چند سالی می‌شود که مهمان خانه شمام پدرجان. البته که من سال‌هاست مهمانم، ولی اهل خانه را نمی‌شناختم و دراین بین، این خانواده مقدس بی‌منت از منِ نابینا پذیرایی کرده‌اند. از کجا معلوم، شاید آن مردِ خوش سیما ِسبز پوشِ نورانی در رویا که قول حفاظت داده بود، از همین خاندان مقدس باشد... دلم برای شما پر می‌کشد پدرجان؛ درست است که شما در قلب مایید و در عمق وجود ما از ازل ریشه داشته‌اید، ولی به هنگامه شهادت که می‌رسیم، یتیم می‌شوم، سرگردان‌ می‌شوم و انگار که دوباره بازمی‌گردم به سر نقطه آغاز خلقت؛ زمانی که هیچم، خاکم و باز هم شما می‌پذیرید این خاکِ حقیر‌‌ را... پدرجان، این ایام بیشتر از شهادت شما دلم از ابن ملجم که روزگاری از محبان و عاشقان شما بود می‌گیرد و همیشه این ترس همراه من است که محب واقعی کیست، چگونه میتوان صادقانه و خالصانه عرض ارادت کرد بدون آنکه انحرافی باشد..؟ در آخر امیدوارم خداوند به‌حق همین شب‌های گران‌وقت، طعم محب واقعی بودن را به ما بچشاند💚 */یادداشت های خانم ناشناس

چله زیارت آل‌یاسین و سوره یاسین روز بیستم🌱 *به نیمه چله رسیدیما! دم همتت گرم🥲

چله زیارت آل‌یاسین و سوره یاسین روز بیست‌و‌یکم🌱

چله زیارت آل‌یاسین و سوره یاسین روز بیست‌و‌دوم🌱