کلافِ کور! ‌گفتاری پیرامون وضعیت حجاب در پسامهسا 👤 سیدکمیل حسینی: مقاومت بر روی حجاب به علت سیاسی کردن حجاب است. ‌ 👤 ابوالفضل اقبالی: این هوشمندی جمهوری اسلامی بود که روی شال گیر می‌داد. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ فیلم کامل را از صفحه آپارات خط‌مدیا تماشا کنید. 📎 @khatmediair 📎 www.khatmedia.ir

برشی از گفتگوی قسمت اول: کلافِ کور! 👤 سید کمیل حسینی: نباید اجازه دهیم جامعه دین‌زده شود. 👤 ابوالفضل اقبالی: نباید به بهانه سرمایه اجتماعی، جمهوری اسلامی را فدا کنیم. فیلم کامل گفتگویِ برنامه خط پیرامون سیاستگذاری فرهنگی در حوزه حجاب را از طریق صفحه آپارات خط‌مدیا مشاهده کنید. 📎 @khatmedia

‌‌ابوالفضل اقبالی: «ما مردم را قانع نکردیم.‌» ‌ «پاشنه آشیل حکمرانی فرهنگی را در گفت‌وگو با مردم می‌دانم. ما مردم را قانع نکردیم و روایت دست‌اول نداشتیم. برای همین است که در مورد حجاب، خانواده و طلاق، جمعیت و... به مشکل خورده‌ایم. از نظر من وظیفه حکومت اسلامی نه تربیت است و نه عدالت، بلکه اقامه حدود الهی است. تکلیف شما در ظرفیت‌ها و توانایی‌های شما تعریف می‌شود. مثلا در حکم حجاب الان نمی‌توانیم مساله وجه و کفین را اجرا کنیم، چرا؟ چون ۷۰ درصد جامعه شما از این مساله گذر کرده‌اند. حکم حجاب مشخص است که وجه و کفین است و در پاسخ به مساله این نوشته می‌شود اما در حکم اجرای آن در جامعه نمی‌توان آن را اعمال کرد. اما در بحث کشف حجاب آمارها نشان می‌دهد حدود ۵ الی ۱۰ درصد مردم با این مساله مواجه هستند و خب طبیعتا می‌شود آن را با احکام مختلف کنترل کرد. آنچه دل مردم را نسبت به حاکمیت سرد می‌کند بحث شرایط اقتصادی و رسانه است. اتفاقا رها شدن حجاب، یارگیری از قشر خاکستری برای حاکمیت نخواهد کرد بلکه هسته سخت نظام را متزلزل خواهد کرد.» ‌ ‌ 📎 ‌‌@khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

سید کمیل حسینی: «اگر سرمایه اجتماعی احیا شود، حجاب نیز احیا خواهد شد.» ‌«حاکمیت اسلامی برای تربیت و عدالت است. اگر من به‌عنوان حاکم اسلامی بفهمم که یکی از قوانین من در خدمت تربیت و عدالت نیست باید به آن شک کنم. چیزی که ما متوجه می‌شویم این است که اعمال فشار بی‌ضابطه در مورد سبک زندگی، ضد تربیت اجتماعی است. از نظر من حاکمیت دستگاه فقط اجرای حدود الهی نیست. برای همین‌منظور حاکمیت باید کف خیابان پیمایش و بررسی کند تا ببیند نتیجه رفتار و حکم من چیست. پس وظیفه این نیست که فقط حدود را اجرا کند و به ما‌به‌ازای آن در جامعه توجه نکند. من معتقدم اگر کنش عقلانی صورت گیرد، مسیر می‌تواند تغییر کند؛ چرا‌که سرمایه اجتماعی می‌تواند احیا شود. اگر سرمایه اجتماعی احیا شود، حجاب نیز احیا خواهد شد.» ‌ 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

‌یادداشت سیده فاطمه نعمتی با عنوان ‌«دو خط موازی در مسأله حجاب» پیرامون گفتگوی کلافِ کور! : ‌ مناظره سیدکمیل حسینی و ابوالفضل اقبالی در خصوص مسأله حجاب پس از مهسا، در واقع مناظره‌ی دو طیف اصلی ماجرا در خصوص کلیه مسائل فرهنگی است که در کشور معمولاً مورد مناقشه قرار دارد. در یک سو، پژوهشگرانی قرار دارند که مسایل فرهنگی را از منظر پاشنه آشیل نظام، فضای مناسبی برای برنامه‌ریزی غرب در صدمه زدن به فرهنگ اسلامی می‌دانند و سیاستگذاری حاکمیت را در جهت کنترل هرگونه اختلال توصیه می‌کنند و در طرف دیگر، محققانی که معتقدند ایستادن در مقابل تغییرات فرهنگی نتیجه ای ندارد و با وضعیت فعلی حاکمیت در برنامه‌ریزی حوزه فرهنگ، نه تنها نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود بلکه خشم اجتماعی شدت پیدا می‌کند. نکته اینجاست که سخنان هر دو گروه صحیح است و نمی توان یکی را محکوم و دیگری را مورد تقدیر قرار داد. مسأله اصلی این است که ساختارهای فعلی اعم از عرف تا نهادهای بروکراتیک دولتی و قضایی، نتوانسته‌اند پیرامون مسائل فرهنگی به خط مشی صحیح برای حوزه‌های فردی و اجتماعی دست پیدا کنند. آقای حسینی با نقد وضعیت فعلی ساختارهای فرهنگی معتقد است اگر حاکمیت محبوب شود و سرمایه اجتماعی تقویت گردد، مساله حجاب خود به خود حل خواهد شد و آقای اقبالی معتقد است محبوبیت حاکمیت در گرو حفظ ساختارهای اسلامی است که مردم بر اساس آن انقلاب کردند. کمی تعمیق در این سخنان نشان می دهد هر دو استاد دقیقا در نقطه ای مشترک ایستاده اند و آن تعیین مسیر برای حاکمیت فرهنگی است که اکنون نیازمند بازسازی است. ‌‌ 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

یادداشت علیرضا رحمانی با عنوان « هنر درس نگرفتن از تجربه! » پیرامون گفتگوی کلافِ کور! : صرف نظر از موافقت یا مخالفت با سیاست‌های جمهوری اسلامی در عرصه حجاب موضوع عدم شناخت میدانی سیاستگذار از عرصه اجتماعی موضوعی است که نمی‌توان آن را انکار کرد. شناخت سیاستگذار از میدان اجتماعی معمولاً سوگیرانه، مبتنی بر نگاه‌های ایدئولوژیک و در بهترین حالت ناقص و گمراه کننده است. هرچند پیمایش‌ها و پژوهش‌های نظام‌مندی که مستقیماً در ارتباط با موضوع حجاب صورت گرفته باشند وضعیت چندان مناسبی ندارند اما نمی‌توان مدعی شد که هیچ نوع داده قابل اتکایی در این زمینه در اختیار سیاستگذار نیست. بیشتر به نظر می‌رسد سیاستگذران متاثر از نگاه ایدئولوژیک خود تمایلی به در نظر گرفتن این سنخ داده‌ها ندارند. توجه به ابعاد اجتماعی حجاب به معنای انکار بُعد سیاسی و امنیتی آن نیست، اما غفلت و نادیده انگاری ابعاد اجتماعی این مسئله آفتی است که از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون وجود داشته است و خود منجر به شکل گیری دامنه‌های امنیتی و سیاسی برای این موضوع شده است. به نظر می‌رسد بدنه سیاستگذار از اشتباهات پیشین خود درس نگرفته است و همچنان در مسیری حرکت می‌کند که تا کنون به بحرانی شدن موضوع حجاب در جامعه منتهی شده است. نباید از خاطر برد که در این سیر همواره مصداق "ممنوعِ" دیروز تبدیل به "مطلوبِ" امروز شده است. ثمره این رویکرد جرم‌انگارانه که نادیده گرفتن واقعیت‌های اجتماعی از ویژگی‌های بارز آن است، چیزی است که در نگاه کلان به چشم انفعال و جبر به عقب‌نشینی دیده می‌شود. ماحصل تداوم این رویکرد برخلاف انتظار حامیان آن، نه بهبود وضع حجاب که تشدید دامنه این مسأله خواهد بود. ادعایی که گواه آن تنها نگاه به تجربه پیشین و آزموده شده است. تأکید قوانین حجاب بر التزام به پوشیدن "شال" نه از سر هوشمندی که از سر درماندگی و انفعال است و با تداوم رویکرد فعلی مشخص نیست در آینده‌های نه چندان دور موضع توقف قوانین کجا خواهد بود. علیرضا رحمانی مدیر پژوهش گروه بررسی‌های راهبردی میراث 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

یادداشت مریم اردوئی با عنوان « قرار است امروز را اسلامی کنیم یا اسلام را امروزی؟ » پیرامون گفتگوی کلافِ کور! : کلاف کور اسمی با مسمی برای مناظره‌ای است که بین آقایان دکتر حسینی و دکتر اقبالی با میزبانی خط‌مدیا برگزار شد. مناظره‌ای که تکرار تمام حرف‌هایی بود که بارها از موافقان و مخالفان لایحه‌ی حجاب شنیده‌ایم. همان دعوای همیشگی بین سنت و مدرنیته، بین شرع و عرف. گرچه طرفین مناظره‌کننده هر دو از دغدغه‌مندان فرهنگی و زیست جنسی جامعه هستند اما مثل همیشه بده بستان بین شرع و عرف است. یک طرف تفکری نشسته که تلاش می‌کند با حفظ اصول و ارزش‌ها حدود الهی در جامعه اقامه شود و طرف دیگر کفه‌ی عرف را سنگین‌تر گرفته و معتقد است برای حفظ سرمایه‌های اجتماعی می‌توان از حجاب که از قضا یکی از ضروریات دین است عقب نشست و جامعه را به خود تنظیم‌گری سپرد تا با خطا کردن به بلوغ برسد. این نگاه بدون توجه به دست‌های پشت‌پرده‌ی حجاب‌زدایی بسیار تقلیل‌گرانه به مسئله‌ای می‌نگرد که بودجه‌های میلیاردی سازمان‌های جاسوسی پشتوانه‌ی آن است. نگاهی که تلاش دارد سیالیت موجود در مدرنیته را به فروعات مسلم دین تسری دهد و بدون توجه به این که حجاب مستند به نص صریح شارع است، فقه را متهم به عدم پویایی می‌کند. عجیب است که مدعی می‌شود فقیه حق قانون‌گذاری مبتنی بر احکام دینی را ندارد. این در حالی است که بر طبق قواعد فقهی و اصولی حاکم اجازه دارد برای هر منکری که اخلال در نظم فرهنگی، سیاسی و امنیتی ایجاد می‌کند، تعزیر گذارد. به نظرم برگزاری این دست مناظرات اگر قرار باشد خارج از چارچوب تخصصی برگزار شود راه به جایی نخواهد برد مگر نشاندن شبهاتی که علی‌الدوام تولید می‌شود و گاه بی‌پاسخ می‌ماند. مریم اردوئی پژوهشگر مطالعات زنان ‌ ‌ 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

‌ تیزر قسمت دوم: «ورودِ بعضی‌ها ممنوع!» گفتاری پیرامون سیاستِ جداسازیِ مدارس ‌ 👤 مرتضی کیا (مؤسس مدرسه علوم انسانی شرف‌الدین) «مدارس غیردولتی جزایر خودمختار هستند.» ‌ 👤 محمد ضیائی مؤید (معاون پژوهشی مؤسسه متن) «ما (در آموزش و پرورش) باید به سمت جداسازی بیشتر حرکت کنیم.» با خط‌مدیا هم‌راه باشید. 📎 @khatmedia

برشی از « ورودِ بعضی‌ها ممنوع! » گفتاری پیرامون سیاستِ جداسازیِ مدارس 👤 مرتضی کیا: «ما جامعه طبقاتی هستیم.» ‌ 👤 محمد ضیائی مؤید: «سیستم جمهوری را نفهمیدیم.» ‌ ‌ ‌  فیلم کامل را از صفحه یوتیوب و آپارات تماشا کنید. 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

برشی از « ورودِ بعضی‌ها ممنوع! » گفتاری پیرامون سیاستِ جداسازیِ مدارس 👤 محمد ضیائی مؤید: «وقتی همه داده‌ها در آموزش و پرورش محرمانه هست، به عنوان مدرسه چگونه خودم را ارتقا بدهم؟» 👤 مرتضی کیا: «متخصصینی که تصمیم سیاستی می‌گیرند، در فضای نخبگانی سیر می‌کنند نَه فضای واقعی.» ‌ فیلم کامل این قسمت را در صفحه یوتیوب و آپارات تماشا کنید. 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

برشی از « ورودِ بعضی‌ها ممنوع! » گفتاری پیرامون سیاستِ جداسازیِ مدارس ‌ ‌👤 مرتضی کیا: «اولین پایه حکمرانی، مشارکت مردم است.» ‌ 👤 محمد ضیائی مؤید: «‌در دنیای مدرن باید با ابزارهای مدرن بازی کنیم.»‌ ‌‌ فیلم کامل این قسمت را در صفحه یوتیوب و آپارات تماشا کنید. 📎 @khatmedia 📎 www.khatmedia.ir

مرتضی کیا: «خانواده‌های متوسط روبه‌پایین ما حق انتخاب ندارند.» «ما نمی‌توانیم صرفا به جنبه‌های تربیتی و روان‌شناختی بحث توجه کنیم و بگوییم که برای دانش‌آموز با نیازهای مختلف، مدارس با امکانات مختلف لازم است ولی پایۀ سیاستی و حقوقی و اخلاقی آن را نبینیم. اگر یک روزی جداسازی کردیم و دیدیم که نفع افراد تامین نشد یا حداقل نفع اکثریت قابل توجهی از این ذی‌نفعان تامین نشد آن زمان تکلیف چیست؟ جداسازی زمانی می‌تواند توجیه‌پذیر باشد که امکان و فرصت انتخاب را برای نوجوان و کودک و والدین آن فراهم کنید. امروز خانواده‌های متوسط روبه‌پایین ما حق انتخاب ندارند. خانواده‌های متمکن ما حق انتخاب دارند. جداسازی منجر به این می‌شود که دستاوردهای جداسازی فقط برای یک طبقه خاص باشد. ایده مدارس غیردولتی در ظاهر خیلی زیبا است ولی در باطن اینگونه است که الان امروز می‌بینیم که مدارس غیردولتی تمام تمرکز و رمق سیستم آموزش کشور را کشیده‌اند.» ‌ 📎 @khatmedia