🇮🇷 امسال دومین باری است که ماشینم را از بچه‌هایی که غزل حفظ کرده بودند، پر می‌کنم و به آرامگاه فردوسی می‌رویم. آرامگاه شعرا را نمی‌شود با تعداد زیاد رفت. باید گپ زد و برای رفتن بهانه داشت. بازدیدش شبیه «اردو» یا «موزه‌گردی» نیست. دفعه قبل که جریمه تپلی شدم. پلیس تعداد زیاد دانش‌آموزانم را در ماشین دیده بود. دستش را به نشانه ایست تکان داده بود و بچه‌ها هم فکر کرده بودند باید ابراز علاقه کنند و دست تکان داده بودند! وقتی فهمیدم که حدود ۳۰ متر از صحنه دور شده بودیم. فقط صورت اخمالو و عصبانیت پلیس را از توی آینه دیدم! دیگر دیر شده بود و ترجیح دادم فقط از این صحنه دور شوم و منتظر پیامک باشم! 🔸در تجربه‌های اندک معلمی‌ام، هیچ چیز به‌اندازهٔ سپردن موضوع به بچه‌ها و از هر دری حرف‌زدن با آن‌ها نچسبیده است. مخصوصاً اینکه بعد از چند ماه، یکهو فلان جمله‌ام را به رویم می‌آورند و می‌فهمم خیلی چیزها یادشان مانده است! تمرین خوبی است؛ مخصوصاً برای ما که آدم‌های «مستقیم‌گویی» هستیم و «هدف‌زدگی» در صحبت‌هایمان موج می‌زند و دستمان را برای مخاطبمان باز و ما را پیش‌بینی‌پذیر و او را بی‌حوصله می‌کند. ما پای نقاشی رستم و سهراب، از تأثیر بوی بد عرق در جنگ‌های شاهنامه شروع کردیم! اینکه سهراب وقتی داشت جان می‌داد و سرش روی پای رستم بود، زیر بغل پدرش چه بویی می‌داد! یا اینکه چرا سهراب در نقاشی دارد می‌خندد! اما در همین بین، از هرچه دانش اندکم درباره این داستان اجازه می‌داد هم حرف زدیم! حتی از خیانت افراسیاب و مقدمه‌چینی برای ایجاد این تراژدی و پسرکشی! @khaterneshan

📷 از آن یادگاری‌های شیرین! چه لذتی بهتر از شاگردی و درس پس‌دادن و گرفتن نمره قبولی از فردی که سخت‌گیر است و عمیق؛ آن‌هم وقتی موضوع گفت‌وگویتان، طراحی برنامه تلویزیونی با موضوع ادبیات فارسی باشد. بعدتر بیشتر خواهم گفت... @khaterneshan

بخش اول 😊اگر انقلاب اسلامی در این سال‌ها اتفاق می‌افتاد، آهنگ‌های سال ۵۷ چه شکلی می‌شدند؟ حق نشر محفوظ! @khaterneshan

خدایی با این آهنگ می‌شه انقلاب کرد؟

با این آهنگ فقط باید ساواکی‌ها رو بوسید و توی فرودگاه با چشمای خیس بدرقه‌شون کرد و قضاوتشون نکرد!

بخش دوم ☺️فرض کنید شعر «برخیزید» که یکی از بهترین سرودهای انقلاب است، قرار بود این روزها ساخته می‌شد. به‌نظرتان این شکلی می‌شد؟

یکی هوش مصنوعی رو از من بگیره!

جنبه ندارم!

حالا تصور کنید که فرزندتان در چند سال آینده مثل آب خوردن به ابزارهای هوش مصنوعی دسترسی خواهد داشت. ابزاری که حتی برخی مفاهیم مثل «تلاش»، «علم»، «موفقیت» و... را تغییر خواهد داد. چطور؟ برای نسل ما هرچه در یک کار بیشتر وقت بگذاری، نشانه‌ای مثبت از تلاش و همت است؛ اما برای فرزندمان، هرکس با زمان کمتر و معطلی کمتر به نتیجه برسد، در ارزش‌گذاری اجتماعی موفق خواهد بود.

یک تکثر و تنوع بی‌انتها از ابزارهای مختلف و رسیدن به اهدافی که قبلاً باید سال‌ها برایشان وقت می گذاشتی و حالا در چند دقیقه و صرف اندکی هزینه به آن می‌رسیم. در آینده‌ای که احتمالا ما هم خواهیم دید، شغل‌های طراحی سازه مانند معماری، شغل‌های طراحیِ مبتنی بر سنجشگری یا شغل‌های اصلاحی مانند کارشناسی آمار، کارشناسی بهداشت و تغذیه، مربی بدنسازی، مشاوره و... دچار تغییر بنیادین می‌شوند. این‌ها حداقل ماجراست.

بازی «پو» رو یادتون هست؟ فقط باید به او رسیدگی ساده می‌کردیم! ولی خیلی‌ها روی گوشی داشتند! حالا اگر مبتنی بر هوش مصنوعی بتونه با فرزندتون تعامل بکنه، نسبت به خوش‌حالی یا ناراحتی‌ فرزندتان واکنش نشون بده، مسئله‌هاش رو درمیان بگذاره و بازی هم بکنه، نکاتی که شما می‌خواهید را هم به فرزندتان آموزش بدهد و... حالا چه می‌کنید؟ اگر هم‌زمان با فرزندتان بزرگ بشود و بتواند به شما مجموعه‌ای از سؤالات و گپ و گفت های خودش با فرزندتان را تحلیل محتوا کند چه؟

این بود انشای من!