+

و آرام آرام مُرد هرچه که بوی دلخوشی میداد .

توقع ، ناامید کننده ترین چیزیه که ما از آدما داریم .

:)

سخت‌ترین چیز در زندگی عاجز ماندن آدمی در تسلی دادن به خودش است .

او در دریایی از خاطرات غرق شده است ، هر موجی که به سمتش می‌آید ، او را بیشتر له می‌کند . یادها مثل سنگ‌های سنگین بر دوشش فشار می‌آورند و نمی‌گذارد نفس بکشد . هر لحظه ، هر تصویر ، او را به عمق گذشته می‌کشاند و نمی‌گذارد از این درد رهایی یابد . در این اقیانوس بی‌پایان ، تنهاست و در سکوت ، فریاد می‌زند .

_

آدما حتی اگه سال‌ها کنار هم باشن یه شبه میتونن باهم غریبه بشن .

« نتوانستم اندوه را به پایان برسانم ، خودم را به پایان رساندم »

+:)

‏می‌دونی کی کنسله؟ اونی که فهمید تو ناراحتی ولی هیچ تلاشی نکرد :)

آدم ها همیشه نمی‌مانند ، یک جا در را باز می‌کنند و برای همیشه می روند .