شب یه کلمه ساده نیست، شب یه طوفانه. طوفانی از گذشته، طوفانی از فکر برای آینده، خاطرات، حرف ها، لبخند ها، گریه ها، اشک ها، بغض ها، یه قابیه که همه چیو تو خودش جا داده و قلب های بازیگوشی که در شب تمام این هارو تحمل میکنن و به اجبار به پیشواز شب میرن..

آدما تا وقتی همدیگرو دارن متوجه خیلی چیزا نمیشن ولی وقتی همو از دست بدن تازه یادشون میاد که یه چیزی کمه، تازه یاد میگیرن که قدر بدونن

ولی بعضی شوخیا جاش نیست متوجهی ؟

هیچ وقت نمیتونی اعتمادی که از بین میره رو همونطوری که مثل قبل بود برگردونی.

حالم یجوریه انگار یه بچه ی پنج سالم که خوردم زمین از دستام داره خون میاد زانوهام زخم شدن دارم داد میزنم که کمکم کنن ولی انگار همه رفتن، نیستن، انگار کسی نیست.

ما یه عده گاویم که یاد نگرفتیم..

درحال از دست دادن علاقم نسبت به همه چیز هستم.

‏آدم وقتی حرفاش زیاد میشه منفجر نمیشه لال میشه .

مغزم درد میکنه از بس توش با خودم حرف زدم!(:

چرا بهترین دوستای آدم باید چند صد کیلومتر دور تر، داخل این ماسماسک فلزی باشن؟

تو غمگین ترین فردِ این جهان بودی ؛ این را از لبخند های بسیارت فهمیدم.

_