در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه ‌چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگر ها راه میرفتند و خوشه های جامانده را از زمین بر میداشتند و گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور میداد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید. حافظ نيز در شعرى چنين میفرماید : ثوابت باشد ای دارای خرمن اگر رحمی کنی بر خوشه چینی دستفروشان «خوشه چین» های روزگار ما هستند، آنهايى که در این هوای سرد چشم دارند به اینکه از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم ... من که فرزند این سرزمینم، در پی توشه ای، خوشه چینم شادم از پیشه ی خوشه چینی، رمز شادی بخوان از جبینم قلب ما، بود مملو از شادی بی پایان سعی ما، بود بهر آبادی این سامان خوشه چین، کجا اشک محنت به دامن ریزد خوشه چین، کجا دست حسرت زند بر دامان ای خوشا پس از لحظه ای چند آرمیدن، همره دلبران خوشه چیدن از شعف گهی همچو بلبل نغمه خواندن، گه از این سو به آن سو پریدن 💯🌻💯

لباسش خیلے وصلہ و پینہ داشت گفتم:" عمو! چرا نمیرے لباس نو بگیرے؟" گفت:" اینو شهید همت بهم داده، یادگاریہ. . ." «🌱[ #شهید_حسن_امیرےفر «🤍[ #عمو_حسن |

بخوان دعای🤲 فرج را که صبح نزدیک است🌿✨ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #امام_زمان

#وضعیت #استوری #عکس پروفایل 👆👆👆