♦️⚜💠#حفظ_قرآن_کریم💠⚜♦️ ✅ #جلسه_اول_و_دوم #حفظ_سوره_الرحمن #آشنایی_و_معرفی_سوره_الرحمن #حفظ_سوره_الرحمن_آیات_ ۱_تا_۱۰ 👇👇👇

#متن_صفحه_531_سوره_مبارکه_قمر #سوره_مبارکه_الرحمن #سوره_54و55 #جزء_27

✨محتوا سوره الرحمن سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که در جزء ۲۷ جای دارد. نام‌گذاری این سوره به نام «الرحمن» که یکی از نام‌های الهی است، از کلمه آغازین سوره گرفته شده است. درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است.

سوره الرحمن را عروس قرآن می خوانند چرا که فضیلت و خواص سوره ی الرحمن بقدری است که این لقب برازنده ی آن است چنانچه حضرت زهرا(س) قرائت کننده ی سوره الرحمن را ساکن بهشت فردوس می خوانند. ✨فضیلت سوره الرحمن و دعاهای آن یکی از پرفضیلت ترین سوره های مبارک قران کریم سوره الرحمن است که نام دیگرآن «آلاء» و لقبش عروس قرآن است. این سوره پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و 78 آیه دارد. این سوره دارای فضیلت بسیاری است 

🌸الرحمن از نام‌هاى خداوند سبحان است و غير خدا با آن توصيف نمي‌شود. این نام یکصدوشصت‌ونه بار در قرآن مجيد آمده است. (صدوسيزده بار در اوّل سوره ها در ضمن بسمله و پنجاه‌وشش بار در اثناء آيات) اكثريت قريب به اتفاق اهل لغت و تفسير آنرا كلمه عربى و مشتق از رحمت گرفته اند و احسان‌كننده و نعمت‌دهنده معنى كرده اند. 🌸مفهوم کلی سوره فناى همه موجودات، مگر خدا؛ يادآورى رستاخيز و نعمت هاى بهشتى و عذاب هاى دوزخ ؛ يادآورى نعمت هاى بزرگ، هم چون علم . 🌸اسامی سوره الرحمن، عروس قرآن، آلاء 🌸علت نامگذاری «سوره الرحمن»؛ سبب نام گذارى آن به «الرحمن»، آيۀ نخست اين سوره است كه واژۀ «الرحمن» در آن به كار رفته است. «سوره عروس قرآن»؛ وجه تسمیۀ سوره به این اسم به جهت روایتی از پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله است که این سوره را عروس‌القرآن نامیده است. «سوره آلاء»؛ به جهت تکرار مکرر این لفظ و نیز ذکر نعمت‌های الهی در این سوره می‌باشد.

🌸تعداد آیات سوره الرحمن هفتادوهشت آیه دارد. 🌸تعداد کلمات سوره الرحمن سیصدوپنجاه یک کلمه دارد.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است) تعداد حروف سوره الرحمن هزاروششصدوسی‌وشش حرف دارد.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است) 🌸اهداف و آموزه ها اساسى ترين اهداف سوره الرحمن عبارت اند از: 1. يادآورى توحيد و مبدأ هستى؛ 2. يادآورى رستاخيز و نعمت هاى بهشتى و عذاب هاى جهنم

🌸محتوا و موضوعات محتواى سوره الرحمن به چند بخش تقسيم می شود: بخش اول كه مقدمه و آغاز سوره است از نعمتهاى بزرگ خلقت، تعليم و تربيت، حساب و ميزان، وسائل رفاهى انسان، و غذاهاى روحى و جسمى او سخن مى گويد. بخش دوم توضيحى بر مساله چگونگى آفرينش انس و جن است. بخش سوم بيانگر نشانه ها و آيات خداوند در زمين و آسمان است. در بخش چهارم از نعمتهاى دنيوى فراتر رفته، سخن از نعمتهاى جهان ديگر است كه با دقت و ظرافت خاصى ريزه كاريهاى نعمتهاى بهشتى اعم از باغها، چشمه ها، ميوه ها، همسران زيبا و باوفا، و انواع لباسها، توضيح داده شده است. و بالآخره در بخش پنجم اين سوره اشاره كوتاهى به سرنوشت مجرمان و قسمتى از مجازاتهاى دردناك آنها آمده است.

🌸فضائل، خواص و ثواب قرائت ابى‌بن‌كعب گويد: حضرت رسول صلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: «هر كس سوره الرحمن را قرائت كند خدا بر ضعف و ناتوانى او ترحم نمايد و او سپاس و شكر آنچه را كه خدا بر او انعام نموده بجا آورده است» از حضرت موسى‌بن‌جعفر عليهماالسلام از پدران گراميش از پيغمبر صلى‌الله‌عليه‌وآله روايت شده كه فرمود: «براى هر چيزى عروسى است و عروس قرآن سوره الرحمن است». ابوبصير از امام صادق عليه‌السلام روايت نموده كه فرمود: «ترك نكنيد قرائت الرحمن را و قيام به آنرا زيرا كه آن در دلهاى منافقين قرار نمي‌گيرد و روز قيامت در صورت آدمى در زيباترين صورت و خشبوترين بوى به نزد پروردگارش مي‌آيد تا آنكه مي‌ايستد در جايى كه هيچكس نزديكتر از او به خدا نيست، پس خداى سبحان به او مي‌فرمايد چه كسى در زندگانى دنيا قيام به حق تو نموده و به قرائت تو مداومت كرد؟، پس سوره ‌الرحمن مي‌گويد: «اى پروردگارم فلانى و فلانى و فلانى پس صورت ايشان سفيد مي‌شود پس به آنها مي‌فرمايد، شفاعت كنيد در هر كس كه دوست داريد، پس شفاعت مي‌كنند تا آنكه باقى نماند براى ايشان غايتى و كسى نباشد كه براى او شفاعت كنند پس به ايشان مي‌گويند داخل بهشت شويد و هر كجا كه خواستيد مسكن نمائيد». حمادبن‌عثمان می‌گويد: امام صادق عليه‌السلام فرمود: «لازم است كه هر مردى سوره الرحمن را در روز جمعه قرائت كند پس هر وقت كه خواند «فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ» بگويد: لا بشى ء من آلائك رب اكذب». حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: «كسى كه در شب سوره‌ الرحمن را بخواند، و بعد از هر «فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ» بگويد «لا بشي ء من آلائك رب اكذب»، خداوند فرشته و ملكى بر او موكّل كند اگر در اوّل شب خواند كه او را تا صبح حفظ نمايد و اگر در هنگام صبح آن را خواند موكّل فرمايد بر او فرشته اى كه او را تا شب حفظ كند».

🌸محل نزول بعضى گفته اند سوره الرحمن در مكّه نازل شده جز يك آيه: يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ، كه بقول عطاء و قتاده و عكرمه و يكى از دو روايت از ابن عبّاس كه در مدينه آمده. و حسن و قتاده و ابى حاتم نقل كرده اند كه تمام آن مدنى است. 🌸زمان نزول [بنا بر مدنی بودن] تاريخ نزول آن در ما بين صلح حديبيه و جنگ تبوك است و بعد از سوره رعد نازل شده است. 🌸فضای نزول سوره الرحمن سوره نعمت ها و رحمت های الهی است، دعوت خداوند متعال به دین الهی و هدایت پذیری هر چند در برخی از موارد با تهدید و هشدار همراه است ولی بسیار پیش می آید که خداوند با ذکر نعمت هایی که به انسان ها داده است و نیز تکرار آنها، ذهن انسان های آزاده را به فکر وا می‌دارد. سوره الرحمن نیز به همین غرض و در فضای تقابل مسلمانان با مشرکان نازل شده است تا هر دو گروه به یاد نعمت های الهی بیفتند و موجب ترغیب مشرکان به اسلام و نیز افزایش ایمان و اطمینان مسلمانان گردد.

🌸ترتیب در مصحف سوره‌ الرحمن پنجاه‌وپنجمين سوره در چينش كنونى قرآن به شمار می آید. 🌸ترتیب بر اساس نزول سوره الرحمن نودوهفتمين سوره در ترتيب نزول می باشد و بعد از سوره رعد نازل شده است.(لازم به ذکر است اقوال در ترتیب نزول سوره های قرآن مختلف است) 🌸ارتباط با سوره قبلی خداوند سبحان سوره قمر را كه قبل از سوره‌ الرحمن است به اسم مقدّس خودش پایان داد و فرمود: «عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ» و سوره‌ الرحمن را نيز به اسم خودش شروع نموده است.

💠 ویژگی سوره الرحمن در لسان مبارک پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به عنوان «عروس قرآن» نامیده شده است. آيۀ «فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ» سى‌ويك بار در سوره الرحمن تكرار شده است. اين آيه مى پرسد: «كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را تكذيب مى كنيد؟» و در احاديث از امام صادق عليه‌السلام روايت شده كه در هنگام قرائت سوره الرحمن، در نزد آن سی‌ویک بند بگوييد: «لا بِشَي ءٍ من آلائِك ربِّ اكَذِّبُ» يعنى: «پروردگارا هيچ كدام از نعمت هايت را تكذيب نمى كنم». آیه «مدهامتان» با یک کلمه کوتاهترین آیه قرآن(بدون در نظر گرفتن حروف مقطعه) می باشد که در سوره الرحمن قرار دارد. این سوره تنها سوره ای است که بعد از بسم الله الرحمن الرحیم با نامی از اسماء خداوند متعال آغاز شده است. سوره الرحمن از سور مفصلات می باشد. ابن قتیبه می گوید: ... مفصلات سوره های کوچکی هستند که بعد از سور مثانی آمده اند اینکه چرا این سوره ها را مفصل نامیده اند به خاطر کوتاه بودن آنها و اینکه بسيار به واسطه بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ از يكديگر جدا شده‌اند.  روايتى است كه از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى تورات و سوره هاى مئين را به جاى انجيل و سوره هاى مثانى را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد

نمودار درختی سوره الرحمن

قرائت قرآن کریم - سوره الرحمن - استاد پرهیزکار

ترتیل سه بار تکرار سوره الرحمن استاد پرهیزگار

ترتیل سه بار تکرار سوره الرحمن استاد منشاوی

#متن_ترجمه_صفحه_531_سوره_مبارکه #الرحمن #سوره_55 #جزء_27

#ترجمه_لغات_صفحه_531 سوره_مبارکه_الرحمن #سوره_55 #جزء_27

👈معانی کلمات آیه 1 رحمن: صيغه مبالغه است، دلالت بر گستردگى و شمول رحمت دارد،نظير: وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ اعراف/ 159 و نظير سخن ملائكه كه گفته‌‏اند: رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً غافر/ 7 على هذا: رحمان يعنى: خدايى كه رحمت او بر تمام كائنات شامل است و احاطه دارد از طرف ديگر «رحيم» صفت مشبهه است و دلالت بر دوام دارد. رحمان و رحيم يعنى: خدايى كه رحمت او همگانى و هميشگى است چنان كه در تفسير سوره حمد گذشت. 👈معانی کلمات آیه 2 «عَلَّمَ الْقُرْآنَ»: ترتیب طبیعی: خلق انسان، و تعلیم بیان، و تعلیم قرآن است. ولی از آنجا که بزرگترین نعمت خداوند مهربان، تعلیم قرآن به انسان است، تا انسان بتواند در پرتو قرآن به عبادت بپردازد که خلقت انسان به خاطر آن است، تعلیم قرآن را قبل از مسأله آفرینش انسان و آموزش بیان ذکر فرموده است. 👈معانی کلمات آیه 4 بيان: آشكار شدن و آشكار كردن، لازم و متعدى هر دو آمده است منظور از آن معناى دوم مى‏‌باشد 👈معانی کلمات آیه 5 حسبان: (به ضم اول و كسر آن) مصدر است به معنى شمردن و حساب كردن.

👈معانی کلمات آیه 6 نجم: در اصل به معنى طلوع و بروز است «نجم القرن و النبات» يعنى شاخ حيوان و علف روئيد و ظاهر شد، ستاره را از جهت آشكار شدن نجم گويند. ناگفته نماند علف و هر نباتى را كه تنه نداشته باشد نجم گويند چنان كه شجر روييدني‌هايى است كه تنه داشته باشد (درختان) منظور از آن در آيه نباتات است. 👈معانی کلمات آیه 7 «وَضَعَ»: گذاشت. ایجاد کرد. «الْمِیزَانَ»: قوانین و ضوابط. قواعد و مقررات. مراد میزان و معیار و قوانینی است که حاکم بر سراسر عالم هستی است. 👈معانی کلمات آیه 8 «أَلاّ تَطْغَوْا ...»: تا این که شما هم سرکشی و تعدی نکنید. چرا که اساس جهان بر ضوابط و قوانین حساب شده بسیار دقیقی است، و شما نیز بخشی از این عالم عظیم بوده و باید معیار و میزان و نظم و نظام در زندگیتان باشد. «الْمِیزَانَ»: مراد موازین و معاییر زندگی فردی و اجتماعی است 👈معانی کلمات آیه 9 «الْمِیزَانَ»: ترازو. در اینجا میزان و سنجش، به معنی خاص خود مورد نظر است. یعنی در معامله چیزی کم و کسر نگذارند. بعضیها، میزان را در آیه اسم آلت و به معنی وسیله سنجش، و در آیه به معنی مصدری، یعنی وزن کردن، و در آیه به معنی مفعولی، یعنی جنس موزون می‌دانند. 👈معانی کلمات آیه 10 «أَنَام»: مردمان. خلائق.

سوره الرحمن 55 (ترجمه تصویری)

#متن_تفسیر_صفحه_531 سوره_ مبارکه_الرحمن #سوره_55 #جزء_27

پایان ❎ #جلسه اول ودوم #حفظ_سوره_الرحمن حفظ_آیات _۱ _تا_١٠_سوره_الرحمن اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

تفسیر نور (استاد قرائتی) 🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🌺🌺 سیمای سوره الرّحمن‌ اين سوره هفتاد و هشت آيه دارد و در مدينه نازل شده است. نام سوره برگرفته از آيه اول است و «الرّحمن» همچون «اللّه» از نام‌ها و صفات مخصوص خداوند مى‌باشد. امام كاظم عليه السلام فرمود: هر چيزى عروسى دارد و عروس قرآن، سوره الرّحمن است. «1» در اين سوره، آيه‌ى‌ «فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ»* سى و سه مرتبه تكرار شده كه بيشترين تكرار در كل قرآن است. جالب آنكه اين آيه تكرارى، هم انسان‌ها را مورد خطاب قرار داده و هم جنّيان را، كه كدام يك از نعمت‌هاى بى شمار الهى را تكذيب مى‌كنيد؟ در سوره قبل، هشدار تكرار شده بود: «عَذابِي وَ نُذُرِ»*، در اين سوره نعمت‌ها تكرار مى‌شود. فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما* ... سوره قبل با قيامت شروع و با قدرت الهى تمام شد: اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ ... مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ ولى اين سوره با رحمت شروع و با اكرام الهى پايان مى‌پذيرد. الرَّحْمنُ‌ ... ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ‌ 📚«1». و سائل، ج 4، ص 351. 📚جلد 9 - صفحه 372 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند بخشنده مهربان‌ الرَّحْمنُ «1» عَلَّمَ الْقُرْآنَ «2» خداوندِ رحمان، قرآن را آموخت. 📝نکته ها👇 خداوند، رحمان است. «الرَّحْمنُ» پيامبرش، مايه‌ى رحمت است. «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ» «1» قرآنش نيز رحمت است. «وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ»* «2» «رحمن» نام مخصوص خداوند است كه 169 بار در قرآن آمده و 114 مرتبه در هر «بِسْمِ اللَّهِ»* تكرار شده است. در مواردى از قرآن، كلمه‌ «الرَّحْمنُ» به جاى «الله» بكار رفته است: «قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً»* «3»؛ «قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً»* «4» «أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ»* «5»؛ «يَمَسَّكَ عَذابٌ مِنَ الرَّحْمنِ» «6» «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ» «7» در آيين سخنورى و نگارش، سر فصل سخن، نشانه و نمودار تمام سخن است. در اينجا نيز چون سوره نگاهى به نعمت‌هاى الهى دارد، در آغاز آن‌ «الرَّحْمنُ» آمده است. 📖«1». انبياء، 107. «2». اسراء، 82. 📖«3». بقره، 116. 📖«4». مريم، 88. 📖«5». انعام، 47. 📖«6». مريم، 45. 📖«7». اسراء، 110. 📚جلد 9 - صفحه 373 قرآن، بايد محور امور باشد. در سوره قبل (قمر)، بارها آسان بودن قرآن مطرح شد: «لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ»* در اين سوره خدا، اولين معلّم آن معرّفى مى‌شود. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ» علمى جلوه‌ى رحمت است كه آموزش خدا باشد. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ» علمى جلوه‌ى رحمت است كه جامع باشد. «تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ» «1» علمى جلوه‌ى رحمت است كه پاداشى از ما نخواهد و بر اساس رحمت باشد. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ» علمى جلوه‌ى رحمت است كه در هر زمان كاربرد داشته باشد. علمى جلوه‌ى رحمت است كه بصيرت آفرين و تقوا آفرين باشد. علمى جلوه‌ى رحمت است كه سعادت فرد و جامعه و اين جهان و آن جهان را تأمين كند. تعليم قرآن توسّط خداوند «عَلَّمَ الْقُرْآنَ»، يعنى: تعليم حقّ. «نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ» «2» تعليم داورى. «أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ» «3» تعليم آنچه فراگيرى آن از راه‌هاى عادّى ممكن نيست. «وَ عَلَّمَكَ ما لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ» «4» تعليم برهان. «قَدْ جاءَكُمْ بُرْهانٌ» «5» تعليم عمل صالح. وَ الَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتابِ‌ ... إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ‌ «6» تعليم موعظه، شفاى دل، هدايت و رحمت. «قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ» «7» تعليم غيب. «ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ»* «8» تعليم بهترين داستان‌ها. «نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ» «9» تعليم شناخت حقايق. «تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ» «10» تعليم برترين‌ها. «وَ لا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْناكَ بِالْحَقِّ وَ أَحْسَنَ تَفْسِيراً» «11» 📖«1». نحل، 89. 📖«2». آل عمران، 3. 📖«3». نساء، 105. 📖«4». نساء، 113. «5». نساء، 174. 📖«6». اعراف، 170. «7». يونس، 57. 📖«8». يوسف، 102. 📖«9». يوسف، 3. 📖«10». نحل، 89. 📖«11». فرقان، 33. 📚جلد 9 - صفحه 374 تعليم ميزان شناخت حق از باطل. «أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزانَ» «1» تعليم سالم‌ترين سخن. «لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ» «2» تعليم موعظه. «فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ» «3» تعليم رشد. «يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ» «4» تعليم كتابى كه بقاى آن بيمه شده است. «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ» «5» سرچشمه قرآن: قدرت و عظمت: «تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّماواتِ الْعُلى‌»

«6» عزّت و حكمت: «تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ»* «7» لطف و رحمت: «تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» «8» ربوبيّت و رشد: «تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ»* «9» 📝پیام ها🔰 🔸1- خداوند، اولين معلّم قرآن است. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 🔸2- شريعت، بر اساس رحمت است. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 🔸3- شبهات را بايد پاسخ داد. در برابر كسانى كه مى‌گويند: قرآن را بشرى به پيامبر آموخته است: «يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ» «10»، بايد گفت: خدا آموخت. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 🔸4- تعليم قرآن به انسان، جلوه‌اى از رحمت الهى است. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 🔸5- معلّمى، شأن خداوند است. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 🔸6- كار تعليم و تعلّم، بايد بر اساس محبّت و رحمت باشد. «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 7- قرآن، قابل درك و شناخت براى بشر است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ» 📖«1». شورى، 17. 📖«2». فصّلت، 42. 📖«3». ق، 45. 📖«4». جن، 2. 📖«5». حجر، 9. 📖«6». طه، 4. 📖«7». زمر، 1. 📖«8». فصّلت، 2. 📖«9». واقعه، 80. 📖«10». نحل، 103. 📚تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 375

تفسیر نور (محسن قرائتی) خَلَقَ الْإِنْسانَ «3» او انسان را آفريد. نکته ها آفرينش انسان از جهات مختلف قابل توجّه است: از جهت سير تكاملى كه چگونه از خاك بى‌جان، موجودى جاندار و باشعور بر مى‌آيد. از جهت تأمين نيازهاى مادّى كه چگونه جهان طبيعت در تسخير او قرار گرفته است. از جهت گرايش‌هاى مثبت و منفى كه قرآن به برخى از آنها اشاره نموده است، از جمله: زود نا اميد مى‌شود. «قَتُوراً» «1» حريص است. «هلوع» «2» بى‌تاب است. «جَزُوعاً» «3» زيانكار است. «لَفِي خُسْرٍ» «4» زياده‌خواه است. «لَيَطْغى‌» «5» ستمگر است. «ظَلُوماً» «6» نادان است. «جَهُولًا» «7» شتابزده است. «عَجُولًا» «8» ناسپاس است. «كَفُورٌ»* «9» قدرنشناس است. «كنود» «10» آيات ديگر قرآن، خصوصيات مثبت انسان را اين گونه ارائه مى‌دهد: مسئوليّت پذيرى، داشتن آزادى و قدرت انتخاب؛ امكان تغيير روش، توبه و انقلاب و جهش درونى؛ «1». اسراء، 100. «2». معارج، 19. «3». معارج، 20. «4». عصر، 2. «5». علق، 6. «6». احزاب، 72. «7». احزاب، 72. «8». اسراء، 11. «9». اسراء، 67. «10». عاديات، 6. جلد 9 - صفحه 376 دارا بودن استعدادها و ظرفيّت‌هاى بزرگ درونى؛ ويژگى بى نهايت‌طلبى؛ جانشين خداوند روى زمين؛ مسجود فرشتگان؛ دارا بودن قدرت تقليد و اثرپذيرى يا قابليّت الگو شدن و تأثيرگذارى؛ تركيبى از تضادها، عقل و فطرت در برابر غريزه و شهوت؛ داراى قدرت تفكّر و خلّاقيت و ابتكار. آنجا كه بحثِ آموزش قرآن است، بر آفرينش انسان مقدّم شده است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسانَ» امّا آنجا كه آموزش علوم ديگر مطرح است، آفرينش انسان مقدّم شده است. خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ‌ .... الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ‌ «1» پیام ها 1- خداوند، خالق انسان است، نه طبيعت بى‌جان. الرَّحْمنُ‌ ... خَلَقَ الْإِنْسانَ‌ 2- خلقت انسان، جلوه‌اى از رحمت الهى است. الرَّحْمنُ‌ ... خَلَقَ الْإِنْسانَ‌ 3- مؤلّف كتاب تشريع، همان مؤلّف كتاب تكوين است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 4- قرآن، بر انسان، شرافت و تقدم دارد. (فكر و معرفت، بر جسم و طبيعت مادى مقدّم است.) «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 5- قرآن، سرآمد تمام كتاب‌ها و انسان، سرآمد تمام مخلوقات است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 6- انسان، در سايه فراگيرى قرآن، به كمال خلقتش دست مى‌يابد. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» «1». علق، 2- 4. تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 377 خَلَقَ الْإِنْسانَ «3» او انسان را آفريد. 📝نکته ها👇 آفرينش انسان از جهات مختلف قابل توجّه است: از جهت سير تكاملى كه چگونه از خاك بى‌جان، موجودى جاندار و باشعور بر مى‌آيد. از جهت تأمين نيازهاى مادّى كه چگونه جهان طبيعت در تسخير او قرار گرفته است. از جهت گرايش‌هاى مثبت و منفى كه قرآن به برخى از آنها اشاره نموده است، از جمله: زود نا اميد مى‌شود. «قَتُوراً» «1» حريص است. «هلوع» «2» بى‌تاب است. «جَزُوعاً» «3» زيانكار است. «لَفِي خُسْرٍ» «4» زياده‌خواه است. «لَيَطْغى‌» «5» ستمگر است. «ظَلُوماً» «6» نادان است. «جَهُولًا» «7» شتابزده است. «عَجُولًا» «8» ناسپاس است. «كَفُورٌ»* «9» قدرنشناس است. «كنود» «10» آيات ديگر قرآن، خصوصيات مثبت انسان را اين گونه ارائه مى‌دهد: مسئوليّت پذيرى، داشتن آزادى و قدرت انتخاب؛ امكان تغيير روش، توبه و انقلاب و جهش درونى؛ «1». اسراء، 100. «2». معارج، 19. «3». معارج، 20. «4». عصر، 2. «5». علق، 6. «6». احزاب، 72. «7». احزاب، 72. «8». اسراء، 11. «9». اسراء، 67. «10». عاديات، 6. جلد 9 - صفحه 376 دارا بودن استعدادها و ظرفيّت‌هاى بزرگ درونى؛ ويژگى بى نهايت‌طلبى؛ جانشين خداوند روى زمين؛ مسجود فرشتگان؛ دارا بودن قدرت تقليد و اثرپذيرى يا قابليّت الگو شدن و تأثيرگذارى؛ تركيبى از تضادها، عقل و فطرت در برابر غريزه و شهوت؛ داراى قدرت تفكّر و خلّاقيت و ابتكار. آنجا كه بحثِ آموزش قرآن است، بر آفرينش انسان مقدّم شده است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسانَ» امّا آنجا كه آموزش علوم ديگر مطرح است، آفرينش انسان مقدّم شده است. خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ‌ .... الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ‌ «1» 📝پیام ها🔰 1- خداوند، خالق انسان است، نه طبيعت بى‌جان. الرَّحْمنُ‌ ... خَلَقَ الْإِنْسانَ‌ 2- خلقت انسان، جلوه‌اى از رحمت الهى است. الرَّحْمنُ‌ ... خَلَقَ الْإِنْسانَ‌ 3- مؤلّف كتاب تشريع، همان مؤلّف كتاب تكوين است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 4- قرآن، بر انسان، شرافت و تقدم دارد. (فكر و معرفت، بر جسم و طبيعت مادى مقدّم است.) «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 5- قرآن، سرآمد تمام كتاب‌ها و انسان، سرآمد تمام مخلوقات است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 6- انسان،

در سايه فراگيرى قرآن، به كمال خلقتش دست مى‌يابد. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» «1». علق، 2- 4. تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 377

تفسیر نور (استاد قرائتی) 🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 خَلَقَ الْإِنْسانَ «3» او انسان را آفريد. 📝نکته ها👇 آفرينش انسان از جهات مختلف قابل توجّه است: از جهت سير تكاملى كه چگونه از خاك بى‌جان، موجودى جاندار و باشعور بر مى‌آيد. از جهت تأمين نيازهاى مادّى كه چگونه جهان طبيعت در تسخير او قرار گرفته است. از جهت گرايش‌هاى مثبت و منفى كه قرآن به برخى از آنها اشاره نموده است، از جمله: زود نا اميد مى‌شود. «قَتُوراً» «1» حريص است. «هلوع» «2» بى‌تاب است. «جَزُوعاً» «3» زيانكار است. «لَفِي خُسْرٍ» «4» زياده‌خواه است. «لَيَطْغى‌» «5» ستمگر است. «ظَلُوماً» «6» نادان است. «جَهُولًا» «7» شتابزده است. «عَجُولًا» «8» ناسپاس است. «كَفُورٌ»* «9» قدرنشناس است. «كنود» «10» آيات ديگر قرآن، خصوصيات مثبت انسان را اين گونه ارائه مى‌دهد: مسئوليّت پذيرى، داشتن آزادى و قدرت انتخاب؛ امكان تغيير روش، توبه و انقلاب و جهش درونى؛ «1». اسراء، 100. «2». معارج، 19. «3». معارج، 20. «4». عصر، 2. «5». علق، 6. «6». احزاب، 72. «7». احزاب، 72. «8». اسراء، 11. «9». اسراء، 67. «10». عاديات، 6. جلد 9 - صفحه 376 دارا بودن استعدادها و ظرفيّت‌هاى بزرگ درونى؛ ويژگى بى نهايت‌طلبى؛ جانشين خداوند روى زمين؛ مسجود فرشتگان؛ دارا بودن قدرت تقليد و اثرپذيرى يا قابليّت الگو شدن و تأثيرگذارى؛ تركيبى از تضادها، عقل و فطرت در برابر غريزه و شهوت؛ داراى قدرت تفكّر و خلّاقيت و ابتكار. آنجا كه بحثِ آموزش قرآن است، بر آفرينش انسان مقدّم شده است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسانَ» امّا آنجا كه آموزش علوم ديگر مطرح است، آفرينش انسان مقدّم شده است. خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ‌ .... الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ‌ «1» 📝پیام ها🔰 1- خداوند، خالق انسان است، نه طبيعت بى‌جان. الرَّحْمنُ‌ ... خَلَقَ الْإِنْسانَ‌ 2- خلقت انسان، جلوه‌اى از رحمت الهى است. الرَّحْمنُ‌ ... خَلَقَ الْإِنْسانَ‌ 3- مؤلّف كتاب تشريع، همان مؤلّف كتاب تكوين است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 4- قرآن، بر انسان، شرافت و تقدم دارد. (فكر و معرفت، بر جسم و طبيعت مادى مقدّم است.) «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 5- قرآن، سرآمد تمام كتاب‌ها و انسان، سرآمد تمام مخلوقات است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» 6- انسان، در سايه فراگيرى قرآن، به كمال خلقتش دست مى‌يابد. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ» «1». علق، 2- 4. تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 377

تفسیر نور (استاد قرائتی) عَلَّمَهُ الْبَيانَ «4» به او بيان آموخت. 📝نکته ها👇 حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «لا تجعلن ذرب لسانك على من انطقك و بلاغة قولك على من سددك» «1» تندى و تيزى زبانت را براى كسى كه تو را سخن گفتن تعليم داده قرار مده و بلاغت و زيبايى كلامت را به رخ كسى كه گفتار تو را قاعده‌مند و زيبا كرده، مكش. قدرت بيان و سخن گفتن، هديه الهى به انسان است و قرآن براى شيوه بيان دستوراتى داده است، از جمله: مستدل و محكم باشد. «قَوْلًا سَدِيداً»* «2» پسنديده و به اندازه باشد. «قَوْلًا مَعْرُوفاً»* «3» نرم و مهربانانه باشد. «قَوْلًا لَيِّناً» «4» شيوا و رسا و واضح باشد. «قَوْلًا بَلِيغاً» «5» كريمانه و بزرگوارانه باشد. «قَوْلًا كَرِيماً» «6» زيبا، نيكو و مطلوب باشد. «قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً» «7» بهترين‌ها گفته شود. «يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» «8» حتّى مجادلات و گفتگوهاى انتقادى، به بهترين وجه باشد. «جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» «9» 📝پیام ها🔰 1- علم، برترين كمالى است كه خداوند به انسان عطا كرده است. عَلَّمَ‌ ... عَلَّمَهُ‌ (علم و تعليم قبل و پس از خلقت انسان تكرار شده است) «1». نهج‌البلاغه، حكمت 411. «2». نساء، آيه 9. «3». بقره، آيه 235. «4». طه، آيه 44. «5». نساء، 63. «6». اسراء، 23. «7». بقره، 83. «8». اسراء، 53. «9». نحل، 125. جلد 9 - صفحه 378 2- زبان و لغت خاص مهم نيست، اصل قدرت بيان مهمّ است. «عَلَّمَهُ الْبَيانَ» 3- زبان، وسيله بيان است، اصل بيان هديه الهى است. «عَلَّمَهُ الْبَيانَ» 4- پدر و مادر، قوّه‌ى سخن گفتن را كه خداوند در نهاد هر نوزادى نهفته است، آشكار مى‌كنند و به فعليّت مى‌رسانند. «عَلَّمَهُ الْبَيانَ» 5- آفرينش انسان در ميان دو تعليم الهى قرار گرفته است. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌، خَلَقَ الْإِنْسانَ‌، عَلَّمَهُ الْبَيانَ» 6- قدرت بيان، جلوه‌اى از رحمت الهى است. الرَّحْمنُ‌ ... عَلَّمَهُ الْبَيانَ‌ 7- كسانى كه توانايى سخن گفتن به چند زبان را دارند، هنر خود را از خدا بدانند. «عَلَّمَهُ الْبَيانَ» 8- علمى مورد ستايش است كه بيان شود. عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌ ... عَلَّمَهُ الْبَيانَ