‏🗣انتقاد حجت‌الاسلام رفیعی از سلبریتی‌هایی که در مقابل جنایات اسرائیل سکوت کرده‌اند! 🔺کجایند آنهایی که با کوچکترین حادثه کشور را به آشوب می‌کشند و فریاد یا للمسلمین‌شان سر میدهند؟ #جهاد_تبیین #آگاهی_سیاسی #دانستنیها #فلسطین

🔴 از مقداد سوال شد که در هنگام حمله به خانه‌ی فاطمه (سلام‌الله‌علیها) چه کردی؟ گفت مامور به سکوت؛ اما دست بر قبضه شمشیر و چشم در چشم علی منتظر اشاره بودیم... رهبــــــــر اگر فرمان دهد غسل شهادت می کنیم #مکتب_حاج_قاسم #فلسطین #غزه

درس شجاعت... مادر فلسطینی به پسرش میگه در مقابل کفار بدون نقاب باش.. #طوفان_الاقصی #فلسطین #غزه

آیا ما بلدیم مانند این کودک فلسطینی با خدای خود مناجات کنیم؟ 😭😭🤲🤲 #دیدنیها #فلسطین #غزه

#اطلاعیه 🔴مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی 🍀«خــانــه ســبــز»🍀 🔶ویژه کارکنان و خانواده‌های محترم(شاغل و بازنشسته) 🔹مشاوره حضوری ،آنلاین و تلفنی (رایگان) 🔶با حضور روانشناسان مجرب خانم و آقا درتهران وشهرستان ها 💠خدمات مشاوره‌ای در زمینه‌های: ✔️ازدواج و مهارت‌های پیش از ازدواج ✔️خودآگاهی (مسائل فردی) ✔️خانواده و زوج درمانی ✔️مذهبی ✔️روانسنجی ✔️تحصیلی و شغلی ✔️ انجام تست های استعداد یابی ویژه کودکان و نوجوانان ✔️انجام تست های پیش از ازدواج ✔️برگزاری کارگاه های تخصصی در حوزه خانواده وفرزند پروری ☎️شماره‌های تماس: ۰۹۰۲۸۶۲۸۷۷۰ - ۰۲۱۲۲۹۴۱۹۰۰–۰۲۱۲۶۱۰۳۰۳۲ 📍آدرس: میدان نوبنیاد، خیابان صنایع (شهید فخری‌زاده)، تربیت‌بدنی سازمان صنایع دفاع. 🌸🍃🌸🍃🌸 🍃🌸 https://eitaa.com/khanesabz110 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

بسم الله الرحمن الرحیم 🔷داستان «بهار خانوم»🔷 صبح شد اما نه فرحناز چشم روی هم گذاشته بود و نه پدرش! هر دو به بهار و امنیت و حال و اوضاعش فکر میکردند. یکی در خانه و دیگری در شرکتش تمام فکر و ذهنشان شده بود بهار! در اتاق فرحناز باز شد و منشی به همراه دو نفر وارد اتاق شدند. صبحانه آورده بودند. منشی به آن دو نفر دستور میداد و آنها هم میز صبحانه را برای فرحناز میچیدند. فرحناز: «نمیخواد. یه تیکه نون میخورم. میل ندارم.» منشی: «قربونتون برم دیشب هم چیزی نخوردید. حتی قوری چاییتون هم هنوز پره. لطفا روی منو زمین نندازین و تشریف بیارین سر میز و صبحونتون رو بخورید.» فرحناز چشمش را مالاند و گفت: «از دست تو! باشه. میخورم. بفرمایید.» منشی: «خانم میدونم خسته این. اما آقای احمدی میخواستن شما را ببینند!» فرحناز: «بگو بیان با هم صبحونه بخوریم.» چند لحظه بعد، احمدی و فرحناز سر میز صبحانه بودند. فرحناز که غرق در افکار خودش بود و بیشتر با لقمه ها بازی میکرد تا این که بخورد. اما احمدی، لقمه های کوچک میگرفت و چند لحظه میجوید و سپس لقمه کوچک بعدی را در دهان میگذاشت. -خانم حالتون خوبه؟ خیلی خسته به نظر میرسین! -خوبم. جلسه دیشب چطور بود؟ -تا صبح طول کشید. خوب بود. سر قیمت، همون اول به توافق رسیدیم. بقیه حرفامون درباره کارای فنی بود. شیوه انتقال پول و امضای اسناد و چند درصد رمز ارز باشه و این چیزا. -حرف خاصی دیگه ای نزدند؟ همون یه جلسه کافی بود؟ -آره. کافی بود. حرف خاصی هم ... نه ... چیز خاصی نگفتند. قرار شد که امروز پیش پرداخت بدن. ضمنا شما و آقا مهرداد را دعوت کردند که برای جشن سالانه هلدینگشون به بحرین برید و سه روز مهمون اونا باشید. -باشه سر فرصت. آقا احمدی من خیلی گرفتارم. ذهنمم خیلی مشغوله. میخوام دو هفته وقت بذارم تا بالاخره به نتیجه برسم. آش و با جاش به شما میسپارم. اما یه توقع دیگه هم دارم! -امر بفرمایید! -مهرداد! نمیخوام زیر بارِ مشکلات من و درگیری های فکریم فراموش بشه. اگر لازمه، یه تیم خوب از بهترین وکلای ایران استخدام کنید تا پرونده مهرداد به نتیجه خوبی برسه. هر کار و هزینه ای که لازمه، انجام بدید. متوجهید؟ هر کار و هر هزینه ای! -متوجهم. چشم. دو روز به من فرصت بدید که کارای شرکت را سامان بدم. تو این فاصله، میگم از بهترین شاگردام روی پرونده آقا مهرداد کار کنند. نگران نباشید. -بسیار خوب. من دارم میرم. دیگه تاکید نکنم. -خیالتون راحت! فقط ... خیلی خسته به نظر میرسید. بگم راننده ... -نه. خودم میرم. خوبم. خدانگهدار. کیفش را برداشت و رفت. یک ساعت بعد به خانه مادرش رسید. کلید انداخت و وارد شد. پدرش با پیژامه و پیراهن راحتی و تسبیحی در دست، در حیاط ایستاده بود و در حال آب دادن به گلها بود. تا چشمش به فرحناز خورد، لبخندی زد و گفت: «وقتی دل آدم بی قرار میشه، از خواب و خوراک و آسایش و آرامش میفته. دنیا براش کوچیک و تنگ میشه. حس میکنه نفسش بالا نمیاد. با خودش میگه چرا بقیه به چیزای الکی مشغولن؟ چرا کارایی میکنن که لزومی نداره! حس میکنه مشکلش بزرگترین مشکل دنیاست و بقیه نمیفهمن. اما ... اینجوری نیست. حداقلش اینه که بقیه به اندازه اون درگیر نیستن. وگرنه بی خیالش هم نیستن.» فرحناز لبخندی زد و کنار پدرش ایستاد و گفت: «سلام آقاجون! شما هیچ وقت بی خیال من و حال و روزم نبودین!» پدرش لبخندی زد و همان طور که آب میداد جواب داد: «اینم از شانس منه که یه دختر با درگیری های خاص دارم. دختری که الان باید مثل مامانش و داداشش و زن داداشش تا ساعت نه و ده خواب باشه و بعدش هم نیسم ساعت تو رختخوابش گوشیشو چک کنه. بعدش هم با صورت نشسته، بشینه پای صبحونه و غر بزنه! تو از وقتی بچه بودی، یه بی قراری خاصی در روح و جسمت بود. یه غیرت و تعصب خاصی رو کارات داشتی. الانم همینی. من همیشه به دغدغه هات احترام گذاشتم. چون مثل بقیه زنا و دخترا نیستی.» ادامه👇