🔶مادر مجروح پیجر: من مادر مجروحم. به اون افتخار می کنم . امروز روز عقد و شادی اونه. اجازه نمیدم کسی از شما گریه کنه . راضی نیستم کسی از شما گریه کنه...🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 به امید انتشار خبر پیروزی همه مسلمانان عالم هستی این جشن زیبای زوج مسلمان و سخنان مادر مهربانش را منتشر می‌کنیم با آرزوی فرج و ظهور منتقم آل عبا و همه مظلومان عالم هستی...🤲🤲 از خداوند متعال میخواهیم قلب خانواده شهدا بزودی با دیدن شهدا را رکاب حضرت ولیعصر مان شاد و آرام شود🤲 بخوانیم کوتاه ترین دعا برای بلندترین آرزو...🤲اللهم عجل لولیک فرج 🤲 https://eitaa.com/khademshohada_110

✨به نیابت شهدا بشنوید..🤲 🌴صل الله علیک یا ابا عبدالله 🌴 🌴صل الله علیک یا ابا عبدالله 🌴 🌴صل الله علیک یا ابا عبدالله 🌴 #رزق شهدایی #شهیدمحمدحسین حدادیان 🕊️🌷 #شهید مدافع ولایت و امنیت #معرفی کانال اصلی شهید🔰 https://eitaa.com/shahidhadadian74

┄┅┄┅ ❥❥❥ ┅┄┅┄

#رزق شهدایی #شهید محمد حسین حدادیان 🕊️🌷 #یا حسین....🦋 🌴 صل الله علیک یا ابا عبدالله 🌴 🌴 صل الله علیک یا ابا عبدالله 🌴 🌴 صل الله علیک یا ابا عبدالله 🌴 ✨به نیابت شهدا ✨ محضرامام حسین« علیه السلام» .✨ یا حسین✨ 🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲 #معرفی کانال اصلی شهید🔰 کانال رسمی شهید مدافع ولایت و امنیت محمد حسین حدادیان https://eitaa.com/shahidhadadian74

🔊#صوت | مولودی 📝 حـــلمـــاي عــلــــي 👤کربلاییمحمدحسیـن #حدادیان لینککانالآرشیوخادمانامامزمانعج ╔ ⃟🌸❥๑‌‌•~-------------- @khademan_emamezaman

🔹باز هم... یه کار و حرکت بین المللی از مدیر کل جوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان رضوی جناب آقای حسین پور داستان درنای کاغذی👇 ساداکو ساساکی (Sadako Sasaki) ،دختر ژاپنی متولد هفتم ژانویهٔ ۱۹۴۳،هنگام بمباران هیروشیما دو ساله بود.در هنگام اصابت بمب او از پنجره خانه به بیرون پرت می شود و مادرش که با وحشت به سراغش رفته بوداو را سالم می بیند.منتهی قرار گرفتن در معرض تشعشعات باعث شد او مبتلا به لوسمی یا همان سرطان خون شود. ساداکو در مدرسه دونده خوبی بود و آرزویش این بود که معلم ورزش شود.اما کم کم نشانه های بیماری در بدنش ظاهر شد و آرزویش هیچگاه محقق نشد. پزشکان پیش بینی کردند که او حداکثر یکسال زنده است و باید مدتی در بیمارستان بستری شود. ادامه داستان👇

 در این مدت تعدادی درنای کاغذی توسط مردم برای خوشحال کردن بیماران به بیمارستان آورده می شد و کم کم آن ها را تشویق به ساخت درنای کاغذی می کرد. زیرا بر طبق افسانه های ژاپنی درنا باعث شفای بیمار می شود و آن ها همچنین اعتقاد دارند کسی که یک درنای کاغذی سازد آرزویش برآورده می شود. به این ترتیب ساداکو تصمیم گرفت هزار درنای کاغذی بسازد و ساداکو در حالی در 12 سالگی چشم از جهان فرو بست که فقط توانسته بود ۶۴۴ درنا را بسازد؛ اما این پایان رویای او نبود و هم‌کلاسی‌هایش ۳۵۶ درنای کاغذی دیگر ساختند تا تعدادشان به همراه درناهای ساداکو به هزار رسید، بعد همهٔ آن‌ها را به همراه ساداکو به خاک سپردند.    و سر انجام با وخیم تر شدن بیماری اش در حالیکه توسط خانواده اش احاطه شده بود درگذشت.   اتفاقی که برای این کودک ژاپنی افتاد باعث شد درنا به یک نماد صلح تبدیل شود.   پس از در گدشت وی دوستان و همکلاسی هایش تصمیم گرفتن بنای یادبودی برایش بسازند.  با جمع آوری کمک های مالی این بنای یادبود در پارکی ساخته شده که مجسمه ای است از وی که درنای کاغذی بالای سر خود گرفته است.  در موزه صلح تهران نیز درناهای کاغذی به عنوان نماد صلح دیده می‌شوند. 🔸همه دعوتید... انتهای بلوار کوثر، سالن همایش کارخانه نوآوری- پنجشنبه 17 آبان ماه ساعت 9صبح #کانون_پرورش_فکری_کودکان_و_نوجوانان_خراسان_رضوی #پاسخ_به_شبهات_دانش_آموزی #آنچه_یک_معلم_باید_بداند #یک_معلم_ساده #درنا ایتا👇 @habiballah_safdari روبیکا👇 https://rubika.ir/habiballah_safdari آپارات👇 https://aparat.com/v/pdz4864

می خواهم روی پای مادرم بخوابم💔 انسانم آرزوست... وجدانم آرزوست... غیرتم آرزوست... #رژیم_کودک_کش_صهیونیستی #کودکان_بی_پناه #یک_معلم_ساده #غزه ایتا👇 @habiballah_safdari روبیکا👇 https://rubika.ir/habiballah_safdari آپارات👇 https://aparat.com/v/njt36hf

🎉🎊🎉🎊🎉🎊🎉 ای جلوه جلیله یا زینب حاج محمود #کریمی 🎉🪅🎊🎉🪅🎉🪅🎊 اللهم عجل لولیک الفرج بحق عمه جانتان زینب کبری سلام الله علیها میلاد دختر حیدر کرار ، دختر زهرا سلام الله علیها ، #حضرت_زینب سلام الله رو به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم

#رزق شهدایی🕊️🥀 #شهید محمد حسین حدادیان 🕊️ 🥀 عشق فقط خواهر و برادری چون حسین و زینب تونستند به تصویر بکشند وقتی کرب و بلا طاقت آورد زینب... حسین با سر بر نیزه بازم جلو کاروان زینب خواهرش قد علم کرده بود و برای آرام قبلش قرآن می‌خواند... هیچ کس نفهمید راز عشق شون... وقتی تو اون همه آتش 🔥 و رنج و غم و مصائب حضرت زینب با اقتدار به همه میگه...مارتین الاجمیلا... جز زیبایی ندیدم.. این را فقط زینب حسین دختر بو تراب می‌تونه بگه که قربانگاه عشق الهی را دید...و یاران حسین که فدایی امام و ولایت شدند. السلام علیک یا زینب صبور علی علیه السلام ضمن عرض تبریک ایام التماس دعا فرج 🤲 اینم رزق عالی برای این روز مبارک بزن رو پاکت ببین کجا دعوت میشی🔰 💌💌💌💌💌💌💌💌💌

🔴 قرار «جمعه‌های بیقراری» هر هفته در مسجد صاحب‌الزمان برگزار می‌شود 🔹 گروه مردمی روشنا از بانوان عزیز دعوت به حضور می‌کند 🔹 مراسم دعا و استغاثه به امام زمان (عج) با حضور مداح اهل بیت، جناب آقای طاهری و سخنرانی آقای سیستانی 🔺 عصر جمعه هر هفته - ساعت ۱۶ 🔺 مسجد صاحب الزمان 📍 گروه مردمی روشنا شهرستان سرخس 🔺 مهمترین #اخبار_سرخس را در #سرخس_خبر بخوانید 👇 @sarakhskhabar_ir

✨بسم ربِّ الشُّهدا وَالصدّیقین✨ ✍امام خامنه ای مدّظله العالی : امروزفضیلت زنده نگه‌ داشتن نام، یاد و خاطره شهیدان کمتراز شـــ🌹ــهادتـــــ نیست. 🕊زیارتنامه شهدا🕊 🌹اَلسَّلامُ عَلَیکُم یَا اَولِیاءَ اللهِ وَ اَحِبّائَهُ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یَا اَصفِیَآءَ اللهِ وَ اَوِدّآئَهُ ، اَلسَلامُ عَلَیکُم یا اَنصَارَ دینِ اللهِ ، اَلسَلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ رَسُولِ اللهِ ، اَلسَلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَمیرِالمُومِنینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ العالَمینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَبی مُحَمَّدٍ الحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ الوَلِیِّ النّاصِحِ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَبی عَبدِ اللهِ ، السّلام عَلیکُم یا انصار مهدی عجّل الله، بِاَبی اَنتُم وَ اُمّی طِبتُم ، وَ طابَتِ الاَرضُ الَّتی فیها دُفِنتُم ، وَفُزتُم فَوزًا عَظیمًا ،فَیا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فَاَفُوزَمَعَکُم🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #رزق شهدایی #دعوتنامه شهدایی💌 یک ردیف از پاکت ها ی پایین انتخاب کن ببین کدوم شهید دعوت تون می‌کنه شهدا حلقه وصل میشن..و خودشون رفقاشون انتخاب می‌کنند 💌💌💌💌💌 🥀🥀🥀🥀🥀 💌💌💌💌💌 🥀🥀🥀🥀🥀 💌💌💌💌💌 🥀🥀🥀🥀🥀 💌💌💌💌💌 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🕊️🥀در پناه لاله زار شهدا🕊️🥀

بدون شرح...

🔥جنگ به روستای ما آمد🔥 قسمت دوازدهم لاي در را باز كرد و مادرم را صدا زد - ام علي خونه ايد؟ مادرم اخم هايش رفت توي هم و گفت - باز این پیداش شد! این را که گفت خنده ام گرفت گفتم‌ - هیس. می شنوه. می دانستم چرا آمده. ام ربیع دوست قدیمی مادرم بود. اما مدام بحثشان می شد. می دانستم دوباره یکی از جماعت القوات اللبنانیة به مغازه شير فروشي اش رفته و زخم زبان زده. حتما خنديده و گفته دیدی ایران چطور ولتون كرد؟ دردناکتر از زخم های عمیق ما نمک پاشیدن این جماعت بود. مردم بعد از سید روحیه هایشان پایین آمده بود. حال خوشی نداشتند. يك چشممان خون بود و یک چشممان اشک. ترسیده بودیم. نگران بودیم. نگران عزیزانمان در جبهه که شاید بعد از سید روحیه هایشان پایین آمده بود. دلتنگ بودیم. دلتنگ سید و خنده هایش. دلتنگ صدایش. ضاحیه ویران شده بود همه آواره شده بودند و این خرمگس های داخلی هم شده بودند زخم روی زخم. اگر مادرم جای ام ربیع بود اخم هایش می رفت توی هم و می گفت ایران چشمتون رو کور کرده. بعد هم راهش را می کشید و می رفت. اصلا جماعت القوات اللبنانیة با مادرم بحث نمي كردند. مي دانستند جواب تندي مي شنوند. اما ام ربيع شبيه مادرم نبود. بعد از هر حرف و حديثي مغازه را رها مي كرد و مي آمد سراغ ما. مي گفت اگر اینطور گفتند چه جوابی بدهم. اگر آنطور گفتند چه جوابی بدهم. مادرم هم فقط می گفت سگ محلشان کن. ام ربیع شبیه مادرم نبود. من و خواهرهایم یکی یکی جواب سوال هایش را می دادیم.‌ می دانستیم كه ایران ما را رها نمی کند. اصلا ما خودمان را یکی می دانستیم. مگر میشود کسی خودش را رها کند؟‌ فکر اینکه ایران ما را رها کند ترسناک بود. ما آواره شده بودیم. خانه هایمان ویران شده بود. سید رفته بود. لبخندی زدم و گفتم نمی خواد باهاشون بحث کنی ام ربیع. ایران خودش جوابشون رو میده. بهشون بگو ایران حتما جواب میده. ایران. از بچگی ایران در خیال من جایی شبیه بهشت بود. فکر می کردم مردمش شبیه فرشته ها هستند. اولین باری که می خواستیم برویم زیارت امام رضا هنوز پدرم زنده بود. تا صبح خواب ایران را می دیدم. خواب سرزمینی که مردمش فرشته اند. به زیارت که رفتیم دوست داشتم به همه آدم ها نگاه کنم‌. سلام کنم. مادرم دستم را می کشید. نمی دانم چه قصه ای دارد این عشق. ما حاضریم خار به قلب ما برود اما به پای ایران نرود. باور می کنی؟ شاید ریشه اش به غربتی ۱۴۰۰ ساله برمی گشت. ما باقی مانده قتل عام های تاریخی شیعیان جبل عامل. از ایوبی ها و ممالیک بگیر تا عثمانی ها و صلیبیان و بعد هم انگلیسی ها و حالا هم اسرائیل. ما با امام خمینی زنده شده بودیم. می دانستم که ایران ما را تنها نمی گذارد. اصلا اگر سید پدر ما بود رهبر انقلاب پدربزرگ ما بود. مگر می شود پدربزرگ نوه های یتیمش را رها کند؟ من مطمئن بودم. آنهایی که زخم زبان می زدند هم می دانستند. اما گاهی کینه چنان قلب آدم را سیاه می کند که از زخم زبان لذت می برد. آنها از گریه ما لذت می بردند. خرمگس های داخلی که از اسرائیلی ها اسرائیلی تر شده بودند. یکی شبیه مریم مجدولین که به خاطر پست دروغش که گفته بود مقاومت از آمبولانس استفاده می کند باعث شهادت ۱۳ امدادگر شد. شبکه mtv. اينها شده بودند. توييت مي كردند كه فلان جا انبار سلاح است و به خاطر دروغ كثيفشان دسته دسته زن و بچه شهید میشد. این خرمگس های کثیف بازوهای رسانه ای اسرائیل بودند. روحیه ها پایین آمده بود. شرایط عادی نبود بعضی از مردم ضاحیه شبی که سید رفت تا صبح در خیابان خوابیدند. جایی برای رفتن نداشتند. شنیدم بعضی از شهرها آواره ها را راه نمی دادند می گفتند اگر اینجا بیایید ما را هم می زنند. بمانید همانجا. بمیرید. می توانی بفهمی چه غربت عجیبی بود برای ما این دو شبی که گذشت؟ شب های بعد از سید. دشمن داخلی نمک به زخم ما می پاشید. ام ربیع با تردید نگاهم کرد و گفت - اگه جواب نداد؟‌ دست هایش را محکم بین دست هایم گرفتم. خودم احتیاج داشتم یکی به من دلداری بدهد اما باید او را دلداری می دادم‌ - جواب میده. مطمئن باش مادرم دوباره اخم هایش رفت توی هم و گفت - اصلا چرا جوابشون رو میدی؟ مادرم که اینها را می گفت ناخودآگاه می خندیدم. ام ربیع شبیه مادرم نبود و هنوز نمی دانستم این همه سال چطور دوست هم بوده اند. ام ربیع جوابش را گرفته بود و داشت از خانه بیرون می رفت و من از بالکن کوچک خانه نگاهش می کردم. به زنی که شاید سواد نداشت اما بصیرت داشت. قرص و محکم پشت مقاومت ایستاده بود. جواب القوات اللبنانیه را می داد. هوا داشت تاریک میشد. هنوز در خانه را نبسته بود که صدای فریاد خواهرم بلند شد پشت سرش صدای شادی بقیه - ایران زد ... به خدا ایران داره می زنه ادامه دارد راوی: زنی از جنوب لبنان 📝رقیه‌کریمی https://t.me/jshmhh13399https://eitaa.com/shahidhadadian74 https://eitaa.com/jashh2

🔥جنگ به روستای ما آمد 🔥 قسمت سیزدهم منتظر فاطمة بودم. داشت جوراب هايش را مي پوشید. باید می رساندمش مدرسه. از بین تمام بچه ها فقط فاطمه مدرسه می رفت. از وقتی به جبيل آمده بودیم بچه ها مدرسه نرفته بودند. فاطمه شرایطش فرق می کرد. فاطمه مدرسه استثنایی می رفت و مدرسه استثنایی وابسته به "علامه محمد حسین فضل الله" در منطقه "المعیصره" هنوز باز بود. فاطمه آماده نشده بود. بايد كارهاي شخصي اش را خودش مي كرد. كمكش نمي كردم. مادرم در خلوت نشسته بود و قهوه می خورد. باز پای تلویزیون کهنه بود. اینبار خبرنگار موطلایی الجزیره با آب و تاب از شدت درگیری ها می گفت. لبخند تلخی زدم. "الجزیره". برای مادرم فرقی نمی کرد کدام شبکه باشد. فقط اخبار جنگ را دنبال می کرد. به خاطر برادر کوچکم که تمام دار و ندار مادرم بود و حالا تمام دار و ندار مادرم در جبهه بود. گفتم: ول کن الجزیره رو گفت: المیادین اخبارش تموم شده برق كه می آمد مادرم تمام خبرها را دنبال مي كرد و حالا نوبت الجزيره بود. "الجزيره". نگاهی به حیاط خانه انداختم. خواهرها و بچه هایشان افتاده بودند به جان درخت های زیتون. یاد درخت های زیتون جنوب افتادم. حالا وقت چیدن زیتون بود. زیتون. نماد صلحی که در وسط جنگ جا مانده بود و انگار به پوچی تمام این نمادها می خندید. فاطمه هنوز آماده نبود. نگاه خبرنگار الجزیره کردم. از آغاز جنگ برای الجزیره شهداي فلسطين "شهید" بودند و شهدای لبنان "کشته"! باز جاي شكرش باقي بود الجزیره در کنار غزه و فلسطین بود. مثل mtv و العربية نبود. هر چند من هنوز نمی فهمیدم چطور می شود در کنار فلسطین بود و در کنار مقاومت لبنان نه! برای ما شهید فلسطینی همان قدر شهید بود که شهید لبنانی. از ابتدای جنگ بعضي از رسانه ها از تمام عملیات های مقاومت فقط زدن دکل هاي جاسوسي را نشان می دادند. نه بیشتر. اینقدر عامدانه اين صحنه ها را منتشر مي كردند که بعضی مي خندیدند و می گفتند "حرب الاعمده". یعنی جنگ ستون ها. این جنگ برای ما جنگ ستون ها نبود. ما می جنگیدیم. ما هر روز شهید می دادیم. اما این رسانه ها فقط چیزی را که می خواستند نشان می دادند. قسمتي كوچک از حقیقت! صدای اخبار اذیتم می کرد. مادرم عصبانی میشد و الا حتما می رفتم سراغ تلویزیون و مجری مو بلندش که مجددا به شهدای ما کشته و زخمی می گفت را ساکت می کردم. دوباره فاطمه را صدا زدم - زود باش تا خواهرت بیدار نشده ریحانه اگر بیدار میشد دوباره قیامت بود. اینکه من هم باید بروم مدرسه. ریحانه سال سوم کودکستان بود و سال دیگر ۶ ساله میشد و باید به کلاس اول می رفت. حالا مدرسه ها تعطیل بود. یعنی نه همه مدرسه ها. سال تحصیلی به روال همیشه شروع شده بود. بی خیال جنگ. بی خیال آواره ها.‌ بدون هیچ برنامه ای برای آواره هایی که بچه هایشان مدرسه نمی رفتند دیگر. حتی بعضی از مدارسی که آواره ها در آن ساکن شده بودند را هم باز کردند. آواره ها دوباره آواره شدند. دلم برای بچه هایمان می سوزد. بچه هایی که حتی مدرسه نمی توانند بروند. هر چند پسر بچه ها عین خیالشان هم نمی آید. حتی مدرسه شیعیان منطقه المعیصره هم تعطیل بود. تمام مدارس "مهدی" که وابسته به مقاومت بودند. ممکن بود اسرائیل مدرسه را بزند. یک بار وقتی ریحانه بچه های مسیحی را دید که کوله پشتی به پشت به مدرسه می روند تا خانه گریه می کرد. می خواست برود مدرسه و من چطور می توانستم برای دختر بچه ای ۵ ساله توضیح بدهم که ما درجنگیم. آواره شده ایم. شاید به زودی فکری برای کلاس های مجازی بکنند. شاید هم نه. نمی دانم. مادرم داد زد سر فاطمه - بجنب دختر مادرت سرپاست . دوباره از پنجره اتاق نگاه باغچه بزرگ حیاط کردم. لا به لای درخت ها پر بود از بچه هایی که زیتون می چیدند. یاد مادرم افتادم. وقتی بعد از پدرم روی زمین های مردم کار می کرد. زیتون می چید. کارگری می کرد. مناقیش می پخت. عطر مناقیشش هنوز در خاطرم مانده. من بی حوصلگی مادرم را می فهمیدم. مادرم ما را به دندان کشیده بود و بزرگ کرده بود و حالا خسته بود دیگر. خسته از دنیا. خسته از جنگ. خسته از انتظار عزیزانش. مخصوصا علی. بچه آخرش. می ترسم. می ترسم که خدا در این جنگ مادرم را با تنها پسرش امتحان کند. با علي. فاطمه عینک صورتی اش را زد و از خانه آرام بیرون رفتیم. خبرنگار الجزیره تعداد کشته های حمله به بعلبک را می شمرد. "کشته ها" ! خوشحال بودم که خانه ساکت بود و ریحانه بیدار نشده. این یک ماهی که گذشت بچه های ما بدون درس و مدرسه به اندازه هزاران سال درس گرفته بودند. درس فلسفه مقاومت. از لای درخت های زیتون گذشتیم و به دروازه قدیمی آهنی رسیدیم. ریحانه خانم قبل از ما شال و کلاه کرده بود و منتظر بود. می خواست دوباره به کودکستان برود. ادامه دارد ... راوي: زني از جنوب لبنان 📝رقیه‌کریمی https://eitaa.com/shahidhadadian74 https://eitaa.com/jashh2

🔥جنگ به روستای ما آمد 🔥 قسمت چهاردهم چادر و تمام لباس هايم خيس آب شده بود. لرز گرفته بودم. آب سرد چشمه تا ساق پاهایم می رسید. چشمه. از بچگی عاشق این چشمه بودم. چشمه ای که مسیرش را کانال کشی کرده بودند و هر خانه یک پمپ آب داخل کانال گذاشته بود. چشمه ای که همیشه پر آب بود و مخازن آب روستا را پر می کرد. حالا پمپ خانه مادرم خراب شده بود. دقیقا نمی دانم کدام از بچه ها چه غلطی کرده بود که انگار پمپ آب سوخته بود. مادرم طوفان به راه انداخت. حق داشت. حالا بدون پمپ آب باید با سطل از چشمه آب می آوردیم و مگر سطل آب کفاف ارتش غیر مسلحی که در خانه مادرم جا خوش کرده بود را میداد؟ درست نشد. از سرما می لرزیدم و مثل مهندس ها به جان پمپ افتاده بودم. این وقت هاست که دقیقا می فهمی که تنهایی نمی توانی. چقدر به مردهایمان احتياج داشتیم. به شوهرم. به برادرم. به هر کسی که سر از کار این پمپ لعنتی در بیاورد یا اینکه لا اقل پمپ آب را ببرد بیروت. چه می دانم. فکری بکند. حالا تمام مردهای ما در جنگ بودند. درست نشد. آب مخازن پشت بام و پشت خانه تمام شده بود. دقیقا مثل اشتراک برق. حالا اگر پمب آب هم درست میشد برق نداشتیم که پمپ را راه بیندازیم. برادرم علی هم نبود. یعنی هیچ مردی نبود. برگشته بودیم به دوران قدیم. با غروب، خانه تاریک میشد و باید با شمع خانه را روشن می کردی و تازه اول بازی بچه ها بود که با نور شمع روی دیوار سایه بازی می کردند. می خندیدند. بی خیال جنگ. نمی دانستند که در دل ما چه آشوبی است. انتظار. انتظار خبر شهادت. آشپزی با شمع. بعد هم ما بودیم و شب هایی که تمام نمیشد دیگر. شب هایی بیدار ماندن تا صبح. شب هایی که فقط به یاد جنوب می گذشت. به یاد شب نشینی تا دیر وقت. به یاد خنده ها. بساط قهوه زن ها.صدای قلقل قلیان مردها که مثل کارشناس های کارکشته مسائل سیاسی منطقه بودند. باورم نمیشد روزی ساعت ۹ شب بخوابیم. سرمای خانه کمتر شده بود. پنجره های شکسته را با پلاستیک ضخیم پوشانده بودم. یک بخاری کوچک هم برایمان آورده بودند. حس خوبی بود اینکه حتی در وسط این جنگ لعنتی مقاومت اینقدر به فکر آواره ها بود. هنوز وقتی به یاد آن روز دوشنبه می افتم دلم به درد می آید. فقط ظرف یک روز همه از جنوب بیرون رفتند. جنگ ۳۳ روزه اینطور نبود. شمال رودخانه لیطانی مردم هنوز در خانه هایشان بودند. فقط جنوب رودخانه رفته بودند. ضاحیه هم خالی نشده بود. بعلبک که کاملا امن بود و اصلا بیشتر آواره ها آنجا بودند. حالا بعلبک هر روز زیر آتش است. یعنی رسیدگی به آواره ها حتما سختتر بود. با این حال امروز صبح ۵۰ کیلو آرد برای ما آوردند. برق که نداشتیم. سوخت هم که نبود. مثل زمان مادر بزرگم با هیزم لای درخت ها آتش درست کردیم و روی ساج قدیمی مادرم بساط مناقیش به راه انداختیم. از چشمه که به خانه برگشتم به شدت می لرزیدم. پمپ آب درست نشده بود و من نمی دانستم باید چکار کنیم. گاهی فکر می کردم اگر جای مادرم بودم تمام این جماعت را تحویل دشمن می دادم و خلاص. از تصور این کار خنده ام می گیرد. مادرم هنوز عصبانی بود و بد و بی راه می گفت به کسی که پمپ را سوزانده و با پتو دور من را می پیچید. گرمم نمیشد. می لرزیدم. از حیاط صدای جیغ دخترها بلند شد - بابا ... بابا اومد لیوان چای داغ را محکم لای انگشتانم فشار دادم. دهانم از داغی چای سوخت و به سرفه افتادم. شوهرم برگشته بود؟ پس چرا من خوشحال نبودم؟ مگر نه اینکه می توانست پمپ آب را درست کند، اشتراک برق را به راه بیندازد؟ مگر نمی توانست شیشه های اتاق را عوض کند؟ مگر نه اینکه حالا لازم نبود نگرانش باشم. پس چرا من از آمدنش خوشحال نبودم؟ یاد مادری افتادم که بعد از شهادت سید سر پسرش که بعد از چهار ماه به خانه برگشته بود داد زده بود که سید شهید شده اونوقت تو برگشتی خونه؟ دقیقا آن همان احساس را داشتم. من خجالت می کشیدم. خجالت می کشیدم که همه مردها در جبهه باشند و شوهرم برگشته باشد. خجالت می کشیدم از اینکه همسر دوست نزدیکم شهید شده بود، برادر همکلاسی ام، پدرش. من خجالت می کشیدم از اینکه عزیزانم در کنارم باشند و آنها در میدان. ترجیح می دادم که نگرانش باشم. بترسم. برایش دعا کنم. هر لحظه منتظر خبر شهادتش باشم اما برنگردد. می دانستم قرار نیست بماند. دوباره می رود. می دانستم که شاید این سفر هم قسمتی از کارش باشد. از پنجره نگاه کردم. لای درختان پر بار زیتون ایستاده بود. دختر کوچکم را بغل کرده بود. ریحانه محکم پای راستش را بغل کرده بود و زینب پای چپش را. شوهرم دست می کشید روی سر فاطمه تا او هم احساس یتیمی نکند. یاد بچه های شهداء افتادم. یاد بچه هایی که بعد از شهادت پدر هایشان بدنیا می آمدند. بغضم شکست. من از برگشت کوتاه شوهرم از میدان خجالت می کشیدم. ادامه دارد. راوي: زني از جنوب لبنان 📝رقیه‌کریمی https://eitaa.com/shahidhadadian74 https://eitaa.com/jashh2

🥀.#روایتی_زنانه_ازقلب_لبنان۱۲🕊️🥀 #قسمت_دوازدهم #جنگ_به_روستای_ما_آمد ✍ خانم رقیه کریمی #قصه #غزه #لبنان #مقاومت #شهدا🕊️🥀 #باشهدا_گم_نمیشویم ... #شهادت_هنر_مردان_خداست🕊️🥀 #اللهم_ارزقناتوفیق_الشهادت #فی_سبیلک...🦋 #شهداعنایتی_به_دل_خسته_کنید🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 به کانال شهدایی براهین وعمار بپیوندید↙️↙️ @shohadabarahin_amar https://eitaa.com/khademshohada_110 @parvarestan_ir.

#درخت_های_زیتون... 🥀.#روایتی_زنانه_ازقلب_لبنان۱۳🕊️🥀 #قسمت_سیزدهم #جنگ_به_روستای_ما_آمد ✍ خانم رقیه کریمی #قصه #غزه #لبنان #مقاومت #شهدا🕊️🥀 #باشهدا_گم_نمیشویم ... #شهادت_هنر_مردان_خداست🕊️🥀 #اللهم_ارزقناتوفیق_الشهادت #فی_سبیلک...🦋 #شهداعنایتی_به_دل_خسته_کنید🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 به کانال شهدایی براهین وعمار بپیوندید↙️↙️ @shohadabarahin_amar https://eitaa.com/khademshohada_110 @parvarestan_ir

#بابا_برگشت...🦋 #روایتی_زنانه_ازقلب_لبنان...🕊️🥀_۱۴ #قسمت_چهاردهم #جنگ_به_روستای_ما_آمد ✍ خانم رقیه کریمی #قصه #غزه #لبنان #مقاومت #شهدا🕊️🥀 #باشهدا_گم_نمیشویم ... #شهادت_هنر_مردان_خداست🕊️🥀 #اللهم_ارزقناتوفیق_الشهادت #فی_سبیلک...🦋 #شهداعنایتی_به_دل_خسته_کنید🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 به کانال شهدایی براهین وعمار بپیوندید↙️↙️ @shohadabarahin_amar https://eitaa.com/khademshohada_110 @parvarestan_ir

آبروت در خطر میشه، مال و منالت در خطر میشه، جایگاه و پستت در خطر میشه؛ میخوان ببینن کی «بِاَبی اَنتَ و اُمّی و نَفسی» میخواد... #حسین_یکتا @Pelak_Channel

بچه‌ها جنگ روایت‌ها شروع شده... 📌 ۲ توصیه به فعالان رسانه‌ای #حسین_یکتا @Pelak_Channel

📝زیارت آل یس #سلام‌امام‌زمانم 🤚 صبح بخیر آرامشم ...‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌•‌ ˖💙࿐໋@anemanikojaravi

سلام مولای همیشه حاضرم ✋🌻 امام زمان عجل الله فرجه میفرمایند: هر گاه خواستید به وسیله ما به پروردگار توجه پیدا کنید و به ما متوجه شوید، پس آن گونه که خدای تعالی فرموده ست بگویید: سلام و درود بر آل یس.... (مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی) 🍂▫️🍂▫️🍂▫️🍂 آیت الله میلانی میفرمودند :مبادا روزی بر شیعه بگذرد و شیعه در آن روز با امام زمانش حرف نزند. هر روز وضو بگیریم و در مکانی خلوت باتوجه و حضور قلب، زیارت آل یاسین را بخوانیم و بعد با امام زمانمان حرف بزنیم و در حل مشکلات دنیا و آخرت خود از حضرت کمک بخواهیم. مداومت به انجام این کار تأثیر معجزه آسایی در حل مشکلات اخلاقی، مادی و همه مشکلات ما دارد. حتما از امروز این کار را شروع کنیم. ✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨