رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند.

«این برگ‌هایی که ما به افراد می‌چسبانیم در برابر نسیمی دوام نخواهد آورد چه رسد به طوفان‌های کوه افکن این قرن. ریزش برگ‌های پائیزی به من درسی داد که در هنگام خواب ریشه‌ها، برگ‌ها می‌ریزند حتی با نسیمی، اما در بهارهای سبز و همراه بیداری ریشه‌ها، از چوب خشک مرده، از چوب سخت و متراکم، جوانه‌ها و شکوفه‌ها می‌جوشند و بارور می‌شوند.» صفائی، علی. (۱۳۵۶). #مسؤلیت و سازندگی. انتشارات هجرت. صص ۴۴-۴۳