🎬 #استوری | #شلمچه 🔻اسوه ی شهید گمنام، سلام مادرم سلام... ➕به راهیان نور بپیوندید👇 🆔 @khademinekoolebar_sb

🌺 سال "تولید؛ دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین"🌺 📹 بشنوید | صوت کامل پیام نوروزی رهبر انقلاب اسلامی به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۱ 🔻 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیام نوروزی ۱۴۰۱ بر حرکت کشور برای رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی تاکید کردند 💫 تولید؛ دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین 🔍 متن کامل پیام👇 https://farsi.khamenei.ir/message-content?id=49858

📣پویش چند قدم برای ظهوروتمدن اسلامی.. 🌱سال جدیدنویدبخش افکار،رفتارواعمال جدیدودرست هست؛ان شاءالله که اصلاح شویم وزمینه سازاصلاح دیگران باشیم.. ⁉️شمابرای اصلاح خودودیگران چکارمیکنید؟ ⁉️قرارهست چه تغییراتی درخودایجادکنید؟ ⁉️ بایدچکارکنیم که امسال سال ظهورباشد؟! ⁉️تعبیرتان دررابطه باشعارسال وفرامین آقاچیست؟ ✍پاسخ های خودرابه ادمین کانال خادمین شهدای نیمروزارسال بفرمایید. 📱لطفادیگران رانیزبه کانال دعوت بفرمایید. 💬ان شاءالله متن های برگزیده درکانال قرارداده خواهدشد. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

به روح مطهرشون صلواتی هدیه بفرمایید.. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

بسم الله الرحمن الرحیم سلام عرض ادب و احترام💐 سال جدید *سال تولید،دانش بنیان،اشتغال آفرین* را به همه هموطنان عزیز ، خانواده های معظم شهدا و خادمین گرامی شهدا تبریک و تهنیت عرض میکنیم. ضمن تشکر و قدردانی بی نهایت از همراهی و همکاری همه عزیزانی که در ماموریت‌های مختلف سال گذشته کمیته خادمین شهدای استان، مارا یاری نمودند ، سالی پرخیر و برکت و نورانی سرشار از توفیقات خدمت در راه خداوند متعال ،در ظل توجهات حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف و در مسیر تحقق فرامین فرماندهی معظم کل قوا حضرت امام خامنه ای حفظه الله تعالی علیه را برای همه عزیزان بویژه خادمین معزز شهدای والامقام آرزومندیم. ارادتمند طلبه بسیجی سید روح الله سجادی مسئول کمیته مرکزی خادمین شهدا استان سیستان و بلوچستان 🇮🇷کانال رسمی کمیته خادمین شهدا در پیام رسان ایرانی ایتا👇👇👇 @khademinekoolebar_sb

۲فروردین‌ماه ، #سالروز_عملیات #فتح_المبین گرامی باد . 🥀 هدف: آزاد سازی مناطق اشغالی رمز: یا زهرا علیها السلام تاریخ شروع عملیات: 2/ 1/ 61 روزهای درگیری: 2/ 1/ 61 الی 10/ 1/ 61 ; مراحل عملیات: چهار مرحله ; مرحله اول: 2/ 1/ 61 مرحله دوم: 4/ 1/ 61 مرحله سوم: 7/ 1/ 61 مرحله چهارم: 8/ 1/ 61 وسعت منطقه درگیری: 2500 کیلومتر مربع; وسعت منطقه آزاد شده: 2500 کیلومتر مربع; استعداد خودی: ارتش 35 گردان، سپاه 100 گردان; استعداد دشمن: 7 تیپ زرهی ، 20 تیپ پیاده ، 10 گردان توپخانه. نتایج عملیات: آزادی سازی 2500 کیلومتر مربع از خاک جمهوری اسلامی ایران، رسیدن نیروهای خودی به مرزهای بین المللی در منطقه غرب شوش و دزفول; آزاد سازی سایت 4 و 5 رادار و ده ها بخش و روستای ایران; آزادسازی جاده مهم و استراتژیک دزفول - دهلران; خارج شدن شهرهای دزفول، اندیمشک، شوش و مراکز مهمی، هم چون پایگاه هوایی دزفول از تیر رس توپخانه دشمن; انهدام بیش از 4 لشکر عراق; اسارت بیش از 15000 نفر از سربازان، درجه داران و افسران ارتش عراق; انهدام 361 دستگاه تانک و نفربر، 18 فروند هواپیما، 300 دستگاه خودرو، 50 قبضه توپ و 30 دستگاه مهندسی; به غنیمت گرفتن 320 دستگاه تانک و نفربر، 500 دستگاه خودرو، 165 قبضه توپ، 50 دستگاه مهندسی و مقادیر زیادی سلاح و تجهیزات انفرادی 🇮🇷 کانال کمیته خادمین شهدا استان س وب👇 @khademinekoolebar_sb

🔰از امروز کتاب زیبای رویای بیداری رابصورت روزانه خدمتتان تقدیم می کنیم😍 شهیدی که اگرنگوییم بالاترازشهیدحمیدسیاهکالی مرادی،کمترازایشان نیست امادراستان کشور ناشناخته هستند🌸 ان شاءالله که مجردهاومتاهل هاازسبک زندگیشان الگوبگیرند🌱 باشد که مورد شفاعت شهیدمدافع حرم سیستانی شهید مصطفی عارفی(ابوطه) قرار بگیریم🌻 #رویای_بیداری 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

#رویای_بیداری قسمت اول: پانزده سال پیش بود. یک روز که پیاده از مدرسه به خانه می آمدم، از دور سربازی را دیدم قدبلند و لاغر که دم در خانه ی لیلا خانم ایستاده بود. عماد، پسر لیلا خانم هم بغلش بود. نشناختمش! خانه ما در شهر ادیمی بود، از توابع شهرستان زابل. ادیمی شهرک کوچکی بود و تقریبا همه همدیگر را می شناختند. چادر سیاهم را جلوترکشیدم. کیفم را روی شانه جابه جا کردم. نزدیک تر که شدم، دیدم پسرعمویم، شوهر لیلا خانم، آن طرف در ایستاده است. سلام کردم. یک لحظه نگاهم روی صورت سرباز جوان ثابت ماند. چهره نورانی، ریش بلند و چشم های نجیبی داشت. یک ماه قبل، از طرف بسیج رفته بودم مشهد. خیلی از فضای معنوی مشهد خوشم آمده بود. دوست داشتم ساکن مشهد بشوم. از آقا امام رضا خواستم پسری مؤمن، متدین و ولایت مدار که ساکن مشهد هم باشد نصیبم کند. آن موقع شانزده سال بیشتر نداشتم از همان روزی که دعا کرده بودم چنان به اقا اعتماد داشتم که هرلحظه منتظر بودم. با خودم گفتم نکنه این مرد جوان را آقا برای من فرستاده است!! سرم را انداختم پایین و با قدم های بلند، خودم را به خانه رساندم. در حیاط بسته بود. از روی پرچینها وارد باغ شدم. پدرم دورتادور خانه مان را درخت کاشته بود. زیر سایه درختی نشستم. نمی توانستم درباره جوانی که دیده بودم با کسی حرف بزنم. انگار او همان شاهزاده رویاهایم بود که با اسب سفید آمده بود. همان مشخصاتی را داشت که به امام رضا (ع) داده بودم؛ ریش بلند، یقه بسته و نگاهی که هنگام برخورد با نامحرم به زمین می دوخت. مادرم که داشت برای مرغها دان می ریخت با دیدن من پرسید: «زینب چرا اونجا نشستی؟ پاشو بیا تو. ناهار حاضره. چادرم را تکاندم و رفتم خانه. شب تلویزیون تماشا می کردیم که صدای در آمد. معمولا كسی در نمی زد! چون این خانه باغ را پدرم تازه ساخته بود و هنوز فرصت نکرده بود که دیوارهای دور ساختمان را بالا ببرد، آشناها از روی پرچین ها وارد باغ می شدند، یک راست می آمدند پشت در هال، بعد در می زدند. دوباره صدای در آمد. برادرهایم نبودند، مادرم هم رفته بود روضه. من بودم با خواهر بزرگترم و خانم برادرم. به هم نگاه کردیم. گفتم: «یکی در رو باز کنه!» . . . خواهرم گفت: «من که نمیرم !» . خانم برادرم گفت: «حتمأ غریبه است که در میزنه! تکرار کردم: «غريبه ؟!» با عجله دنبال چادر گشتم. چادر رنگی پیدا نمی کردم. چادر عروسی خانم برادرم را از لای سجاده کشیدم. خانم برادرم گفت: «زینب! چادر سفید سرت کردی، حواست باشه کی پشت دره!» و چشمکی پراند. در را باز کردم. پسرعمویم بود همراه همان آقایی که صبح دیده بودم. سلام کردم. پسرعمویم گفت: معرفی میکنم، ایشون آقامصطفی عارفی، برادر لیلا خانم هستن. گفتم: «خوش آمدين!» پسرعمویم گفت: «عمو خونه است؟ اومدیم احوال شون رو بپرسیم.» . گفتم: «بله هستن. بفرمایید داخل.» حدس می زدم برادر لیلا خانم باشد و حالا مطمئن شده بودم. ادامه دارد.... 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

🌺 سالگرد شهادت شهید #امر_به_معروف #شهید_علی_خلیلی سوم فروردین 💔 🍃بشکست اگر دل من بفدای چشم مستت سر خمَ می سلامت شکند اگر سبویی 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

#رویای_بیداری قسمت دوم: ....لیلا خانم یک برادر بیشتر نداشت. اگر هم تا آن موقع به زابل آمده بود، من او را ندیده بودم. نمیدانستم قدم هایم را کند بردارم یاتند. با هم به در هال رسیدیم. بعد از کمی تعارف، اول من وارد شدم و آنها بعد از گفتن یاالله یا الله وارد شدند. پدرم بلند شده با آنها دست داد و گفت: «به به ! بوی مشهد اومد. خوش اومدی آقامصطفی. خانواده خوبن؟» آقامصطفی گفت: «سلام رسوندن خدمتتون.» من و خواهرم، ربابه، آمده بودیم توی آشپزخانه . پرسیدم: «کی چایی ببره؟» ربابه گفت: «من که نمی برم!» جلو آینه روسری ام را مرتب کردم. خواهرم گفت: چقدر چادر سفید بهت میاد!» لبخندی زدم و سینی چای را برداشتم. چای ها را گرداندم و نشستم کنار خانم برادرم. پسرعمویم آهسته با آقامصطفی صحبت می کرد. متوجه شدم به من اشاره می کند. آقامصطفی یک لحظه سرش را بالا گرفت، نگاهم کرد و دوباره به زمین چشم دوخت. آن شب سرنماز خیلی دعا کردم. به امام رضا (ع) گفتم: امام رضا! آقامصطفی مشهديه . اگه دعایی که کردم، فراموشتون شده، یادآوری میکنم!» صبح روز بعد پدرم گفت: «زینب بیا کارت دارم. ساکت و منتظر نشستم. پدرم گفت: «یک موردی هست، مامانت خیلی خوشش اومده. ماهم بهش جواب مثبت دادیم. در واقع بله رو گفتیم.» - حس کردم گونه هایم داغ شد. پرسیدم: کی هست؟» | پدرم گفت: «پسر حاج محمود! خونه داره، ماشین داره ، کارمنده.» بلند شدم. از اینکه حدسم غلط از آب درآمده بود، حالم دگرگون شد. گفتم: «من نمی خوامش، به هیچ عنوان شماها برای من تصمیم نگیرین. من خودم باید تصمیم بگیرم. یک وقت کسی رو انتخاب نکنین که من پای سفره عقدبشین نیستم!» مادرم گفت: «از کی تا حالا ما همچین حرف هایی میشنویم؟ پنج تا دختر شوهر دادیم یک کلام حرفی نزدن! گفتم: «من حرف می زنم. پای سرنوشتم درمیونه"  مهرآقامصطفی در دلم نشسته بود. مانده بودم به چه کسی و چه طوری بگویم. پدرم خیلی با من نرم و مهربان بود. در عوض مادرم سرسخت و مقاوم بود و به آسانی کوتاه نمی آمد. نشستم کنار پدرم. دستش را گرفتم. رگهای برآمده دستش را نوازش کردم. جوانی اش را با تدریس به بچه پسرهای شیطان سپری کرده بود و حالا در سن هفتادونه سالگی بسیار صبور بود. آهسته گفتم: «آقا، فامیل ما عارفيه. من کسی رو می خوام که فامیلش عارفی باشه.» - آقام خیلی به این چیزها اهمیت میداد. گفتم: کسی رو میخوام که فامیل خودش عارفی باشه، تازه فامیل مادرش هم عارفی باشه!» پدرم، هم عموی مادر آقامصطفی میشد، هم دایی پدرش. برای همین فامیل مادر آقامصطفی هم عارفی بود. گفتم: «کسی رو میخوام که ریش داشته باشه، مؤمن باشه ، ساکن مشهد باشه، اهل زابل نباشه!» آقام داشت فکر میکرد. حواسش نبود که من دارم مشخصات چه کسی را می دهم. گفت: «حالا ما همچین آدمی رو از کجا بیاریم بابا؟» گفتم: «آقا یک کمی فکر کنین یادتون میاد... گفت: «من همچین کسی رو نمی شناسم. همین رو قبول می کنیم. منتهی گفتم باید صبر کنن تا اول ربابه ازدواج کنه.» شب بعد دوباره زنگ در حیاط به صدا درآمد. این بار برادرم در خانه بود و در را باز کرد. دیدم آقامصطفی تنهایی آمده است. نشست کنار پدرم. ما هم نشسته بودیم. نگاهی به من کرد، بعد به پدرم گفت: «عمو من اومدم خواستگاری !» با شنیدن این جمله رنگ از رویم پرید. همه با تعجب به مصطفی نگاه کردند. من نشسته بودم در جمع دخترها. آقام اشاره کرد، یعنی شماها بلند شوید بروید توی اتاق. هال و پذیرایی ما دوتا در سه لت داشت. موقع مهمانی درها را باز میکردیم و هال بزرگ می شد. من سریع رفتم پشت در سه لتی که آنها، آن طرفش نشسته بودند. نشستم و گوش دادم... مصطفی به پدرم می گفت: «دوماه مونده که سربازی ام تموم بشه. فعلا شغلی ندارم، برای همین خانواده ام مخالف ازدواج من هستن و برام خواستگاری نمیرن؛ اما من دوست دارم زودتر ازدواج کنم، تا به گناه نیفتم. از دخترشما هم خوشم اومده. با این شرایطی که من دارم، شما دخترتون رو به من میدین؟» ادامه دارد.. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz

﷽ تصویر اولین شهید قرن جدید در سیستان و بلوچستان 🔸 قابل ذکر است؛ شهید والامقام «منصور بزی ساکت» در درگیری شب گذشته ماموران انتظامی شهرستان ایرانشهر با تعدادی از اشرار که قصد ناامنی در شهر را داشته‌اند به فیض عظیم شهادت نائل آمد. #خادمین‌شهدا #خادم‌مثل‌ِ‌قاسم #كَرامَتَنَا_الشَّهادَةُ ➖➖➖➖➖ 🔻کـــمـــیـــتـــه‌مــرکــزی‌خــادمــیــن‌شــهــدا اســــتـــان‌ســـیـــســـتـــان‌وبــلــوچـــســـتـــان 🆔 @khademinekoolebar_sb ⁦🌐 zil.ink/KHADEMIN_SB

#رویای_بیداری قسمت سوم: ... من دختر کوچک خانواده بودم. ربابه یک سال از من بزرگ تر بود. مادرم به شدت پای بند سنت ها بود. میگفت: «آسیا به نوبت!» با خودم گفتم: «آقام الان فکر میکنه که اون اومده خواستگاری ربابه .» بعد از خودم پرسیدم: «از کجا معلوم که خواستگار ربابه نباشه؟ اون که اسمی از من نبرد!» ولی دلم گواهی میداد که خواستگار من است. به آشپزخانه رفتم و به ربابه گفتم: «شنیدی آقامصطفی اومده خواستگاری ؟» - ربابه با اکراه گفت: «من از مردهای ریشو و مؤمن خوشم نمیاد!» گفتم: «واقعا؟ یعنی تو بهش جواب نمیدی؟» گفت: «نه!» خوشحال شدم. گفتم: «ربابه من برعکس تو، ازش خوشم اومده!» گفت: «آره. با روحیات توجور درمیاد.» پرسیدم: «تو ناراحت نمیشی اگه من زودتر ازدواج کنم؟» گفت: «نه! تازه کمکت هم میکنم.» صبح روز بعد مادرم گفت: «زینب آماده باش امشب می خوان برات نشون بیارن.» نمی توانستم با مادرم بحث کنم و متقاعدش کنم که به آنها بگوید نیایند. رفتم خانه آبجی بزرگم. گفتم: فاطمه جون بیا با هم بریم بیمارستان. می خوام با پسر حاج محمود صحبت کنم.» آبجی ام گفت: «مگه از جونت سیر شدی؟» گفتم: «چه کار کنم؟ نمی خوامش، ولی مامان میگه از این بهتر دیگه برات نمیاد.». فاطمه گفت: «خب راست میگه! می خوای زن یکی بشی که هشتش گرو نهش باشه؟» گفتم: «ولی من ازش خوشم نمیاد!» زابل رسم نبود دختر و پسر قبل از ازدواج با هم صحبت کنند، حتی در مراسم خواستگاری، من بدون اجازه پدر و برادرهایم آمده بودم و اگر می فهمیدند ،خیلی عصبانی می شدند... هرطور بود آبجی ام را راضی کردم، رفتیم بیمارستان. من در محوطه بیمارستان روی نیمکتی نشستم و فاطمه رفت او را از داخل بخش آورد. ایستاد روبه روی من. تعارفش نکردم که کنارم بنشیند. چادرم را کشیده بودم توی صورتم . تن صدایم پایین بود. تند تند و بدون مکث شروع کردم به حرف زدن. گفتم: «من اومدم بهتون بگم که هیچ علاقه ای به شما ندارم و مطمئنم که ما با هم هیچ وجه مشترکی نداریم. لطفا هوای منو از سرتون بیرون کنین. ما به درد هم نمی خوریم. اگه این وصلت سربگیره ، زندگی به کام هردومون تلخ میشه. به مامان تون بگین پشیمون شدین. بگین نیان خواستگاری.» به دهان باز و چهره منقلب او توجهی نکردم. بلند شدم و راه افتادم به طرف در خروجی. خواهرم کلی عذرخواهی کرد و گفت: «إن شاء الله همسر شایسته ای نصیب تون بشه و.... خدا خدا می کردم برادرهایم از قضیه بونبرند. سرشب، خانم حاج محمود زنگ زد و بعد از کمی مقدمه چینی به مادرم گفت: استخاره کردیم، بد اومده!! _نفس راحتی کشیدم. چند روز بعد، خواهر آقامصطفی به مناسبت عید نیمه شعبان ما را دعوت کرد. اول که وارد شدیم پسرعمویم گفت: «زينب خانم خبر خوشی برای شما دارم!» شاد شدم. دخترهای جوان هم که خبر خوش را در خواستگاری می بینند. منتظر بودم که یکی سر حرف را باز کند، اما آنها از آب وهوا، از تورم، از افزایش بی رویه قیمت ها، از اتفاقات روزمره و پیش پا افتاده می گفتند. لحظات کند و کشنده میگذشت. رفتم داخل آشپزخانه و پرسیدم: لیلا خانم کمک لازم ندارین؟ لیلا خانم گفت: « نه عزیزم، شما راحت باش. داداشم هست. پذیرایی میکنه.» آقامصطفی سینی چای، سبد چوبی میوه و دیس شیرینی را گرداند. هربار که جلو من خم میشد، تشکر میکردم و چیزی برنمی داشتم. آن قدر می ماند تا بردارم. ربابه از پشت سقلمه می زد: «چرا اذیت میکنی؟ زود بردار دیگه!» بعد از شام پسرعمویم گفت: «قبلا هرچی به آقامصطفی میگفتیم بیا زابل، نمی اومد. حالا که اومده دیگه دلش نمی خواد برگرده.» #ادامه_دارد.. 🆔️@khademinekoolebar_sb_nimroz