا‌تکیه‌شان‌به‌خداست؛ اصلاکنارگل‌بشینی‌بوی‌گل‌میگیری پس‌‌زندگی‌‌روگلستان‌کن‌ با‌یاد‌شهـدا ...🕊♥️ #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

📸 #گزارش_تصویری 💠 همراه با #خادمین_شهدا، #راهیان_نور نوروز1402 🔰 #پذیرش، #تجهیز #خادمین_شهدا #برادر در #قرارگاه_اعزام (دوره اول #اعزام #خادمین_برادر به #یادمان های راهیان نور جنوب کشور، اسفند 1401) #خادم_مثل_قاسم #ما_ملت_امام_حسینیم #راهیان_نور #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

5⃣7⃣قسمت هفتاد وپنجم: دسته گل از نیم ساعت قبل فرودگاه بودم ... پرواز هم با تاخیر به زمین نشست ... روی صندلی بند نبودم ... دلم برای اون صدای شاد و چهره خندانش تنگ شده بود ... انرژی و شیطنت های کودکانه اش ... هر چند، خیلی گذشته بود و حتما کلی بزرگ تر شده بود ...  توی سالن بالا و پایین می رفتم ... با یه دسته گل و تسبیح به دست ... برای اولین بار ... تازه اونجا بود که فهمیدم ... چقدر سخته منتظر کسی باشی که این همه وقت ... حتی برای شنیدن صداش هم دلتنگ بودی ...  پرواز نشست ... و مسافرها با ساک می اومدن ... از دور، چشمم بین شون می دوید تا به الهام افتاد ... همراه مادر، داشت می اومد ... قد کشیده بود ... نه چندان اما به نظرم بزرگ تر از اون دختر بچه ریزه میزه ی سیزده، چهارده ساله قبل می اومد ... شاید تا نزدیک قفسه سینه من می رسید ...  مادر، من رو دید ... و پهنای صورتم لبخند بود ... لبخندی که در مواجهه با چشم های سرد الهام ... یخ کرد ... آروم به من و گل های توی دستم نگاه کرد ... الهامی که عاشق گل بود ...  برای استقبال، کلی نقشه کشیده بودم ... کلی طرح و برنامه برای ورود دوباره خواهر کوچیکم ... اما اون لحظه نمی دونستم ... دست بدم؟ ... روبوسی کنم؟ ... بغلش کنم؟ ... یا فقط در همون حد سلام اول و پاسخ سردش ... کفایت می کرد؟ ...  کمی خم شدم و گل رو گرفتم سمتش ... - الهام خانم داداش ... خوش اومدی ... چند لحظه بهم نگاه کرد ... خیلی عادی دستش رو جلو آورد و دسته گل رو از دستم گرفت ...  سرم رو بالا آوردم ... و نگاه غرق تعجب و سوالم به مادر دوخته شد ...  حالا که اون اشتیاق و هیجان دیدار الهام، سرد شده بود ... تازه متوجه چهره آشفته و به ظاهر آرام مادرم شدم ... نگاه عمیقی بهم کرد و با حرکت سر بهم فهموند ... - دیگه جلوتر از این نرو ... تا همین حد کافیه ...   اون دختر پر از شور و نشاط ... بی صدا و گوشه گیر شده بود... با کسی حرف نمی زد ... این حالتش به حدی شدید بود که حتی مدیر مدرسه جدید ازمون خواست بریم مدرسه ... الهام، تمام ذهنم رو به خودش مشغول کرده بود ... اینطوری نمی شد ... هر طور شده باید این وضع رو تغییر می دادم ... مغزم دیگه کار نمی کرد ... نه الهام حاضر به رفتن پیش مشاور بود ... نه خودم، مشاور مطمئن و خوبی رو می شناختم ... دیگه مغزم کار نمی کرد ...  - خدایا به دادم برس ... انگار مغزم از کار افتاده ... هیچ ایده و راهکاری ندارم ... بعد از نماز صبح، خوابیدم ... دانشگاه نداشتم اما طبق عادت، راس شیش و نیم از جا بلند شدم ...  از پنجره، نگاهم به بیرون افتاد ... حیاط و شاخ و برگ های درخت گردو ... از برف، سفید شده بود ... اولین برف اون سال ... یهو ایده ای توی سرم جرقه زد ...  سریع از اتاق اومدم بیرون ... مادر داشت برای الهام، صبحانه حاضر می کرد ... - هنوز خوابه؟ ... - هر چی صداش می کنم بیدار نمیشه ...  رفتم سمت اتاق ... دو تا ضربه به در زدم ... جوابی نداد ...  رفتم تو ... پتو رو کشیده بود روی سرش ... با عصبانیت صداش رو بلند کرد ... - من نمی خوام برم مدرسه ... با هیجان رفتم سمتش ... و پتو رو از روی سرش کنار زدم ... - کی گفت بری مدرسه؟ ... پاشو بریم توی حیاط آدم برفی درست کنیم ...  زل زد توی چشم هام و دوباره پتو رو کشید روی سرش ... - برو بیرون حوصله ات رو ندارم ...  اما من، اهل بیخیال شدن نبودم ... محکم گرفتمش و با خنده گفتم ... - پا میشی یا با همین پتو ... گوله پیچ، ببرمت بندازمت وسط برف ها ...  پتو رو محکم کشید توی سرش و دور خودش سفت کرد ...  - گفتم برو بیرون ... نری بیرون جیغ می کشم ... این جمله مثل جملات قبلیش محکم نبود ... شاید فکر کرد شوخی می کنم و جدی نیست ... لبخند شیطنت آمیزی صورتم رو پر کرد ...  - الهی به امید تو ...  همون طور که الهام خودش رو لای پتو پیچونده بود ... منم، گوله شده با پتو بلندش کردم.. #نسل_سوخته

با سلام خدمت خادمین شهدا گرامی 🟩این اطلاعیه مختص عزیزان خادم الشهدا ک در سایت خادمین ثبت نام و مصاحبه شده اند. 🛑 توجه سایت خادمین در حال حاضربسته و امکان ثبت نام جدید وجود ندارد 🟩خادمین شهدا ب صفحه شخصی خود مراجعه کرده و انتخاب بازه را انجام دهید (درخواست حضور) انتخاب بازه ب منزله اعزام قطعی نمیباشد خادمین از طریق قرعه کشی انتخاب شده و اطلاع رسانی به این عزیزان از طرف کمیته استانی صورت میگیرد. 🛑 خادمین شهدا ک رمز عبور خود را فراموش کرده اید از طریق بازیابی رمز عبور رمز جدیدی را برای خود انتخاب کنید 🟩 یاد آوری نکته ضروری می‌باشد که خادمین شهدا انتخاب بازه خود را انجام داده تا اسامی افراد انتخابی هر چه سریعتر اعلام گردد . باتوجه ب انتشار اطلاعیه های من باب انتخاب بازه خیلی از عزیزان سوالات متعدد و ... و یا اینکه از اطلاعیه ها باخبر نبوده ،این اطلاعیه مجدد منتشر میگردد آدرس سایت خادمین برای انتخاب بازه خادمی http://khademin.koolebar.ir 🛑🛑لطفاً نکات را با دقت مطالعه نموده و از سوالات غیر ضروری خودداری نمایید،تا اگر مشکلی برای پرونده خادمین دیگر هست ترتیب اثر سریع تر صورت گیرد. با تشکر #خادم_الشهدا #راهیان_نور

📸 #گزارش_تصویری 💠 همراه با #خادمین_شهدا، #راهیان_نور نوروز1402 🔰 #پذیرش، #تجهیز #خادمین_شهدا #برادر در #قرارگاه_اعزام (دوره اول #اعزام #خادمین_برادر به #یادمان های راهیان نور جنوب کشور، اسفند 1401) #خادم_مثل_قاسم #ما_ملت_امام_حسینیم #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا #راهیان_نور @khadem_koolehbar