️موضع لسان-قسمت لثه ✳️حروف لِثَوی: لثه: یعنی گوشت بن دندان، و حروفی که لثه در ادای آن‌ها مؤثر است حروف لثوی گویند. حروف «لثوی» از برخورد سر زبان با لثه دندان های ثنایای(پیشین) بالا به تلفظ در می آید. 💠حروفی که از این قسمت اداء میشوند عبارتند از : «ن٬ل٬ر» #مخارج_حروف #حروف_لثوی @KhatmeNoor

️موضع لسان-قسمت نطع ✳️حروف نِطعی: نطع: به چین خوردگی های دهان گویند. حروف «نطعی» از برخورد سر زبان با قسمت نطع (چین خوردگی های دهان) به تلفظ در می آید. 💠حروفی که از این قسمت اداء میشوند عبارتند از : «ط٬ت٬د» #مخارج_حروف #حروف_نطعی @KhatmeNoor

✳️حروف شَجری: شجر : به معنای فراخی است، و به گشادی میان دو فک و همچنین شکاف وسط زبان با قسمت مقابل آن از کام بالا «شجر» می‌گویند. حروف «شجری» از نزدیک شدن وسط زبان با قسمت شجر (سقف دهان) به تلفظ در می آید. 💠حروفی که از این قسمت اداء میشوند عبارتند از : «ش٬ج٬ی» #مخارج_حروف #حروف_شجری @KhatmeNoor

✳️حروف لَهوی: چون زبان کوچک(لهات) در آفرینش این دو حرف دخالت دارد، به این حروف لهوی گفته شده است. حروف «لهوی» از نزدیک شدن انتهای زبان با زبان کوچک (لهات) به تلفظ در می آید. 💠حروفی که از این قسمت اداء میشوند عبارتند از : «ق٬ک» #مخارج_حروف #حروف_لهوی @KhatmeNoor

✳️حرف ضِرسی: به حرفی که هنگام تلفظ کناره زبان از سمت چپ و یا سمت راست به پهلو و لبه دندان های آسیای بالا (أضراس) برخورد می کند حرف ضرسی گویند. 💠حرفی که از این قسمت اداء میشود عبارت است از : «ض» #مخارج_حروف #حروف_ضرسی @KhatmeNoor

#تصویر_مخارج اصلی حروف جوف، حلق، لسان، دولب و بینی ۴- موضع شَفَتَین: به معنای دولب و مفرد آن «شَفَه» می باشد. 💠مخرج ۴حرف «ف،ب،م،و» از موضع شَفَتَین می باشد.حروف شفتين را حروف لبوي نيز گويند كه توسط دو لب ادا و خارج مي شوند. بحث حروف لبها 👇 لب داراي دو قسمت است. قسمت بيرون آن خشك و قسمت داخلي آن به لحاظ وجود بُزاق دهان مرطوب است. و چهار حرف (فــاء ـ بـاء ـ مـيم ـ واو) محل اداء آنها لبهاست. به همين دليل اين حروف را حروف «شَفَهي» يا «شَفَوي» مينامند، زيرا «شفه» به معني لب است و اين حروف از محل لبها ادا ميشوند. مخارج اين حروف عبارت است از: 1. مخرج فاء: از طريق روانه كردن داخل لبِ پائين به سر دندانهاي ثناياي بالا است، به شكلي كه به يكديگر متصل شوند مانند: وقتي كه ميگوئيم: اُف. 2. مخرج باء: در نتيجه بهم رسيدن درون دو لب، و جدا شدن آن دو از يكديگر پديد ميآيند مانند: وقتي كه ميگوئيم: آب. 3. مخرج ميم: بيرون دو لب است بطوريكه بهم بچسبند، و هوا در لبها و ناحية خَيْشوم (بيني) نگه داشته شود مانند وقتي كه ميگوئيم: اَم. 4. مخرج واو غير مدّي: ميان دو لب است به قِسمي كه لبها بدون برخورد و اتصال به هم مانند غنچه جمع شود، و از هواي ميان دو لب خارج گردد. مانند وقتي كه ميگوئيم: اَوْ يا اَوّل البته بعضي حرف واو را از حروف جوفي يا هوايي ميدانند. #مخارج_حروف #حروف_شفوی @KhatmeNoor