راستی اگر یکبار دیگر حادثه کربلا تکرار شود ما چ میکنیم؟ما که تمام این سالها ادعای«یا لیتنی کنا معک»داشتیم،ما که هر هفته زیارت عاشورا میخوانیم و لعن و نفرین میکنیم قاتلان حضرت را،ظهر روز عاشورا جزو کدام دسته میشویم ؟
ظالم ؟مظلوم؟تماشا چی ؟
به این فکر میکنم که اگر همین جامعه امروزی ما در معرکه عاشورا قرار بگیرد ،عده زیادی همان اول کاری مینشینند روی زمین و بنا میکنند به عزاداری !حالا هرچقدر برایشان روضه بخوانی که آقا بیا در رکاب امام بجنگ!
خب نگذار حسین به قتلگاه برود!
بیا برای امام زمانت جان بده!
بنا میکنند به ناله و زاری که نه اقا جان،ما باید برای این مصیبت بزرگ گریه کنیم !
شما کاری به ما نداشته باشید!
به نظرم این تجربه یک عمر عزاداری بی معرفت است!
همین ها زمانی که امام زمانشان بیاید فقط ظاهر دین را می بینند و از اصل آن که یاری امام زمان است غافل!
بعضی ها همینقدر که منافعشان در خطر نباشد و یک پوسته ظاهری از دین را رعایت کنند؛ نماز بخوانند مسجدی بروند و روزه ای بگیرند فکر میکنند مسلمان کامل شده اند،امامشان را دوست دارند اما حاضر نیستند برای اسلام از چیزی بگذرند ،حاضر نیستند کاری کنند !دل به خطر بزنند یا ن ،اصلا برای امامشان قدمی بردارند
باید از خودشان بپرسند که جز سرخی سینه هایشان چه چیزی در کارنامه شان هست و چه کار مفیدی برای اسلام و مسلمین کرده اند ؟
روضه و عزاداری اگر به نشستن و سینه زدن بگذرد چه فایده ای به اسلام میرساند؟!
اگر شور و بغض ما نسبت به دشمنان اهل بیت ختم به دوساعت جلسه هیئت باشد چه فایده!؟
اما عده ای جزو سپزپوشان سپاه حسین اند(محسن حججی ها را ببینید) همان ها که گریه و ناله شان ب درگاه خدا ان هارا به حسین میرساند .
روضه محل حرکتشان است!
نقطه جوش و خروششان!
برخواستن برای امام زمانشان!
انها بغضشان به دشمن مستمر است نه محدود به زمان و مکان !نه فقط برای ایام محرم و از فردایش گناه و معصیت و نشستن ونگاه کردن به دشمنان ،که چه جوک ها برای مسخره کردن اسلام و مسلمین نمیسازد
و ماهم ضمن خندیدن منتشرشان میکنیم.
تیشه به ریشه ی ولایت فقیه مان میزنند و ماهم سری تکان میدهیم یا خیلی مسلمان باشیم سکوت میکنیم
چقدر از مسلمانی مان دفاع کردیم ؟
چقدر برای همدیگر از امام زمانمان سخن گفتیم؟
چقدر فریاد زدیم که آهای ملت اماده شوید حسین در راه است؟
چقدر کودکانمان را برای سربازی امام زمان تربیت کردیم؟
چقدر چشممان بر لقمه حرام که پیش رویمان بستیم و فقر را به ثروت حرام ترجیح دادیم؟
چقدر انصاف داشتیم؟
چقدر از غیبت و دروغ و تهمت دست کشیدیم؟
در چند مجلس گناه شرکت نکردیم؟
هروز پای صحبت کدام عالم در گوشی های موبایلمان نشستیم؟
حسین به کوفه نیامد تا برایش نامه ننوشتند.
ما برای آمدن حسین مان چه کردیم ؟
میبینم آن روزی را که قائم اهل بیت قیام کند و از شیعیان طلب یاری کند،اما ما کاری جز سینه زدن بلد نباشیم !
میترسم غرق همین ظاهر روضه ها شویم و یزید زمانمان را نبینیم!
میترسم روزی برسد که مخاطب لعن های زیارت عاشورا خودمان باشیم!
عزاداری برای اماممان موجب حرکت ماست،اشک برحسین دل هارا شفا میدهد.اشک هایتان را ارزان نفروشید.
هدف ادامه راه اوست ،یا لیتنا کنا معک یا حسین
هدایت شده از حضرت ِدا!
روحیه جهادی را بر روحیه
تافته جدا بافته بودن ؛
ترجیح بدهید .
- آیتاللهخامنهای -