ختم نهج البلاغه
📚 کتاب عبرت «قسمت بیست و چهارم» 📌نگرشی برسرگذشت و سرنوشت (زبیر ابن عوام) صحابی پیامبر اکرم (صلی الل
📚 کتاب عبرت «قسمت بیست و پنجم»
📌نگرشی برسرگذشت و سرنوشت (زبیر ابن عوام) صحابی پیامبر اکرم (صلی الله علیه)
🔻 اگر کسی بر امور گذشته تفکر و
تأمّل داشته باشد، در زمان خودش مصادیق آن را مییابد، تشخیص میدهد و با توجه به تجربه کسب نموده از عبرتهایِ گذشته، در برخورد با مصادیق آن زمانِ خودش درست تصمیم گیری میکند.
🔻نکته حائز اهمیت دیگر اینکه، درس گرفتن از عبرتها در افراد مختلف با دانش و بینش و موقعیت و عقیدههای گوناگون، متفاوت است.
🔻در اولیای خدا این عبرت گرفتن از تاریخ در حدّ بالاست و هر مقدار انسان به خداوند متعال نزدیک تر باشد از خطا و اشتباه دورتر است.
📚کتاب عبرت
✍مؤلف: سیّدمهدی طباطبایی
↩️ادامه دارد.....
https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee
سهم روز بیست و ششم از حکمت ۲۳۳ تا ۲۴۳
4_5794382121820751985.mp3
زمان:
حجم:
3.1M
🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز
🌺 سهم روز بیست وششم از حکمت ۲۳۳ تا حکمت ۲۴۳
https://eitaa.com/joinchat/3042902020Cab4e8d14dc
🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز بیست وششم
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت233 : به فرزندش امام مجتبی (علیه السلام ) فرمود: كسی را به پيكار دعوت نكن، اما اگر تو را به نبرد خواندند بپذير، زيرا آغازگر پيكار تجاوزكار و تجاوزكار شكست خورده است.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت234 : برخی از نيكوترين خلق و خوی زنان، زشت ترين اخلاق مردان است، مانند، تكبر ،ترس، بخل، هرگاه زنی متكبر باشد، بيگانه را به حريم خود راه ندهد، و اگر بخيل باشد اموال خود و شوهرش را حفظ می کند، و چون ترسان باشد از هر چيزی كه به آبروی او زيان رساند فاصله می گيرد.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت235 : (به امام گفتند، عاقل را به ما بشناسان) و درود خدا بر او فرمود: خردمند آن است كه هر چيزی را در جای خود می نهد. (گفتند پس جاهل را توصیف كن فرمود:) با معرفی خردمند، جاهل را نيز شناساندم (يعنی جاهل كسی است كه هر چيزی را در جای خود نمی گذارد، بنابراين با ترك معرفی مجدد، جاهل را شناساند.)
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت236 : به خدا سوگند، اين دنيای شما كه به انواع حرام آلوده است، در ديده من از استخوان خوكی كه در دست بيماری جذامی باشد پست تر است.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت237 : گروهی خدا را به اميد بخشش پرستش كردند، كه اين پرستش بازرگانان است و گروهی او را از روی ترس عبادت كردند كه اين عبادت بردگان است و گروهی خدا را از روی سپاسگزاری پرستيدند و اين پرستش آزادگان است.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت238 : زن و زندگی، همه اش دردسر است و زحمت بارتر اينكه چاره ای جز با او بودن نيست.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت239 : هر كس تن به سستی دهد، حقوق را پايمال كند، و هر كس سخن چين را پيروی كند دوستی را به نابودي كشاند.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت240 : سنگ غصبی در بنای خانه، مایه ويران شدن آن است (اين سخن از رسول خدا نقل شده است و اينكه سخن پيامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام ) شبيه يكديگرند جای شگفتی نيست برای اينكه هر دو از يكجا سرچشمه گرفته و در دو ظرف ريخته شده است).
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت241 : روزی كه ستمديده از ستمكار انتقام كشد، سخت تر از روزی است كه ستمكار بر او ستم روا می داشت.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت242 : از خدا بترس هر چند اندك، ميان خود و خدا پرده ای قرار ده هر چند نازك.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
📒 #حکمت243 : هرگاه پاسخها همانند و زياد باشد، پاسخ درست پنهان گردد.
┄═❁🍃❈🌺❈🍃❁═┄
http://eitaa.com/joinchat/4186308623C524dd26156
حکمت-5-بخش-2.mp3
زمان:
حجم:
1.4M
🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه
🔸 شرح #حکمت5 2⃣
🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع
https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee
✨بسم الله الرحمن الرحیم✨
🌹 شرح #حکمت5
🔴 قسمت دوم
🔹1.2 تقسیم بندی علم:
🔻حضرت گاهی علم را به علم فطری و علم اکتسابی تقسیم میکنند و گاهی به علم نافع و غیر نافع.
ببینیم این ها نسبت و رابطه شان به همدیگر چیست؟
🔸1.2.1 نافع بودن یا نبودن علم:
در حکمت ۳۳۸ میخوانیم: «دانش بر دو قسم است، دانش فطری ((که در نهاد انسان قرار داده شده است)) و دانش شنیدنی ((که از استاد و کتاب و چیزهای دیگر ما یاد می گیریم)) دانش شنیدنی هر گاه با دانش و فطری هماهنگ نباشد سودی نمی دهد ». بنابراین مسئله مهم این است که آیا علمی که ما می آموزیم نافع هست یا نافع نیست؟ در مورد علم نافع و علم غیر نافع حضرت دو ملاک و معیار معرفی فرمودند; یک اینکه آیا به آن علم عمل میشود یا نه؟ دوم اینکه آیا آن علم تبدیل میشود به ایمان قلبی یا نه ؟ درباره عمل به علم مطالب بسیار جالبی در نهج البلاغه است در حکمت ۹۲ میخوانیم: « پست ترین دانش آن است که تنها بر سر زبانها باشد و بالاترین دانش آن است که در اعضای بدن انسان آشکار می گردد». یا در حکمت ۳۶۶ می فرمایند: «دانش در کنار عمل است پس هر کس که بداند عمل میکند و علم ، عمل را فرا می خواند اگر عمل اجابت کرد علم میماند و گرنه کوچ میکند و میرود».
🔻 در حکمت ۱۰۷ نهج البلاغه کار به جایی میرسد که حضرت می فرمایند: «چه بسا انسان عالمی که جهلش او را کشته است». چرا در حالی که عالم است جاهل است؟! می فرمایند:« علمی که داشته همراهش بوده اما سودی نبرده». یعنی به آن علم عمل نکرده است. با این نگاه حضرت در حکمت ۲۷۴ به ما توصیه می فرمایند: «دانش خود را نادانی و یقین خود را شک قرار ندهید». یعنی با وجود اینکه علم دارید مثل نادانها عمل نکنید و به علم خود عمل کنید. و در حالی که یقین دارید اینقدر وسواس نداشته باشید و مثل انسان هایی که شک دارند متوقف و متحیر نشوید. در ادامه می فرمایند: «هر گاه دانستید به دنبال عمل باشید و چون یقین پیدا کردید اقدام کنید». در نظر حضرت علی علیه السلام عالم بی عمل پست ترین موجود است. مثلا در خطبه ۱۱۰ میخوانیم : «عالمی که به دانش خود عمل نکند مانند جاهل سرگردانی است که از نادانیش بیدار نمی شود بلکه حجت و برهان علیه عالم بی عمل نسبت به جاهل بزرگتر و حسرت و اندوه او پیوسته تر است و او است که نزد خدا از همه بیشتر سرزنش میشود». یا درباره کسانی که ادعای علم می کنند درحالی که واقعا عالم نیستند در خطبه ۸۷ آنها را حیوان های عالم نما معرفی می فرماید و میفرمایند: « بنده ی دیگری است که عالم نامیده میشود، اما عالم نیست، پس چهره چنین کسی چهره انسان ولی قلب او قلب حیوان است. نه راه رسیدن به هدایت را می شناسد تا به دنبال آن برود و نه راه رسیدن به گمراهی را میداند تا از آن روی برگرداند پس انسانی با این صفات مرده ای است در میان زندگان ».
🔻با این توصیفات حضرت به جابر بن عبدالله انصاری در حکمت ۳۷۲ اینگونه بیان می کنند که : «عالمی که به علمش عمل میکند یکی از چهار ستون برقراری دین و دنیا است. می فرمایند: « ای جابر دین و دنیا به چهار کس پایدار است عالمی که به علم خویش عمل میکند، نادانی که از آموختن ننگ ندارد، بخشنده ای که از بخشش به جا دریغ نکند و فقیری که آخرت خویش را به دنیا نفروشد. پس اگر عالم به علم خویش عمل نکند نادان هم از آموختن سرباز میزند ». چرا ؟ چون جاهل میگوید اگر این علم فایدهای داشت چرا خود اهل علم به آن عمل نمیکند .
🔻نکته دیگری که درباره عمل به علم به عنوان نافع شدن علم بیان فرمودند در نامه ۳۱ خطاب به امام مجتبی سلام الله علیها فرمودند: «بدان که در دانشی که نافع نیست، خیری هم نیست و آموختن دانشی که سزاوار نیست سودی هم ندارد ». پس معیار اول در نوع بودن علم این است که به آن علم عمل شود. علمی که به آن عمل شود نافع است و علمی که به آن عمل نکنید نافع نیست.
🔸1.2.2 دانش و ایمان:
آیا این علم از ذهن به قلب هم سرایت کرده است؟ به تعبیر دینی آیا این علم از مرحله دانش به ایمان تبدیل شده است یا نه؟ اگر به ایمان تبدیل شد آن موقع حتماً نافع است. حضرت در خطبه ۱۵۶ میفرمایند: « به وسیله ایمان علم آباد می شود».
🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع
↩️ ادامه دارد...
https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee